บทที่ 2 หกปีผ่านไป แล้วเธอก็กลับมา
หกปีผ่านไป สนามบินนานาชาติหลินชวน
หญิงสาวที่ร่างสูงยาว สวมสูทสีดำ กระโปรงทรงเอสั้น เผยให้ เห็นขาทีขาวและเรียวยาว
ใบหน้าของเธอสวมแว่นดำที่ปิดไปครึ่งหน้า ถึงแม้จะบังหน้า ไว้ แต่หุ่นนั้นก็เผยให้เห็นออร่าที่ไม่แพ้ดาราระดับแนวหน้าเลยที่
เดียว
ร่างกายที่เผ็ดร้อน สะดุดตาท่ามกลางกลุ่มคนที่พลุกพล่าน
ด้านหลังของหญิงสาวยังมีเด็กอายุห้าหกขวบตามด้วย น่ารัก
สุดๆ
บนหน้าของเด็กชายไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรสักนิด ท่าทาง เคร่งขรึมเย็นชา ให้อารมณ์เหมือนผู้ใหญ่
ส่วนอารมณ์บนใบหน้าของเด็กผู้หญิงก็ชัดเจนมาก
เธอกะพริบตาที่ตโต เงยหน้าขึ้นถาม “นี่คือบ้านเกิดของหม่า
มีหรอคะ”
เสียงที่อ่อนเยาว์ ทำให้คนซาบซึ้งมาก สรั่วจึงยกมุมปากขึ้น มองเด็กหญิงอย่างเอ็นดู “อั้ม”
หกปีก่อน เธอถูกยัดลงในกระสอบ มัดกับก้อนหินแล้วโยนทิ้ง
ลงทะเล
ตอนแรกคิดว่าชีวิตนี้จะจบลงแล้ว แต่โชคดีที่ถูกคุณตระกูล ช่วยชีวิตไว้
คุณตระกูลซูเก็บเธอเอาไว้ ถึงมีชีวิตรอดได้ แล้วก็ยังให้ตัว เครื่องบินไปต่างประเทศและให้เงินเธอจำนวนหนึ่ง
ถึงต่างประเทศได้ไม่นาน สรั่วถึงก็รู้ว่าตัวเองนั้นท้อง
“น้องสาวสุดที่รัก ถ้าพี่ปรากฏตัวต่อหน้าแก แกจะแปลกใจ
ไหมนะ”
สรั่วนิ่งพิมพ์เสียงเบา แสงจันทร์ส่องเข้ามาในตา แต่ตอนที่ สายตานั้นมองไปที่หนูน้อยทั้งสอง แววตาก็อบอุ่นขึ้น
หลังจากท้อง สวี่รั่วนิ่งไม่ได้คิดจะคลอดเด็กสองคนนี้ออกมา
จากมุมมองของเธอ นี่คือความอัปยศ ในคืนนั้น
เป็นข้อยืนยันเรื่องตลกที่เธอนั้นมีชีวิตรอดมาได้สิบกว่าปี
จนหลังจากที่เธอได้ขึ้นไปนอนบนเตียงผ่าตัดแล้ว เธอก็รู้สึก
คิดผิด
ไม่ว่าคืนนั้นจะเป็นยังไง ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นยังไง สุดท้าย
ก็เลือดเนื้อเชื้อไขของเธออยู่ดี
เพราะฉะนั้น สรั่วนิ่งเลยคลอดหนูน้อยทั้งสองออกมา แล้วก็
เลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากจนโต
ครั้งนี้ เธอจะไม่ให้พวกเขารังแกอะไรอีกแล้ว
ครั้งนี้ เธอจะไม่ใช่สรั่วจึงอีกต่อไปแล้ว เป็นแอนนาที่เป็นนักปรุงน้ำหอมระดับนานาชาติ
กลับมาครั้งนี้ เธอได้รับเชิญจากตระกูลลี่
ผ่านมาหลายปี ก็ไม่รู้ว่าน้องสาวสุดที่รักอยู่ในบ้านจะเป็นยัง
ไงบ้าง
สวี่รั่วฉิงยิ้มแล้วลูบไปที่หัวของหนูน้อยทั้งสอง
สบู่หานลูบไปที่มือของสรั่วถึงอย่างน่ารักมาก
แต่สวฝานกลับทำหน้าตารังเกียจแล้วเบ้ปาก “หม่าม อย่าทำ ผมคนอื่นเสียทรงได้ไหมเนี่ย” ฟังแล้ว สรั่วนิ่งก็หัวเราะเบาๆ
“โอเค”
ทั้งๆ ที่เป็นแฝดชายหญิงแม่เดียวกันแท้ๆ ทำไมทั้งสองคนถึง นิสัยต่างกันได้ขนาดนี้ล่ะ
สรั่วนิ่งไม่ได้สังเกตว่า ตรงที่ไม่ไกลนั้น มีผู้ชายคนนึงกำลัง
จ้องมองมาทางนี้
“ผู้หญิงคนนั้น…….เป็นใครกัน
จู่ๆ ถึงเชิงก็เอ่ยปาก ในแววตาที่ลึกซึ้งนั้นเต็มไปด้วยความ
สงสัย
ไม่รู้ทำไม ผู้หญิงคนนี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยกับเธอมากๆ
