ใช่ครับ...หนูเป็นลูกของประธานลี่

บทที่ 16 จุดเด่นของผู้หญิงคนนี้



บทที่ 16 จุดเด่นของผู้หญิงคนนี้

บทที่ 16 จุดเด่นของผู้หญิงคนนี้

หลังจากที่ จนถึงรู้ว่าครอบครัวของสมิท จะมาเยี่ยมเยือน ก็ได้ จองโรงแรมระดับห้าดาวสำหรับพวกเขาตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว

กลุ่มคนเดินทางมาถึงโรงแรม ลี่จนถึงก็พูดกับสมิทธ์: “พวก นายกลับไปพักผ่อนที่ห้องสักพักเถอะ ปรับตัวให้คุ้นเคยกับเวลาที่ แตกต่างของที่นี่”

“นี่ไม่เท่าไหร่ พวกเราคือคนที่เดินทางไปประเทศฝรั่งเศสแทบ ทุกวัน คุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้มานานแล้ว” สมิท โบกมือ ให้ จน ถึงไม่ต้องกังวลกับเขา

“งั้นพวกนายก็เอาสัมภาระไปเก็บ จัดการเตรียมตัวเถอะ” ลี่จนถึ งกล่าว

สมิทธ์ถามความเห็นของภรรยาได้น่าทั้งสามจึงกลับไปที่ห้อง ของโรงแรมก่อน

เพื่อความสะดวกของรอบครัวสมิทธ์ ลี่จนถึงยังได้จัดอาหารเย็น ที่โรงแรมนี้ เขาเหมาชั้นสองของโรงแรม หรูหรามาก
เจียงหยุนเอ๋อตกตะลึงไปกับความใจดีสปอร์ตของ จนถึง แต่…… ยังไงที่จ่ายก็ไม่ใช่เงินของเธอ เธอจึงคิดซะว่ามาดื่มบรรยากาศ ก็พอแล้ว

เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น เจียงหยุนเอ่อและ ถวนจื่อติดตาม จนถึง เพื่อไปต้อนรับครอบครัวของสมิทธ์ด้วยกัน ระหว่างขึ้นชั้นบน ลี่ จนถึงพูดคุยปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจกับ สมิทธ์ และเจียงหยุนเอ๋ อก็อยู่พูดคุยเป็นเพื่อนข้างกาย ได้น่า

แล้วถวนจื่อล่ะ ในช่วงเวลาสั้นๆ ได้ที่ได้ทำความรู้จักกันก็สนิท กลมเกลียวกับเอลิซ่าแล้ว เด็กเล็กสองคนไม่สนใจผู้ใหญ่แม้แต่ นิด เล่นกันอย่างมีความสุข

เจียงหยุนเอ๋อไม่ค่อยชินกับการที่ถวนจื่อไม่อยู่ข้างกายตนเอง ขณะที่หันมองไป เห็นเอลิซ่าโน้มไปจูบบนใบหน้าของถวนจื่อที หนึ่งพอดี

เจียงหยุนเอ๋อตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ได้น่ามองไป หัวเราะอย่างอด ไม่ได้ เธอสะกิดมอเจียงหยุนเอ๋อเบาๆ พูด “ลูกชายของคุณเป็น ที่ชื่นชอบของคนอื่นมากจริงๆ ค่ะ เอลิซ่าของเราไม่สนิทกับคน ทั่วไปง่ายๆ แบบนี้ !

เจียงหยุนเอ๋อหัวเราะ แกล้งทำเป็นพูดด้วยความโกรธ: “ถวนจื่อ ชอบเล่นกับสาวสวยค่ะ นี่ยัง ดูเอาใจใส่เอลิซ่ามากด้วยค่ะ”
แม่สองคนปิดปากหัวเราะอยู่ข้างหลัง ลี่จุนถึงและสมิทธ์หันหลัง มา มองดูหลายคนที่เข้ากันได้ดีมาก ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่มี ความสุข

“จนถิง นายดู เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาหลายปี นึกไม่ถึงว่า ความสัมพันธ์ระหว่างภรรยากับลูกของพวกเราก็ดีได้ขนาดนี้”

