บทที่ 7 ถึงเธอจะหน้าตาสวย แต่ก็อย่าคิดให้มันสวยหรูเกินไป

นิ้วเรียวยาวของสรั่วจึงค่อย ๆ เคาะตัวหนังสือขึ้นบนแป้นพิมพ์ ขึ้นมาประโยคหนึ่ง

“ได้รับเงินแล้ว”

แล้วก็ใช้เม้าท์เลือกส่งออก แล้วกดส่งไป

สรั่วยที่ได้รับอีเมลตอบกลับของสรั่วถึง ก็คือกดีใจเป็น

อย่างมาก

แล้วความหงุดหงิดที่โดนถึงเชิงปฏิบัติอย่างเย็นชาใส่ ก็ลด

ไปได้หลายส่วน

แอนนานักปรุงน้ำหอมอันดับหนึ่งของโลก ตอนนี้มีแต่เธอ เท่านั้นที่จะสามารถแก้ไขปัญหาให้กับตัวเองได้

ขอแค่แอนนาปรุงน้ำหอมสูตรนั้นออกมาได้ ถึงเชิงก็คงจะไม่ รังเกียจเธอเหมือนอย่างตอนนี้แล้ว!

สรั่วโดนความดีอกดีใจพุ่งขึ้นมาจนสมองเบลอไปแล้ว และ แทบจะไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าที่อยู่ที่สรั่วจึงส่งมานั้นเป็นตึก สำนักงานใหญ่ลี่ชื่อกรุ๊ป

“คุณแม่ จะช่วยผู้หญิงชั่วคนนั้นปรุงน้ำหอมจริง ๆ เหรอคะ?” สวีทานเห็นยอดค่าตอบแทนสูงบนโทรศัพท์ของแม่แล้ว ก็แบะปากเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ “ทำไมแม่จะต้องช่วยผู้หญิง ชั่วคนนั้นปรุงน้ำหอมด้วย เธอคู่ควรด้วยเหรอคะ?”

คนอื่นเขามาขอให้แม่ปรุงน้ำหอมให้ ไม่เพียงแต่ต้องจ่ายเงิน จำนวนมาก ยังจะต้องมาเยี่ยมเยียนถึงที่ด้วย

แต่ผู้หญิงชั่วคนนั้น แค่ส่งอีเมลมาไม่กี่ฉบับแม่ก็จะปรุงน้ำหอม ให้แล้ว นี่มันช่างให้เธอเอารัดเอาเปรียบจริง ๆ

สบู่หานกำหมัดเล็ก ๆ ของตัวเองไว้แน่น แล้วก็มีเสียงเป็นที

หนึ่ง

สวี่รั่วจิงเก็บโทรศัพท์กลับมาอย่างน่าขำ แล้วก็ปิด คอมพิวเตอร์ลง มือเรียวขาวใสขยี้ผมของสวีทานเบา ๆ ที่มุม ปากมีรอยยิ้มที่มีความหมายว่าทุกอย่างอยู่ในแผนการแฝงอยู่ “มีเงินเข้ามาทำไมจะไม่เอาล่ะ? และที่สำคัญแม่ก็ไม่มีทางที่จะ ช่วยเธอปรุงน้ำหอมตามที่เธอต้องการอย่างแท้จริงด้วย

สวอี้ฝานและสบู่หานมองสบตากันที่หนึ่ง แล้วเอียงหัวเล็ก น้อย นี่แม่หมายความว่ายังไงกันเนี่ย?

สวี่รั่วจึงไม่ได้อธิบายกับเจ้าตัวเล็กทั้งสองคน หลังจากที่เก็บ

กวาดข้าวของบนโต๊ะหนังสือเสร็จแล้ว ก็จูงมือเจ้าตัวเล็กทั้งสอง ไว้ “เอาล่ะ งานของแม่ทำเสร็จแล้ว ตอนนี้เราควรจะไปอาบน้ำ เตรียมตัวนอนกันได้แล้ว!”

