บทที่15 บ้าการแข่งขัน

บทที่15 บ้าการแข่งขัน

วันถัดไป ลี่จนถึงได้รับข้อความจากสมิทธ์ บอกเขาว่ากำลัง เตรียมจะขึ้นเครื่องแล้ว คาดว่าจะถึงเมืองที่พวกเขาอยู่ในไม่ช้า

หลังจากได้รับข้อความ จนถึงประเมินเวลา จึงพา เจียงหยุนเอ๋ อและ ถวนจื่อไปที่สนามบินด้วยกัน

ในสนามบิน ทันใดนั้นเจียงหยุนเอ๋อรู้สึกว่ามือของตัวเองถูก จับเอาไว้ หันไปด้วยความตกใจ ใบหน้า จนถึงไร้อารมณ์ใดๆ เหมือนว่าสิ่งที่จําเป็นเพียงเรื่องธรรมดาเท่านั้น

“คุณทำอะไร!” เจียงหยุนเอ๋อพูดเสียงเบา “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!

“คุณลืมไปแล้วเหรอว่าต้องแสดงเป็นภรรยาของผม?” จนถึง เหล่ตามองเธอเล็กน้อย

เจียงหยุนเอ๋ออึดอัดขึ้นมาชั่วขณะ แต่พูดอย่างรวดเร็ว. แต่….. ก่อนหน้านี้เราตกลงกันแล้วห้ามใกล้ชิดกันมากเกินไป !”

ลี่จนถึงหัวเราะเบาๆ : “ทำไม? จูงมือก็นับว่าใกล้ชิดแล้วเหรอ? คุณไม่เคยมีความรักเหรอ?”

“ฉัน……

นอกจากคู่หมั้นคนก่อน เจียงหยุนเอ๋อก็ยังไม่มีประสบการณ์ทาง ความรู้สึกจริงๆ แต่จูงมือกับผู้ชายคนหนึ่งทั้งๆ ที่ไม่คุ้นเคยกัน เธอ จึงรู้สึกแปลก ๆ

เธอพยายามที่จะทำให้หลุดพ้นจากมือลี่จุนถึง ลี่จุนถึงจับมือเธอ อย่างแน่น ทำให้เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

“เจ็บ!”

ลี่จุนถึงหันมาถลึงตาใส่เธอ เจียงหยุนเอ๋อเม้มริมฝีปาก ทำได้ เพียงยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ ยอมให้เขาจับมือไว้

ขณะนี้ มีเสียงดังสนั่นในสนามบินดังขึ้น

“ว้าว เธอดูคนต่างชาติพวกนั้นมีรัศมีจัง เป็นดาราหรือเปล่า?”

“ก็ใช่น่ะสิ”

เจียงหยุนเอ๋อหันไปด้วยความสงสัยเล็กน้อย พร้อมกับได้ยิน ลี่ จนถึงพูดขึ้น: “พวกสมิทธ์เขามาแล้ว”
สมิทธ์เป็นคนลักษณะของชาวตะวันตกทั่วไป ใบหน้ามีความคม ช็ดราวกับรูปแกะสลัก มือเขาหนึ่งจูงภรรยาของตนเอง มืออีกข้าง อุ้มลูกสาวตนเอง

ลูกสาวสมิทธ์ผมทองดวงตาสีฟ้า ดวงตากลมโตแทบจะทำให้ เจียงหยุนเอ๋อใจละลาย และได้น่าภรรยาของสมิทธ์ ผมสีทองทิ้ง ตัวลงกลางหลังของเธอราวกับนํ้าตก ก็ถือเป็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่ คนหนึ่ง

เห็น จนถึง ใบหน้าสมิทธ์ประกายด้วยความตื่นเต้น เขาส่ง ลูกสาวของเขาให้ภรรยา จากนั้นก็เข้ามาและกอดจนถึงครู่หนึ่ง

“ลี่จุนถิง ไม่เจอกันนานเลยนะ” ภาษาจีนของสมิทธ์นั้นค่อนข้าง

ด้อย แต่ในฐานะชาวต่างชาติ มันไม่ง่ายเลยที่จะพูดได้ขนาดนี้

เมื่อสองคนทักทายกันเสร็จ จนถึงถอยหลังก้าวหนึ่ง เริ่ม แนะนําให้กับสมิทธ์อย่างเป็นทางการ: “สมิทธ์ นี่คือภรรยาและลูก ของฉัน”

สายตาสมิทธ์จึงมองไปยัง เจียงหยุนเอ๋อและถวนจื่อ เจียงหยุน เอ๋อพยักหน้าให้เขาด้วยรอยยิ้ม ถวนจื่อสื่อสารกับเขาด้วยภาษา อังกฤษคล่องแคล่ว ทำให้สมิทธ์ไม่มีอารมณ์ที่จะโอ้อวดต่อหน้า ลี่จนถึง
สมิทธ์พูดด้วยสีหน้าอึดอัด: “ไม่! เป็นไปไม่ได้! ก่อนจะมาที่นี่ฉัน ได้ตรวจสอบเป็นอย่างดีแล้ว เห็นได้ชัดว่านายยังไม่ได้แต่งงาน ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูกโตขนาดนี้!

เจียงหยุนเอ๋อได้ยินสมิทธ์พูด ทันใดนั้นก็มองจนถึงอย่างอื่น เต้น จากนั้นลี่จนถึงยิ้มอย่างได้ใจ ราวกับคาดเดาได้ว่าสมิทธ์จะ ต้องสงสัย: “ทำไม? ฉันต้องรายงานให้นายทุกอย่างเลยเหรอ? ฉันรู้จักนิสัยคนอย่างนาย จะเป็นไปได้ยังไงที่จะเล่าทุกเรื่องให้ คนที่บ้าการแข่งขันอย่างนายฟัง?”

