ตอนที่3เห็นหน้าแบบไม่คาดคิดดีกว่าเจอหน้ากับแบบนัด หมาย

ตอนที่3เห็นหน้าแบบไม่คาดคิดดีกว่าเจอหน้ากับแบบนัดหมาย

“เจียวไอ้ชิง!คุณอยู่ไหน?”โอปูเฟิงกลัวมาก

เจียวไอ้ชิงอึ้งในความทรงจำของเธอไม่เคยเห็นโอฟูเฟิงจะโกรธ แบบนี้

“ฉันกลับประเทศแล้วฉัน…!”แล้วเธอก็ได้ยินเสียงปาโทรศัพท์ ทำไมเขาถึงโกรธขนาดนี้เป็นเพราะเธอแอบหนีไปหรอ?

มองคฤหาสน์ด้านหน้าเธอถอดหายใจเรื่องนี้เดี๋ยวค่อยอธิบายให้ โอฟูเฟิงเถอะตอนนี้เธอจะไปหาเพื่อนสนิทของเธอจางเซี่ยหยัง ไงเธอก็ต้องให้ลูกของเธอมีที่นอนที่อาศัยหน่อยไหม

เจียวไอ้ชิงจอดรถไว้หน้าประตูยังไม่ทันเคาะประตูก็มีคนเดินออก มาจากไกลมาใกล้พอเธอเห็นใบหน้าของเขาเธอได้สูดลมหายใจ อย่างลึก

ผู้ชายคนนี้หล่อมากมีหน้าตาเหมือนเดวิดหินแกะสลักที่ชื่อดังผมสีน้ำตาลมีกี่เส้นที่อยู่ระหว่างคิ้วคิ้วที่ดำคมดวงตาที่มดลึก จมูกโด่งริมฝีปากที่เซ็กซี่เหมือนเจ้าชายที่เดินออกมาจากนิทาน

ซึ่งเทียนอวิ๋นแค่มองเจียวไอ้ชิงผ่านรู้สึกอึ้งกับความงามของผู้ หญิงเขาไม่ได้สนใจเด็กข้างไปเธอพาผู้ช่วยออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนมีธุระสำคัญอะไร

แต่ผู้ช่วยของซึ่งเทียนอวิ๋นได้หันกลับไปมองเด็กข้างๆเจียวไอ้ ชิงเด็กผู้ชายคนนั้นหน้าตาคล้ายคุณชายมากโดยเฉพาะดวงตาที่ สว่างนั้น

พอจางเสี่ยหยู่เห็นเจียวไอ้ชิงก็อึ้งแล้วมองเด็กสองคนตาโตกว่า

เดิม

คิดถึงพี่ชายของตนเองจางหลิงยู่ได้ชอบเจียวไอ้ชิงอยู่ตลอดถ้า เขาเห็นเด็กสองคนนี้จะคิดยังไง

“เจียวไอ้ชิง!แกหายไปไหนมาหกปีนียะแกรู้ไหมว่าฉันตามหา เธอหาทั้วเมืองเป่ยแกยังกล้ากลับมาอยู่หรอ!”จางเชี่ยหยู๋ตะโกน อย่างโกรธ

เจียวไอ้ชิงรู้นิสัยของจางเชี่ยหยู่เธอก็เป็นคนแบบนี้รับรอง กระฉับกระเฉงแต่ใจอ่อนที่สุด
“ขอโทษนะ!”ถ้อยคำมากมายสุดท้ายกลายเป็นแค่คำขอโทษเธอ รู้นิสัยของจางเชี่ยหยู่แต่เธออธิบายอะไรไม่ได้

เจียวหลินหลินคิดหาวิธีช่วยหม่ามาแล้วจับมือของจางเสี่ยหม อย่างหวานๆ

“น้าเชี่ยหญ่สวยจังเลย”เจียวหลินหลินยิ้มชมปากหวานมากๆ

จางเสี่ยหญ่รู้สึกว่ามือของตนเองถูกอะไรนุ่มไปจับไว้แล้วเห็นมือ อ้วนน่ารักกำลังจับตนเองมองใบหน้าของเด็กผู้หญิงที่มีใบหน้า คล้ายกับเจียวไอ้ชิงในใจของเธอหวานจะละลายแล้วกอดเจียว หลินหลินขึ้นมาหอมไปครั้งหนึ่งเด็กคนนี้น่ารักเกินไปตอนนั้น เจียวไอ้ชิงหายไปก็อาจเป็นเพราะเด็กสองคนนี้

แล้วมองเจียวซินหยางที่กำลังมองเธอข้าวทำไมบนโลกนี้จะมี เด็กน่ารักขนาดนี้ลูกที่เจียวไอ้ชิงคลอดนี้เป็นที่สุดยอดจริงๆ

“น้าเขยหยอยากหอมแก้มผมใช้ไหม?”เจียวซินหยางยิ้มใบหน้า ที่ยิ้มแย้มของเขาสวยงามมากสว่างกว่าฟ้า

จางเสี่ยหยู๋อยากพูดว่าไม่อยากแต่ร่างกายได้ก้มลงไปอย่าง ควบคุมได้เธอนะควบคุมตนเองเมื่อถูกล่อใจอยู่แล้ว
เจียวไอ้ชิงมองสถานการณ์นี้ได้สะบัดหัวแบบไม่รู้จะทำยังไงลูก ของเธอก็เป็นแบบนี้ไม่ว่าไปไหนก็โดดเด่นที่สุดในกลุ่มคนผลัก หม่าม๊าคนนี้ไปในความมืดไม่มีใครสนใจเลย

“ไปไปคุยกันในบ้านเดียวฉันจะเปิดปาร์ตี้ให้แต่พี่ชายทำงานอยู่ ที่ต่างพื้นที่ถ้าพี่ชายรู้เขาคงจะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับแน่เลย”จาง เชี่ยหยู๋พูดอย่างตื่นเต้นแต่เห็นเด็กน่ารักสุดยอดสองคนในใจได้มี อะไรแปลกๆ