บทที่4 ผิดแล้ว

กู้ชิงชิงที่นั่งอยู่ในห้องทำงานหรี่ตาแล้วโทรหาเบอร์แปลกหน้า เบอร์หนึ่ง

“ประธานอู่เหรอคะ ? เมื่อคืนคุณสบายตัวไหมคะ ? น้องสาว ฉันเป็นสาวบริสุทธิ์นะคะ ฉันรู้ว่าคุณชอบสาวบริสุทธิ์เป็นที่สุด เลยจงใจมอมเหล้าเธอแล้วพาไปส่งถึงห้องคุณ ฉันก็แค่อยากจะ ถามเรื่องก่อนหน้านี้ที่รับปากว่าจะให้รูปเปลือยฉันว่าเมื่อไหร่คุณ จะให้

อีกฝั่งของโทรศัพท์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า “รูป เปลือย ? รูปเปลือยอะไร ?”

กู้ชิงชิงขมวดคิ้วขึ้นมาทันที แต่ก็ยังหัวเราะแล้วพูดอย่างอดทน “ก่อนหน้านี้พวกเราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ? ฉันมอบน้องสาว ของฉันให้คุณ แล้วให้คุณถ่ายรูปเปลือยของน้องสาวฉันมาให้ได้ คะ”

พอสิ้นเสียง อีกฝั่งของโทรศัพท์ก็โมโหขึ้นมาทันที “กู้ชิงชิง เธอยังมีหน้ามาบอกว่าส่งน้องสาวเธอมาให้ฉันลิ้มลองอีกเหรอ ! เมื่อคืนฉันรออยู่ในห้องทั้งคืนก็ไม่มีใครมาหาเลย!

ชิงชิงชะงักไปทันที บนใบหน้าเผยแววแตกตื่น “เป็นไปไม่ได้ นี่นา! เมื่อคืนฉันโยนเธอเข้าไปในห้องกับมือ ! ฉันไม่มีทางจำผิด อยู่แล้ว เป็นห้องเพรสซิเด้นท์สวีทเลข206ตามที่คุณบอกนะคะ!
จู่ๆอีกฝ่ายก็เงียบไปครู่หนึ่ง “ห้องที่ฉันจองไว้คือห้องเพรสซิเด้ นท์สวีทเลข206จริงๆ จากนั้นเมื่อวานก็เจอกับหลีจีนเจ๋อเข้า เขา เลยแลกห้องนอนกับฉัน! เมื่อคืนดื่มมากไปหน่อย เลยลืมบอก เธอไป……

“อะไรนะ ? หลีจิ่นเจ๋อ ? ! ” บนใบหน้าของกู้ชิงชิงเต็มไปด้วย ความอิจฉาและไม่พอใจ

“ใช่สิ! ในเมื่อเป็นแบบนั้น ก็มาโทษฉันไม่ได้นะ ความร่วมมือ ระหว่างพวกเราก็สิ้นสุดที่ตรงนี้แล้วกัน เรื่องนี้ ห้ามไปเปิดเผยต่อ ใครเด็ดขาดนะ ไม่อย่างนั้นชื่อเสียงของพวกเราจะต้องถูก ทําลายหมดแน่!”

ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ไม่รอให้กู้ชิงชิงได้ทันตอบสนอง โทรศัพท์อีกฝั่งก็ ถูกวางสายไปเสียแล้ว

คิ้วของชิงชิงขมวดกันแน่น จากนั้นก็กวาดข้าวของบนโต๊ะ ทํางานลงพื้นทั้งหมด

โครม ข้าวของทั้งหมดบนโต๊ะหล่นลงกับพื้น เกิดเป็นเสียงดัง โครมคราม

กู้ชิงชิงโมโหจนอกกระเพื่อม ใบหน้าโกรธจนเป็นสีแดง หลีจีนเจ๋อเป็นคนระดับไหน ! เขาเป็นถึงคนที่ร่ำรวยระดับต้นๆ

ของโลก เป็นผู้ชายที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาเศรษฐกิจโลก !

ผู้ชายที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกคนนั้น ! ผู้ชายที่แทบจะเป็น คนรักในฝันของผู้หญิงทุกคนทั่วโลกคนนั้น
ผู้หญิงแทบทุกคนต่างก็อยากจะปีนขึ้นเตียงของหลีจีนเจ๋อ แต่ ว่ากลับไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำสำเร็จมาก่อน!

