บทที่ 12 ให้เธอจ่ายชีวิต

หลังจากการผ่าตัด พิมนอนเงียบ ๆ บนเตียงเป็นเวลา ครึ่งชั่วโมง

ผู้หญิงที่อยู่ข้างเตียงก็ทำแบบเจ็บปวดและเธอยัง ครวญครางอย่างอ่อนแออยู่ในขณะนี้ แม้กระทั่งเรียกโท ชายของเธอและร้องไห้

พิมติดริมฝีปากเปื้อนเลือด เงียบเสมอ ความเจ็บปวด นี้เมื่อเทียบกับหัวใจของเธอ ไม่เป็นอะไร

พิมลุกขึ้นและเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ และดึงประตูออ

ข้างนอกเต็มไปด้วยคน

ผ่านไปนิดเป็นแผนกนรีเวชและแผนกสูติเวช ดังนั้น พิมเดินตลอดทางและได้พบกับจำนวนมากที่มีหญิงตั้ง ครรภ์ใหญ่ที่หน้าท้อง

เธอมองอย่างโลภและในร่างกายราวกับว่ากำลังเริ่ม ฉีกหัวใจและเจ็บปวด และร่างกายส่วนล่างของเธอยังคง เลือดออกและไม่หยุด

พิมเดินช้าๆและเดินไปที่ห้องผู้ป่วยของ แย้ม

เมื่อเปิดประตู เธอตกใจกับสถานการณ์เบื้องหน้าของเธอ

“แย้ม คุณจะทําอะไร”

คนที่อยู่บนขอบหน้าต่างกลัวเสียงของเธอและ ร่างกายก็สะดุ้ง

พิมวิ่งไป แต่แค่จับได้แขนของแย้ม ร่างกายของเธอ ทั้งหมดแขวนอยู่ข้างนอก

“ปล่อยให้ไปเถอะ ร่างกายแบบนี้ ฉันไม่อยากทำร้าย คนอื่นและตัวเองอีกต่อไป แย้มพยายามกรีดร้อง “ฉันเพิ่ง ได้ยินจากแพทย์คุณกำลังตั้งท้อง ให้บุตรของคุณเกิดดีๆ และอยู่ดีๆกับเขาตลอดชีวิต”

พูดอยู่ เธอก็พยายามดิ้นรน

“ไม่ใช่ ฉัน -”

พิมเพิ่งเสร็จสิ้นการผ่าตัดและร่างกายอ่อนแอ ทึ่งที่ เธอสามารถจับคนได้ดีแล้ว เดี๋ยวนี้แย้มกำลังดิ้นรน เธอก็ ยังไม่สามารถยึดได้
“ไม่”

“เฮ้ – ” พื้นเต็มไปด้วยเสียงกระหึ่มและเสียงกรีดร้อง ตื่นตระหนกนับไม่ถ้วน

พิมนั่งอยู่บนธรณีประตูหน้าต่างจ้องมองเลือดไหล จากร่างบิดของแย้มได้อย่างรวดเร็ว ไหลไปรอบ ๆ น่า ตกใจ

เธอดูเหมือนจะได้รับการระบายและถูกนำวิญญาณ ไป เพียงแค่บนธรณีประตูหน้าต่าง ไม่ได้ย้ายเป็นเวลา นานและตาก็ไม่กะพริบ

หลังจากที่ชะลอตัวลง เธอรีบวิ่งออกจากวอร์ด เพียง แค่วิ่งไปที่ทางเดินก็ได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ร้าย

“พิม ผู้หญิงร้าย คุณไม่อยากช่วยเธอก็ได้แล้ว ทำไม คุณอยากฆ่าเธอ คุณเป็นมือฆาตกร”

พระนายเต็มไปด้วยความโกรธ ตาเต็มไปด้วยความ เศร้าโศกเช่นสัตว์ที่กินคน และถือคอของพิม เขย่าร่างกาย ของเธออย่างดุเดือด

“พิม ผมจะให้คุณจ่ายชีวิตให้แย้ม”

เขาควายขึ้นมาและผลัดเลาจากไปของหน้าต่างโชคดีที่หมอและนางพยาบาลพุ่งเข้าไปและหยุดเขา

“คุณคิดจริงๆหรือไม่ว่าฉันผลักเธอลง ในใจของคุณ ฉันเป็นผู้หญิงที่ใจโหดร้ายหรือ”

“ความจริงอยู่ตรงหน้า คุณมีข้อโต้แย้งอะไรบ้าง พิม ผมไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะเลวร้ายอย่างนี้ ทำไมคนตายคือ แย้ม ไม่ใช่คุณหญิงกากีล่ะ”

ฮูลา –

พิมก็รู้สึกว่าโลกของเธอทรุดลงในขณะนี้ เหลือเพียง ความพินาศเท่านั้น เธอสูญเสียลูกของเธอและพระนาย เกลียดเธอมาก เธอไม่ทราบว่ามีชีวิตอยู่ยังมีความหมาย อะไร

เธอมองเขาอย่างเศร้า น้ำตาไหลเหมือนฝนตก “คุณอยากให้ฉันตายจริงๆหรือ”

ใบหน้าของพระนายงงงวยอย่างสุดซึ้งและมองไม่ เห็นการไว้ทุกข์ของเธอ “ใช่”

พิมไม่สามารถหยุดพยักหน้าและถอยหลังจนถึงบน ธรณีประตูหน้าต่าง
ฉันรู้แล้ว วันนี้ฉันเข้าใจแล้ว…พระนาย ฉันจะทำ ตามที่คุณต้องการ”

พิมหันไปโดยไม่ลังเล พยายามกระโดดออกไป

พระนายทำปฏิกิริยาและวิ่งไป ยึดมือแต่เขาไม่ได้จับ

อะไร

“พิม”