ตอนที่14 ยอมรับโทษหนักจะได้เป็นเบา

อานเนี่ยนฉือถูกปล่อยตัวแล้ว

เธอเสียเงอนประกันตัวเธอออกมา

แต่เธอมาช้าไป เห็นเพียงรถคันหนึ่งกำลังขับออกไป “นั่น มันเป็นรถที่ถูกอานเนี่ยนฉือขับขนท้ายไม่ใช่หรอ

ทางกลับบ้าน

เธอต่อว่าเธอ “อานเนี่ยนฉือ แกนี่นะตัวปัญหา วันหลังอย่า ออกไปไหนล่ะ”

เธอไม่สนใจคำพูดของเธอ แต่กลับเอ่ยถามขึ้น “แต่ว่า เมี่ยวอี แกไม่คิดว่ามันแปลกหรอ ที่เด็กจบนอกอย่างฉัน จะ ไม่มีแต่บริษัทที่ไหนจะรับ ถึงจะเป็นแค่เพียงตำแหน่งเล็ก ธรรมดา แกไม่คิดว่ามันจะแปลกไปหน่อยหรอ”

“เรื่องนี้ จะพูดว่าไงดีล่ะ….”

เธอเงียบไปสักพักไม่รู้จะอธิบายยังไงดี บอกไปตรงๆ ว่า เธอถูกแบนก็คงไม่ได้

ยัยบ๊องนี่ไปตัดเสื้อเขาขาด ขับรถชนท้ายรภของเขา สร้าง ปัญหาให้เขาไม่หยุด ไม่แปลกหรอกที่เขาจะทำแบบนี้กับ เธอ
เพราะฉะนั้นเรื่องที่เธอถูกบริษัทเซินอวู่แบน ถ้าบอกเธอ ไปตรงๆ ก็คงจะทำร้ายจิตใจเธอมากเกินไป และอีกอย่างดู จากนิสัยของเธอแล้ว ถ้าเธอรู้เรื่องนี้ก็คงจะไม่ยอมอยู่เฉย แน่ๆ

“เนี่ยนฉือ ฉันว่าเราเปลี่ยนงานเถอะ ไปทำงานอย่า งอื่นแทน….. เธอเอ่ยบอกเขา แต่กลับถูกเธอพูดขัดขั้น

“ไม่มีทาง” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงและแววตามุ่งมั่น “ฉันจะต้องทำงานนี้ให้ได้

พูดจบจู่ๆ เธอก็วางสมุดนิตยสารลง แล้วหันหน้าไปมองวิว นอกหน้าต่าง

เธอเหล่มองนิตยสาร ก็เข้าใจอะไรขึ้นมา

ที่แท้มันเป็นปกของผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รางวัลนักเขียน หน้าใหม่ ผู้หญิงคนนั้นก็คือมู่ถิงถิง

ผู้หญิงคนที่ที่ขโมยงานเขียนของอานเนี่ยนฉือตอนที่เรียน อยู่มหาลัยงั้นหรอ

“อ่อ แกยังโกรธเธออยู่หรอ” เขาหันมาดูถนนต่อ “แกอย่า โกรธไปเลย คนเลวมันไม่มีวันได้ดีหรอก”

เรื่องที่มู่ถิงถิงขโมยงานของเธอ เธอไปฟ้องกลับทางมหา ลัย แต่กลับถูกมองว่าเธอต่างหากที่เป็นคนขโมยงานของ คนอื่น
นี่เป็นเหตุผลที่เธอยอมไม่ได้ ถึงจะยอมไม่ได้ก็คงจะทําอะไรไม่ได้เหมือนกัน

ตกดึก

หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จ เธอเปิดอีเมลดูเล่นๆ แต่ก็ต้อง ตกใจเหมือนเจอระเบิด ตกใจจนเกือบจะหงายตกเก้าอี้

“มีเรื่องอะไรทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้น” เธอเอ่ยถามเธอ เดินเข้าไปหาเธอ แต่สักพักก็หันหน้าจะเดินหนี

“เดี๋ยว แกจะไปไหน”

เธอถูกดุงเอาไว้ “แกดูดิ หลินเหวินซิวไอ้ชั่วนั้นส่งการ์ด แต่งงานมาเชิญฉันอ่ะ แล้วเขารู้ได้ไงว่าฉันกลับมาแล้ว”

“ใช่ หลินเหวินซิว ไอ่ชั่ว” เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง เลี่ยงตอบ คำถามเธอ

“เห้ ฉันไม่ได้ถามแกเรื่องนี้” เธอรู้สึกว่าเธอมีท่าทีแปลกๆ

“ฉัน……..

“สารภาพมาโทษหนักจะได้กลายเป็นเบา

เธอยิ้มแห้ง “แหะๆ ฉันบอกเอง วันก่อนฉันเผลอหลุดปาก บอกไปในกลุ่มเรื่องที่แกกลับมา”
“แต่ไอ่ชั่วนั่นกลับกล้าส่งการ์ดแต่งงานเชิญแกงั้นหรอ หน้าด้านจริงๆ แกทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง อย่าบอ กนะแกยังลืมมันไม่ได้อ่ะ