หลังจากที่รั่วงอาบน้ำให้สวฝานและสวีทานเสร็จ และก็ พาเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ก็มาเปิดโคมไฟขึ้น แล้วยกโน้ตบุ๊คมา และเริ่มต้นตรวจค้นดูขอบเขตงานของถึงเพิ่งที่อยู่ในบริษัทที่ชื่อกรุ๊ปในหลายปีมานี้อย่างละเอียด

ในเมื่อถึงเพิ่งยอมตอบตกลงในคำขอสมัครตำแหน่งผู้ช่วย ของตัวเองแล้ว แน่นอนว่าหน้าที่รับผิดชอบในงานเธอก็จะต้อง ทำให้ดีอยู่แล้ว

ในตอนที่สมัครนั้นตัวเองได้เอ่ยถึงสองสามีภรรยาฮิลล์แล้ว ก็ จะต้องเอาน้ำหอมที่สามารถให้สองสามีภรรยาฮิลล์ชื่นชมตัวเอง มากขึ้นออกมาได้

ไม่งั้นถ้าอยากจะให้สองสามีภรรยาฮิลล์มาร่วมงานกับถึง เพิ่งได้ ความยากก็จะสูงมากแน่

สรั่วจึงกดหัวคิ้วที่เหนื่อยล้าของตัวเองไปอย่างน่าปวดหัว เธอคิดวิเคราะห์อย่างยากลำบากว่าจะปรับแก้ไขยังไงดี แล้วผ่าน ไปไม่นานก็เผลอนอนหลับไป

วันรุ่งขึ้น สรั่วนิ่งใส่แว่นกันแดดสีดำไว้อันหนึ่ง พอเหยียบเข้า มาในตึกสำนักงาน ชื่อกรุ๊ป ก็เดินไปถึงหน้าฟร้อน แล้วเอานิ้ว มือเคาะโต๊ะที่หนึ่ง แล้วก็พูดกับพนักงานต้อนรับด้วยความมี เสน่ห์มากมายขึ้นว่า “มีพัสดุของฉันไหม?”

พนักงานต้อนรับเงยหน้าขึ้นมาดู

นี่มันผู้หญิงคนเมื่อวานที่มาโหวกเหวกโวยวายว่าจะขอเข้าพบ ประธาน ไม่ใช่เหรอ!

วันนี้ทำไมมาอีกแล้วล่ะ ยังมาถามว่ามีพัสดุของเธออีกหรือ

เปล่า
ผีเท่านั้นที่รู้ว่าเธอชื่ออะไร?

แล้วก็ไม่ได้เป็นพนักงานของเอกรุ๊ปสักหน่อย ใครจะส่งพัสดุ มาให้เธอที่นี่ได้ล่ะ? คงจะไม่ใช่เพราะว่าเมื่อวานโดนประธาน พาตัวไปแล้ว ก็ได้ใจขึ้นมา สมองก็เลยมีปัญหาไปแล้วหรอกมั้ง

แววตาที่พนักงานต้อนรับมองไปที่สรั่วจึงยังไงก็มีแวว

รังเกียจอยู่บ้าง

“คุณผู้หญิงท่านนี้ บริษัทของเรารับแค่พัสดุของพนักงาน คุณ ไม่ได้เป็นพนักงานของเราสักหน่อย ใครจะส่งพัสดุมาที่บริษัทได้

ล่ะ?”

หลังจากที่สรั่วนิ่งฟังจบแล้ว ปากแดงระเรือก็คลี่ออก นิ้วมือ เรียวยาวถอดแว่นกันแดดออก แล้วก็เปิดเผยรูปโฉมที่ทำให้ พนักงานต้อนรับถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าที่หนึ่งออกมา

เรียวปากแดงบนล่างกระทบกับเบา ๆ นิ้วมือยันอยู่บนโต๊ะ หน้าฟร้อน “เมื่อวานประธาน รับฉันเข้ามาเป็นผู้ช่วยของเขา แล้ว ถ้าหากไม่เชื่อละก็ คุณสามารถโทรศัพท์หาเขาได้ หรือ

