บทที่ 15 ไม่มีใครสามารถรักคุณได้มากไปกว่าฉัน

เย่อิวอิวสัมผัสหน้าอกของจีนทานด้วยมือทั้งสองข้าง ใบหน้า แดง และต้องการที่จะถอยห่างออกไปด้วยท่าทางที่ลุกลี้ลุกลน แต่กลับถอยไม่ได้

“หือ?” กู้จิ่นทานลดเสียงลงและจ้องไปที่ดวงตาของเว ด้วยรอยยิ้ม

หลังของเยอวอิวแข็งขึ้น รู้สึกถึงฝ่ามือของเขาที่วนไปมาบน หลังของตัวเอง หัวใจเต้นเร็วอย่างกับจะบิน

กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เอิวอิวยิ้มและพูดว่า “ฉัน … ไม่ต้องแล้ว ฮือฮือ ไม่ต้องแล้ว”

นี่กลัวแล้ว?

รวบผมยาวสลวยจากขมับ จีนหานหัวเราะอย่างหนัก “ฉัน ยังเป็นเกย์อยู่หรือเปล่า?”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่” เอิอิว สายหัวอย่างสั้น ๆ “ท่านเป็นผู้ชาย บริสุทธิ์! มันบริสุทธิ์กว่านมสด

เมื่อเห็น จิ้นหาน จ้องมองมาที่ตัวเอง โดยไม่พูดเยอวอิว ผลักไหล่ของเขาพยายามที่จะออกจากขาของเขา

หลังจากนั้นท่าจะเกินไป … อะไรเนี่ย

“ปล่อยนะ ปล่อยฉันลง ”
กู้นหานนิ่งเงียบ “เมื่ออยู่ในบาร์ต่อหน้าผู้คนมากมายคุณ เป็นคนเริ่มที่จะโอบกอดฉัน? ตอนนี้อายอะไร?”

เยอวอิวหันไปอย่างเขินอาย มือทั้งสองข้างคล้องคอของเขา อย่างกล้าหาญ “ใครบอกว่าฉันเขินอาย ฉันกอดสามีตัวเองและ จูบสามีของตัวเองมีอะไรน่าอาย

แสงวูบวาบใต้ดวงตา และริมฝีปากบางของจีนหานก็กดเป็น เส้น จ้องไปที่ใบหน้าแดงของ เอวว หัวเราะเสียงต่ำ

“คุณหัวเราะอะไร?”

กฐินทานไม่ตอบเขาหันไปจ้องเอกสารบนโต๊ะทำงานแล้วถาม ว่า “งั้น สัญญานี้คุณจะเซ็นหรือไม่เซ็น?”

“ถ้าบอกว่าไม่เซ็นล่ะ?”

เย่อิวอิ๋วไม่ต้องการเซ็นสัญญาจริงๆ เธอต้องการแต่งงานกับ กฐินทานเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี ไม่ใช่การเป็นหุ้นส่วนหนึ่งปี

หรือว่าหลังจากหนึ่งปีทั้งสองจะมีความสุข

เห็นได้ชัดว่า เย่อิวอิวไม่เต็มใจ

กฐินทานจ้องมองความคาดหวังของเยอวยิวในดวงตาของเขา ครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่เป็นก็ไม่เซ็น

เฮ้ย… นี่มันหมายความว่ายังไง?

“ยังไงก็ตามถ้าคุณไม่เห็นก็ยังมีคนเห็น คุณไม่ใช่คนเดียวที่ สามารถเป็นภรรยาของจีนทานได้
“คุณ!” เย่ วอิวแทบจะกัดฟันเงินแตกละเอียด

กู้นหานปล่อยมือที่โอบเอวเธอไว้ เอนกายบนเก้าอี้ เลิกคิ้ว และมองเธออย่างเฉื่อยชา

แท้จริงแล้ว เขามีหลายวิธีที่จะให้เธอเซ็นสัญญานี้ แต่เขาไม่รู้ ว่าทำไมเขาจึงพูดประโยคนั้นออกไป

เธอบอกรักเขาไม่ใช่เหรอ?

เนื่องจากเธอรัก เธอจึงไม่ควรพลาดโอกาสนี้แม้ว่าจะเป็น เพียงปีสั้น ๆ ก็ตาม

เอิวอิกัดริมฝีปาก ดาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อความคับ ข้องใจในใจเกิดขึ้น

เธอมองว่าเขาเป็นเพียงคนเดียว และเธอไม่จําเป็นต้องเป็นตัว ละครในสายตาของเขา

“กู้จิ้นหาน คุณพูดถูก มีหลายคนที่สามารถเป็นภรรยาของ คุณได้” ดวงตาของเอวเป็นประกาย เธอกัดริมฝีปากของ เธออย่างดื้อรั้นและใช้ปลายนิ้วจิ้มหน้าอกของเขา

แต่ว่า ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถที่จะรักคุณได้มากไปกว่าฉัน

ก้นหานยกคางขึ้นด้วยรอยยิ้ม ด้วยเสียงฮัมธรรมดาไม่มี ข้อความเพิ่มเติมใดๆ

เอววจ้องมองเขา หลังจากเงียบไปสองสามวินาที เป็นตัวปรับข้อตกลงการแต่งงานและปากกาหันไปที่หน้าลายเซ็นและ เซ็นชื่อ ในสองสามจังหวะ

หนึ่งปีจะยาวไม่ยาว สั้นไม่สั้น ใครจะพูดได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ในช่วงเวลานี้

เธอไม่เชื่อ จะไม่สามารถจัดการกับเขาได้ในหนึ่งปี

ตั้งแต่แต่งงานกับเธอ เธอจะรบกวนเขาไปตลอดชีวิต

คิดจะหย่า เหอะ ไม่มีทาง