บทที่ 13 กลิ่นน้ำหอมบนตัวคุณ ทำให้ผมสะอิดสะเอียน

สวี่รั่วลึกลัวว่าตัวเองจะจำผิดไป จึงเอาพวกน้ำหอมที่สรั่วจึง เหลือทิ้งไว้ออกมาเปรียบเทียบกันดูแล้ว ก็เชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่า น้ำหอมที่แอนนาปรุงออกมาเหมือนกับของที่สรั่วจึงเหลือทิ้งไว้ ยังไงอย่างงั้น

ในเมื่อน้ำหอมที่แอนนาปรุงออกมาเหมือนกับที่สรั่วนิ่งเหลือ ทิ้งไว้เลย งั้นก็ไม่ต้องใช้อย่างประหยัดแล้ว

ถึงเชิงชอบกลิ่นน้ำหอมอย่างนี้ เธอก็จะให้ข้าวของทั้งหมด ของตัวเองมีกลิ่นน้ำหอมนี้ให้หมด

สวยเรียกสาวใช้เข้ามา แล้วน้ำหอมหนึ่งในนั้นยื่นให้กับเธอ แล้วสั่งต่อว่า “ช่วยฉันเอาน้ำหอมขวดนี้ไปฉีดใส่เสื้อผ้าทั้งหมด เลย!”

แล้วสาวใช้ก็ทำตามที่ สวยสั่งให้เอาน้ำหอมไปฉีดใส่ เสื้อผ้าทุกตู้ในห้องแต่งตัวทั้งหมดของเธอ

หลังจากที่สรั่วยตรวจสอบดูแล้วก็มีรอยยิ้มพึงพอใจออกมา

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมน้ำหอมพวกนั้นที่สรั่วจึงเหลือทิ้งไว้จะ สามารถผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับของถึงเพิ่งได้ แต่ว่าขอ แค่มีน้ำหอมที่แอนนาปรุงขึ้นมา เธอก็จะสามารถพึ่งพาการผ่อน คลายอาการนอนไม่หลับของถึงเซิ่ง มาอยู่ข้างกายของเธอได้ อย่างเหนียวแน่นแล้ว
นอกจากตัวเองแล้ว ยังจะมีใครสามารถผ่อนคลายอาการนอน

ไม่หลับของเขาได้อีก?

ไม่มีแล้ว !

สุดท้ายคนที่จะสามารถพึ่งจุดนี้จนได้กลายเป็นคุณนายน้อย

ก็มีแต่ตัวเองแล้ว!

“ช่วยฉันเตรียมข้าวของในการอาบน้ำหน่อย ฉันจะไปแช่ น้ำนมสักหน่อย สรั่วยรับสั่งขึ้นเสียงอ่อน “รอถึงเพิ่งกลับมา แล้วอย่าลืมมารายงานให้ฉันด้วยล่ะ อ๋อ ใช่แล้ว น้ำใน อ่างอาบน้ำอย่าให้ร้อนมาก มันไม่ดีต่อผิว แล้วก็อย่าลืมหยด น้ำมันหอมกลิ่นกุหลาบลงข้างในนิดหนึ่งด้วยนะ บนเสื้อคลุมอาบ น้ำก็อย่าลืมฉีดน้ำหอม ใส่สักหน่อยด้วยนะ

เธอจะต้องทำตัวให้กระปรี้กระเปร่า รอคอยถึงเพิ่งกลับมา คฤหาสน์ในตอนกลางคืน

กลางตึก ดวงจันทร์และดวงดาวเต็มท้องฟ้า

สรั่วเปลี่ยนเป็นชุดชุดนอนคอปกสูงเรียบร้อยทำจากผ้าฝ้าย ตามสไตล์คุณหนูผู้ดี ผมที่เกือบจะแห้งม้วนเป็นมวยก้อนอยู่บน หลังศีรษะ

“ถึงเชิงยังไม่กลับมาอีกเหรอ?” ในใจของสาวร้อนรน ผ่าน ไปครู่หนึ่งเธอก็ดูโทรศัพท์ครั้งหนึ่ง เฝ้ารอตั้งแต่ห้าโมงเย็นรอมา จนถึงสี่ทุ่มกลางคืน ถึงเชิงก็ยังไม่กลับมาอีก