เลขาที่อยู่ข้างๆ นั้นรู้สึกประหม่า คนในสนามบินเยอะขนาดนี้ เขาจะรู้ข้อมูลของคุณผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง
ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากคนในบ้านแล้ว ประธานของเขาเคยสนใจผู้หญิงคนอื่นเมื่อไหร่กัน
แล้วยังเป็นคนที่มีลูกด้วย
“ท่านประธานครับ เรามารับครอบครัวของคุณฮิลล์นะครับ”
หลี่อานผู้เป็นเลขา พูดเตือนอย่างอ่อนโยน
ได้ยินแล้ว ถึงเพิ่งถึงได้เก็บสายตากลับมา
ห่างไกลเกินไป เขาเห็นหน้าของเด็กสองคนนั้นไม่ชัด ถ้าได้
เห็น ต้องอึ้งแน่นอน
เด็ดฝาแฝดชายหญิงคู่นี้หน้าตาคล้ายเขามาก
อีกด้านนึง สรั่วถึงก็เหมือนรู้ตัว ค่อยๆ เอียงคอ แต่กลับไม่
เจออะไร
เธอคงรู้สึกไปเองแหละ
“เรื่องดีของตระกูลลี่ใกล้เข้ามาแล้ว คู่ครองตลอดหกปี สุดท้ายก็ได้รักกัน”
สรั่ว งกำลังเตรียมตัวจะก้าวขาออกไป แต่กลับเห็นจอทีวี ใหญ่ในสนามบิน กำลังถ่ายทอดข่าวบันเทิงอยู่
รูปภาพประกอบนั้นเป็นรูปของภรรยาและสวยไปเดินห้าง ด้วยกัน
มุมปากของสรั่วลิงแสยะยิ้ม หวังว่าสรั่วยังจะดำรง ตำแหน่งสะใภ้อย่างมั่นคงได้
เธอไม่ได้ดูต่อ แล้วก็พาหนูน้อยทั้งสองค่อยๆ ออกไป
สนามบิน ผู้หญิงส่วนใหญ่อารมณ์แปรปรวน แล้วถึงเพิ่ง เห็นเนื้อหาในจอทีวีใหญ่
หน้าตาไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม แล้วสถานการณ์ที่เต็มไปด้วย ความอึมครึม “ลองหาดูซิว่าเป็นบริษัทบันเทิงบริษัทไหน ซื้อมา ให้ฉันซะ”
เขาบอกเมื่อไหร่ว่าจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น
หลอานเห็นสีหน้าของถึงเพิ่งไม่ค่อยดี แล้วก็หนาวสั่นทันที
เขาเพิ่งจะเตรียมตัวพูด แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น โทรศัพท์
ของประธานนั่น
หลังจากที่เห็นเบอร์โทรชัดเจนแล้ว หลี่อานก็ยื่นโทรศัพท์ไป ด้วยสีหน้าซับซ้อน “ท่านประธานครับ เป็นสายจองคุณสวครับ”
หลอานนับถือคุณสวีคนนี้มาก ท่านประธานนั้นเป็นคนนอนไม่ หลับ แต่ขอแค่มีเธออยู่ข้างๆ ท่านประธาน ท่านประธานจะหลับ สนิทได้ยังไงล่ะ
คุณท่าน (หญิง) ก็ชอบคุณสวีคนนี้มาก ไม่งั้น คงไม่ให้ท่าน ประธานหมั้นกับคุณหรอก
สิ่งที่ทำให้หลอานไม่เข้าใจก็คือ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นว่าที่ ภรรยา แต่ไม่รู้ทำไม ท่านประธานถึงไม่ยอมให้พวกเขาเรียกคุณ สวี่ว่าคุณนายล่ะ
หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ สุดท้ายถึงเพิ่งก็รับโทรศัพท์
“ถึงเซิ่ง คุณจะกลับมาเมื่อไหร่ คุณไม่ได้กลับมาพักผ่อนดีๆ มา สามวันแล้วนะคะ”
เสียงที่อ่อนหวาน แสดงความใส่ใจเต็มเปี่ยม
“ดูอีกทีละกัน เดี๋ยวมีประชุมสำคัญอีกนะ
ถึงเพิ่งเอ่ยปากอย่างเย็นชา น้ำเสียงค่อนข้างรำคาญ
สรั่วยีที่อยู่ปลายสายนั้นโทรศัพท์แน่นอย่างไม่รู้ตัว เธอ
รู้สึกได้อย่างชัดเจน ท่าทางที่ถึงเซ็งมีต่อเธอนั้นเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ
หกปีแล้ว เครื่องหอมของยายแก่คนนั้น หมดไปแล้ว
เธอแอบหาเซียนเครื่องหอมไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็ไม่มีใครคิดค้น เครื่องหอมแบบนั้นออกมาได้เลย
