ตอนที่ 7 ความอัปยศอดสูต่อสาธารณะ

คำพูดที่น่ารังเกียจมาพร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะ หยัน ทำให้ซูฉิงผลักสั่งหมิงออกไปและลุกขึ้นยืน สีหน้า เปลี่ยนเป็นแดงเพราะความโกรธ ” กรุณาให้เกียรติกัน ด้วย ! ”

“ เอ๋ ? เป็นโสเภณีแล้วยังอยากจะถือพรหมจรรย์ ? ไม่ใช่ว่าผู้หญิงแบบพวกเธอนี่แค่ให้เงินก็นอนด้วยได้ แล้วหรอ ? ” หลังจากที่เสียหน้า สั่งหมิงก็โกรธทันที

ใบหน้าที่แสนหวานของซูฉิงนั้นซีดเผือดขึ้นมาทันที เธอคว้าเครื่องดื่มบนโต๊ะ แล้วสาดไปที่สั่งหมิง ทันใดนั้น น้ำผลไม้สีเหลืองก็ไหลลงมาบนหน้าของเขา ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้สั่งหมิงโกรธอย่างสมบูรณ์

” นังโสเภณี หน้าไม่อาย

เพียะ — — ” เขายกมือขึ้นและเหวี่ยงไปตบหน้าของ ซูฉิง ฝ่ามือของเขานั้นแรงมาก จนทำให้ซูฉิงเวียนหัว และล้มลงกับพื้น แม้แต่เสียงวุ่นวายรอบๆก็ฟังไม่ค่อย ได้ยินแล้ว

เมื่อสั่งหมิงยกมือขึ้นอีกครั้ง และกำลังจะตบเป็นรอบ ที่สอง แต่มือของเขาก็ถูกจับไว้จากด้านข้าง มันทรง พลัง จนเขาไม่สามารถขยับได้ ทันใดนั้นเชียวจิ่งเห้าก็ มองไปยังซูฉิงที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา และ พูดขึ้นอย่างเยือกเย็นว่า “ ยังไม่รีบกลับไปที่ห้องอีก ยัง จะอยู่ต่อให้อายคนอื่นหรอ ? ! ”
ซูฉิงเอามือปิดแก้มของเธอที่โดนตบ และจ้องมองไป ที่เขา ไอ้สารเลวนี่ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาให้เธอมา เธอก็จะไม่ ต้องมาถูกทำให้อับอาย และยังถูกตบต่อหน้าสาธารณะ อีก ในตอนนี้ยังรู้สึกละอายใจกับเธอ

ซูฉิงกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างรุนแรง เพื่อทน ความเจ็บปวดที่ส่งมาจากข้อเท้า ยืดหลังตรง และเดิน ออกจากสระน้ำไปในขณะที่สายตาของทุกคนมองมา

อย่างน้อยก็อย่าร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น !

และไม่รู้ว่าร้องไห้ไปนานแค่ไหนแล้ว ซูฉิงรู้สึกว่าคอ ของตัวเองนั้นเจ็บเล็กน้อย เธอเงยหน้าจากผ้าห่มและ มองออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่าท้องฟ้านั้นมืดไปตอนไหน ความเจ็บปวดจากข้อเท้าก็ยิ่งหนักขึ้น แต่ก็ไม่มีอะไร ที่ เทียบกับความเจ็บปวดในใจได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก —— ”

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ซูฉิงรู้สึกตื่น เต้น และลุกขึ้นนั่งบนเตียง

การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่นี้ ทำให้ข้อเท้าของเธอรู้สึก เจ็บจี๊ดเล็กน้อย เธอขวดขาของตัวเอง และนั่งกอดเขา อยู่บนเตียง ไม่ส่งเสียง และสองตาก็จ้องมองไปที่ประตู ที่ยังคงถูกเคาะเรียกอยู่

ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นมีสีแดงและบวมเป็นเพราะ ร้องไห้ เธอกัดริมฝีปากของเธอแน่นและนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ ปล่อยให้เสียงเคาะประตูนั้นมาอย่างต่อ เนื่อง

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำที่สระว่ายน้ำนั้น ซูฉิงก็รู้สึกบูดบึ้ง อยู่พักหนึ่ง และเธอก็ยิ่งไม่ต้องการจะสนใจเข้าด้วย

ถึงแม้ว่าเขาจะซื้อเธอมาด้วยเงิน แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าเขาจะทำให้อับอายต่อหน้าคนมากมาย ขนาดนี้ได้ ? !

พวกกลุ่มคนที่ร่ำรวยมีเงินมีอำนาจแบบนี้ ไม่เพียงแค่ ไม่ปฏิบัติอย่างมนุษย์ต่อคนอื่น เพียงให้ตัวเองมีความ สุข เลยอยากจะทำอะไรก็ทำ ซูฉิงเริ่มรู้สึกเสียใจกับสิ่ง ที่ตัวเองตัดสินใจทำลงไปเล็กน้อย เพื่อเงิน เธอจะยอม เสียศักดิ์ศรีไปเลยจริงๆใช่ไหม ?

ดูเหมือนว่า เธอจะทำไม่ค่อยได้

และคนที่อยู่นอกประตูนั้นก็ดูเหมือนว่าจะมีความเพียร พยายาม เคาะประตูอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้มีเสียงที่ ไม่พอใจของห้องรอบข้างส่งมา

“ ดึกแล้ว ยังทำไม่เสร็จกันอีกหรอ ? ! เคาะเคาะเคาะ เคาะหาผีหรอ ? ! ”

คนที่อยู่ข้างนอกนั้นก็ไม่ได้หยุดเคาะเพราะเสียงด่า แต่กลับยิ่งเคาะแรงขึ้น เคาะแล้วเคาะอีก และก็ทำให้ซู ฉิงอารมณ์เสียด้วย
ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีคีย์การ์ดเข้าห้อง จะเคาะให้มันมี เสียงทำไม ? !

ซูฉิงลากเท้าที่เจ็บปวดของเธอ ลุกขึ้นจากเตียง เดิน ไปตรงประตู ค่อยๆกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วคลายออกเล็ก น้อย อย่างนี้จึงทำให้เธอมีแรงเปิดประตูออก

เมื่อเห็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างนอกประตูนั้น ซูฉิงก็ อยากจะปิดประตูอีกครั้งโดยอัตโนมัติ เพียงแต่การ เคลื่อนไหวของเธอนั้นก็ไม่ได้เร็วเท่ากับอีกฝ่าย ผู้ชาย คนนั้นผลักประตูด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่ และประตูก็เปิด เข้ามาด้านในทันที ทำให้ซูฉิงที่อยู่ข้างในนั้นต้องถอย หลังไปหลายกี่ก้าว และสะดุด ล้มลงไปกับพื้น

ซูฉิงมองไปที่ผู้ชายข้างหน้าด้วยความกังวลเล็กน้อย แม้แต่ตอนที่เธอพูด เธอก็ไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ ว่าเธอ กระวนกระวายแค่ไหนในเวลานี้ “ ทำไมถึงเป็นคุณ ? ! ”

รอยยิ้มของสั่งหมิงบนใบหน้าที่แดงก่ำเนื่องจากดื่มจน เมา เขาก้าวขาเข้ามาในห้อง ในเวลาเดียวกันก็เอามือ ปิดประตูที่ด้านหลังและล็อกมัน

เสียง ‘ คลิ้ก ‘ ที่ดังชัดเจนนั้น ทำให้ซูฉิงยิ่งรู้สึกหวาด กลัวมากยิ่งขึ้น