แน่นอนว่าเธอเองก็เหมือนกัน

เดิมทีคนที่จะแต่งงานกับหยื่นหลิงหวยก็คือเธอ ทำไมเธอถึง ได้เปลี่ยนใจหรือ ? ก็เป็นเพราะเธอคิดว่าเธอสามารถแต่งงานกับ ผู้ชายที่ดีกว่านี้ได้

และในใจของเธอ ผู้ชายคนนั้นก็คือหลีจีนเจ๋อ!

กู้ชิงชิงกำหมัดแน่น จากนั้นก็ทุบหมัดลงบนโต๊ะเต็มแรง

ส่วนเธอ! กลับเอาน้องสาวที่เธอแสนเกลียด ส่งให้กับผู้ชายที่ เธอหลงรักมาโดยตลอดกับมือ บนเตียงของผู้ชายที่ราวกับ เทพเจ้าคนนั้น!

ตอนนี้เธอแทบจะแตกสลาย เสียใจจนลำไส้แทบจะเขียว หมดแล้ว!

“กู้ม่านม่าน เธอแย่งของที่ควรจะเป็นของฉันไปอีกครั้งแล้วนะ! ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไว้แน่!

พอสงบลงชิงชิง เปิดคอมพิวเตอร์ เปิดดูเพียงแค่พาดหัว ข่าวจากข่าวใหญ่ๆ

หัวข้อเด่นต่างก็เกี่ยวข้องกับหลีจีนเจอทั้งหมด แต่หัวข้อกลับ เป็น หลีจีนเรือกำลังตามหาเสื้อคลุมของตัวเองที่หายไป คนระดับนั้นอย่างหลีจีนเจือ จะไปขาดเสื้อคลุมตัวหนึ่งได้อย่างไร ?

มองดูรูปภาพที่ปรากฏในคอมพิวเตอร์ ดวงตาของชิงชิง เบิกกว้างทันที

เสื้อคลุมตัวนี้ ทำไมเธอถึงได้รู้สึกคุ้นตาขนาดนี้ ?!

ป้ง ชิงชิงตบมือลงกับโต๊ะทำงานเต็มแรง แล้วลุกขึ้นยืนใน

ทันที

เสื้อคลุมตัวนี้ เป็นเสื้อคลุมที่วันนี้ม่านม่านคลุมกลับมาไม่ใช่

หรือ ? !

ที่แท้ นั่นก็เป็นเสื้อคลุมของหลีจีนเนื้อที่หายไปนั่นเอง

ทำไมหลีจีนเจ๋อถึงได้ตามหาเสื้อคลุมเพียงตัวเดียวละ ?

ความหมายของความเมาไม่ได้อยู่ที่เหล้า เกรงว่าสิ่งที่เขาตาม หาน่าจะเป็นกู้ม่านม่านที่เอาเสื้อคลุมของเขาไปมากกว่า

กู้ชิงชิง หมัดแน่นบนใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉาและ

ความไม่พอใจ

ม่านม่านก็แค่นอนกับหลีจั่นเจ๋อแค่คืนเดียวเท่านั้น! แต่หลีจีน เจ๋อกลับสนใจเธอเสียขนาดนั้น

ถ้าเกิดคนที่เข้าไปในห้องเมื่อคืนคือเธอล่ะก็ แบบนั้นจะดี ขนาดไหนกัน……..

ชิงชิงส่ายหน้า จากนั้นก็รีบออกจากบริษัทเพื่อกลับไปที่บ้าน

เสื้อคลุมตัวนั้นสำคัญมาก ต้องไม่ปล่อยให้ม่านม่านรู้ตัวเด็ดขาด!

พอกลับไปถึงบ้านกู้ชิงชิงก็ตรงไปที่ห้องของม่านม่านทันที มองดูห้องนอนที่ไร้คน เธอก็เข้าไปค้นห้องเธออย่างเบามือ

หาอยู่นาน ในที่สุดก็เจอเสื้อคลุมของหลีจีนเจ๋ออยู่ชั้นล่างสุด ของตู้เสื้อผ้า

หลังจากที่เธอแอบเอาเสื้อคลุมออกไปอย่างระมัดระวัง หัวใจ ดวงหนึ่งก็ค่อยๆ โล่งอกขึ้นมา

กู้ชิงชิงแอบเอาเสื้อคลุมไปซ่อนไว้ในห้องตัวเองก่อนจะออกมา จากห้อง

ในห้องโถงม่านม่านนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารและกำลังดื่มซุปไข่ มืออีกข้างก็เลื่อนโทรศัพท์ไปด้วย ด้วยใบหน้าสงบนิ่ง

พอกู้ชิงชิงเห็นแบบนั้น ก็รีบวิ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์มาจากมือ ของม่านม่านทันที

“พี่มาแย่งโทรศัพท์ของฉันทําไม ?”

