บทที่17 ถ่อมตน

บทที่17 ถ่อมตน

“แบบนี้เองเหรอ….. ความหวังของไน่าหายไปอย่างสิ้นเชิง แต่ก็ยังยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างผู้ดีมีการศึกษา ไม่ได้ทําให้อึดอัดใจ ต่อไป “ไม่เป็นไรค่ะ อาหารเหล่านี้ก็มากมายพอสมควรแล้ว

เจียงหยุนเอ๋อมองที่ได้น่า ทันใดนั้นก็พูดขึ้น: “เมนูนี้เป็นอาหาร บ้านเกิดของแม่ฉัน ถ้างั้น…………….ฝีมือดูนะคะ?”

เมื่อกี้นี้ระหว่างคุยกับได้น่า เจียงหยุนเอ๋อ นชมเธอเป็นอย่าง มาก ตอนนี้ก็ไม่ต้องการเห็น ได้น่า แสดงความผิดหวัง ดังนั้นฉัน จึงอาสาทําอาหารจานนี้ด้วยตัวเธอ

เพียงแค่พูดออกมาเท่านั้น เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกเสียใจภายหลัง ฝีมือของเธอนั้นเทียบไม่ได้กับพ่อครัวของโรงแรม และไม่รู้ว่า พวกเขาจะชอบอาหารของตัวเองหรือเปล่า

เจียงหยุนเอ๋อเม้มริมฝีปากเบาๆ สีหน้าของเธอได้เผยถึงความ ตึงเครียด ลี่จนถึงขมวดคิ้วและมองเธอโดยไม่พูดอะไรเลย

“โหจนถิง ดูไม่ออกเลย ภรรยาของนายทําอาหารเป็นด้วยสมิทธ์พูดด้วยความประหลาดใจ

จนถึงหัวเราะ ในสายตาของเขายังคงเปิดเผยความไม่ไว้วางใจ อย่างคลุมเครือ: “ฉันยังชื่นชมความกล้าหาญของเธอเลย ยังไง ก็ตาม ในเมื่อเธอได้พูดไปแบบนี้แล้ว ก็ให้เธอลองดูเถอะ”

ได้น่ามองที่ เจียงหยุนเอ๋อด้วยความประหลาดใจ: “นึกไม่ถึงว่า คุณก็ทำกับข้าวเป็นด้วย งั้นฉันต้องตั้งตารอคอยแล้วค่ะ ! ”

เจียงหยุนเอ๋อตามผู้จัดการไปที่หลังครัว เมื่อเลือกวัตถุดิบเสร็จ ลี่

จนถึงก็เดินเข้ามา

เขาดูการเคลื่อนไหวอย่างชำนาญของหยุนเอ๋อความสงสัยในใจ

ของฉันก็หายไปเล็กน้อย เพียงแค่ถามว่า: “คุณทำได้จริงเหรอ?”

เจียงหยุนเอ๋อทีแรกไม่มั่นใจเลย เห็นความสงสัยของ ลี่จนถึง ทันใดนั้นก็มีความดื้อรั้นบางอย่างที่ต้องการให้เขามองตัวเอง พูด ด้วยอารมณ์ไม่ดี: “รอฉันทำออกมาคุณก็จะรู้เอง?”

“ถ้าคุณทำไม่ได้ ผมโทรเรียกคนเข้ามาทำตอนนี้ก็ได้”
“ไม่ต้องค่ะ” หลังจาก เจียงหยุนเอ๋อปฏิเสธ เพียงเพิกเฉยกับคำ พูดของ จนถึงเริ่มที่จะอาหารจานนี้อย่างตั้งใจ ลี่จนถึงอยู่ข้างๆ ดู ท่าทางเหมือนว่าเธอจะทำเป็น จึงออกจากหลังครัวไป

เมื่อถึงเวลาที่ หยุนเอ๋อเสิร์ฟอาหาร นโต๊ะ ในดวงตาของแต่ละ คนเป็นประกายอย่างนา ง แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่รู้ว่าอาหารจาน นี้รสชาติเป็นยังไง แต่อย่างน้อยก็ดูจากภายนอกก็เหมือนอร่อย มากแล้ว

