ตอนที่9 ถูกรางวัลออกนอกประเทศ

แต่เธอรู้ว่าถ้าตอนนี้เธอไม่เดินเข้าไป อานเนี่ยนฉือต้อง ตายแน่นอน

เพราะงั้นการที่เธอกำลังเรียนหมออยู่ เธอจึงรู้ว่าถ้าไม่รีบ เข้าไปช่วยเธอไม่รอดแน่

เธอจึงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครสนใจเธอ ไม่มีใครมาดูหรือญาติดีเธอเลย

เธอโมโหมาก

และเธอก็ไม่เชื่อว่าเธอจะทำอะไรคนพวกนี้ไม่ได้ เธอจึง ใช้ชื่อเสียงของลุงเธอ ที่เป็นถึงผู้ที่มีชื่อเสียงด้านการเมือง ออกมาข่มขู่พวกเขา ถ้าเกิดโรงพยาบาลไม่ทําการผ่าตัด ช่วยเหลืองเธอ เธอจะทำให้หมอและคนของโรงพยาบาล ทั้งหมดตายตามเธอไป

หลังจากได้ยินคำพูดนี้

ชื่อเสียงของลุงซู มีอิทธิพลเป็นอย่างมาก

ไม่นานเจ้าของโรงพยาบาลก็โผล่หัวออกมา และให้คน เตรียมห้องผ่าตัดให้อานเนี่ยนฉือตามที่เธอสั่ง

ตอนนั้น ทุกคนต่างคิดว่าอานเนี่ยนฉีไม่น่ารอด
แต่กลับมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับเธอ

เธอไม่เพียงแต่รอดตายมาจากการตายครั้งนั้น หลัง จากที่เธอนอนโคม่าไปครึ่งปี ตัวเธอกลับค่อยๆ หายกลับ มาแข็งแรงตามปกติ

นี่คงเป็นเพราะฟ้ามีตา ไม่เพียงแค่นั้นหลังจากที่เธอหาย เป็นปกติ เธอก็ลืมความทรงจำบางอย่างที่ไม่ดีที่เกิดขึ้น ทั้งหมด

และคนที่เธอไม่สามารถอภัยให้ได้คืออานหยาง

เพราะวันนั้นเขากลับทิ้งเธอไปดื้อๆ

เขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย

และยังมีอีกเรื่องที่ทำให้เธอคิดว่าอานหยางเลว และไม่ เหมาะกับการเป็นน้องชายของอานเนี่ยนฉือ

เพราะสามวันหลังจากนั้น อานหยางก็กลับมา

กลับมาพร้อมกับสัญญบางอย่างในมือ

เขาบอกว่ามันเป็นสัญญาที่อานเนี่ยนฉือเคยเซ็นไว้

อานหยางบอกว่า เขาจะเอาสัญญาฉบับนี้ไปแลกค่าตอบ แทนที่พี่สาวเธอควรได้เป็นการตอบแทนกลับมาให้ได้
เขาไม่ยอมให้เรื่องนี้จบลงง่ายๆ แบบนี้แน่นอน เพราะฉะนั้นเขาต้องการความช่วยเหลือจากลุง ตอนนนั้นเธอเองก็ไม่เข้าใจ แต่เธอก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ควร จบลงง่ายๆ แบบนี้เหมือนกัน

เธอจึงไม่ได้ถามอะไรมาก พาเขาไปหาลุงเธอตามที่เขา ต้องการ และสุดท้ายเขาก็ตามเงินที่พี่สาวเขาควรได้กลับ มาจนได้ เป็นจํานวนเงินที่มากมหาศาล

“เห้ย แกคิดอะไรอยู่ จ้องหน้าฉันทำไมเนี่ย

อานเนียนฉือเห็นเธอมองหน้าตัวเองตาไม่กะพริบ เธอจึง ยกมือมาจับหน้าตัวเอง

แต่เธอก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไร เธอจึงเอ่ยถามขึ้น “จ้อง เข้าไป ถ้าแกยังไม่หยุดจ้องฉันจะจับแกกินแล้วนะ” พูดจบ เธอก็อ้าแขนอ้าปากกระโจนใส่เธอ

แต่เธอก็ต้องหยุดลง เพราะเธอเห็นแววตาของเธอเศร้า หมอง

เธอจึงยื่นหน้าถามเธอ “ฉันว่าเธอคงกำลังอิจฉาฉันใช่ มั้ย เธอต้องกำลังอิจฉาที่ฉันได้ไปเรียนต่างประเทศอยู่แน่ๆ เลย”
“เชอะ….” มองบนแล้วเอ่ยพูดขึ้น “นางหลงตัวเอง ถ้าแก เลิกหลงตัวเอง เราคงยังเป็นเพื่อนกันได้

แล้วเธอก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่แกเชือตริงๆ หรอว่าที่อานหยางส่งแกเรียนเมืองนอกได้ ก็เพราะน้องแก ถูกหวยได้เงินรางวัล

เงินก้อนนั้นมันเป็นเงิน……

“เชื่อ”

“ฉันจะไม่เชื่อได้ไง” เธอตอบแบบไม่ลังเล ถ้าไม่เชื่อเธอ จะไปเรียนต่อนอกได้ยังไง เงินมันคงไม่มีทางปลิวมากับ สายลมหรอก

แต่เธอรู้สึกแปลกใจจึงเอ่ยถามเธอ “แกคงไม่ได้มีเรื่อง อะไรปิดบังฉันอยู่ใช่มั้ย

ตั้งแต่ที่เธอหายจากอุบัติเหตุรถยนต์ เธอก็รู้สึกเหมือนกับ ว่าระหว่างเมี่ยวอีกับอานหยางก็มีท่าที่แปลกๆ ไป รู้สึกว่า ทางคู่ไม่ค่อยถูกกัน

เพราะฉะนั้นเธอเลยรู้สึกว่าระหว่างสองคนนี้ต้องมีเรื่อง อะไรเกิดขึ้นแน่นอน

“เหอะ…..”

เธอหัวเราะเยาะ “ฉันกับเขาจะมีเรื่องอะไรกันได้ไง แกอย่าคิดมาก”

ในเมื่อเธอเองก็จำอะไรไม่ได้แล้ว มันก็ไม่จำเป็นที่เธอจะ ต้องพูดถึงเรื่องนั้นอีก