บทที่ 16 ผู้หญิงคนนี้สมควรตาย

เซ็นชื่อเสร็จ เย่อิวอิวพร้อมความรู้สึกที่ไม่ชอบใจเล็กน้อย แล้ว เสียงจุ๊บ ที่ริมฝีปากของจีนทานดังขึ้น “พอใจไหม?”

กู้จิ้นหานคิดว่าเธอคงจะดื้อดึงอีกแน่ๆ ใครจะรู้ว่าแค่เขาพูดไม่

ค่า เธอก็เซ็นชื่ออย่างใจถึง นี่กลับทำให้เขาค่อนข้างไม่คาดคิด

“พอใจ” ตอบอย่างไม่ลังเล

เยอวอิวส่งเสียงออกมาด้วยความกลุ้มใจ แล้วก็หาวออกมา

“ไปพักผ่อนเถอะ” เคลื่อนเก้าอี้ไปด้านหลังนิดหน่อย ให้เธอลง

เขาให้ลงไปก็ลงไป

แต่เธอกลับไม่

“ไม่อยากเดิน” เอิวอิวทิ้งตัวลงไปในอ้อมอกของจิ้นหาน ทันที แขนยาวๆ โอบล้อมอยู่ที่คอของเขา

ท่าทางนี้ไวต่อความรู้สึก จิ้นหานกำลังมองเยอวยิว ดวงตา ราวกับหินสี เปล่งแสงลางๆออกมาชั่วครู่ ลูกกระเดือกที่แสน เซ็กซี่อดไม่ได้ที่จะเคลื่อนไหวขึ้นลง

ในหัวกลับไปหวนนึกถึงฉากเมื่อคืน………

กรามของเอิอิ โดนจับเอาไว้ในทันที กฐินทานเช็ดไป หน้าเล็กๆ ที่ละเอียดอ่อนของเธอขึ้นมา

ไป
“ไม่อยากเดิม? คุณแน่ใจนะว่าไม่อยากเห็น อยากให้ผมอุ้ม คุณงั้นเหรอ?”

เสียงทุ้มของฝ่ายชายดังขึ้นข้างหู กลิ่นเหล้าปะทะเข้ามาที่ ใบหน้าของเธอ ร้อนๆ คันๆ

เย่อิวอิวหดไหล่ด้วยสัญชาตญาณ เพียงครู่เดียวก็รู้สึกถึง ปฏิกิริยาที่ผิดปกติเล็กน้อยของฝ่ายชาย

“ไม่ ไม่ต้อง” เอวอิวเกือบจะกัดลิ้น

ต้นจิ้นหานออกไป เย่อิวอิวลงมาจากบนต้นขาของเขา “คุณ คุณก็รีบๆเข้านอนนะ ฮ่าๆ ราตรีสวัสดิ์……

แต่ทว่า ไม่รู้เพราะลนลานเกินไปหรือเปล่า ขาของเธอจึงยืนได้ ไม่มั่นคง เกือบจะล้ม………

กู้จิ้นหานยื่นมือออกไปโอบเอวของเธอด้วยสัญชาตญาณ

แล้วกอดเข้ามาในอ้อมอกอีกครั้ง

หน้าผากของเอววจึงชนเข้ากับจมูกของฝ่ายชาย เจ็บเล็ก

น้อย

“โอ๊ย….. เส้นเลือดบนหน้าผากของจีนทานกำลัง มือที่โอบเอวของเธอออกแรงโดยไม่รู้ตัว

ผู้หญิงคนนี้สมควรตาย!

เธอกำลังเล่นกับไฟ

“ทําไม…… พูดได้ครึ่งหนึ่ง ก็ตอบโต้กลับมาทันที

เดือดดาล
“ฉันสาบานเลยนะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ….. หน้าของ เว แตงไปถึงคอ “ฉันขอโทษ ขอ…….

“สายไปแล้ว! ”

ริมฝีปากบางๆพ่นสามค่นี้ออกมา กู้จิ้นหานไม่ให้โอกาสเยอ วอิวได้เอ่ยปากอีก ดึงเธอเข้ามาในอ้อมอกแล้วก้มหน้าลงไป ปิดปากของเธอเอาไว้

“อือ……

” เย่อิวอิวอยากจะร้องไห้ โบกๆ มือคิดจะเอาตัวรอด

เขาขึ้นชื่อว่ารักษาจิตใจที่บริสุทธิ์ ไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไม่ใช่เห รอ? ทําไมถึงไม่มีความแน่วแน่เลย

ไม่รอให้เย่อิวอิวตอบสนอง ร่างกายก็โดนอุ้มขึ้นมาทันที เธอ รีบกอดคอของปู้จิ้นหานเอาไว้จะได้ไม่ตกลงไป

“คุณ คุณจะทําอะไร? ปล่อยฉันลงไปนะ

“คุณว่าผมจะทำอะไร?” เสียงแหบพร่าของจิ้นหานความ เซ็กซี่ที่พูดออกมาไม่ได้ พลางอุ้มเธอแล้วก้าวยาวๆออกไปข้าง นอกพร้อมกับพูดขึ้น “คุณนาย คืนวันแต่งงานคุณว่าทำอะไร

ล่ะ?”

คืนวันแต่งงาน

คำนี้โจมตีเข้ามาในใจของเยอวอิวอย่างหนัก ใช่สิ ไม่ว่าจะมี เหตุผลอะไร พวกเขาแต่งงานกันแล้วนี่เป็นความจริง

คืนวันนี้เป็นคืนวันแต่งงานของพวกเขา
“อ๊ะ….” ร่างกายตกลงไปบนเตียงที่สปริงตัวได้เป็นอย่างดี

เย่อิวอิวจึงร้องออกมาเบาๆ

แค่เงยหน้า ฝ่ายชายที่ถอดเสื้อคลุมออกไปแล้วก็โน้มตัวลงมา