ตอนที่ 13 หนึ่งล้านต่อหนึ่งครั้ง

หูได้ยินเสียงสวบสาบ(ที่นอนยุบ)ดังมาจากด้านข้าง ซู ฉิงหลับตาแน่นขึ้นไปอีก ไม่กล้าที่จะมองไปที่เขา เธอ หวังให้ตัวเองจะเป็นลมไปเสีย แล้วรู้สึกตัวอีกทีตอนเช้า พรุ่งนี้เลย

แต่ทว่า ความเป็นจริงมักไม่เป็นอย่างที่หวังเสมอไป

เธอรู้สึกถึงที่นอนที่ยุบลงไปเพราะการเข้ามาของ เชียวจิ่งเห้า เธอเม้มริมฝีปากตัวเอง หลับตาแน่น และ เอียงศีรษะไปด้านข้าง

ซูฉิงรู้สึกว่ามีสายตาร้อนแรงกำลังมองสํารวจร่างกาย ของเธออยู่ เธอเปิดตามองอย่างรุนแรง เธอมองจ้อง เข้าไปในดวงตาคู่หนึ่ง ตาคู่นั้นร้อนแรงจนเธอตกใจต้อง เบนสายตาหนี ไม่กล้าที่จะสบตาอีกต่อไป

เขายื่นมือข้างที่ว่างออกมา จับหน้าของเธอให้หันกลับ ไป เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูเธอ “มองฉัน”

คำพูดของคนหน้าไม่อายทำให้ทั่วทั้งตัวของเธอ ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเห่อแดงขึ้นมา เธอได้แต่ทำปาก ขมุบขมิบ(ฮึดฮัด)ไม่ต้องถามเลยว่าเธออายสักแค่ไหน

จู่ๆ ซูฉิงก็คล้ายจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ดวงตา จ้องมองไปทางกล้องวิดิโออยู่บนตู้เสื้อผ้า ขมวดคิ้วพูด “คุณปิดมันไปหรือยัง”
มองตามสายตาของเธอไป เชียวจิ่งเห้ามองเลนส์สีดำ ของกล้องวิดิโอ แล้วหันกลับมามองเธอ “นั่นไม่มีไฟ เอา ไว้หลอกสั่งหมิงเฉยๆ”

ซูฉิงตะลึงงัน ขณะหนึ่งคิดไปว่าเชียวจิ่งเท้านั้นเป็น จิ้งจอกเฒ่าที่เต็มไปด้วยความดุร้ายของสัตว์ป่า

“สนใจให้ถูกเรื่องหน่อย” เขาก้มลงมาพูด

อุณหภูมิรอบๆ เริ่มสูงขึ้นช้าๆ ทั่วทั้งห้องอบอวลไป ด้วยบรรยากาศหวานเลี่ยนเจือความเก้อเขิน

เช้าตรู่ในฤดูร้อนแสงของดวงอาทิตย์ไม่ได้แรงมาก นัก แต่ก็ยังคงนําพาความร้อนเข้ามา เครื่องปรับอากาศ ภายในห้องค่อยๆ พัดลมเย็นออกมาอย่างนุ่มนวล นำพา ให้รู้สึกสบายและผ่อนคลาย

คนที่นอนสบายอยู่บนเตียงส่งเสียงร้องออกมา ก่อน จะเปลี่ยนท่าทาง ขยับเข้าไปด้านในมากขึ้น เพียงแค่ ขยับเล็กน้อย ความรู้เจ็บปวดที่ร่างกายแสดงออกมาก็ ทําให้เธออดไม่ไหวที่จะขมวดคิ้วขึ้น

ลืมตาขึ้นมาด้วยความสับสนงุนงง รอสักพักก็สามารถ มองสภาพแวดล้อมได้อย่างชัดเจน ซูฉิงเพิ่งตระหนัก ได้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในโรงแรมของรีสอร์ตที่เมืองเอส และเมื่อคืนนี้เธอหมดสติไปอีกแล้ว

เมื่อค่อยๆ นึกความทรงจำของเมื่อคืนได้ทีละเล็กทีละ น้อย ใบหน้าที่อ่อนหวานของเธอก็แดงจากความอับอายรู้สึกโกรธตัวเองขึ้นมาเสียไม่ได้ อยากจะตีตัวเองหลาย ที่จริงๆ

ภายในห้องพักที่เงียบสงบ เห็นได้ชัดว่าเหลือเธออยู่ เพียงคนเดียว นาฬิกาลูกตุ้มโบราณที่แขวนอยู่บนผนัง ส่งเสียงตีตาเวลามันเดิน ภายในห้องที่เงียบเหงานี้เสียง มันเด่นชัดเป็นพิเศษ ดูท่าเขียวจิ่งเห้าคงออกไปจากที่นี่ ตั้งแต่เช้าแล้ว

ทอดสายตาไปตรงเตียง ก็เห็นกล่องไม่กี่ใบวางอยู่ บนหัวเตียงสไตล์ยุโรปสีขาว และด้านบนของกล่องนั้น มีกระดาษวางทับไว้อยู่

ซูฉิงหยิบกระดาษขึ้นมาดูอย่างสงสัย เมื่อตรวจสอบดู มันคือตั๋วแลกเงินจํานวนหนึ่งล้านหนึ่งใบ นี่ถือว่าเป็นค่า ตอบแทนของการแสดงของเธอเมื่อคืนใช่หรือเปล่า?

ได้แต่เย้ยหยันตัวเอง ซูฉิงวางตั๋วไว้ด้านข้าง หลัง จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบกล่องไม่กี่ใบนั้นมาเปิด ข้าง ในกล่องมีเสื้อผ้าผู้หญิงไม่กี่ชุด เป็นชุดสไตล์เรียบง่าย ช่างใจกว้างดีจริงๆ

ซูฉิงรู้จักเสื้อผ้าของแบรนด์นี้ เธอเคยเห็นครั้งหนึ่ง ผ่านทางนิตยสารเสื้อผ้าแฟชั่นในห้องของถังเค่อซิน ถัง เค่อซินอยากได้เสื้อผ้าแบรนด์นี้มานานแล้ว แต่เพราะ ราคาสูงถึงห้าหลักจึงทำได้เพียงคร่ำครวญ

นายจ้างคนนี้ช่างเงินหนาจริงๆ คิดจะซื้อเสื้อผ้าราคา ห้าหลักก็ซื้อได้อย่างง่ายดาย