บทที่ 1 ตายไม่น่ากลัว

“นาจลย่าเธอเป็นควายหรอ?”

“ฝ่ายตรงข้ามส่งเธอมาสร้างความวุ่นวายในทีมใช่ไหมนาทัล ย่า?”

“นาไลยาเธออยากจะตายหรือ! ”

ลลิตามองไปทางบนจอที่แสดงตัวหนังสือที่กำลังด่าทอตัวเอง อยู่ แอบจําชื่อไว้เดี๋ยวเล่นเสร็จจะได้ไปรายงานทีละคน

แน่นอนว่าเธอจะเป็นคนที่โดนรายงานมากที่สุด จนสุดท้าย ต้องไปเผชิญกับการหยุดแข่งขัน

เหตุการณ์แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก ตายก็ไม่น่า

กลัวเลย!

เธอเกิดมาก็เพื่อเผชิญกับอุปสรรคทั้งหมด ถึงแม้เจอทางตันก็ ไม่ยอม ถึงแม้จะชนกับกำแพงก็ไม่ยอมหันหลัง เธอเป็นคนที่ดื้อ ด้านยิ่งกว่าควาย

เพื่อที่จะอยู่เคียงไหล่ของชายในฝัน เรื่องแค่นี้ไม่ใช่อะไรเลย

ลลิตาก็ไม่รู้ได้ความมั่นใจจากไหนมาที่คิดว่าตัวเองสามารถ ดึงดูดความสนใจของชายในฝันได้

แต่ความจริงคือสิ่งที่โหดร้าย รอบนี้จบด้วยการพ่ายแพ้อีกครั้ง เธอออกจากรอบที่เล่นแล้วไปกดรายงานคนที่ด่าเธอด้วยท่าทางที่คุ้นเคยเหมือนทำมานับไม่ถ้วน

Ok ออกจากหน้านี้ก็จะได้รับการรายงานเหมือนกัน พร้อมกับ

ไลค์ของฝ่ายตรงข้าม เป็นอย่างที่คิด เธอได้รับข้อความจากเออฟฟิเชียลอย่างเป็น

ทางการ:คะแนนความประพฤติน้อยเกินไม่สามารถแข่งขันได้

ลลิตาอยู่ปีสาม อีกครึ่งปีก็จะได้เข้าสู่สังคมแล้ว ก่อนหน้านี้เธอ มีความฝันอันเล็กๆ ที่ยังไม่เป็นจริง

นั่นก็คือได้คบหากับชายในฝันธาวินที่อยู่คณะคอมพิวเตอร์ เสียดายที่ฝันมาสามปีแล้วเต็มๆ ขั้นตอนนี้เธอยังไม่มีความ กล้าที่จะคุยกับชายในฝันเลย

แต่ดีที่จักรพรรดิไม่ท้อแท้ต่อคนที่ตั้งใจ เธอรู้มาว่าชายในฝัน

เล่นROV

โชคเข้าข้างจริงๆ ลลิตาตั้งใจซ้อมROV คิดไปถึงภาพที่เล่นเกมพร้อมกับชายในฝัน ดีจริงๆ เลย เพราะตกอยู่ในความคิดของตน ทำให้เธอดูเหม่อลอยไป

เพื่อนร่วมห้องญาณิดา เข้าใกล้กะทันหัน มองไปทาง ประวัติการเล่นของลลิตาที่น่าสงสาร ไปแย่งโทรศัพท์ของเธอมา พูดเสียงดังๆ ว่า “ว้าว! ลลิตาเธอแพ้ได้พินาศขนาดนี้เลย หรอ? ! ”
หอสมุดเงียบอยู่แล้ว เสียงของญาณิดา ทำให้คนละแวกนี้ ได้ยินไปหมด

ลลิตารู้สึกอายมาก รีบไปแย่งโทรศัพท์คืน หันหลังก็พบว่าธา วินยืนอยู่ด้านหลัง

ธาวินยังหล่อเหลาเหมือนเดิม เสื้อสีขาวพร้อมกับกางเกม ดู

เย็นชาเหมือนเจ้าชายที่เดินออกมาจากภาพวาด

ดูเหมือนจะยืนอยู่ที่นี่นานแล้วด้วย

ทันใดนั้น หน้าของเธอแดงไปหมด ก้มหน้าวิ่งออกจากหอสมุด

เดินไปนั่งลงบนพื้นหญ้า ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่ค่อยดี ธาวินก็เห็นประวัติการเล่นเกมที่ย่ำแย่ของเธอแล้วแน่ๆ เลย ต้องคิดว่าเธอกากและรังเกียจเธอแน่ๆ!

ความโศกเศร้ารุกรามมาหัวใจที่อ่อนแอของเธอ ลลิตากอด โทรศัพท์แล้วทำปากจู๋

ทันใดนั้นเธอได้รับข้อความการขอเป็นเพื่อนของyamyam

ลลิตายิ่งเศร้าไปใหญ่ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าต้องเป็นเพราะเมื่อกี้เล่น ได้แย่เกินไป มาเพิ่มเธอเป็นเพื่อนเพื่อจะด่าเธอแน่ๆ เลย เรื่อง แบบนี้เธอไม่เห็นเป็นเรื่องแปลกแล้ว

เธอปฏิเสธการตอบรับเป็นเพื่อน ผ่านไปสักแป๊บคนๆ นั้นเพิ่ม

มาอีกแล้ว

ลลิตากำลังหงุดหงิดอยู่ก็เลยกดตกลง เตรียมตัวจะมาด่าแข่งกับฝ่ายตรงข้าม

แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับส่งข้อความที่เป็นมิตรมา

yamyam:สวัสดี ได้ยินมาว่าเธอ ไม่ถ่วงเพื่อนในทีม เราพากัน ไปสู่ความชนะเลย!

มุมปากของลลิตากระตุก คนๆ นี้คงจะตาบอด

เธอเป็นคนที่ห่วยมากๆ ดีไหม!

ลลิตา ไปฟังใครพูดมาว่าฉันไม่ถ่วงเพื่อนในทีม

yamyam:พูดความจริงเลยนะ ฉันคือคนใหม่ พึ่งสมัครเมื่อกี้ เพิ่มเพื่อนไปมั่วไม่มีใครตกลงเลยมีแต่เธอตกลงคนเดียว

ลลิตา: “…………” งั้นก็แปลว่า กากกว่าเธอนั้นหรอ?”

yamyam: พี่สาวเก่งขนาดนี้ จะไม่ปฏิเสธฉันใช่ไหม?

เธอเปิดหน้าเว็บที่จะลบเพื่อนแล้วแต่ เพราะคำว่า “พี่สาวเก่ง ขนาดนี้” ซึ่งเถอะ เธอต้องการคนที่กากกว่ามาเพิ่มกำลังใจให้ พอดี