บทที่ 13 แอบอ้าง

ดวงตาของคุณพ่อ ค่อยๆหลุบลง ส่วนลึกของดวงตาเต็มไปด้วย แสงที่ไม่อาจคาดเดา

“ใช่! อย่างนั้นแล้ว เด็กคนนี้ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของม่าน ม่านและหลีจิ่นเจ๋อ ใช่ไหม

คุณแม่อุ้มเด็กน้อยที่ร้องไห้ไม่หยุด พลางเดินไปข้างหน้า “ใช่ค่ะ คุณดูเด็กคนนี้สิ ดูคล้ายหลีจีนเจ๋อและชิงชิงนะว่า

ไหม! ”

เมื่อได้ยินว่าเป็นลูกของหลีจีนเจ๋อ คุณพ่อที่เป็นคนใจร้อนมา ตลอด กลับระมัดระวังมากยิ่งขึ้น

เขารับเด็กที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของคุณแม่ แต่ สายตากลับมองไปที่กู้ชิงชิง

“แล้วลูกจะทำให้หลีจีนเจ๋อเชื่อได้ยังไง ว่าคนที่มีอะไรกับเขา ในคืนนั้นคือลูกน่ะ”

ดวงตาของ ชิงชิงค่อยๆหรี่เล็กลง รอยยิ้มผลุดขึ้นบนใบหน้า “พ่อวางใจเถอะค่ะ หนูมีวิธี

เช้าวันรุ่งขึ้น ซึ่งซึ่งปรากฏตัวที่วิลล่าตระกูลหลี พร้อมกับถุงที่ สวยงาม

หนเจ๋อนั่งบนโซฟาและดื่มกาแฟในถ้วยน้ำชาอย่างสบาย ๆเมื่อเห็นกู้ชิงชิงและคุณแม่ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

แง แง แง…เสียงร้องไห้ของเด็กดังลั่นไปทั่ววิลล่า

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างกายอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปหาหลีจีนเจ๋าพลาง เอ่ยขึ้น “ประธานหลีครับ เธอคือลูกสาวของบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ป เห็น ว่าเธอมาที่นี่เพื่อส่งคืนเสื้อโค้ทที่ท่านกำลังตามหาครับ

เมื่อได้ยินผู้ช่วยพูดเช่นนั้น มือที่ถือถ้วยชาของหลีจีนเจ๋อก็สั่น ไหวเล็กน้อย

เขาเลิกคิ้วขึ้น พลางเอื้อมมือวางถ้วยน้ำชาไว้ด้านข้าง

หลีจิ๋นเจ๋อมองกู้ชิงชิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าโดยละเอียด คิ้วของเขา ขมวดขึ้นเป็นปมอย่างไม่สามารถควบคุมได้

“ผมหาเสื้อโค้ทตัวนี้เมื่อสิบเดือนที่แล้ว แล้วทำไมคุณถึงเพิ่ง

มาเอาป่านนี้ล่ะ”

กู้ชิงชิงกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น ราวกับว่าคำพูดของหลี จิ่นเจ๋อจะไปสะกิดแผลเป็นของเธอเข้า

“เพราะคุณคือหลีจีนเจ๋อ

ดวงตาที่เย็นชาของหลีจีนเจ๋อค่อยๆหรี่ลง ราวกับว่ากำลังรอ

คำพูดของ กู้ชิงชิงอยู่

กู้ชิงชิงอดไม่ได้ที่จะมองไปยังเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนของคุณแม่ ราวกับบอกหลีจิ้นเจอเป็นนัยๆ

“เพราะคุณคือหลีจีนเจ๋อ เพราะอย่างนั้น ความสัมพันธ์ของเราที่เกิดขึ้นในคืนนั้นจึงเป็นเพียงแค่วันไนท์สแตนต์ ที่ไม่จำเป็นต้อง ล่องเกี่ยวกันอีก”

หลีนเจ๋อมองตามสายตาของชิงชิง ก็พบกับเด็กน้อยที่กำลัง ร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของคุณแม่