“คุณชายยังไม่กลับมาค่ะ” สาวใช้วิ่งขึ้นวิ่งลง เพื่อรายงานข่าวให้สวี่รั่วยี

สวยสะบัดมือเล็กน้อย “ถ้าถึงเพิ่งกลับมาแล้วก็รีบมาบอก

ถึงเพิ่งยิ่งอยู่ก็ยิ่งปฏิบัติอย่างเย็นชาต่อตัวเองแล้ว โลก ภายนอกลือกันว่าพวกเขาจะแต่งงานกันแล้ว แต่ว่าทุกครั้งที่เอ่ย ถึงเรื่องนี้ หน้าตาที่หล่อเหลาของชายหนุ่มก็จะเคร่งขรึมขึ้น เพื่อ เตือนให้ตัวเองว่าไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นมากเกินไป

จะพึ่งน้ำหอมที่แอนนาปรุงขึ้นมาเพื่อแย่งความรู้สึกดีที่ถึงเซ งมีต่อตัวเองกลับคืนมา นี่เป็นหนทางสุดท้ายแล้ว

ถ้าหากว่าแม้แต่น้ำหอมก็ไม่มีประโยชน์………

“คุณสวี ชุณชายกลับมาแล้วค่ะ!” สาวให้เห็นรถไม่บัดสีดำคัน หนึ่งขับเข้ามาในโรงจอดรถ ก็รีบวิ่งมายังห้องนอนของสรั่ว อย่างเร่งด่วน

สวี่รั่ว ดีอกดีใจเป็นอย่างมาก แล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าบนตัว เล็กน้อย “ฉันเป็นแบบนี้สวยหรือยัง?”

“สวยแน่นอนอยู่แล้ว! รับเงินของสรั่วมา ก็แน่นอนว่าจะ ต้องทำให้สวยดีใจ สาวใช้นั้นรู้จุดนี้เป็นอย่างดี

สรั่วครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แล้วก็ให้สาวใช้ช่วยเอาผ้าคลุมขน แกะงานถักมือมาให้ตัวเองตัวหนึ่ง แล้วคลุมไว้บนตัว ดูไปแล้วก็ เหมือนกับภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่แล้วรอสามีกลับบ้านเลย

เธอเม้มปากเล็กน้อย แล้วก็ออกไปจากห้องนอนอย่างอ่อนโยนและโอ่อ่า แล้วมารอถึงเซ็งอยู่ที่ห้องรับแขก

“คุณชายกลับมาแล้วเหรอครับ” พ่อบ้านรับเสื้อสูทที่ถึงเชิง ยื่นมาให้ แล้วก็เอาเสื้อพาดไว้ที่ข้อพับอย่างที่เคารพนับถือ แล้วก็ พยักหน้าให้ทีหนึ่งอย่างแสดงความเคารพ “คุณลำบากแล้ว จะ ต้องเตรียมอาหารมื้อดึก ให้คุณไหมครับ? พ่อครัวในบ้านกำลัง รอคุณกลับมาอยู่ครับ……

ดวงตาเย็นชาของสถิงเพิ่งกวาดมองพ่อบ้านอย่างเรียบเฉย หนึ่ง แล้วริมฝีปากบางก็ขยับขึ้น ไม่ต้องแล้ว ชงกาแฟแก้วหนึ่ง ส่งมาให้ที่ห้องหนังสือก็พอ”

สรั่ว เดาออกนานแล้วว่าถึงเพิ่งกลับมาดึกดื่นขนาดนี้ จะ ต้องไปที่ห้องหนังสือต่อแน่ เธอได้ให้คนบดกาแฟของKlatch Coffee ไว้แก้วหนึ่งแล้ว แล้วก็ยกมาเองกับมือ เดินมาถึงตรง หน้าถึงเซ็ง แล้วมีท่าทางที่อ่อนโยนอ่อนหวาน “ถึงเชิง คุณกลับ มาดึกขนาดนี้ คงจะเหนื่อยมากละซิ เมื่อฉันเพิ่งทำกาแฟKlatch Coffeeที่คุณชอบที่สุดเองกับมือมาแก้วหนึ่ง คุณจะลองดื่มดูก่อน หน่อยไหม?”