แต่ละคนชมคนละคํา การแสดงออกของความชื่นชมบนใบหน้า ถูกเปิดเผยอย่างไม่กระดากใจ

“คุณหญิงลี่ นึกไม่ถึงว่าคุณจะมีฝีมือดีขนาดนี้ คำพูดก่อนหน้า ล้วนเป็นแค่คำถ่อมตนสินะคะ ? ฉันดูฝีมือการทำครัวของคุณ เทียบกับเชฟใหญ่แล้วฝีมือใกล้เคียงกันเลยค่ะ”

สมิทธ์ก็ผงกหัวเห็นด้วย พูดกับถี่จนถึง: “จนถึง ภรรยาของนาย ถ่อมตนจริงๆ ฝีมือนี้ นายมีเมียทีดีขนาดนี้ ช่างเป็นความโชคดี ของนายจริงๆ”

ลี่จุนถึงยิ้มยอมรับ อารมณ์นั้นซับซ้อนขึ้นเล็กน้อย เมื่อกี้เขายัง สงสัยทักษะในตัวของเจียงหยุนเอ๋อดูตอนนี้ ดูเหมือนถูกตบเข้าที่ หน้า

“ฮิฮิ ฝีมือของหม่ามี้ไร้ที่ติอยู่แล้ว” ถวนจื่อพูดขึ้นอย่างได้ใจ
ถวนจื่อเองก็เลือกกินมาก แต่อาหารที่เจียงหยุนเอ๋อเขาก็ชอบ ทั้งนั้น

หลังจากเสร็จสิ้นอาหารมื้อนี้ อารมณ์ของแต่ละคนค่อนข้างมี ความสุข หลังจากส่งครอบครัวสมิทธ์กลับห้องพักที่โรงแรมแล้ว จนถึงก็เดินทางจากไปพร้อมด้วยเจียงหยุนเอ๋อและถวนจื่อ

“นึกไม่ถึง ฝีมือทําอาหารของคุณไม่เลว” บนรถ ทันใดนั้น จนถึ งก็พูดขึ้นเบาๆๆ

เจียงหยุนเอ๋อมองเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย รู้สึกเขิน อายเล็กน้อยจากการได้รับคําชมอย่างฉับพลันของลี่จนถึง

“อืม….ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ต่างประเทศเพียงลำพัง ฝีมือก็ค่อยๆ ฝึกพัฒนาขึ้นมาค่ะ” พูดด้วยอารมณ์รู้สึกแย่เล็กน้อย

ได้ยินดังนั้น ลีจุนถึงจึงเหล่ตามองเจียงหยุนเอ๋อ ในใจค่อนข้าง อยากรู้เกี่ยวกับอดีตของเธอ

แต่…..หลังจากจบเรื่องนี้ เขากับเจียงหยุนเอ๋อก็ไม่น่ามีอะไรต้อง เกี่ยวข้องกันอีก มีบางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาควรอยากรู้
วันถัดมา ตามแผนก่อนหน้า ทั้งสองครอบครัวออกเดินทางจาก โรงแรม พร้อมที่จะไปยังวิลล่าภูเขาที่มีชื่อเสียงในบริเวณใกล้ เคียง

หลังจากสมิทธ์รู้ว่าลี่จนถึงจะพาพวกเขาไปวิลล่าภูเขา พูดอย่าง ตื่นเต้นทันที: “วิลล่าภูเขานี้ฉันเคยได้ยิน ฉันและภรรยาของฉัน อยากไปเห็นมาโดยตลอด ไม่นึกเลยว่าจนถึงนายจะใส่ใจขนาดนี้

ลี่จุนถิงยักคิ้ว พูดขึ้น: “นี่คือความเห็นของหยุนเอ๋อ”

แต่เดิม สมิทธ์มีการเตรียมการอย่างอื่นไว้ หลัง ที่เจียงหยุน เอ๋อรู้ เขาเสนอให้พาครอบครัวสมิทธ์ไปพักผ่อนวิลล่าภูเขา ลี่จน ถึงรู้สึกว่าความคิดนี้ก็ไม่เลว จึงตอบตกลง นึกไม่ถึงว่ามันจะตรง ตามกับความต้องการของครอบครัวสมิทธ์

เขาหันหัวและมองไปที่ เจียงหยุนเอ๋อฉันรู้สึกว่าเธอไม่ธรรมดา มากขึ้นเรื่อย ๆ

ไปถึงวิวล่าบนภูเขา แต่ละคนเห็นฝูงชนที่คึกคักในวิลล่า

“ที่นี่คึกคักจังเลย” สมิทธ์พูดออกมาอย่างไม่ไหว

เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้า อธิบายให้เขาอย่างใส่ใจ: “อึม วิลล่าแห่งนี้เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของพวกเรา หวังว่า พวกคุณจะมีความสุขกับที่นี่นะคะ

สมิทธ์หัวเราะอย่างมีความสุข: “มีคุณกับจนถึงนำทาง พวกเรายัง ต้องกลัวที่จะไม่สนุกสนานอีกเหรอครับ?”