เขานิ่งไปชั่วขณะ ราวกับกำลังคาดเดาอะไรบางอย่าง

เมื่อเห็นว่าหลีจินเจอยังคงอึ้งไม่พูดอะไร กู้ชิงชิงจึงเอ่ยปาก พูดอีกครั้ง

“จนกระทั่งฉันอุ้มท้องลูกของคุณ ฉันกลัวว่าคุณจะไม่ยอมรับ เด็กคนนี้ ฉันเพิ่งเข้าใจก็ตอนที่ลูกตื่นลืมตาดูโลก ว่าต่อให้คุณจะ รับหรือไม่รับก็ตาม แต่ฉันก็ควรให้ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกับ

เขา ! ”

ทันทีที่สิ้นเสียงของ กู้ชิงชิง ผู้คนในล็อบบี้ของวิลล่าตระกูลหลี ก็ตกตะลึง

หลีจีนเจ๋อค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองไปที่กู้ชิงชิง สายตาที่เย็นชา จ้องมองมาที่เธอเป็นเวลานาน แต่กลับไม่พบความตื่นตระหนก หรือการหลบตาจากเธอ

มันแปลกมากที่กู้ชิงชิงทำให้เขารู้สึกแตกต่างกับคืนเมื่อสิบ เดือนที่แล้ว โดยสิ้นเชิง

จู่ๆผู้หญิงคนนี้ก็พูดขึ้นมาว่าเธอเป็นคนที่มีอะไรกับเขาในคืน นั้น อีกทั้งยังพาเด็กและบอกว่าเป็นลูกของเขาอีกด้วย

หลีจีนเจ๋อไม่สนใจ กู้ชิงชิงที่อยู่ตรงหน้าเขา พลางเดินไปหาเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของคุณแม่

เขาอุ้มเด็กไม่เป็น แต่แปลกตรงที่ เด็กน้อยที่ร้องไห้อยู่ในอ้อม แขนของคุณแม่กู้มาตลอด สงบลงทันทีเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของ

หลีจีนเจ๋อนิ่งไปชั่วขณะ มองดูเจ้าตัวน้อยในอ้อมแขน หัวใจที่ เย็นชาก็ค่อยๆผ่อนลง

“น่าเลือดของเด็กไปตรวจ DAN ที่โรงพยาบาล

หลิวซื้อหัวที่อยู่ข้างๆพยักหน้ารับ พลางหันกลับมาหยิบ แอลกอฮอล์และเครื่องมือทางการแพทย์

หลีจิ๋นเจ๋อที่อุ้มเด็กอยู่นั่งลงโซฟาด้วยท่าทีที่สงบ ทางด้านกู้ซึ่ง ชิงและคุณแม่แทบจะหายใจไม่ทั่วท้อง

หลิวจื้อหัวค่อยๆก้าวมาด้านหน้า เขาเก็บตัวอย่างเลือดของหลี จินเจ๋ออย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็หันมาหาเด็กน้อย

ขณะที่เข็มในมือของเขากำลังจะสอดเข้าไป เสียงอันเยือกเย็น ของหลีจีนเจ๋อก็ดังขึ้นอย่างช้าๆ

“ถ้าเด็กคนนี้ร้องไห้ขึ้นมา นายก็ไสหัวไปซะ

เมื่อได้ยินคำพูดของหลีจีนเจ๋อ มือของหลิวซื้อหัวที่กำลังถือ เครื่องมือแพทย์ก็เกิดสั่นระริก

ท่านประธานกำลังกดดันเขาไม่ใช่หรือไงกัน! เด็กตัวเล็กๆ

โดนเจาะเลือดจะให้ไม่ร้องได้ยังไง! คิดว่าเข็มแหลมๆมันน่าสนุกนักเหรอ!