ร่างกายที่สูงใหญ่ของลี่ถึงเพิ่งหยุดลง เขาเอียงตัวมองสรั่ว

ที่เดินมาทางตัวเอง

กลิ่นหอมกลิ่นหนึ่งลอยมาตามสวยที่ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ ยิ่ง

ดมก็ยิ่งเหม็น

มุมปากของสวยครอยยิ้มที่ได้ใจออกมาอันหนึ่ง เขาคงจะ ได้กลิ่นกลิ่นหอมบนตัวของตัวเองแล้วละซิ
แต่ใครจะไปนึกว่าวินาทีต่อมา คิ้วคมของถึงเชิงขมวดกัน เป็นปมขึ้นมาอันหนึ่ง แล้วตอนที่สรั่วเข้ามาใกล้เขาอีกครั้ง ตอนที่มือขาวเรียวเตรียมจะแตะต้องตัวเขานั้น เขาก็สะบัดกาแฟ ที่มือของสรั่วถืออยู่จนคว่ำไปเลย

เสียงดัง แคร้งหนึ่ง แก้วกระเบื้องโบราณที่มีมูลค่าสูง ตกลงสู่พื้นกระเบื้องหินออ่น แล้วกลายเป็นแตกละเอียด

“ถึงเซิ่ง นี่คุณเป็นอะไรไปคะ?” สวยคิดไม่ถึงเลยว่าความ เป็นห่วงเป็นใยจากความประสงค์ดีของตัวเอง ทำไมถึงได้ทำให้ ถึงเพิ่งเกิดความโมโหได้ขนาดนี้

ในดวงตาโต ๆ ของสวยเต็มไปด้วยน้ำตา ราวกับว่าได้รับ ความลำบากใจอย่างใหญ่หลวง

ใบหน้าที่ใหญ่เท่าหนึ่งฝ่ามือ เปลี่ยนเป็นสีขาวซีด ดูน่าสงสาร ไปหมด จนรบกวนจิตใจผู้คน

ถึงเพิ่งขมวดคิ้วขึ้น ในแววตามีแววรังเกียจกะพริบขึ้น เขารีบ เดินไปทางห้องหนังสืออย่างไม่ให้สุ่มเสียง พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฝีเท้าก็หยุดลง แล้วหันตัวมา “วันนี้คุณไม่ต้องมาพักผ่อนกับผมที่ ห้องแล้ว”

“อะไรนะ?” สวี่รั่ว ตกใจจนหน้าขาวซีด

เหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เธอสามารถอาศัยอยู่ระยะยาวใน คฤหาสน์ของถึงเพิ่งได้ก็เพราะว่า ถึงเพิ่งห่างเธอไม่ได้

ถ้าไม่มีเธอ ถึงเชิงก็ไม่มีทางที่จะผ่อนคลายอาการนอนไม่
หลับได้!

แต่ว่าตอนนี้ถึงเพิ่งกลับพูดออกมาว่าไม่จำเป็นจะต้องให้ตัว เองไปนอนด้วยแล้ว นี่มันเท่ากับว่าความสำคัญที่เธอมีต่อเขา โดนพรากไปแล้วไม่ใช่เหรอ!

“ถึงเซิ่ง เป็นเพราะว่ากาแฟมีปัญหาเหรอคะ? ฉันเพิ่งบดกาแฟ ครั้งแรก อาจจะบดได้ไม่ดีเท่าไหร่………มฝีปากของสวยขยับ ขึ้นอย่างรวดเร็ว ในน้ำเสียงที่อ่อนโยนแฝงไว้ด้วยความสะอื้น

แววตาของถึงเพิ่งเหล่มองไปที่สวยอย่างเย็นชา น้ำหอมที่ คุณใช้ในวันนี้ ต่อไปไม่ต้องใช้อีก มันเหม็น

ใบหน้าเรียวเล็กของสรั่วเปลี่ยนเป็นขาวซีดขึ้นทันที

ในหูก็ดังอื้ออึงไม่หยุด

ลี่ถึงเซิ่งพูดว่าอะไรนะ?