ไม่มีเครื่องหอมแบบนั้น เธอก็ทำให้ถึงเชิงนอนหลับสนิทไม่
เธอไม่พอใจกับความเย็นชาของถึงเพิ่งมาก
แล้วก็เคยสั่งให้คนไปตามหายายแก่คนนั้นในชนบท แต่ยาย แก่กลับก็เหมือนกับว่าระเหยไปจากโลกนี้ หายไปอย่างไร้ร่อง รอย
ยังดีที่เธอได้นัดกับแอนนาที่เป็นเซียนเครื่องหอมนานาชาติ เธอไม่เชื่อว่าเซียนเครื่องหอมระดับนานาชาติชั้นหนึ่ง จะทำของ ในแบบที่เธอต้องการไม่ได้
หลังจากตัดสินใจแล้ว สรั่วก็พูดอย่างน่าสงสารว่า “ถึงเพิ่ง ฉันรู้ว่าคุณงานยุ่งมาก แต่คุณมาอยู่กับฉันหน่อยไม่ได้เลยหรอ
“หกปีก่อนคุณบังคับ”
“วันนี้ผมจะกลับไปคืนนึง แค่นี้นะ”
สวี่รั่วยียังพูดไม่ทันจบก็ถูกถึงเพิ่งตัดบทแล้ว จากนั้นก็ตัด
สายไป
ถึงหกปีที่แล้วเป็นเขาจะทำเรื่องละอายใจกับไว้ แต่หลายปีมา นี้เขาไม่ได้ทำไม่ดีกับสรั่วเลย แล้วเรื่องละอายใจพวกนั้นก็ หายไปนานแล้วด้วย
หลีอานเห็นสีหน้าเคร่งขรึมอันน่ากลัวของถึงเซ็งแล้ว ก็กลืน น้ำลายไปทีนึง กลัวว่าจะหาเรื่องเข้าตัว
วันรุ่งขึ้น
หลังจากจัดแจงหนูน้อยทั้งสองแล้ว สรั่วถึงก็สวมแว่นดำแล้ว ออกจากบ้านไป มุ่งหน้าไปที่เชื่อกรุ๊ป
สิ่งที่สรั่วยให้ความสำคัญนั้น เธอต้องแย่งมาด้วยตัวเองให้
สิ่งที่เป็นของตัวเองนั้น ก็ควรเอากลับคืนมาแล้ว
ใต้ตีกลี่ชื่อกรุ๊ป
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าได้นัดไว้รึเปล่าคะ” พนักงานต้อนรับยืนขึ้นแล้วถามอย่างสุภาพ
“ฉันมาสมัครเป็นผู้ช่วยประธานค่ะ” สาวฉิงยิ้มอ่อนแล้วพูด
พนักงานต้อนรับมองดูสวรั่วถึงที่หน้าตาดูมีเสน่ห์แล้ว แววตา แสดงให้เห็นถึงความดูถูก น้ำเสียงก็เบาลงด้วย “ขอโทษด้วยนะ คะ คุณผู้หญิง ท่านประธานของเราไม่ต้องการผู้ช่วยค่ะ
สวี่รั่วนิ่งรู้ว่าในใจเธอคิดอะไร หลังจากหัวเราะเบาๆ แล้ว ก็ เกียจอธิบาย
ยังไงแล้วเป้าหมายของเธอก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่รึไง
“ฉันว่าคุณควรจะบอกกับประธานของคุณหน่อยนะคะ ลอง
ถามดูว่าเขาต้องการรึเปล่า
สวี่รั่วฉิงกลับมาคราวนี้ แน่นอนว่าเตรียมตัวมาหมดแล้ว
เธอมีความมั่นใจมากพอว่าสามารถทำให้คนคนนั้นรับเธอไว้
ได้
“คุณผู้หญิงท่านนี้ ฉันพูดชัดเจนแล้วนะคะ กรุณาอย่าขัดขวาง การทางานของฉัน เข้าใจไหมคะ”
“คนที่คิดอยากจะมาเกาะอย่างคุณ คนที่คลานขึ้นมาบนเตียง ท่านประธานของเรา เดือนนึงมีทั้งสิบกว่าคน คุณตัดใจเรื่องนี้ซะ
เดอะ”
บนหน้าของพนักงานต้อนรับเต็มไปด้วยความขยะแขยง คนที่ ใช้ร่างกายทำมาหากินนั้น ไม่มีใครให้ความสำคัญหรอก
“ยิ่งไปกว่านั้น เรามีภรรยาท่านประธานแล้ว คุณก็ไม่ต้อง ทำงานที่ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ”
ภรรยาท่านประธาน รอ
สรั่ว หรือ
เหอะ หกปีก่อน เพื่อตำแหน่งแล้วสรั่วยวางยาเธอ ตอนนี้เธอ กลับมาแล้ว สรั่วยังจะอยู่บนตำแหน่งนี้ได้ราบรื่นรึเปล่า
“เอะอะอะไร”
จู่ๆ เสียงที่เยือกเย็นก็ดังขึ้นจากด้านหลังของสรั่วถึง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