แม้จะมีความคับแค้นในใจ แต่ท่าทีไม่แยแสของหลิวซื้อหัวที่มี ต่อหลีจีนเจ๋อกลับไม่เผยออกมาให้เห็น

เข็มค่อยๆสอดเข้าไปในแขนของทารก หัวใจของหลิวซื้อหัว แทบจะเต้นไม่เป็นจังหวะ

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเด็กน้อยด้วยหัวใจที่ เต้นระรัว

เห็นใบหน้าที่เข้าหากันอย่างรวดเร็ว ราวกับกำลังจะร้องไห้

ในวินาทีถัดไป

หัวใจของ หลิวจื้อหัวกระตุก มันจบแล้ว

ที่น่าแปลกใจคือ ใบหน้าของเด็กยังคงอยู่อย่างเดิม แต่ริม ฝีปากที่เปิดอยู่นั้นเม้มเข้าหากัน ราวกับกำลังอดกลั้นอย่างไร อย่างนั้น

เมื่อ หลิวจื้อหัวดึงหลอดเข็มในมือออก หัวใจของเขาก็ค่อยๆ

สงบลง

ตั้งแต่ต้นจนจบ ทารกที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของหลีจีนเพื่อไม่ ได้ร้องไห้ออกมา

แม้ว่า หลีจิ่นเจ๋อ จะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ความพึงพอใจ ปรากฏบนใบหน้าของเขา

ตลอดเวลาที่รอให้หลิวซื้อหัวนำตัวอย่างเลือดทั้งสองส่วนออกจากบ้านตระกูลหลี หลีจีนเจอยังคงอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน เป็นเช่นนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ โดยไม่สนใจกู้ชิงชิงและคุณแม่เลย

กู้ซึ่งยังไม่ได้รู้สึกโกรธ ในทางกลับกัน ยิ่งได้เห็นว่าหลีจีนเจ๋อ จะชอบเด็กคนนี้มาก เธอก็ยิ่งมีความสุข

ยิ่งหลีนเจ๋อสนใจเด็กคนนี้มากเท่าไหร่ เธอก็มีแนวโน้มที่จะ กลายเป็นคุณนายหลีมากขึ้นเท่านั้น

ต้องบอกเลยว่าผู้ช่วยของหลีจีนเจ๋อนั้นเก่งมาก

หลิวจื้อหัวโทรหา หลีจิ่นเจ๋อไม่ถึงสองชั่วโมงหลังจากที่เขา จากไป

“ประธานหลีครับ การทดสอบการเป็นพ่อเด็ก ผลออกมาว่า ความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับเด็กคนนั้นมีถึง 99.99ครับ! ”

หลีจีนเจ๋อวางสายโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่ไม่แยแส เขาอุ้มเด็ก น้อยพลางพูดขึ้นอย่างจริงจัง “หลีจื่อเฉิน นี่คือชื่อของหนู”

หลีจื่อเฉินกระพริบดวงตาโตๆ พลางมองไปที่ หลีจีนเจ๋อ แวว ตาเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา

กู้ชิงชิงที่ถูกเมินเฉยอยู่นานก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “หลีจื่อเฉิน เป็นชื่อที่ดีจริงๆ”

เธอนั่งยองๆอยู่ข้างโซฟา อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปบีบ ใบหน้าของทารกพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอ

“หนูน้อย หนูมีชื่อแล้วน้า
สิ่งที่แปลกคือ หลีจื่อเฉินที่แข็งแกร่งมากเมื่อครู่นี้ เมื่อได้รับ สัมผัสจากกู้ชิงชิงก็เกิดร้องไห้ขึ้นมายกใหญ่ เสียงร้องไห้ดังขึ้น ลั่นห้องโถง

ดวงตาที่เย็นชาของหลีจีนเจ๋อค่อยๆหรี่ลง พลางน่าเหลือเงินที่ อยู่ในอ้อมแขนวางไว้ข้างกาย

“เอาล่ะ ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกของฉัน อย่างนั้นเขาจะอยู่ที่ บ้านตระกูลหลี ตอนนี้เรามาพูดเงื่อนไขของเธอกันเถอะ

เมื่อออกห่างกู้ชิงชิง หลีจื่อเงินก็หยุดร้องไห้ทันที มีสายตาเย็น ชาแฝงอยู่ในดวงตากลมโต ซึ่งนั่นดูคล้ายกับหลีจีนเจ๋ออยู่เล็ก

น้อย