บทที่ 3 ถูกบังคับให้เข้าเรือนหอ

เกี๊ยวสองคันถูกยกออกจากตำหนักหนิงอ๋อง เหตุใด ถึงมีแค่สองคัน? ก็เพราะว่าเหลิ่งเชียนเย่ว์ดื้อดึงที่จะนั่งคัน เดียวกับอวหนาน

สวนดอกไม้โบตั๋น ภายใต้การสอดส่องของแสงแดด อ่อนๆ ทำให้อวี้หนานที่นั่งเข้าไปในเกี้ยวเลิกม่านขึ้นมอง ทิวทัศน์อันงดงามของนอกหน้าต่าง สำหรับเหลิ่งเชีย นเย่ว์ กลับไม่สนใจใยดี

เธอในเวลานี้ ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าสีขาวสะอาดที่สวมบน เรือนร่างออก แล้วสวมใส่ชุดชาวหวังสีเขียวอ่อนๆ แทน ใบหน้าของเธอดูเกลี้ยงเกลา บนใบหน้าแต้มเติมเครื่อง ประทินโฉมอ่อนๆ ศีรษะประดับประดาด้วยเครื่องทองคำ และเงิน และกำลังเขย่าไปมาจังหวะของเกี้ยว

ของเหล่านี้เป็นของจริง เธอลองกัดและจับดู และ ครุ่นคิดอย่างโลภมาก ตอนนี้ทองคำราคาขึ้นหนึ่งกรมสาม ร้อยกว่าหยวนแล้ว…….

หากสามารถนำกลับไปทั้งหมดก็ดี XXของเขา วัน หลังก็ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจ่ายค่าผิดสัญญา

เธอ……ยังจะสามารถกลับมาไหม?!

พอนึกถึงเจ้าหนุ่มซื่อบื้อที่อยู่ด้านหลังได้เปิดหูเปิดตาสักที ตลอดทั้งทางกลับอยู่อย่างสงบสุข อย่าไปรบกวน เธออีก

เบี้ยวส่ายไปส่ายมาอย่างต่อเนื่อง ไม่นาน ดอกโบตั๋น เป็นสวนถูกกําแพงสีแดงแทนที่

จู่ๆ เกี๊ยวก็หยุดลง

พอหันกลับไป อวี้หนานสบตากับใบหน้าอันหล่อ เหลา ตอนที่เหลิ่งเชียนเวไม่ยิ้ม ก็ยิ่งเหมือนต่งห้าว อีก อย่าง ดูไม่ออกว่าเป็นคนซื่อบื้อ!

“เหอะ” พอเห็นอวี้หนานมองตนเอง เหลิ่งเชียนเย่ว์ พูดด้วยยิ้มร่าเริง “ภรรยา สามีพยุงลงจากเกี้ยว….…..”

“ไม่ต้อง” แค่สองคำอันเยือกเย็น อวี้หนานคิดก็ยัง ไม่คิดก็เอามือทั้งสองข้างอยู่ด้านหลัง แล้วไม่สนสีหน้าอัน โศกเศร้าของเหลิ่งเชียนเย่ว์ เธอเลิกม่านเกี๊ยวขึ้น แล้วลง จากเกี๊ยว เหลิ่งเขียนเย่ว์ตามติดๆอยู่ข้างหลัง…….

บันไดที่ทำจากหินสีนิลกับราวกั้นที่ทำจากหยกขาว ตรงหน้าประตูตำหนักสีแดง ก็มีขันทีและนางกำนัลไม่น้อย ที่ยืนอยู่ตรงนั้นตั้งนานแล้ว พอเห็นพวกเขาลงจากเกี้ยว จึงพลันน้อมทำความเคารพด้วยความพร้อมเพรียง
วันนี้ สำหรับอวหนานแล้ว เป็นเวลาที่ยาวนานมาก

สำรับค่ำนั้นโอชะและอุดมสมบูรณ์นัก ทว่า พอนึกถึง เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ พอเห็นเหลิ่งเชียนเย่ว์ที่นั่งตรง หน้าทำสีหน้าเป็นมิตร ท่าทางที่ถูกปฏิเสธ แต่ก็ยังทำ สีหน้าที่รื่นเริงยินดี ต่อให้เธอจะหิวแค่ไหน ก็ไม่ได้รู้สึกหิว

ไม่นาน สําหรับ ก็จบลง พระชายาคางอ๋องและ ฮองเฮาต่อหน้าในห้องโถงเพื่อพูดคุยเสวนากันทั่วไป ทว่า เธอกับเหลิ่งเชียนเย่ว์ จึง “เชิญเข้าไป” พักผ่อนในเรือน

ตำหนักข้างตกแต่งภายในด้วยความหรูหราและยัง มีกลิ่นหอมเล็กน้อย เป็นบรรยากาศแสงเทียนที่คลุมเครือ ด้วยเร่าร้อน

ภายในมุ้งสีแดง มีเตียงใหญ่สีแดงที่สะดุดตา ใครที่ มองแล้ว ต่างก็ต้องทำแก้มแดง แล้วก้มหน้าลงต่ำ

วันทีและนางกำนัลไม่กี่คนต่างก็มองหน้ากัน แล้วยิ้ม อย่างไม่เป็นธรรมชาติ จากนั้น ต่างก็พาอวี่หนานและเหลิ่ง เชียนเย่วไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า