สมิทธ์เห็นว่าคงไม่ได้อะไรจากคำพูดของลี่จนถึง จึงหันหน้าไป ทางเจียงหยุนเอ๋อพยายามหาข้อบกพร่องบางอย่างในตัวเธอ: “คุณผู้หญิงคนนี้ คุณพูดความจริงกับผม และอย่าไปกลัว จนถึง คุณต้องถูกเขาบังคับมาแน่นอน ใช่ไหมครับ?”

ได้ยินสมิทธ์พูดแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อ กลั้นไม่ไหวหัวเราออกมา

ลี่จุนถึงได้ยิน รีบขยับเข้าใกล้เคียงหยุนเอ๋อ และยังแนบใบหน้า ของตนเองอีกด้วย ทำสัญลักษณ์ให้เธอด้วยสายตาอย่างบ้าคลั่ง

ภายใต้การเฝ้าดูของผู้คนมากมาย ใบหน้าเจียงหยุนเอ๋อแดง เล็กน้อย แต่ในเมื่อรับปากลี่จนถึงแล้ว เธอจึงทำได้เพียงจำใจยื่น หัวออกไปและจูบที่ใบหน้าลี่จนถึงทีหนึ่ง
เป็นยังไงล่ะ? ตอนนี้นายควรเชื่อได้แล้วมั้ง?” จนถึงกอดเจียง หยุนเอ๋ออยู่ในอ้อมแขนของตนเอง ยิ้มแล้วมองสมิทธ์

อุณหภูมิบนใบหน้าของเจียงหยุนเอ่อค่อยๆ เพิ่มขึ้น อยากจะหา ช่องรูสักที่แล้วมุดเข้าไป

เธอเอนตัวเข้าที่ข้างหูของ จนถึง พูดอย่างโหดเหี้ยม: ต้อง เพิ่มเงิน!”

ขณะพวกเขามีปฏิสัมพันธ์ สมิทธ์ยืนอยู่ไม่ไกลและจับตาดูอย่าง ใกล้ชิด จากนั้นพูดว่า: “ไม่ใช่ นายดูใบหน้าของคุณผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้แดงแล้ว พวกนายไม่ใช่คู่สามีภรรยากันจริงๆ

จนถึงนึกไม่ถึงไม่เจอกันนานขนาดนี้ สมิทธ์กลายเป็นคนที่ จัดการได้ยากมากขึ้นไปอีก แต่ในไม่ช้าเขาก็เปลี่ยนจุดสนใจ

ลี่จุนถึงหัวเราะ ตบไหล่ของสมิทธ์: “สมิทธ์นายไม่เข้าใจ ธรรมเนียมของพวกเรา ภรรยาของฉันเป็นคนขี้อายมาก ทำสิ่งนี้ ในที่สาธารณะขนาดใหญ่นี้ก็ต้องอายเป็นธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้น ความรักในประเทศของเรานั้นถูกจำกัดมากกว่า เพราะฉะนั้นที่เป็น แบบนี้เป็นเรื่องปกติมาก

ได้ฟังคําอธิบายของ จนถึง ในใจสมิท แม้ว่าจะยังคงสงสัยแต่ไม่เจออะไรที่ผิดปกติ ในไม่ช้ามันก็หายสงสัยไป

จากนั้น สมิทธ์ก็แนะนําลูกสาวและภรรยาของตนให้กับเจียงหยุ นเอ๋อ

“นี่คือภรรยาของผมได้น่า นี่คือลูกสาวของผม เอลิชา”

เจียงหยุนเอ๋อมองเอลิซ่าอดไม่ได้ที่จะชื่นชม: “ลูกของคุณน่ารัก จริงๆ”

ถวนจื่อแสดงความกระตือรือร้นของเขาในเวลานี้ วิ่งไปที่ข้าง กายเอลิซ่า พูดกับเธอด้วยภาษาอังกฤษ: “สวัสดีพีเอลิซ่า! ผมชื่อ เจียงซิ่งหวี พี่เรียกผมว่า…….

พูดถึงตรงนี้ ถวนจื่อเกาหัวอย่างเซ็ง หันหลังมาถามเจียงหยุนเอ๋ อ: “หยุนเอ๋อ ถวนจื่อภาษาอังกฤษพูดยังไง?”

เจียงหยุนเอ๋อและถี่จนถึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ สมิทธ์และได้น่า ฟังไม่เข้าใจการสื่อสารด้วยภาษาจีนระหว่างพวกเขา แต่ก็รู้สึกทีง กับทักษะภาษาอังกฤษของ ถวนจื่อ

“จนถึงลูกของนายพูดภาษาอังกฤษได้ดีขนาดนี้ตั้งแต่อายุยัง น้อย มีอนาคตที่ยาวไกล” สมิทธ์พูดชื่นชม
ภาษาอังกฤษพื้นฐานบางอย่างที่ กวนจื่อใช้สื่อสารกับเขาเมื่อครู่ ที่แสดงให้เห็นในตอนนี้ไม่ใช่ทักษะสำหรับเด็กเล็กทั่วไปจะมีได้

ได้ยินดังนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของ ลี่จนถึงนั้นภาคภูมิใจยิ่งกว่า เดิม: “ก็แน่นอนอยู่แล้ว นี่เป็นลูกชายฉันนะ

เจียงหยุนเอ๋ออยู่ข้างๆ เงียบฟัง จนถึงคน…..แสดงเก่งจริงๆ พูดอย่างกับเป็นความจริง

“โอเค ไปกันเถอะ ฉันส่งพวกนายกลับไปพักที่โรงแรมก่อน”