บทที่5 พี่ชาย เราต้องปกป้องแม่ด้วยกัน

ชายใส่แว่นชื่อหวังซาน เป็นนักสืบของเอกชน

หลายปีมานี้ สรั่วจิงจ้างหวังซานให้สืบข่าวของป้าหวังใน

ประเทศอยู่ตลอด

หกปีที่แล้วเธอรีบหลบไปที่ต่างประเทศ ไม่ง่ายเลยกว่าจะสงบ ลง สิ่งแรกก็คือขอให้คนตามหาป่าหวัง

เธอในตอนนั้น สิ่งที่เธอปล่อยวางไม่ได้ ก็มีแค่เรื่องป่าหวัง

ยังไงป้าหวังก็เลี้ยงดูเธอมาตั้งสิบกว่าปี ในใจของเธอนั้นก็ รู้สึกเหมือนแม่จริงๆ

สรั่วนิ่งไม่รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองคือใคร เธอก็เคยคิดจะตาม หาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเธอเหมือนกัน

แต่ทุกครั้งหลังจากมีความคิดนี้แล้ว เธอก็ล้มเลิกอย่างรวดเร็ว

ทุกที

พวกเขาใจร้ายทิ้งตัวเองอยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าใน

ตอนแรก

เพราะฉะนั้น กับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดนั้น สรั่วจึงไม่มีความรู้สึก

เลยสักนิด

บนโลกนี้ นอกจากหนูน้อยสองคนนี้แล้ว ป้าหวังเป็นคนเดียวที่

เป็นครอบครัวของเธอ
เพียงแต่ ป้าหวังไปอยู่ที่ไหนกันแน่

ตอนแรกเธอคิดว่าสวี่รั่วลงมือกับป้าหวัง แต่ต่อก็ได้รู้ว่าสรั่ว ก็แอบตามหาป้าหวังอยู่ตลอด

ส่วนเบาะแสของป้าหวังนั้นก็เหมือนปริศนา

ตั้งแต่ต้นจนจบ สวี่รั่วนิ่งหาเบาะแสไม่เจอเลยแม้แต่นิด

หวังซานขยับขาแว่นของเขา พูดอย่างเย็นชาว่า “ครั้งนี้เราได้ ข่าวมานิดหน่อยครับ ครั้งสุดท้ายนั้นเห็นป้าหวังที่คฤหาสน์เซียว

ชาน

“นี่คือรูปภาพที่เราใช้กล้องดาวเทียมถ่ายจับมาได้

หวังซานหยิบรูปใบนึงออกมาจากกระเป๋า วางไว้ตรงหน้าส

รั่ว ง

หาภาพถ่ายดาวเทียมเมื่อหลายปีก่อนมาได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย

เลย

เพราะฉะนั้น รูปถ่าย ใบนี้ไม่ได้ชักมาก แต่ถึงเป็นแบบนั้น ส รั่วนิ่งก็ยังดูออกได้ นี่ก็คือป้าหวังที่เลี้ยงเธอโตมา

ทันใดนั้น ตาสรั่วจิงก็มีเริ่มเปียก

“ป้าหวังไปทำอะไรที่คฤหาสน์เซียวซานกัน” สรั่วจึงรู้สึกไม่

เข้าใจ

คฤหาสน์เซียวซาน นั่นไม่ใช่บ้านที่ครอบครัวของสวิรั่วอยู่

หรอกหรอ
ตระกูลสนั้นตามหาป้าหวังมาเพื่อดูแลเธอ หรือว่าตอนนั้นป้า หวังไปร่ำรวย

ไม่รู้ว่าทำไม สรั่วจึงถึงรู้สึกว่าเรื่องราวมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น

ทำไมหลังจากที่ป้าหวังไปที่คฤหาสน์เซียวซานแล้ว เหมือนว่า ได้ระเหยไปท่ามกลางผู้คนไปแล้ว

อีกอย่าง ป้าหวังนั้นก็เป็นแค่แม่บ้านธรรมดาคนนึง

ทักษะการปรุงน้ำหอมที่น่าทึ่งของสรวง นั้น ป้าหวังก็เป็นคน

สอนเธอ

ตอนเด็กเธอสงสัยกับสถานะของป่าหวัง แต่ป้าหวังมักบอกว่า เธอเป็นเพียงหญิงชราที่ทำงาน ให้คนอื่น

ตอนนี้ สรั่วจึงเริ่มสงสัยในตัวตนของป้าหวังแล้ว

มีทักษะการปรุงน้ำหอมนี้ อยู่ที่ไหนแล้วจะหาเงินไม่ได้ล่ะ ทําไมถึงตัดสินใจมาเป็นแม่บ้านล่ะ

เธอรู้สึกปวดหัวเลยนวดไปที่ขมับ รู้สึกว่าเรื่องราวนั้นซับซ้อน ขึ้นเรื่อยๆ

“ขอบคุณมาก เดี๋ยวฉันจะโอนค่าจ้างไปที่บัตรคุณนะ ต่อไปก็ รบกวนคุณช่วยทําเรื่องนี้ต่อหน่อยนะคะ”

“คุณสวี่ เกรงใจเกินไปแล้วครับ นี่คือหน้าที่ของผมนะครับ” สรั่วจึงยิ้มอ่อน ไม่พูดไม่จา เอารูปใส่เข้าไปในกระเป๋า ลูกชิ้น

แล้วออกจากร้านกาแฟสตาร์บัค
สรั่วจิงเช่าอพาร์ตเมนต์ หนูน้อยทั้งสองกลับไม่ได้เชื่อฟังและ ทำตามที่สรั่วจึงสั่งให้นั่งดูทีวีอย่างเชื่อฟัง

