สาวน้อยของประธานเจ้าเล่ห์

ตอนที่9 จะทิ้งฉันแล้วหรอ



ตอนที่9 จะทิ้งฉันแล้วหรอ

ตอนที่9 จะทิ้งฉันแล้วหรอ

เพ็ญจิต กินเสร็จก็รีบลุกขึ้นและพูดกับสุวิทย์ คุณพักอยู่ที่ไหน วันนี้ฉันต้องกลับไปที่บ้านก่อน รอฉันจัดการเรื่องในบ้านให้เสร็จ ก่อน แล้วฉันจะไปหาคุณ

สุวิทย์ไม่รู้จะตอบยังไงดี ครึ่งปีก่อนเขากลับมาจากต่างประเทศ มาร่วมงานแต่งงานของพ่อ ตั้งแต่ที่ผู้หญิงคนนั้นต่งงานกับพ่อ เขาก็ไม่เคยกลับบ้านอีกเลย นับรวมก็ครึ่งปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นการ แต่งงานในวันนี้ นอกจากทะเบียนสมรสที่เป็นจริงแล้ว เขาไม่มี ความรู้สึกสักนิดว่าเขาเป็นสามีให้คนอื่นแล้ว หลังจากผู้หญิงคน เขาไม่อยากเปิดใจตัวเองให้ผู้หญิงคนอื่นแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะเผย ตัวตนที่แท้จริงให้กับผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้

สุวิทย์ คิดแล้วพูดว่า : “เอาอย่างนี้ละกัน วันพรุ่งนี้ เราเจอกันที่

เดิม”

“ได้ งั้นพวกเราเจอกันพรุ่งนี้นะ ฉันไปก่อนแล้ว”เพ็ญจิตพยัก หน้า และวางแบงก์50หยวนแล้วเดินออกไป สวิท ขมวดคิ้ว หน้า มืดๆและลุกขึ้น

“เพ็ญจิต คุณหยุดเดี๋ยวนี้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของเราทั้งสอง คุณจะรีบกลับบ้านขนาดนี้เลยหรือ
สุวิทย์คล้องมือเธอ แล้วนำเงินห้าสิบหยวนใส่เข้าในมือเธอ ณ เวลานี้ความละเอียดอ่อนและเอาใจใส่ของเพ็ญจิต เป็นการ เหยียดหยามสําหรับเขา เธอเห็นเขาเป็นอะไร คิดว่าเป็นการซื้อ ของหรอ ซื้อไปแล้ว ไม่ได้ใช้แล้ว ก็เอาทิ้ง

“คือ จริงๆแล้ว วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉัน เมื่อคืนฉัน………. หนีออกมา ตอนนี้ต้องกลับไปรายงานสักหน่อย เพ็ญจิตรู้สึกเก้อ เขิน เลยอธิบายมา

“หนีแต่งงาน สรหน้าของสุวิทย์มีดกว่าเดิม ผู้หญิงที่ภายนอกดู ใสบริสุทธิ์คนนนี้ เพียงแค่ใช้เขามาเป็นโล่เท่านั้น

“มันไม่ใช่อย่างนั้น เงินนี้คุณเอาไปใช้ก่อน เพ็ญจิตรู้สึกอึดอัดยิ่ง ขึ้น ไม่อยากจะอธิบายอะไรมาก เลยเอาเงินก้อนหนึ่งยังที่อกส วิทย์

“นี่คือ.. “สีหน้าของสุวิทย์เปลี่ยนทันที แค่เอามือจับดูก็รู้แล้วว่า ข้างในคืออะไร

“คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น ยังไง ตอน นี้เราก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว คุณไปซื้อเสื้อผ้าก่อน เรื่องอื่นเรา ค่อยปรึกษากันพรุ่งนี้”เพ็ญจิตอธิบายอย่างรีบๆ โชคดีมีรถมาพอดี เธอก็นําเงินยัดเข้าอกสุวิทย์ แล้วเปิดประตูจะขึ้นรถ
“ภรรยา พวกเราเพิ่งจะแต่งงานกันเอง คุณก็จะทิ้งสามีที่น่า สงสารของเธอไปแล้ว ใจร้ายมากไปปะ” สุวิทย์หน้ามือและ ลากมือของเธอไว้อย่างแน่น

คนอย่างสุวิทย์จะไม่ให้ใครมาหลอกใช้อีกเด็ดขาด เขาไม่ยอม ให้เรื่องแบบเดิมเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง

“พรุ่งนี้เราค่อยปรึกษากันดีไหม วันนี้ฉันจำเป็นต้องกลับไป มิ ฉะนั้นพ่อกับแม่ของต้องเป็นห่วงแย่เลย”เพ็ญจิตปลดมือออกมา

“ที่รัก ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงครึ่งแล้ว แม้ว่าคุณจะรีบกลับไป ไม่ทันอยู่ดี ยังไง วันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของเรา อย่างน้อยก็ควร ไปจะซื้อแหวนแต่งงานก่อน”รู้ว่าเพ็ญจิตหนีแต่งงานมา สุวิทย์ ยิ่งตั้งใจกลั่นแกล้งเธอ ในเมื่อเธอหนีงานแต่งมา งั้นเขาก็จะทําให้ เธอสมหวังเอง

“แหวนแต่งงานค่อยมาเลือกกันก็ได้ วันนี้ฉันมีธุระจริงๆ ถึงแม้ว่า เราจะแต่งงานกันแล้ว แต่พวกเรารู้จักกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง จำเป็น

ต้อง……..

สุวิทย์ ไม่สนใจคำพูดไร้สาระของเพ็ญจิต แล้วผลักเธอขึ้นรถ แล้วให้คนขับรถไปส่งที่ห้างสรรพสินค้า

“จะซื้อแหวนแต่งงานจริงๆหรอ”เพ็ญจิตโดนลากมาที่หน้าเคาน์เตอร์ ก็ยังไม่กล้าเชื่ออีกอยู่ดี ที่จริงตอนที่กินอาหารเช้าอยู่ เธอก็รู้สึกเสียใจภายหลังนิดๆ เพียงแค่ไม่กล้าพูดออกมา ตอนนี้ รู้สึกกระวนกระวายใจ ไม่รู้จะเอาอย่างไรดี

“แน่นอนสิ มีซะที่ไหนแต่งงานไม่ซื้อแหวนแต่งงาน คุณดูหน่อย ชอบแบบไหน “สุวิทย์พูดแล้วก็ให้พนักงานหญิงเอาแหวนออกมา คู่หนึ่ง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