ว่า…….โทรหาผู้ช่วยของเขา

พนักงานต้อนรับจ้องมองสรั่วนิ่งอย่างยิ่ง ๆ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ท่ามกลางความมีเสน่ห์แฝงไว้ด้วย

ความสง่างาม เสื้อเชิ้ตสีขาวทำให้เห็นรูปร่างที่เรียวบางของ

แต่กลับมีดวงตาที่สว่างสดใสชัดเจนคู่หนึ่ง ที่มองทีเดียวก็สามารถมองถึงกันบ่งได้เลย

“เป็นไง จ้องจนอึ้งไปเลยเหรอ?” พอสรั่วนิ่งเห็นท่าทางที่นั่ง อึ้งของพนักงานต้อนรับ เรียวปากแดงก็คลี่ยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา “ฉันรู้ว่าตัวเองสวยมาก แต่ถ้าคุณดูจนอึ้งไปแบบนี้ คนที่เดือด ร้อนจะเป็นฉันได้ รีบยืนยันกับผู้ช่วยของประธานสักหน่อย ถาม ว่าวันนี้จะมีผู้ช่วย ใหม่มารายงานตัวใช่หรือเปล่า”

พอพนักงานต้อนรับตั้งสติกลับมาได้ ก็มองสรั่วงอย่าง สงสัยทีหนึ่ง

สรั่วจึงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างใจกว้าง ไม่ได้สนใจแววตาที่คน รอบข้างมองมาที่ตัวเองเลยสักนิด

หน้าตาสะสวยยังจะโทษเธออีกเหรอ?

พนักงานต้อนรับโทรศัพท์ออกไปสายหนึ่ง และอย่างรวดเร็ว

โทรศัพท์ก็มีคนรับสายแล้ว

“ผู้ช่วยหลี่ ที่หน้าฟร้อนมีผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกว่าเป็นผู้ช่วย ของประธานลี่ จะปล่อยให้เข้าไปไหมคะ?”

“ให้เธอขึ้นมาเถอะ ต่อไปเธอจะมาเป็นผู้ช่วยของประธาน

และจะทำงานร่วมกับผม

พนักงานต้อนรับอึ้งไปครู่หนึ่ง ผู้หญิง ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ที่ดูแล้ว มีแต่เปลือกนอก แต่กลับเป็นผู้ช่วยของประธานจริง ๆ

เธอวางโทรศัพท์ลงอย่างเขินอาย แล้วไอเบา ๆ ขึ้นที่หนึ่ง “ผู้

ช่วยหลี่บอกว่า ให้คุณขึ้นไปได้ค่ะ”
สวี่รั่วจิงจ้องมองเธอแล้วยิ้มอ่อน ๆ จ้องจนเธอขนลุกซู่

“ยังมีอะไรอีกคะ?” น้ำเสียงพนักงานต้อนไม่ค่อยดีเท่าไหร่

นิ้วมือของสรั่วจึงเคาะขอบโต๊ะเบา ๆ ที่หนึ่ง “มีพัสดุด่วนของ ฉันไหม? ชื่อผู้รับคือแอนนา ช่วยเช็ก ให้หน่อยค่ะ

ผ่านไปไม่กี่นาที สรั่วถึงก็เป็นเหมือนกับผู้ชนะคนหนึ่ง เดิน เชิดลำคอที่ยาวราวกับหงส์ของเธอ แล้วถือพัสดุที่สรั่วยส่งมา ให้ แล้วเดินเข้าลิฟต์ไป

ในห้องทำงานประธานกรรมการของถึงเซ็ง ยึดครองพื้นที่ชั้น บนสุดของตึกสำนักงานใหญ่ของชื่อกรุ๊ปไป

สวี่รั่วจึงเพิ่งก้าวออกจากลิฟต์ ก็เห็นหลอานยืนรอตัวเองอยู่ใน ที่ไม่ไกลนัก

หลอานเหล่มองพัสดุที่อยู่ในมือสวรั่วนิ่งที่หนึ่ง “มาที่ห้อง ทำงานผมหน่อย สำหรับการจัดการตารางงานของประธาน จะต้องทําความเข้าใจสักหน่อย คุณ

