ตอนที่ 5 รักแรกพบ

จาร รู้สึกร้อนรน ก้มหน้าก้มตาอย่างตื่นกลัวและงุนงง ไม่กล้าม องตายศพลตรงๆ ราวกับว่าคนที่เพิ่งจะทำอะไรบางอย่างที่ต่ำช้า ป่าเถื่อนคือเธอ แต่จริง ๆ คือเขา เธอเกลียด เกลียด เกลียดที่สุด เลยจริงๆ

“พียศพล ทำไมพี่ไปนานจัง…

“ไปคุยธุระมาแป๊บนึงนะ…” ยศพลยื่นมือมาแตะหัวไหล่ของ ยุพินด้วยใบหน้าที่รักทะนุถนอม

“ต้องกินของรองท้องก่อนแล้วจึงค่อยกินยานะ พวกเราไปกิน เค้กกันสักหน่อยมั้ย….. ความเอาอกเอาใจเป็นอย่างมากของเขา เหมือนจะแสร้งทำขึ้นมาให้กับยุพิน เขามองไปยังจารอย่างไม่ ตั้งใจ สายตานั้นมีความหยอกล้อ

“พี่พิน..” คำพูดที่อยากจะเปล่งออกมา ไปจุกอยู่ที่ลำคอหมด

แล้ว

“จารวี วันนี้เป็นวันที่พี่สาวเธอมีความสุขที่สุด เธอไม่มีคำ อวยพรอะไรดีดีจะพูดหน่อยหรอ?” ยศพลมองเธออย่างไม่มี จิตใจที่หวังดี

จารวีเงยหน้าขึ้นจ้องเขาด้วยความโกรธเกลียดเคียดแค้น เธอ เคียดแค้นจนอยากใช้สายตาที่เกลียดชังนี้มองจิกไปที่ใบหน้าที่ เพอร์เฟคหล่อเหลาของยศพลให้หน้าพรุนไปเลย
“เอาล่ะ น้องวี วันนี้พี่มีความสุขมากเลยจริงๆ … พี่ไปก่อนนะ อีกสักพักค่อยเจอกันนะ…

ยุพิน งข้อพับของยศพลเหมือนลูกนกน้อย ค่อยๆเดินห่าง ออกไป ยุพิน

มักจะผงกหัวอยู่บ่อยๆ พูดเสียงเล็กน้อย มักจะทำให้ยศพล ยกริมฝีปากยิ้ม จารวีเจ็บใจมาก จนเล็บจิกลึกลงไปที่กลางฝ่ามือ ของตน

ในสายตาของคนอื่นๆ ร่างที่สูงใหญ่ของยศพล ชุดราตรีสีขาว สะอาดของยุพิน ช่างเป็นคู่ที่ดูมีความสุขมากๆ แต่ในสายตาของ จารวีนั้น ทั้งหมดเป็นแค่ภาพลวงตา โกหกหลอกลวง เป็นการ โกหกที่แย่มากๆ จะต้องทํายังไงให้พี่ดูสีหน้าท่าทางของไอนาย ออก โดยที่ไม่ทำร้ายพี่พิน จารที่กำลังเข้าสู่โหมดลังเล

ในพิธีหมั้น แขกในงานทุกคนล้วนแต่ส่งคำอวยพรอย่าง จริงใจที่สุด ดอกไม้สด เสียงปรบมือ ดื่มแชมเปญ พล… ยศ พลกับยุพินอยู่เคียงข้างกัน ร่วมกันตัดเค้ก แลกกันสวมแหวน หมั้น ตั้งแต่เริ่มจนจบพิธีลักษณะการยิ้มที่มุมปากของเขายิ้ม กว้างตลอด

ใบหน้าของยุพินเต็มไปด้วยการลุ่มหลงในความสุข ตอนที่ แลกแหวนหมั้น เธอก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความตื่นเต้นหวั่น ไหว กล่าวขอบคุณด้วยเสียงที่สั่นเครือและแหบพร่า “ขอขอบคุณ แขกทุกคน และญาติๆ

ทุกท่านที่มาร่วมฉลองกับเราสองคน คือฉัน….วันนี้มีความสุขที่สุดในชีวิตเลยค่ะ ฉันกับยศพลจะรักกันไปตลอดชีวิต ถึงตอน นั้น เราจะเชิญทุกท่านเข้าร่วมงานแต่งของเรา มาเป็นพยานใน ความรัก

ของพวกเราอีกครั้งด้วยนะคะ

จารวียนอยู่ในมุมที่ไม่สะดุดตา ใบหน้าที่ได้ความรู้สึกมองไปที่ พิธีหมั้นในลานกว้างที่ลวงโลกไร้สาระที่สุด เธอยืนอยู่ตลอดจน เท้าชาทั้งสองข้าง สีหน้าท่าทางล้วนดูไร้ความรู้สึกและจิต

วิญญาณ

“จารวี หนูคิดอะไรอยู่ พิธีการทั้งหมดจบลงแล้ว ทำไมยังไม่ไป

อีก?

“คุณลุง หนู เอ่อ หนูทราบแล้วค่ะ….” ตั้งแต่สิบปีก่อน แม่เสีย ไป และพ่อหายไป จารวีก็ถูกรับเลี้ยงดูในบ้านของคุณลุง ยุพิน เป็นลูกสาวคนเดียวของคุณลุง และก็เป็นพี่บุญธรรมของจาร ตั้งแต่เล็กจนโต จารวีไม่เคยมีญาติคนสนิทที่ไหนมาก่อน แต่เอ สนิทกับยุพินมาก

คุณลุงเฉลิมชัยเป็นเจ้าภาพในพิธีหมั้น หลังจบพิธี เขาก็เชื่อใจ ขึ้น ยศพลกลายเป็นคนมีชื่อเสียงกระฉลอนโลกธุรกิจในตอน อายุยี่สิบปีกว่านิดๆ ธุรกิจของครอบครัวมีอำนาจมากมาย มหาศาลที่จะแทรกซึมเข้าไปในทุกบริษัททั่วทั้งเอเชีย-แปซิฟิก ยุโรป อเมริกา เขาคิดว่ามันเป็นเกียรติอย่างมากในการที่จะได้ มาแต่งงานกับเศรษฐีอย่างเขา บริษัทยาหวนที่ใกล้จะล้ม ละลายจะได้รับการช่วยเหลืออย่างแน่นอน
“คุณลุงคะ พี่กับคุณยศพลรู้จักกันไม่ถึงเดือนก็หมั้นกันแล้ว คน ที่บ้าน โพธิสูง ไม่มาร่วมงานเลยสักคน พวกคุณว่ามันไม่แปลก หรอคะ?”

บนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเฉลิมชัย แดงไปทั้งหน้า “จาร ทำไมหนูถึงพูดจาแบบนี้ พวกวัยรุ่นอย่างพวกเธอไม่ใช่ชอบรัก แรกพบกันเลยรึไง? พี่ของเธอกับคุณชายยศพลก็เป็นรักแรกพบ ที่จริงงานหมั้นก็เป็นความคิดของลุงเอง พี่สาวเธอไม่กล้าคิด แบบนี้หรอก ลุงก็แค่อยากจะช่วยกอบกู้บริษัทยาหวนก เท่านั้น…..