น้ำหอมที่เธอใช้ในวันนี้เหม็นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง! นี่เป็น น้ำหอมที่แอนนาวิเคราะห์จากพวกน้ำหอมที่สรั่วถึงเหลือทิ้งไว้ แล้วตั้งใจสั่งทำขึ้นมา เธอเองก็ได้ผมเองกับตัวมาแล้วว่าไม่มี ปัญหาอะไร ถึงได้กล้าใช้

ถึงเซิ่ง ร่างกายคุณไม่สบายหรือเปล่า? น้ำหอมที่ฉันใช้ในวัน นี้ก็เหมือนกับที่ใช้ในผ่านมานี้ ต่างก็เป็นของที่คุณชอบทั้งนั้น สวยพยายามแก้ต่าง เธอเพิ่งจะเดินเข้าไปใกล้ถึงเชิงก้าว หนึ่ง ก็โดนน้ำเสียงเย็นชาของชายหนุ่มสกัดกั้นไว้แล้ว

“สวีรวย! ถ้าคุณไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ก็รีบไสหัวไปซะ” ถึงเชิงไม่ค่อยพูดคําหยาบคาบกับสรีรวย แต่ว่ากลิ่นบนตัวของหญิง สาวในตอนนี้ ทำให้เขาสะอิดสะเอียน แล้วยังอยากจะอ้วกด้วย

“ผมขอเตือนคุณครั้งสุดท้าย ต่อไปถ้าจะปรากฏตัวต่อหน้าผม อย่าให้ผมได้กลิ่นนี้อีกเด็ดขาด” หลังจากที่ถึงเพิ่งตักเตือน

อย่างเย็นชาเสร็จ แล้วก็เดินไปทางห้องหนังสืออย่างไม่ระลึกถึง

อะไรเลย

สวยไว้อย่างน่าสงสารอยู่ในห้องรับแขกที่ตกแต่งหรูหรา ทิ้ง อยู่คนเดียว

ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้?

ทั้ง ๆ ที่น้ำหอมไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น ทำไมถึงเพิ่งถึงได้มี ปฏิกิริยาแรงขนาดนี้ละ

หรือว่าเขาไม่ควรจะลุ่มหลงกับกลิ่นบนตัวเธอจนโงหัวไม่ขึ้น

หรอกเหรอ?

สวี่รั่วยีกัดริมฝีปากสีชมพูของตัวเองไว้อย่างแรก ใบหน้าที่ยัง ทำให้คนดูแล้วน่าสงสารทุกที่และทำให้คนรัก ตอนนี้กลับความ โกรธยึดครอง และดูโหดเหี้ยมมากขึ้น

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีแล้ว สรั่วก็กลับมาถึงห้องของตัว เองอย่างโมโห แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาและหาอีเมลของแอน

นาจนเจอ

ในเมื่อรับเงินของเธอไปแล้ว แต่ว่าน้ำหอมที่ปรุงออกมาไม่ เพียงไม่ช่วยให้เธอได้ถึงเพิ่งกลับมา กลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มรังเกียจเธอมากยิ่งขึ้นไปอีก!

“น้ำหอมของคุณมันเรื่องอะไรกัน! คุณแอบใส่ของอะไรที่ไม่ ควรใส่ลงไปด้วยไข่หรือเปล่า! ทำไมถึงไม่ได้รับผลเท่าที่ควร

สวี่รั่วนิ่งเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และคลุมเสื้อคลุมอาบน้ำไว้ แล้วนั่ง อยู่บนโซฟาอย่างพึงพอใจ และถือคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คเอาไว้

ดวงตาแอปริคอทที่สว่างสดใสจ้องมองอีเมลที่สรั่วส่งมา แล้วก็หัวเราะขึ้นเบา ๆ สองที่

ดูท่าลี่ถึงเพิ่งคงจะได้ลิ้มลองความพิเศษเฉพาะของน้ำหอมขวด ! นั้นแล้ว

สำหรับคนทั่วไปมาพูดแล้ว น้ำหอมที่เธอตั้งใจปรุงขึ้นมาไม่ได้ แตกต่างอะไรกับของที่ผ่านมา

แต่สำหรับคนที่ประสาทรับกลิ่นละเอียดอ่อนเป็นพิเศษมาพูด แล้วนั้น มันก็จะไม่เหมือนกันแล้ว!