แววตาของเขาวิเคราะห์พิจารณาสรั่วจึงตั้งแต่หัวจรดเท้า

เมื่อวานสวีรั่วนิ่งออกไปจากห้องทำงานของประธาน เขายัง นึกว่าประธานที่ไม่มีทางเอาผู้หญิงคนนี้มาเป็นผู้ช่วยแน่ แต่ใคร จะไปนึกว่าต่อมาประธานที่จะบอกกับเขาอย่างง่ายดายว่า ผู้หญิง ที่แซ่อนคนนี้โดนรับเข้าทำงานแล้ว

โดนรับเข้าแล้วเหรอ? หลี่อานติดตามอยู่ข้างกายถึงเพิ่งมา หลายปีนี้ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นคนที่พึ่งแค่รูปลักษณ์ก็สามารถได้รับความโปรดปรานของประธาน ได้

หล่อนเอาสมุดจดบันทึกเล่มหนา ๆ เล่มหนึ่งยื่นให้กับรั่ว ฉิง “คุณสวี่ นี่เป็นการจัดตารางงานในครึ่งปีของประธาน ต่อไป คุณรับผิดชอบจัดตารางงานและเรื่องส่วนตัวทั้งหมดของประธาน ลี่ อย่างเช่นต้องพูดคุยกับใคร ต้องสังสรรค์กับใคร ต้องไปร่วม งานราตรีอะไรบ้าง และต้องไปเข้าร่วมการรับเชิญของใครบ้าง

การจัดการเรื่องส่วนตัวก็จะต้องให้เธอมารับผิดชอบเหรอ? ส รั่วจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา

“ผู้ช่วยหลี่ ฉันขอถามอะไรหน่อยซิ การจัดการเรื่องส่วนตัว จะ

ต้องส่วนตัวถึงขั้นไหนเหรอคะ?”

“ส่วนตัวจนถึงขั้นที่คุณสามารถนึกออกได้

“หรือว่ารวมไปถึงเรื่องบนเตียงด้วยเหรอ?”

มุมปากของหลอานกระตุกขึ้นที่หนึ่ง เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็ วิเคราะห์ผู้ช่วยประธานที่เพิ่งมาใหม่ตรงหน้าคนนี้อีกครั้ง “แอน นา ถึงหน้าตาคุณจะสะสวย แต่ก็อย่าคิดให้มันสวยหรูมากเกินไป เลย”

ผู้หญิงที่อยากจะปีนขึ้นเตียงของประธานมีไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่ ว่าเมื่อพวกเธอเจอเข้ากับคนคนนั้นที่เรียกตัวเองว่าเป็นว่าที่ ภรรยาของประธานสวยเข้า ก็พ่ายแพ้กันไปหมด

สรั่วจิงโล่งอกไปได้ทีหนึ่ง แล้วความเคร่งเครียดก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง
ตัวเองอยากจะแก้แค้นสวี่รั่ว แล้วแย่งเอาทุกอย่างที่เป็นของ ตัวเองกลับคืนมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากจะใช้ร่างกาย ของตัวเองมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนหรอกนะ

ถ้าหากว่าไม่ใช่ลี่ถึงเซิ่ง ตอนนั้นเธอก็คงจะไม่ต้องโดนสวรั่ว หมายหัวไว้หรอก

พูดจนสุดแล้ว ถึงเชิงก็เป็นสาเหตุหลักที่ผลักดันให้ ปองร้ายตัวเอง สวยมา

พอหลอานเห็นปฏิกิริยาของสรั่วนิ่ง ก็เม้มปากขึ้นที่หนึ่ง ผู้หญิงอย่างแอนนานคิดยังไงอยู่นะ พอได้ยินว่าไม่ต้องขึ้น

เตียง ทำไมกลับดูโล่งใจไปอย่างนี้ล่ะ?

หลอานส่ายหน้าเล็กน้อย หรือว่าเธอกลัวว่าประธานที่จะมี ความชอบอะไรที่บอกกับคนอื่นไม่ได้ เพราะฉะนั้นถึงได้รู้สึกกลัว

เหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