บทที่ 8 สาปแช่งคุณไม่มีลูกตลอดเวลา

เช้าวันรุ่งขึ้น พิมได้รับโทรศัพท์จากพ่อน้องชายของ เธอเผด็จถูกตำรวจจับเพราะสงสัยเขาโอนเงินหลวง

ในตอนบ่ายเธอได้รับโทรศัพท์จากแม่

พ่อถูกจับที่สถานีตำรวจเพราะเขาเล่นการพนัน เรื่องที่เผด็จยักยอกเงินหลวง พิมไม่แน่นอนว่ามันเป็นจริง หรือเท็จ แต่พ่อไม่สามารถรวบรวมเพื่อนมาเล่นการพนัน ได้ เขาชอบเล่นไพ่และเล่นไพ่นกกระจอก แต่พวกคนแก่ ทั้งหมดนั่งอยู่ด้วยกันและเล่นด้วยกัน

ไม่ต้องถาม ทั้งหมดนี้เป็นกับดักที่ตั้งโดยพระนาย เขากำลังบังคับเธอ

พิมสามารถไม่คำนึงถึงเผด็จ แต่จะไม่ปล่อยให้คุณ พ่อที่เก่าจะอยู่คุก พ่อรักใบหน้าของเขาตลอดชีวิต เขาจะ ทนทุกข์ได้อย่างไร

เปิดผ้าห่ม ในขณะที่พิมโทรหาพระนายและเดินไปที่ หน้าต่าง

“คุณต้องบังคับให้ฉันต้องตายก่อนและคุณจะยอม แพ้หรือไม่ ถ้าฉันกระโดดโดยตรงจากหน้าต่างตอนนี้ ทั้งหมดนี้เป็นจะสิ้นสุดหรือไม่”
“คุณอยากทําอะไร พิม ถ้าคุณกล้าไปตาย ผมจะให ครอบครัวของคุณและเพื่อน ๆ ทุกคนไปนรก”

พิมไม่ได้ตอบและเสียงฝีเท้าที่ดังสนั่นดังขึ้นที่ข้าง

หลังเธอ

จากนั้น พระนายหยางหางวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“คุณกระโดดและลองมันสิ ผมจะไม่ฆ่าพวกเขา แต่ ผมมีวิธีที่จะทำให้พวกเขาตาย”

พิมมองตรงเข้าตาของเขา ที่นั้นมันเป็นเพียงเย็นและ แข็งและไม่มีความอบอุ่นและความนุ่มนวลในหน่วยความ

สําหรับแย้ม เขาสามารถทำอะไรได้

พิม คุณมีเหตุผลอะไรที่จะไม่ยอมแพ้ หลังจากนั้น เป็นเวลานาน เธอค่อยๆลดตาของเธอน้ำตาร่วงลงมาบน พื้น

พระนายกำหมัดของเขาไว้ในมือและริมฝีปากบาง ของเขายืดออกเป็นเส้นตรงและน้ำตามืดในสายตาของ เขาเพิ่มขึ้น

พิมปิดตาสักครู่อย่างหนักและค่อยๆยกศีรษะขึ้น
“พระนาย ขอแสดงความยินดี คุณมีสิ่งที่คุณต้องการ แต่ฉันสาปแช่งคุณจะไม่มีลูกของตัวเองในชีวิตของคุณ เพราะคุณไม่สมควรได้รับ”

พิมปิดตาอย่างหนักอีกครั้ง น้ำตาไหลออกมาจากมุม ที่ปิดสนิทเช่นน้ำท่วมเขื่อนหัก ความเศร้าโศกและความ สิ้นหวังนั้น ทุกคนสามารถรู้สึกได้

ร่างกายสูงของพระนายมีอาการสั่นอย่างหนักและแม้ กระทั่งเขาก้าวถอยหลังไปสองก้าวใบหน้าของเขาก็ตื่น ตระหนก

พิมเปิดตาเปล่า

“ออกไป ต่อจากนี้อย่าให้ฉันได้พบคุณอีกแล้ว” เธอเคี้ยวขึ้นอย่างดุเดือดราวกับว่าเธอจะไอปอดของเธอ ออก

ร่างกายของพระนายตกใจอีกครั้งและเปิดปาก แต่ใน ที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เมื่อเขาหันจากไปมีความหมาย ในการหลบหนี

ทั้งหมดนี้พิมไม่ได้เห็นและไม่อยากเห็น

ล้างหน้าและทำความสะอาดตัวเอง พิมเดินออกจากโรงพยาบาล

ตรงข้ามกับโรงพยาบาลเป็นห้างสรรพสินค้าที่เป็นที่ นิยมมาก มีสินค้าหลากหลายประเภท ทุกอย่างก็มีขาย

พิมสวมชุดสูทผู้ป่วยและเดินเข้าไปในร้านขายของ แม่และเด็ก

พนักงานเสิร์ฟยิ้มและทักทายเขาอย่างตั้งใจ “แม่คน นี้ คุณต้องการซื้ออะไร มันคือนมผง ผ้าอ้อมหรือเสื้อผ้า ขนาดเล็ก”

เห็นได้ชัดว่าคนถือว่าเธอเป็นแม่ที่เพิ่งคลอด หัวใจ ของพิมเหมือนถูกมีดตัดและเธอไม่สามารถทำมันได้ด้วย รอยยิ้มที่สุภาพ “ฉันอยากเห็นตัวเอง ถ้ามีความจำเป็นจะ หาคุณ” หลากหลายอย่าง นมผงและผ้าอ้อม ขวดเด็ก อ้วนเสื้อผ้าเล็กและน่ารักหรือรถเข็นเด็กเล็กที่สะดวก สบาย

พิมมองเช่นเดียวกันและทุกอย่างเธอก็ศึกษาอย่าง รอบคอบ เธอก็สัมผัสมันเบา ๆ ด้วยมือ

จนกว่าน้ำตาจะเบลอสายตา ไม่มีอะไรที่จะเห็นได้ เธอปิดปากและรีบวิ่งออกจากร้าน วิ่งออกจากห้างและวิ่ง ไปตรงกลางถนน
จือ-”

“ปา ปา ปา — “