ทุกคนเข้าไปที่โรงแรมในวิลล่าภูเขา ก่อนมา จนถึงได้จอง ห้องพักไว้สี่ห้องแล้ว และหลังจากที่เขาบอกข้อมูลการนัดหมาย แล้ว แผนกต้อนรับพูดอย่างลำบากใจ: “คุณผู้ชายท่านนี้ ต้องขอ อภัยจริงๆค่ะ ห้องที่คุณจองก่อนหน้านี้มีห้องหนึ่งช่องระบายแอร์ มีปัญหากะทันหัน เพราะฉะนั้นตอนนี้จึงมีเพียงสามห้องให้กับคุณ ค่ะ

“ไม่มีห้องอื่นแล้วเหรอครับ?” จนถึงไม่คิดว่าจะเกิดปัญหาใน เวลานี้ ขมวดคิ้วถาม

แผนกต้อนรับสายหัวอย่างรู้สึกผิด

รู้ว่าลี่จนถึงเป็นแขกสำคัญ ผู้จัดการโรงแรมจึงรีบเข้ามา พยายามแสดงการขอโทษต่อลี่จนถึงแต่ลี่จุนถึงยังคงไม่พอใจ อย่างมาก

สมิทธ์เหลือบมองลี่จนถึงต้องการที่จะเปลี่ยนบรรยากาศให้ดีขึ้น ด้วยรอยยิ้ม: “จนถึงนายก็อย่าโมโหเขาเลย ทุกคนก็เป็นคนทํา ธุรกิจกันทั้งนั้น ก็คงไม่ได้ตั้งใจทำให้นายไม่มีความสุขเอาอย่างงี้ ฉันว่าให้เด็กสองคนนอนห้องเดียวกัน สามห้องก็เพียง พอแล้ว”

สีหน้าตึงเครียดของ จนถึงคลายออกเล็กน้อย เจียงหยุนเอ๋ อคิดในใจทันที ถ้าหากให้เด็กสองคนนอนด้วยกัน งั้นเธอก็ต้อง นอนห้องเดียวกับสี่จุนถึงหรือเปล่า?

“คือว่า ฉัน…… เจียงหยุนเอ๋อกําลังจะเปิดปากพูดบางอย่าง ก็ถูก ลีจนถึงหยุดไว้ก่อน

จนถึงส่งสายตาเตือนให้กับเธอ เจียงหยุนเอ่อขยับริมฝีปาก ทําได้เพียงกลืนคําที่จะพูดลงไป

เอลิซากะพริบตามองถวนจื่อความสัมพันธ์ที่กลมเกลียวกัน ระหว่างคนทั้งสอง เห็นได้ชัดว่าฉันไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เกี่ยวกับ การอยู่ด้วยกัน

ในส่วนของโรงแรมเกรงว่าจะทำให้ลี่จนถึงแขกวีไอพีคนนี้ไม่ พอใจ หลังจากรู้ว่าเด็กสองคนจะพักห้องเดียวกัน เปลี่ยนแบบ ห้องทันที ทําให้ปลอดภัยสำหรับเด็ก ยังตั้งใจซื้อของเล่นมาใส่ไว้ ในห้องด้วย

ที่เสียดายคือ ของเล่นเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่เป็นที่สนใจของเด็ก ทั้งสองคน มีมือถือแล้ว ถวนจื่อก็เล่นเกมอย่างมีความสุขด้วย โทรศัพท์มือถือของเขา ส่วนเอลิซ่าก็นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ ดูอย่างตั้งใจ

หลังจากดูถวนจื่อผ่านด่านไปเรื่อยๆ ดวงตาเอลซ่าเปล่งประกาย “ถวนจื่อ นายเล่นเกมเก่งมากเลย !

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถวนจื่อได้ยินคำชื่นชม แต่ก็ยังยังคงเกาหัว อย่างเขินอาย