ตอนที่ 6 การเสาะหาระหว่างเธอและเขา

คำพูดอ่อนโยนของเงินลั่วฉิงไม่ผิดสังเกตเลยแม้แต่ น้อย “เขาออกมารอรับแล้วนะที่รัก เขาคิดถึง เขาอยาก เห็นหน้าที่รักจนรอไม่ไหวแล้ว”

เลขาอู่จ้องมองเงินลั่วฉิง เขาตะลึงงันเล็กน้อย ชุดสี แดงที่เธอใส่ดูยุงเหยิง น่าจะเพิ่งนอนเพิ่งตื่น

ถึงแม้ได้ยินที่เธอพูดแล้วเหมือนว่าจะมารอรับคน แต่ เลขาอู่ได้รับคำสั่งมาจากคุณชายเย่แล้ว จากนั้นเลขาอู่ จึงไม่รีรอเดินเข้าไปหาเธอเพื่อที่จะดักตัวเธอเอาไว้

ด้านหน้าโรงแรม มีชายหนุ่มชาวต่างชาติคนหนึ่ง ใน มือถือกระเป๋าสัมภาระเดินมาพอดี

เวินลั่วฉิงสังเกตเห็นว่าเลขาอู่กำลังจะเดินเข้ามา หาเธอ เธอเอียงตัวเล็กน้อย มือซ้ายแกล้งทําเป็นยก โทรศัพท์มาแนบหูอีกครั้ง มือขวายกโบกให้ชายหนุ่ม ชาวต่างชาติคนนั้นแล้วพูดว่า “ที่รัก เขาเห็นที่รักแล้ว เขาอยู่ตรงนี้”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ด้านนอกหยุดนิ่งอยู่ครู่ หนึ่ง ดูหน้าเธอที่ยิ้มให้เขาอยู่นั้น เขาก็อดใจไม่ได้ที่จะ ยิ้มกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ แน่ใจว่าหญิงสาวกำลังทักทายเขาอยู่หรือเปล่า แต่เป็น มารยาท เขาเลยยิ้มกลับให้เธอ

หลังจากนั้นเวินลั่วฉิงก็โบกมือพร้อมทั้งวิ่งไปหาชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นด้วยความตื่นเต้น

เลขาอู่ตอนแรกที่จะเดินเข้าไปกักตัวเธอก็หยุดชะงัก ลง คุณชายเย่แค่สั่งว่าห้ามให้ใครออกไปจากบริเวณ โรงแรม และผู้หญิงคนนี้แค่ออกมารับแฟนเธอแล้วก็ กลับห้อง คงไม่มีอะไร ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกักตัวเธอไว้

ดูก็รู้ว่าทั้งสองรู้จักกัน น่าจะเป็นคู่รักที่อยู่ในช่วงข้าว ใหม่ปลามัน ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นถึงขนาดนี้

ถึงตอนนี้เธอก็ยังคงตื่นเต้นอยู่ แฟนก็มาถึงแล้วแค่นี้ ทำเป็นรอไม่ไหว!

แต่เลขาอู๋คาดไม่ถึงเลย ผู้หญิงที่วิ่งออกไปอย่างตื่น เต้นคนนั้นกลับไม่ได้วิ่งไปหาชายหนุ่มชาวต่างชาติ แต่ กลับวิ่งขึ้นรถแท็กซี่แล้วปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ ออกรถ เร็ว” เธอวิ่งขึ้นรถมาอย่างรีบร้อน แล้วสั่ง

ให้คนขับรถรีบออกรถ

“นี่คุณ คุณ ออกไปได้ยังไง?”ขณะที่เลขาอู่ตั้งสติได้ก็ รีบวิ่งตามเวินลั่วฉิงไป แต่รถแท็กซี่ได้ขับออกไปแล้ว

เลขาอู่รีบวิ่งกลับมาหาชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้น แล้วถามด้วยความใจร้อนว่า “เธอออกไปได้ยังไง? เธอ ไม่ใช่ออกมารับคุณเหรอ? พวกคุณไม่ได้รู้จักกันเหรอ?”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติยักไหล่ส่ายหัวด้วยความแปลกใจ
ดูจากกิริยาท่าทางของชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้แล้ว เลขาอู่รู้ตัวทันทีว่าโดนเธอหลอกแล้ว

เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง นี่มนุษย์ยังมีความซื่อสัตย์อยู่ ไหม?

แต่ทําไมเธอต้องหลอกเขาล่ะ?

เลขาอู่หันหลังกลับมาเจอคุณชายเย่ที่กำลังเดินมา พอดี สีหน้าของเคร่งขรึมของคุณชายเย่ทำให้เขา นึกถึงความเป็นไปได้ เลขาอู๋ถามคุณชายเย่ขึ้นมาว่า “คุณชายเย่ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนเมื่อสักครู่นี้คือคน ที่คุณชายกำลังตามหาอยู่?”

“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ?”สายตาที่เยือกเย็นของคุณ ชายเย่ทำให้เขากลัวจนยืน ตัวแข็ง รับรู้ได้ถึงกลิ่นอาย ของอันตรายที่อยู่รอบตัว

เย่ซือเฉินประเมินค่าเธอต่ำไป ขนาดให้เลขาอู่เฝ้า ประตูอยู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะหนีไปได้ เยี่ยม! เยี่ยมมาก!

“คุณชายเย่ เมื่อสักครู่ผมเห็นป้ายทะเบียนรถ ผมจะ ไปตามตัวเธอกลับมา” เลขาอู่ตกใจจนขาสั่นแต่ยังดีที่ การตอบสนองยังเร็วอยู่

เวลานี้ไม่สามรถเอาความดีมาชดเชยความผิดได้ ไม่ อย่างนั้นแล้วต้องซวยแน่ๆ

แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นถึงไปทำอะไรให้คุณชายเย่ไม่พอใจ เลขาอู่ติดตามคุณชายเย่มานาน นี่เป็นครั้งแรกที่ เขาเห็นคุณชายเยโกรธจนน่ากลัวขนาดนี้

ไม่ถึงห้านาทีรถไมบัคสุดหรูก็จอดที่หน้าประตู โรงแรม คุณชายเย่ขึ้นรถด้วยความเร่งรีบด้วยสีหน้า เคร่งขรึม

ถึงแม้ว่าจะเสียเวลามาพอควร แต่ความเร็วของ รถไมบัคสุดหรูคันนี้ต้องตามเธอทันแน่ ตอนนี้เวลา ประมาณตีสี่ บนถนนไม่ค่อยยมีรถวิ่ง เลขาอู่เร่ง ความเร็วเพิ่มขึ้น จากนั้นไม่นานก็เห็นรถแท็กซี่ที่ เวินลั่วฉิงนั่งอยู่