ตอนที่ 15 แฟนเก่าทั้งโต๊ะ

เธอนิ่งเงียบไปสักพัก ปิดหน้าจอลง แล้วพูดทิ้งท้ายว่า “เรื่องมันก็นานถึงหกปีมาแล้ว ฉันไปนอนก่อนนะ”

และเจ้าสาวก็คือผู้หญิงที่เป็นมือที่สามระหว่างพวกเขา ชนจื่อเมียว

เธอนิ่งเงียบไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี

เธอเอามือขยี้หัวด้วยความเซ็ง จะว่าไปนี่มันปีชงของเธอ หรอ ทำไมมีแต่เรื่องไม่ดี

ตั้งแต่ที่ถูกขโมยงานเขียนแล้วยังถูกคนเข้าใจผิดว่าเธอ นั่นแหละที่เป็นคนขโมยเอง จนมาถึงตอนนี้ไม่มีใครที่ไหน ยอมรับเธอเข้าทำงานอีก แล้วยังไปสร้างปัญหาติดหนี้ หลายแสนอีก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

เธอเดินตามเธอเข้ามา “อย่าเซ้งไปเลย เราก็แค่ไม่ไแร่วม งานก็แค่นั้น มันทําอะไรเราไม่ได้หรอก”

แต่เธอกลับแย้งขึ้น “ไปซิ ทำไมจะไม่ไป” ในเมื่อไอ้ชั่วนั้น กล้าส่งบัตรเชิญมาให้เธอ เธอก็กล้าไป

เธอตกใจเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเธอ “แกไม่ได้ไม่สบาย ใช่มั้ย นี่มันงานแต่งนะ แกจะบ้าหรอ แกไปทำไม”

“ใครบ้าเดี๋ยวก็รู้”
พูดจบเธอก็เดินหันหลังเข้าห้องไป

“เห้อ ฉันว่า…….” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ก็ถูกเธอปิดประตู ห้องใส่ เอาไงเอากัน ในเมื่อเธอจะไป เธอเองก็คงต้องไป ด้วย

เที่ยงคืน

เธอนอนห่มผ้า ลืมตา นอนไม่หลับ

ในใจรู้สึกแปลกๆ

เขาเป็นรักแรกของเธอ ทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม ต้น ต่างคนต่างแอบชอบกัน จนกระทั่งทั้งคู่สอบเข้ามหาลัย ได้ก็เลยตกลงเป็นแฟนกัน

และซุนจื่อเมียวเป็นนักเรียนที่สอบข้ามชั้นขึ้นมาตอนมอ

ห้า

ได้ยินมาว่าเธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ และ เธอก็สาบานว่าเธอจะทําทุกวิถีทางเพื่อแย่งเขามาจา กอานเนียนฉือให้ได้

สุดท้ายเธอก็ทําสําเร็จ

เพราะตอนปีหนึ่งเธอประสบอุบัติเหตุนอนโคม่าไปครึ่งปี พอเธอตื่นมา เธอก็เพิ่งรู้ความจริงว่าเธอถูกเขาสวมเขา
เธอจําภาพวันนั้นได้

บนเตียง มีชายหญิงคู่หนึ่งนอนกอดกันแน่น เป็นภาพที่ ทําให้เธอเจ็บปวดหัวใจ

แล้วหลังจากนั้น เธอก็ลาออกไปเรียนต่อที่เมืองนอกคน เดียวเงียบๆ

หลายปีมานี้เธอไม่เคยได้รับจดหมายขอโทษจากเขาสัก ฉบับ จนกระทั่งเธอกลับมา เธอก็ได้รับการ์ดเชิญแต่งงานข องเขา

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

นอกหน้าต่าง มีดวงดาวมากมายส่องแสง

เธอเอ่ยบอกกับตัวเอง “ไปเถอะ นี่อาจจะเป็นโอกาสในการ ลืมเขาจริงๆ ก็ได้

ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขามันมากจนไม่สามารถลืมได้ง่ายๆ เพราะฉะนั้นงานแต่งครั้งนี้เธอต้องไปร่วมให้ได้

วันงาน เธอแต่งตัวจัดเต็ม มาอยู่ในงานของเขา เธอกับ น้ำตาไหลมี่ยวอีถูกจัดให้มานั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนสมัยเรียน

โต๊ะอยู่ค่อนข้างหน้าๆ
ก็เลยทำให้เห็นคู่บ่าวสาวได้อย่างชัดเจน

มีเพื่อนเก่ามากมายเข้ามาทักทายเธอ และพวกเขาค่อน ข้างจะดี เลยไม่ได้ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสาม คน

สักพักซูเมี่ยวอีก็เดินกลับมาจากห้องนำ เธอกระซิบเอ่ย ถามเธอ “นี่ๆ แกรู้ปะ ผู้ชายพวกที่นั่งอยู่โต๊ะนั้นเป็นใคร

เธอส่ายหน้า “ฉันไม่รู้ แกรู้หรอ”

“แฟนเก่าของซุนจื่อเมียว”

“โห บ้าไปแล้ว” อานเนี่ยนฉือร้องออกมาด้วยความตกใจ “เกือบจะเต้มโต๊ะแล้วนะนั่นนะ