ตอนที่5 ผู้ชายหน้าบูด

“พวกเธอสองคนจะกอดกันอีกนานมั้ย

ถางสือชูเอ่ยถามหน้านิ่ง

“อ่อ ขอโทษ ขอโทษค่ะ”

เดี่ยวอีรีบดึงอานเนี่ยนฉือออก แล้วหลบทางให้เขา

“อะไรล่ะ ทางก็ออกจะกว้าง…….

เธอไม่พอใจ ตอนเธอเงยหน้ามอง เธอก็ต้องสบทด้วย ความตกใจ เขาก็คือผู้ชายที่เธอทำเสื้อสูทเขาขาดหนิ

เรื่องมันเป็นแบบนี้

เธอสายแล้ว เที่ยวบินของเธอกำลังจะบิน เธอจึงต้องรีบ เข้าเกรด

แต่ข้างหน้ากลับมีป้าผมยาวคนหนึ่งกำลังเกี่ยวกับแขน เสื้อของผู้ชายคนหนึ่ง แกะยังไงก็แกะไม่ออก ก็เลยทำให้ ทางเดินติดขัด

แต่พนักงานก็หากรรไกรมาได้ แต่กลับถูกเธอแย้งไป เธอ ไม่ได้แค่เพียงแซงคิวสำเร็จ แต่เธอยังตัดแขนเสื้อของเขา ด้วยใบหน้านิ่งเฉย
“ผมของผู้หญิงเป็นสิ่งงสำคัญ ผมก็เหมือนมงกุฎของหน้า คุณคงจะไม่ให้ตัดผมเธอหรอกใช่มั้ย”

เขากลับมองหน้าเธอด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

แต่อานเนี่ยนฉือแค่เพียงมองหน้าเขาเล็กน้อย แล้วเดิน เข้าเกรดไปด้วยความเร็ว

หลังจากนั้น เธอก็หยิบมือถือขึ้นมาค้นหาเสื้อสูทตัวนั้นดู

“ว่าไงนะ”

แค่เสื้อสูทตัวนอกที่เธอตัดขาด ราคามันก็มากพอที่เธอจะ สามารถซื้อบ้านที่อยู่นอกเมืองได้หลังหนึ่งเลย

ดีนะที่เธอหนีออกมาได้

แต่ประเด็นคือตอนนี้เธอควรทำยังไง

เขาคงไม่ได้จะตามมาให้เธอรับผิดชอบหรอกใช่มั้ย ซูเมี่ยวอีมองดูการกระทำของอานเนี่ยนฉือด้วยความงง

“เนี่ยนฉือ แกเป็นอะไรไป

เธอกระซิบบอก แล้วยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง “แกอย่าเพิ่ง พูดมาก บังฉัน บังฉันไว้” เธอภาวนาขอให้เขาจำเธอไม่ได้
จําไม่ได้งั้นหรอ

เหอะๆ จะเป็นไปได้ยังไง

ถางสือ ยกยิ้ม

เขาหันไปมองพวกแฟนคลับที่ชูป้ายพวกนั้น เขาขมวดคิ้ว เหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง

แล้วจู่ๆ เขาก็เอ่ยพูดขึ้น “ทำไมฉันไม่รู้เรื่องที่ประเทศเอ็มมี นักเขียนมือทองที่ชื่ออานเนียนฉือด้วย

นักเขียนมือทองอานเนี่ยนฉืองั้นหรอ

เขาไม่เคยได้ยินมันมาก่อน

สายงานนี้ไม่ว่าจะงานเล็กหรืองานใหญ่ เขาจะได้เรียน เชิญให้ไปเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ เขาไม่เคยได้ยินคนชื่อ นี้เคยได้รับรางวัลมาก่อน

เด็กผู้หญิงคนนี้คิดว่าคนในประเทศหลอกง่ายหรือเป็น เพราะเธอโง่และชื่อเกินไป

เพราะฉะนั้นความคิดบ้าๆ นี้ของเธอ เขาดูแค่แวบเดียวก็รู้ แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่

เขาไม่คิดค่าเสียหายเรื่องสูทกับเธอก็ได้ แต่การที่เธอ อยากจะเข้ามาทํางานในสายนี้ด้วยวิธีนี้ บอกเลยว่าไม่มีทาง
เขาพูดจบก็เดินจากไป

“เชอะ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครเนี่ย”

หลังจากที่เห็นเขาเดินออกไปแล้ว เธอก็โผล่หน้าออกมา

“แต่อย่างน้อยใบหน้าของเขาก็ดูหล่อกว่าดารานะแก” เธอหันมามองหน้าเธอ แล้วเอ่ยถาม “จะว่าไป แกคงไม่ได้ ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรอกใช่มั้ย”

มีนักข่าวมากมายกำลังล้อมรอบ สัมภาษณ์เขาอยู่

เธอเคยเห็นภาพแบบนี้แค่ในทีวี เธอจึงเอ่ยถามด้วยนำ เสียงติดขัด “ใช่…ใช่แล้วมันจะเป็นยังไงหรอ”

เธอยกไหล่ “อ่อ ก็ไม่ยังไง”

เธอโล่งใจ “งั้นก็ดี

แต่คำพูดต่อมาของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่ดี “ก็แค่จะบอก ว่า แกเปลี่ยนเป็นสายงานอื่นแทนน่าจะดีกว่า”