ตอนที่ 11 ยังไม่ชัดเจน

คุณลุงหน้าเงิน คุณน้าใจดำอำมหิต ถ้าไม่ใช่มีพี่พินอยู่ จารวีก็ไม่ อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว

“พี่พิน พี่รู้จักกับยศพลได้อย่างไรหรอ”จารวีถามขึ้นมา รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นใบหน้าของยุพิน เราสองคน เพิ่งรู้จักได้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น แต่เขาดีต่อพี่มาก น้องวี เขาเป็น ผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดในโลก พี่รู้สึกว่าคนที่พี่ตามหาในชาตินี้ก็ คือเขา…..

“แต่…… จารวีไม่กล้าคุยต่อไปอีก แบกกระเป๋าเดินทางแล้ว เดินออกไป พี่พิน อีกกี่วันหนูค่อยกลับมา กระโปรงนี้พี่เอาไป คืนให้เขา พี่ชอบเขาไม่ได้แสดงว่าหนูต้องรับเขา ทีหลังไม่ว่าเขา จะส่งอะไรมา หนูล้วนไม่เอา…….

ณ บ้านของอังคณา

จารก้มตัวอยู่กองหนังสือ มือจับดินสอแต่เหม่อลอยกับ หนังสืออยู่ อังคณากำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เล่นเกม อยู่คณา ฉันพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งอยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉัน ควรทํายังไง

อังคณากำลังตั้งอกตั้งใจเล่นเกมอยู่”งั้นก็ไปบอกพี่สาวเธอ และเตือนเธอด้วย ”

“แต่พี่สาวฉันรักเขาจะตาย แล้วจะทำยังไง
“ไอ้ พวกสาวสวยล้วนชอบเจ้าชู้ เธอใจเย็นๆ ในเมื่อพี่สาวเธอ ชอบเขาอย่างสุดจิตสุดใจ เธอที่เป็นน้องสาวก็ไม่สามารถเข้าไป ยุ่งได้ อีกทั้งเธอรู้ได้ไง ว่าเขาจะทำร้ายพี่สาวเธอ

“ฉันไม่คุยกับแกล่ะ ยังไง เขาก็อยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉันไม่ ยังไม่ได้…”

“งั้นเธอก็ไปฆ่าเขาสิ “อังคณายิงกระสุนปืนใหญ่ออกไป ยิ่งถูก เป้าหมายพอดี เธอหัวเราะดังๆ ขึ้นมา “โอเย่ ฉันชนะแล้ว”

ฆ่าเขา!

“กรอกๆๆ….”สีเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้น อังคณารีบวิ่ง ไป”กูไปดูว่าเป็นใคร เคาะจนประตูของกูจะพังล่ะ”

จารวีจ้องมองกล้องถ่ายรูปที่อยู่ข้างคอมพิวเตอร์ของอังคณา เธอหวั่นไหวในใจไปนิด แล้วคว้าเอาการ์ดหน่วยความจำใน กระเป๋าออกมา เสียบเข้าไป หลังเปิดกล้อง ภาพที่อยู่การ์ดหน่วย ความจำนั้นก็แสดงออกมา เธอแค่มองดูตาเดียวก็ไม่กล้าดูต่อไป

อีก

ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่านาย…….. จารวีรีบถอดการ์ดหน่วย ความจําออกมา ใช้แรงหักมันเป็นสองซีก ในฝ่ามืออย่างแน่น แน่นจนฝ่ามือเจ็บปวด

มีเสียงฝีเท้าหยุดชะงักที่หน้าประตู

“คณา คือใครอะ….. จารวีรู้สึกแปลก จึงเงยหน้าขึ้นมามอง ข้างหลังของอังคณามีผู้ชายร่างใหญ่หล่อเหลายืนอยู่ อังคณาไม่เคยมีภูมิคุ้มกันต่อชายหล่อตลอด ตอนนี้ดวงตาเธอมีแต่ฟอง สีชมพู เธอพาหมาป่าตัวนี้เข้าบ้านด้วยตนเอง และชี้ไปยังจารวี เพื่อแสดงความกับยศพล

“นี่สิ เธอใช้จารวี คุณตามหาไหมคะ”

ยศพลถอดแว่นตากันแดดออกมา มองไปยังจาร และยิ้ม ยั่วเย้า”จารวี เธอซ่อนลึกจริงๆ

จารวีจ้องเขม็งไปยังอังคณาอย่างดุร้าย แกขายฉันชัดๆ

“ๆ ชายหล่อนี้ไม่เลวนะ อังคณาเดินไปเข้าใกล้จารวี ก้มหัว พูดไปข้างๆหูเธอด้วยเสียงต่ำ “เขามีเฟอร์รารีนะ เธอควร พอใจ สิ ถ้ามีผู้ชายแบบนี้ชอบฉัน ฉันจะเอาตัวไปให้ทันทีเลยจารมอง เธออย่างเป็นเฉย คิดในใจว่า ถ้าเธอรู้ธาตุแท้ของเขา เธอจะ กล้าพูดแบบนี้อีกไหม

ออกจากบ้านอังคณา จารเงยหน้ามองยศพลด้วยใบหน้าได้ อารมณ์”เราสองคนเคลียร์กันแล้ว นายอย่ามายุ่งกับฉันอีก

“จารวี เธอมีสิทธิ์อะไรที่มาหยิ่งผยองต่อหน้าฉัน ใครบอก เคลียร์กันแล้ว เธอเตะฉันไปที่หนึ่ง แถมวิ่งหนีไป ยังกล้ามาบ อกว่าเคลียร์กันแล้วหรอ…… จารวีแบกกระเป๋าหนังสือเดินบน ถนนคนเดิน และยศพลขับเฟอร์รารีด้วยความเร็วเหมือนหอย ทาก เพื่อไปเท่ากันกับเธอ