พี่จุนถึงก็พยักหน้าด้วย: “ใช่”

บรรยากาศแบบนี้ทำให้เขาพอใจมาก รู้สึกว่า เจียงหยุนเอ๋อเป็น ตัวเลือกที่เขาพึงพอใจมากที่สุด

ผู้หญิงสองคนรวมตัวกัน คงหนีไม่พ้นการพูดคุยเกี่ยวกับ

อุตสาหกรรมแฟชั่นเป็นธรรมดา

“ใช่แล้ว แฟชั่นวีคที่ปารีสครั้งก่อนคุณดูหรือยังคะ ? ” ได้น่าอยู่ๆ ก็ถามขึ้น

หลังจาก เจียงหยุนเอ๋ออยู่ต่างประเทศก่อนนี้ช่วงหนึ่ง ชีวิตก็ ค่อยๆ พัฒนาไปสู่ทิศทางที่ดีขึ้น ดังนั้นจึงให้ความสนใจกับสิ่ง ต่างๆ ในอุตสาหกรรมแฟชั่นอยู่บ้าง ได้ยิน ได้น่าพูดถึงสิ่งนี้ เธอ เพียงแค่คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็นึกขึ้นมาได้: “อืม เคยดูค่ะ มีชุดที่นาง แบบคนหนึ่งที่ชื่อโมนิกาสวมใส่นั้นฉันชอบมาก และบุคลิกของ เธอก็เหมาะกับชุดนั้นมาก
ได้ยินดังนั้น ใบหน้าของ ได้น่าประกายความสุขเมื่อได้พบปะคน ที่มีความชอบเหมือนตนเอง: “ไอ๊หยา บังเอิญมาก ฉันก็ชอบชุด นั้น หลังแฟชั่นวีคจบไปฉันก็ตั้งใจไปซื้อ คห ง ไม่นึกว่าคุณจะ ชอบขนาดนี้ ครั้งนี้ฉันพกมาด้วยพอดี ฉันให้คุณดีกว่านะคะ?”

ได้น่าไม่ต้องพูดละเอียด เจียงหยุนเอ๋อก็รู้ว่าเสื้อตัวนั้นแพงแค่ ไหน ดังนั้นจึงโบกมืออย่างรวดเร็วและพูดปฏิเสธ: “ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิง ของขวัญที่ล้ำค่าขนาดนี้ ฉันรับไว้ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น คุณหญิงเองก็บอกว่าชอบมาก ฉันจะไปปล้นของดีจากผู้อื่นได้ยัง ไงล่ะคะ?”

“ไอ้หยา คุณก็เกรงใจเกินไป ฉันกับสมิทธ์มาเที่ยวครั้งนี้ ยังต้อง ให้คุณคอยดูแลทั้งหมด และชุดนั้นฉันก็ซื้อมาสองชุดพอดี ที่ผ่าน มาไม่รู้จะแบ่งให้ใคร นี่ก็พอดีเลยไม่ใช่เหรอ8t?” ได้น่าพูดด้วย รอยยิ้ม

ภายใต้ความเกรงอกเกรงใจ เจียงหยุนเอ๋อหันไปทาง ลี่จนถึ งด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ ลี่จนถึงเพียงแค่พูดง่ายๆ : “ความ หวังดีของคุณหญิง คุณอย่าปฏิเสธเลย

เห็นเช่นนั้น เจียงหยุนเอ๋อจึงตอบตกลง: “ถ้างั้น…..ขอบคุณคุณ หญิงมากๆ ค่ะ”

ทั้งสองคุยกันอยู่ ได้น่าก็พูดคุยเกี่ยวกับโครงการการกุศลที่เธอเข้าร่วมเมื่อเร็วๆ นี้

“ก่อนหน้านี้ไม่นานฉันได้ไปแอฟริกา ไปเป็นอาสาสมัครอยู่ครั้ง หนึ่ง” พูดถึงตรงนี้ ได้น่าดูเหมือนจะติดอยู่ในความทรงจําของ เธอเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “เฮ้อ การใช้ชีวิตของ ผู้คนที่นั่นนําบากยากเข็ญมากจริงๆ…..เด็กๆ ยังอายุน้อยขนาด นั้น ก็ต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ทรมานจากโรคต่างๆ และความ ยากจน ช่างน่าสงสารเหลือเกิน”

เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้า พูดอย่างเห็นด้วย: “ใช่ค่ะ มักมีคน มากมายในโลกนี้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในความโชคร้าย ก่อนหน้านี้เกิดโรค ระบาดขึ้นในประเทศ H ทุกคนตกอยู่ในอันตราย”

เจียงหยุนเอ๋อตั้งใจฟังได้น่าเล่าประสบการณ์ของตัวเองใน แอฟริกา ดวงตาแสดงออกถึงความชื่นชม: “คุณหญิง คุณเป็นคน ใจดีและใจกว้างจริงๆ คุณสมิทธ์ได้แต่งงานกับภรรยาที่ดีขนาดนี้ เป็นความโชคดีของเขาจริง ! ”

ได้น่าหัวเราะ พูดขึ้น: “ไม่ค่ะ ฉันแค่พยายามทำให้ดีที่สุด”

“หากมีโอกาส ฉันอยากไปเป็นอาสาสมัครกับคุณจริงๆ” เจียงหยุ นเอ๋อพูด

ได้น่ามองเจียงหยุนเอ๋อ เห็นความจริงใจจากสายตาของเธอ จึง พยักหน้าแล้วพูด: “ชีวิตแบบนั้นลำบากมากนะคะ คุณต้องเตรียมใจให้พร้อม หากมีโอกาสจริงๆ เราสามารถไปเป็น เพื่อนกันได้พอดี

พูดถึงตรงนี้ ได้น่ากะพริบที่เธออีกครั้งอย่างคลุมเครือ: “แต่ไม่รู้ ว่า……..นไปได้ไหมที่สามีของคุณจะเป็นห่วงคุณ แล้วไม่ให้คุณ ไป

ใบหน้าเลียงหยุนเอ๋อแดง พูดเสียงเบา: “เขาไม่หรอกค่ะ”

ในเวลานี้แม้ลี่จุนถึงพูดคุยกับสมิทธ์ตลอดเวลา แต่ความ เคลื่อนไหวที่อยู่ข้างหลังเขาก็ให้ความสนใจอยู่เสมอ

พูดได้ว่า การแสดงของ เจียงหยุนเอ๋อในวันนี้ทำให้เขาพอใจ มาก มองข้ามคุณสมบัติของเธอไม่พูดถึง หลังจากที่ตนเองเสนอ ความต้องการ เจียงหยุนเอ๋อก็ต้องกลับไปทำการบ้านอย่างหนัก ดังนั้นวันนี้จึงสามารถพูดคุยได้อย่างลื่นไหลแบบนี้ ไม่แสดงพิรุธ อะไรเลย

ดูเหมือนว่า…จุดเด่นของผู้หญิงคนนี้มีมากกว่าที่เขาคิด

มาถึงห้องโถง ทุกคนนั่งที่โต๊ะอาหาร ได้น่ามองจานใส่อาหาร อย่างละเอียดถี่ถ้วน แววตาแสดงออกถึงความผิดหวัง

เจียงหยุนเอ๋อสัมผัสถึงความรู้สึกของเธออย่างว่องไว รีบถามขึ้น: “คุณหญิง อาหารพวกนี้ไม่ถูกปากคุณเหรอคะ?”

“ไม่ค่ะ” ได้น่ารีบส่ายหัว “ฉันไม่ได้เรื่องมากกับสิ่งเหล่านี้ ก็แค่ ได้ยินมาว่าผัดเผ็ดเต้าหู้ของประเทศSอร่อยมาก ครั้งนี้ไม่ได้กิน รู้สึกเสียดายอยู่บ้างคะ

ได้ยินดังนั้น ลี่จนถึงรีบขอให้โรงแรมเสิร์ฟผัดเผ็ดเต้าหู้ทันที ผู้ จัดการรบกล่าวกล่าวขอโทษ: “คือว่า…..แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ขออภัยจริงๆ พ่อครัวที่ดูแลเมนูอาหารนี้วันนี้ไม่อยู่พอดี เพราะ ฉะนั้น………….ไม่สามารถทำได้จริงๆ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