ภายในใจของอวี้หนานรู้สึกขมขื่น เพราะตอนกิน สํารับ เสด็จแม่ของเธอที่เป็นพระชายาคางอ๋องพร่ำบ่น ฮ่องเต้ไม่หยุด เธอกับเหล่งเรียนเย่ว์ยังไม่ได้เข้าเรือนหอด้วยกัน

คืนนั้น ฮองเฮาที่รักษาผิวพรรณจนเหมือนสาวงาม ทรงรับสั่ง…….คืนนี้ต้องเข้าเรือนหอ

ตอนที่ออี๋หนานใส่ชุดซีฟองสีแดงที่เป็นเนื้อผ้าโปร่ง ปรากฏอยู่ตรงหน้าเหลิ่งเชียนเย่ว์ เขามองจนอึ้งไปทันที

แคร่ก บ่าวไพร่ต่างก็ถอยออกไป และก็ปิดประตูอย่าง

ตั้งใจ

“ภรรยา……” เหลิ่งเชียนเย่ว์ที่หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมสีดำมีหยดน้ำติดอยู่ ชุดสีน้ำตาลที่เปิดตรงส่วนหน้า เล็กน้อย ถึงแม้จะมีผิวพรรณขาวผ่องและอ่อนเย่ว์ปรากฏ ทว่าก็ยังเห็นถึงแผนอกที่ดูแข็งแรง เพราะเขาเดินหน้ามา อวี้หนานจึงถอยหลังก้าวใหญ่

เธอไม่ได้รังเกียจที่เขาซื่อบื้อ เธอแค่ เธอ รู้สึกหน้าของเขาเหมือนสารเลวนั่น จึงประกบจูบ แค่.

ไม่ลง!

“ภรรยา…….” จากนั้นก็มีเสียงเรียกขึ้น เหลิ่งเชีย นเย่ว์ทำสีหน้าที่เจ็บปวด

มุมปากของอวี้หนานขยับอย่างเกร็ง แล้วกำลังอยากจะพูดอะไร กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ทำได้เพียงใช้สายตา ที่เย็นชามองเหลิ่งเชียนเย่ว์ ในสองมือที่วางอยู่แผ่นหลัง ของเธอ มีตำราเล็กๆที่พระชายาคางอ๋องให้เธอเมื่อก่อน หน้านี้ แทบจะถูกเธอจับจนเสียทรง

เอ๊ะ?

ช่างน่าแปลก ร่างกายของเธอทำไมถึงรู้สึกร้อนระอุ?! อีกอย่างท้องน้อยของเธอเหมือนค่อยๆรู้สึกคันเล็กน้อย ตอนที่เหลิ่งเชียนเย่ว์ค่อยๆเข้ามาใกล้…….

เหลิ่งเชียนเย่ว์จับหัวของอวี้หนาน ถือโอกาสตอน ที่เธอเหม่อลอย ริมฝีปากสองกลีบทำปากจู๋ แล้วใช้แรง ประกบลงบนริมฝีปากสองกลีบของเธอ กลับถูกเธอยื่นมือ ออกมาหนึ่งข้าง แล้วกดศีรษะของเขาไว้

“ภรรยา!” คิ้วทรงเข้มขมวดคิ้วเป็นปม ท่าทาง เหมือนกำลังบอกว่า…….ให้ตายเถอะ ถ้าไม่ใช่มือข้างนี้ เค้าก็คงได้แอบขโมยจูบแล้ว!

อวี้หนานสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ท้องน้อยรู้สึกคัน ก ยิกและยิ่งอยู่ยิ่งชัดเจน เธอมองไปยังนอกประตู สามารถ เห็นเงาไม่กี่คนอย่างชัดเจน

ชราหญิงสองคนนี้ที่สมควรตาย! พวกเธอได้แอบทำอะไรลับหลังหรือเปล่า?! แล้วมองเหลิ่งเชียนเย่ว์อีกครั้ง ก่อนหน้านี้แค่นึกว่าแก้มเขาที่ดูแดงนั้นเพราะว่าเขินอาย ตอนนี้ดูๆแล้ว ความแดงนี้ ก็แดงอย่างไม่เป็นธรรมชาติ เขากลืนน้ำลาย ลูกกระเดือกกลิ้งเบาๆ เหมือนกำลังยั่ว ยวนนาง ยั่วยวนนาง……..

ทําบาป!

“ภรรยา……ภรรยาร้อนจัง…….! เหลิ่งเชียนเย่ว์ ขมวดคิ้วแน่นขึ้น ลิ้นก็เลียตรงกลีบริมฝีปาก…….

ชายหนุ่มรูปงาม!

ต่อให้เขาจะโง่แค่ไหน หนังหน้ากลับไม่เลวจริงๆ!

“เจ้าโง่!”

“ภรรยา”

“ให้ตายเถอะ!” เหงื่อไม่กี่หยดไหลลงจากหน้า ของอวี้หนาน แล้วตกลงบนไหล่หอมๆของเธอ เธอใกล้ จะ.. ..ควบคุมตัวเองไม่ไหว

เหล่งเทียนเย่ว์ขยับท่อนล่างอย่างทรมาน จู่ๆเขาก็อุ้ม อวี้หนานขึ้น……..
กระถางธูปหอมยังคงมีควันลอยขึ้น อุณหภูมิในเรือน

ยิ่งอยู่ยิ่งสูง……..