ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน

ผู้ชมค่อยๆ เข้ามานั่งในโรงละครจนเต็ม พอผู้กำกับเดินเข้ามา นักแสดงก็ขึ้นไปเตรียมตัวออดิชั่นทีละคน

จิดาภาสวมผ้าปิดปากและมัดผม เผยให้เห็นเพียงดวงตาที่ถูก แต่งขึ้นมาให้ดูบวม เธอกับถวิตนั่งอยู่ที่ด้านซ้ายมือของเวที พวก เขานั่งมองไปบนเวทีเงียบๆ ถ้าไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกับเธอก็ดูไม่ ออกเลย ว่าตอนนี้เธอกำลังแสดงอยู่

ถวิตกระซิบข้างหูของจิตาภาเบาๆ “แสร้งทำว่าอ่านบทละคร ไปสิยะ พอขึ้นเวทีก็เล่นไปมั่วๆ แล้วทำเป็นว่าลมล้มไปเลย จาก นั้นฉันจะพาเธอกลับห้อง แค่นี้ภารกิจของเธอก็สำเร็จลุล่วง

“จากนั้น บทนี้ก็จะเป็นของชนิศาเลยเหรอ” จิดาภาจงใจเอ่ย ถามขึ้นมาอย่างตกใจ

ทุกคนล้วนแต่อาศัยความสามารถของตัวเอง แต่ชนิศากลับ อาศัยลูกไม้ของชเยศ

“ก็แน่ เธอแค่แสดงเป็นลมล้มลงไปก็พอ แต่อย่าให้คนอื่นรู้ เด็ดขาดเลยนะว่าเพิ่มบทเข้าไปเองนะ

ถวิตพูดจบก็ลุกขึ้นมา แล้วออกไปรับโทรศัพท์

คําเตือนของถวิตเป็นการเตือนให้จิดาภาได้สติ เธอก้มหน้า มองบท ภายใต้ผ้าปิดปาก ริมฝีปากสีแดงของเธอยิ้มแสยะเล็ก น้อย มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ
ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมานั้น เป็นเพราะต้องเข้าใจในบทบาท เรื่องราวในชีวิตที่ได้ประสบพบเจอของน้า ก็เลยนํ้าตาคลอออก

มา

มีทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างกายเธอ “ชนิศา ต่อไปตาเธอ แล้วนะ”

จิดาภาพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เพื่อไม่ให้ถวิตล่วงรู้แผนการของ เธอ เธอจึงจงใจแสร้งไอออกมาสองที

ถวิตเหลือแค่โอกาสนี้ จึงเปิดปากอธิบาย “ช่วงสองสามวันนี้ ชนิศาถ่ายหนังจนป่าว ตอนนี้ก็มีไข้สูง แต่ว่าเธอได้รับบทสำคัญ เลยไม่สนใจการคัดค้านจากเตียน แล้วยืนยันที่จะมาเข้าร่วมกา รออดิชั่นให้ได้”

พูดจบเขาก็มองไปที่จิดาภาด้วยสายตาที่ห่วงใยอย่างหาสิ่ง ใดเทียบไม่ได้ จากนั้นก็ยิ้มอย่างทุกข์ทรมานพลางส่ายหัวไปมา

ถวิตพูดจบ จิดาภาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของสายตา ของผู้คนรอบๆ ตัวเธอ

ในตอนนั้นมีสายตาริษยา ทันใดนั้นก็มีเสียงชื่นชมเคารพ เลื่อมใสของคนสองสามคนดังขึ้นมา

จิดาภาหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ เพื่อทำให้ผู้คนคิดว่าชนิดาเป็น คนจิตใจกว้างขวาง ตั้งใจทำงาน ชเยศคงจะเหนื่อยแทบตายเลย สินะ คอยดูเถอะ เธอไม่ปล่อยให้พวกเขาได้ใจหรอก นิสัยที่เลว ทรามของชนิดาจะต้องถูกเธอเปิดเผยวันนี้
จิดาภาเดินชินไปเวทีทีละก้าว แม้ว่าจะสวมหมวกและผ้า ปิดปาก แต่เพราะการพูดอธิบายของถวิต คุณณัฏฐ์จึงทำได้แค่ มองเธอ ถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

เธอเอาหมวกออก ปล่อยผมให้ยาวสยาย เธอเอาผมเหน็บหู มี เพียงผ้าปิดปาก ปกปิดใบหน้าเธออยู่

เธอค่อยๆ หมุนตัว แล้วเดินวนไปมารอบๆ เวที ท่าทางของเธอ ดูไร้สติ แต่เธอได้เริ่มการแสดงไปแล้ว