ม่านม่านขมวดคิ้วแล้วมองกู้ชิงชิงอย่างไม่สบอารมณ์ มือ ข้างหนึ่งยื่นไปหาเธอแล้ว ความหมายชัดเจนมาก คืนโทรศัพท์ มาให้เธอ

กู้ชิงชิงทำเสียงเย็นชาทีหนึ่ง ไม่เพียงแสดงออกว่าจะไม่คืน โทรศัพท์ให้กู้ม่านม่าน ยังเอาโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋าของตัวเอง
“คุณพ่อคุณแม่บอกแล้วว่า ช่วงนี้เธอห้ามแตะต้องเครื่องมือ อิเล็กทรอนิกส์ ไดๆทั้งนั้น เธอจะต้องทำตัวดีๆ แล้วรอหลังจาก เธอแต่งงานกับหยื่นหลิงหวย พวกเราก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธออีก

กู้ม่านม่านขมวดคิ้วแน่น มือที่ยกขึ้นค่อยๆหดกลับ “พี่คะ คำ พูดนี้คุณแม่คุณแม่ไม่เคยพูดสินะ พี่เป็นคนพูดเองสินะ

กู้ชิงชิงนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของม่านม่าน คนรับใช้นำรังนกเข้า มาเสิร์ฟ ช่างแตกต่างจากซุปไข่ของม่านม่านอย่างชัดเจน

เธอเชิดหน้ามองดูม่านม่านที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ซ้อนในมือ ค่อยๆกวนรังนกในชาม

“น้องสาวตัวดีของฉัน เธอรู้เรื่องนี้แล้วจะมีความหมายอะไร ? ขอแค่ฉันเอ่ยปาก คุณพ่อคุณแม่จะต้องรับปากแน่ๆ เธอว่าใช่ หรือเปล่า ?”

กู้ม่านม่านดื่มซุปไข่ในชามเงียบๆ ก็เป็นเพราะว่าเธอรู้ ดังนั้น เธอก็เลยไม่อยากเถียงกับกู้ซิงซิง และไม่ดึงดันจะเอาโทรศัพท์ ของตัวเองกลับมาอีก

มองดู ม่านม่านที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ชิงชิงก็ดูเหมือนจะไม่ สามารถคลายความโกรธได้อย่างไรอย่างนั้น

พอคิดว่าเธอเป็นคนส่งม่านม่านไปให้กับผู้ชายที่เธอ หลงใหลถึงบนเตียงแล้ว เธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที

เธอแย่งซุปไข่ที่อยู่ในมือของม่านม่านไป บนใบหน้าเผยรอย ยิ้มเป็นมิตรออกมา “น้องสาวคนดีของฉัน เธอกำลังจะแต่งงานแล้ว จะเอาแต่ดื่มของไร้ราคาแบบนี้อยู่ได้ยังไง ?

ม่านม่านเงยหน้าขึ้นมามองกู้ชิงชิง “กู้ชิงชิง เธออยากจะใช้ ลูกไม้อะไรอีก ?”

กู้ชิงชิงยกซุปรังนกของตัวเองขึ้นมา แล้วยื่นไปตรงหน้าของ ม่านม่าน “รังนกของพี่สาวยังไม่ได้กินเลย พี่ยกให้น้องสาวกินก็ แล้วกัน”

“ฉันไม่เอา” พอพูดจบ ม่านม่านก็ลุกขึ้นยืน ทำท่าเหมือน กําลังจะเดินจากไป

กู้ชิงชิงยื่นมือไปกดไหล่ของม่านม่านเอาไว้ แล้วกดให้เธอนั่ง ลงตามเดิม “พี่สาวกับเธอขนาดนี้ เธอดื่มรังนกเข้าไปก่อน

กว่า”

พูดจบ มือของกู้ชิงชิงที่ถือชามรังนกอยู่ก็สั่นเบาๆ รังนกที่อยู่ ในชามทะลักออกมา จนหกเต็มโต๊ะไปหมด