ตอนที่ 13 คุณฝันกลางวันไปเถอะ

“ยศพล นายคงรู้ดีที่สุดว่าฉันทำไมถึงไม่เอาเสื้อพวกนั้น ไม่ จําเป็นต้องเปลี่ยนหรอก เพราะของ ยศพลเคยแตะต้อง ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ฉันล้วนไม่เอา…..

เขากลั่นแกล้งจับคางของเธอขึ้นมา”ร่างของเธอ ฉันก็เคยแตะ ต้องมาแล้ว เธอยังเอาหรือไม่เอา

“นาย…..จารวีเขม็งเขาทันที

ในร้านเสื้อผ้า จารวีไม่มีอารมณ์สักนิดที่อยากจะไปลองใส่เสื้อ เสื้อแบรนด์แพงๆ พนักงานที่เร่าร้อน กลับเจอกับผู้หญิงที่ไม่มี ความอยากซื้อของสักนิด

ยศพลมองต่อไปไม่ได้อีก ยื่นมือไปตัวนี้ ตัวนี้ แถมนี้ แถว นั้น ต่อให้ฉันหมดเลย….

บัตรเครดิต โดนโยงลงบนที่จ่ายเงินอย่างแรงๆ ดวงตามืดดำ ของเขากลับมีประกายเย็นชาออกมา จ่ายเงินเสร็จ ยศพลก็เอา เสื้อผ้าเหล่านั้นทิ้งเข้าในรถ แล้วลากแขนของจารวี ขัดเธอเข้า ข้างหน้านั่งลงที่นั่งข้างๆคนขับ

หลังรถวิ่งฉิวผ่านอย่างรวดเร็วไปพักหนึ่ง ก็จอดอยู่หน้าประตู ร้านกาแฟเปิดโล่งที่อยู่ชายหาดทะเล ที่นี่เป็นสถานที่ที่คู่รักมา เดทกัน ทิวทัศตอนคืนสวยเหมือนน้ำ นั่งอยู่ที่นี่ สามารถมองเห็น ดวงจันทร์ที่สว่างสดใสแขวนอยู่ฟ้า บนน้ำทะเลมีแสงสีเงินกะพริบระยิบระยับอยู่

ยศพลลากจารออกมา กดเธอให้ติดอยู่บนผนังร้านกาแฟ นั้น”จารวี เธออยากหาความตายใช่ไหม

“เอามือที่สกปรกของนายออกไป อย่าให้ฉันเกลียดนาย มากกว่านี้….. ยศพลเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง เขาก้มหัวจูบลงไป ปิดปากที่พูดไม่หยุดไว้ ทะเลาะกับผู้หญิงเป็นเรื่องโง่ที่สุดจริงๆ จูบไปตรงๆ ให้ตัดความยุ่งยากออกไปเยอะเลย

” ปล่อย…จารวีดิ้นรน แต่กลับทำให้ยศพลจูบยิ่งรุนแรง

กว่า

พักใหญ่ ยศพลถึงจะปล่อยเธอ ทั้งสองหายใจหอบๆ จารยัง คงเขม็งเขาอยู่ เธอพูดด้วยสีหน้าไม่ยอมแพ้ตกลงนายอยากจะ ทําอะไร”

“ฉันอยากจะทำอะไร เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอ จากนี้ไป เธอ เป็นผู้หญิงของฉัน ทีหลังถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ห้ามย้ายไปอยู่ สถานที่นอกบ้านพูลสวัสดิ์ อีกทั้งห้ามหลบหนีฉันด้วย……..

“ยศพล นายบ้าหรือเปล่า นายอย่าคิดว่านายเอาครั้งแรกฉัน ไป จะได้เป็นคนสำคัญของฉัน นายอะไรก็ไม่ใช่ ขอรู้เอาไว้ วันหนึ่งฉันจะฉีกหน้ากากของนายออกมาต่อหน้าพี่สาวฉัน “จารวี หน้าซีดเผือดและถอยหลังก้าว มองระแวดระวังไปยังเขา

ยศพลปล่อยมือ และยิ้มอย่างเสนียดได้ ตามใจเธอ สักวัน เธอต้องมาคุกเข่าและขอร้องฉัน……
จารยิ้มเย็นชา “นายฝันไปเถอะ”เธอขึ้นรถและเอาเสื้อเหล่า นั้นเอามาทิ้งลงบนพื้น แถมเหยียบไปหลายที่อย่างรุนแรง แล้ว จากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

จารวี เธอยังอวดดีได้ไม่กี่วันและ ยศพลยิ้มเย็นยะเยือก หลัง จากนั้นแล้ว ยศพลไม่ได้ปรากฏตัวในสายตาของจารวีเป็นสาม วัน เธอรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะมาก

ตอนเย็น จารวีเพิ่งก้าวเข้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ แหลมคมของคุณน้า”ไอ้เลว ไอ้คนงี่เง่า นายเอายาหวนไปขาย ให้ดอกเบี้ยขูดเลือดได้ยังไง ไอ้แก่ยังไม่ตาย วันๆรู้แต่เล่นพนัน ดีล่ะ ตอนนี้ทั้งบ้านพังไปหมดล่ะ……..

จารมองดูคุณลุงที่ท้อถอยอย่างสะเทือนขวัญ คุณน้าร้องไห้ นั่งอยู่บนพื้นเหมือนหญิงปากร้าย”คุณน้า เกิดอะไรขึ้นคะ…..

คุณน้าเช็ดน้ำตาและเขม็งไปยังจารวี เธอกลับมาพอดีล่ะ คุณ ลงเธอเล่นพนันแพ้จนเสียบริษัทยาหวนไป พี่สาวเธอก็ไม่กล้า ไปขอบ้านโพธิสูง เอาล่ะ ตอนนี้ทั้งบ้านไม่มีของกินกันเลย รอหิว ตาทั้งครอบครัวละกัน เธอก็อย่าไปเรียนต่อล่ะ พรุ่งนี้ไปทำงาน เถอะ