ถวิตกําลังปรับอารมณ์แย่ๆ ของตนอย่างรวดเร็ว และเตรียม ตัวที่จะแสร้งว่าตกใจและพุ่งเข้าไปพยุงจิดาภาที่เป็นลมล้มลง

แต่ไม่นึกเลยว่าอยู่ดีๆ จิดาภาจะหมุนตัว ไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็น ลมล้มลงตามที่เตรียมกันไว้ กลับคุกเข่าลงบนพื้นและร้องไห้ออก มา เสียงร้องเบาๆ ก็เริ่มดังมากขึ้น ไหล่ของเธอก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดบทออกมาจากในลำคอ “ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไว้ คนเดียวด้วย”

พอเธอเงียบเสียงลง ก็เงยหน้าขึ้นตาทั้งสองเบลอเพราะน้ำตา ที่ท่วมเอ่อ แล้วน้ำตาก็ไหลเป็นทางลงมาจากหางตา

นี่สิถึงจะเรียกว่าเทคนิคการแสดง!

นักแสดงบนเวทีและทีมงานทุกคนต่างรู้สึกประทับใจกับการ แสดงฉากนี้

ฉากร้องไห้ที่เป็นฉากที่สำคัญที่สุดของตัวละครที่ชื่อน้ำได้ถูก ดาภาแย่งชิงไปแล้ว ถ้านำฉากที่เธอเล่นอยู่นี้ไปเปรียบเทียบกับนักแสดงคนก่อนๆ ที่ขึ้นมาออดิชั่น การแสดงของเธอนั้นสมจริง มากจนทําให้คนดูรู้สึกอินตามไปด้วย

อ้างตามคําบรรยายในบทละคร หลังจากที่ถูกทอดทิ้งไป แล้ว เธอทุกข์ทรมานจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ใบหน้าของเธอเต็ม ไปด้วยน้ำตาตลอดทั้งวัน แต่การแสดงของจิดาภาไม่เพียงแต่ ทำให้เห็นว่าตัวละครน้ำมีความทรมานที่อัดอั้นตันใจอยู่ในใจ แต่ยังให้ความรู้สึกเหมือนกับว่า เธอคนนี้ผ่านเรื่องเลวร้ายมา มากมาย

ตอนที่เธอนั่งลงไปบนเวที หลังจากใช้สองมือกุมเข่าทั้งสอง

ข้างแล้วพูดประโยคที่สองจากบทละครออกมา ผู้คนต่างปรบมือ ให้กับการแสดงของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ผ่านไปไม่นาน ในโรงละครก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง

นี่ไม่ใช่แค่การออดิชั่นง่ายๆ แล้ว มันเป็นเทคนิคการแสดงชั้น สูงที่แสนจะเพอร์เฟค เธอคนนี้ตีบทของตัวละครชื่อน้ำแตกอย่าง ไม่น่าเชื่อจนทำให้คนดูลืมไม่ลง!

คุณณัฏฐ์นั่งสูดลมหายใจลึกๆ อยู่บนเก้าอี้ ดวงตาเต็มไปด้วย ความตื่นเต้นดีใจ “เธอนี่เอง! น้ำที่ฉันตามหามานานคือเธอ!

ผู้ช่วยผู้กำกับประกาศออกมาทันที “ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมารับ บทเป็น น้ำ เป็นนักแสดงสมทบหญิงเบอร์สาม ก็คือ คุณชนิดา

จิดาภาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเวทีก็มองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วย ความตื่นเต้นดีอกดีใจของถวิต เธอยิ้มแสยะเล็กน้อยอยู่ภายใต้ ผ้าปิดปาก “รอก่อนเถอะ การแสดงของฉันยังไม่จบแค่นี้นะ
ที่นั่นแถวสุดท้ายของโรงละคร มีผู้ชายที่ดูสูงศักดิ์เหมือนราชา กําลังเอามือประสานกันวางอยู่บนกางเกงเทราเซอร์ทรงตะวันตก สายตาที่หยิ่งยโสของเขาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของจิตาภา ในแววตา ของเขามีท่าทีที่ดูประหลาดใจปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง

เทคนิคการแสดงของเธอเมื่อกี้ทำให้เขาที่เย็นชาและไร้ความ รู้สึกกลับรู้สึกสั่นสะเทือนขึ้นมา เธอเคยได้รับรางวัลชนะเลิศทุก รายกันสําคัญ และเธอก็ดูโดดเด่นจริงๆ และเขาก็ไม่ได้มองข้าม ผู้หญิงคนนี้เก็บอารมณ์บางอย่างไว้ภายในใจ เธอ