สวี่ ผ่านทําหน้าเคร่งเปิดโน๊ตบุ๊คของสาวง

สวีทานที่อยู่อีกฝั่งเห็นท่าทีแล้ว มองดูสวฝานอย่างเหม่อๆ “พี่ แม่บอกแล้วว่า ห้ามยุ่งกับคอมของแม่

“ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่พี่แฮ็คเข้าระบบบริษัทของพ่อ แม่ก็ไม่ให้พี่

แตะคอมอีกเลย”

“พี่ไม่เชื่อฟังเลย ไม่น่ารักด้วย

พูดจบ สวอี้ทานก็ทำแก้มป่อง พับโน๊ตบุ๊คปิดเข้าหากันทันที

สวีผ่านเหลือบมองสบู่หานอย่างเย็นชาไปหนึ่งที ส่งสายตา เดือน โดยไม่ใช้คำพูด

สบู่หานกลัวจนหัวหด บ่นพึมพำเสียงเบา “พี่ พี่หนูอีกแล้ว ระวังแม่จะรู้แล้วพี่เอานะ

“อย่าง”

สวีผ่านได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของสบู่หาน ก็รู้สึกปวดหัวเล็ก

น้อย

เขาผลักสทานออก เปิดโน้ตบุ๊คออก รหัสผ่านด้านบนนั้น

ถูกเดา น

บนจอนั้น การแจ้งเตือนอีเมลนั้นเด้งขึ้น สวีผ่านนั้นคลิกเปิด

อย่างชำนาญ
นี่คืออีเมลที่สรั่วนั้นส่งมา เนื้อหาคร่าวๆ นั้นก็คือถามว่าส รั่วงนั้นสะดวกเจอหน้าเมื่อไหร่

สวี ผ่านยิ้มอย่างเย็นชา ท่าทางนั้นเหมือนถึงเพิ่งที่ย่อส่วน

สุดๆ

“ผู้หญิงชั่วคนนั้นส่งข้อความมาให้แม่อีกแล้วใช่ไหม พี่ พี่ พี่ รีบตอบเธอเร็ว พวกเราต้องช่วยกันปกป้องแม่นะ

เสียงเล็กๆ ของสบู่หาน แน่วแน่สุดๆ

สวฝานลบอีเมลที่สรั่วยส่งมาอย่างช้าๆ

ผู้หญิงชั่วคนนี้อยากเจอแม่หรอ ฝันไปเถอะ

“พี่เก่งมาก” สวอี้หานปรบมือพูดชม

เอาคอมพิวเตอร์กลับไปวางที่เดิมสหานถามพี่ชายด้วย หน้าตาที่สงสัย “พี่ พี่ว่าแม่ไปหาพ่อรึเปล่า

ถึงพวกเขาจะอายุแค่หกขวบ แต่ตอนที่ไปต่างประเทศนั้น ก็ได้

ยินเรื่องราวเกี่ยวกับลถึงเซ่งจากปากของซูจิ๋วเอ๋อร์ไม่น้อย บวกกับ ทักษะการแฮ็คที่ยอดเยี่ยมของสอี้ฝานแล้ว พวกเขา

ก็รู้เรื่องไม่น้อยเหมือนกัน

“ไม่รู้สิ” บนหน้าของสวี่ฝานเดาอารมณ์ไม่ออก

สบู่หานเห็นท่าทีแล้ว ก็เบ้ปาก

แม่ยังไม่กลับมา พี่ชายก็เหมือนกับท่อนไม้ ไม่สนุกสักนิด
คฤหาสน์ตระกูลลี่

สวี่รั่ว ทีโอแอนนาตอบนั้นก็ชักจะทนไม่ไหวแล้ว

นี่นานขนาดไหนแล้ว ไม่มีข่าวอะไรจากทางนั้นเลยสักนิด

แอนนานั่นจะหลอกเธอรึเปล่านะ

สรั่ว สวมชุดเดรสสีขาวปาดไหล่ ทำให้เธอดูมีสง่าราศีมาก

แต่ความกังวลและหมดความอดทนบนหน้านั้น ทำลายความ สง่างามนั้นไป

แอนนานั้นเป็นเศษเสี้ยวสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเธอได้

หลังจากตั้งแต่ได้ว่าที่สามีตระกูลลี่แล้ว ชีวิตของสรั่วอยู่ได้ อย่างราบรื่นมาก

คุณตระกูลสวี่ เกาะตำแหน่งสามีกินนั้นมีที่ไหนกัน

ตอนนี้ทั้งหมดของตระกูลสนั้นพึ่งพาตระกูลลี่อยู่ เพราะฉะนั้น เธอต้องนั่งตำแหน่งสะใภ้ของตระกูลนี้อย่างมั่นคง

วันนี้คุณนายนั้นได้บอกกับเธอแล้ว ขอแค่เธอท้อง ไม่ว่าจะ ใช้วิธีไหน คุณนายก็จะบังคับให้ถึงเพิ่งแต่งงานกับเธอให้ได้

ตอนนั้นสวยทำหน้าเขินอาย แต่ในใจเธอรู้ดีว่าหลายปีมานี้ ถึงเพิ่งนั้นไม่แม้แต่จะจับเนื้อต้องตัวเธอเลย อยากจะท้องลูกสัก คน มันจะง่ายได้ยังไง

“คุณสวีคะ คุณผู้ชายกลับมาแล้วค่ะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