บทที่ 2 รถชน

แสงอาทิตย์ร้อนดังนั่งบนเปลวไฟ เผาผลาญดวงตาของมุกดา เสียจนเริ่มพร่ามัวยิ่งไปอีก เธอพุ่งออกไปด้วยความเร็วจนเกินไป รถที่อยู่ข้างหน้าจึงหักหลบไม่ทันแล้วพุ่งชนมุกดาเข้าอย่างจัง

ได้ยินเพียงแค่เสียง “ปัง” เท่านั้นมุกดาถูกชนเข้าเสียแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น?” เสียงของผู้ชายที่ดูเย็นชาและน่าดึงดูดดังขึ้น มาจากเบาะหลัง

“ท่านประธาน ดูเหมือนว่าจะมีคนวิ่งมาชน ผมจะลองต่อไปดู ครับ” คนขับรถรู้สึกแค่เพียงว่ามันผ่านไปเพียงชั่ววูบ ไม่ทันได้ มองอะไรให้ชัดเจน

ชายที่นั่งอยู่ด้านหลังไม่พูดอะไร คนขับเปิดประตูลงจากรถ เพื่อที่จะลงไปตรวจสอบดู

มุกดาโดนชนจนล้มหงายหลังลงไปนอนกับพื้น ตอนนี้เธอไม่รู้ สึกมึนหัวอีกแล้ว ความโกรธที่สุมอยู่ในใจก็ไม่มีแล้ว หลงเหลือ ไว้เพียงความรู้สึกปวดระบบบั้นท้าย

“คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” พอคนขับรถเห็น ท่าทางที่ดุร้ายของมุกดาแล้ว ก็เริ่มรู้สึกเครียดขึ้นมาแล้ว

ตอนนี้มุกดากําลังหอบหายใจเพราะรู้สึกปวดสะโพก ไม่อยาก จะพูดอะไรเลยจริงๆ
คนขับรถยังถามเธออีกสองคำ แต่เธอก็ไม่พูดอะไร แล้วเอื้อม มือคว้าอากาศ เพียงแค่คิดอยากจะลุกขึ้นมา เมื่อคนขับรถเห็นก็ เข้าใจความหมายของเธอทันที แล้วเข้าไปช่วยพยุงเธอขึ้นมา

พอมุกดาลุกขึ้นยืนได้แล้ว ก็พิงอยู่ที่รถ เมื่อยืนได้มั่นคงดีแล้ว เธอก็รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองซวยมามากพอแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ถูกคน ตัวไปร่วมหลับนอนกับชายแปลกหน้า จากนั้นก็ถูกพบว่าลอบ คบจนต้องถูกหย่า พอมาเดินบนถนน ก็ยังถูกรถชนอีก

ตอนนี้เธอเตะไปที่รถยนต์ Maybach สีดำอย่างรุนแรงด้วย ความโกรธไปหนึ่งที ถึงค่อยคลายความโกรธในใจลงไปได้บ้าง

ในตอนที่เธอกำลังจะเตะลงไปอีกครั้ง กระจกรถยนต์ก็ค่อยๆ ลดลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายที่นั่งอยู่ด้านใน พระเจ้า! บน โลกใบนี้จะมีใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติแบบนี้ได้อย่างไร?

มุกดาลดเท้าที่ชะงักอยู่กลางอากาศลง

ตอนแรกก็นึกว่าธีรเมทหล่อพออยู่แล้วนะ แต่ผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าคนนี้ กลับทิ้งห่างธีรเมทไปไกลถึงทะเลแปซิฟิก

“ยังมีแรงเตะรถได้ คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก จ่ายเงินค่าเสีย เวลาให้เธอไปซะ” เสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นพูดออกมาหนึ่ง ประโยค เพียงแค่นั้นก็ทำให้ความโกรธของมุกดานั้นเพิ่มสูงขึ้น

“คุณคิดว่าคุณนั่งรถหรูแล้วจะวิเศษมากอย่างนั้น มีเงิน ฟาดหัวอย่างนั้นเหรอ? ถึงกูจะไม่มีเงิน แต่ก็ไม่ใช่คนที่คุณจะให้ เงินจำนวนนั้นฟาดหัวได้” มุกดาชี้ไปที่ผู้ชายรูปหล่อคนนั้น แล้วอย่างไม่สนใจภาพพจน์เลยสักนิด

แต่ผู้ชายนั้นพูดจบ เลื่อนกระจกรถขึ้น ไม่สนใจเธออีก

ต่อไป มุกดากำลังลงบนปุยนุ่นมิปาน คุณผู้หญิง นี่เงินครับ เจ้านายของพวกเรากำลังรีบ ไป ตรวจที่พยาบาลด้วยตัวเองก่อนคนรถได้หยิบ

ธนบัตรร้อยหยวนปีกหนาออกมาแล้วยื่นให้มุกดาจริง ๆ

มุกดาขณะสามารถใช้เงินแก้ไขเรื่องนี้สำเร็จแล้ว มุกดากลับเปิดประตู เร็วสูง หน้าหล่อ นั้นตรง ๆ จากนั้นวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

ชลธียังคงตกตะลึงกับเงินปลิวว่อนเหล่านั้นอยู่ ความจริงตอนเปิดประตูคิดว่าผู้หญิงคนคงขอบคุณตัวเอง แต่กลับคิดถึงว่า ได้อย่างไร

“จะ เจ้านาย คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับคนตกใจจนพูดตะกุกตะกัก

ชลธีหยิบธนบัตรหนึ่งใบปลิวหน้าตัวเองออก เขาเพียงแค่ กับขับอย่างราบเรียบว่า

เก็บ

เขามองดูเงาจากไปอย่างรีบร้อนเพราะกลัวจะโดนจับของ มุกดา มุมปากก็อดที่จะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริง ๆ ตอนที่เธอเห็นตนเมื่อสักครู่นี้ จำ ตนเองไม่ได้เลยเหรอ? เรื่องเมื่อคืนมันน่าเหลือเชื่อเกินไปจริง ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะเดินไปผิดห้อง แล้วยังถูกผู้หญิงคนนี้ ยั่วยวนอีก

มุกดาวิ่งอย่างรวดเร็ว รถคันเมื่อกี้นั้น เธอเองก็พอจะมองออก ว่าเป็นรถหรูคันหนึ่ง คนที่จะนั่งรถแบบนั้นได้ จะต้องร่ำรวยแน่

ตอนนี้ตัวเองเป็นแค่ลูกคุณหนูล้มละลาย ไม่ควรจะหาเรื่องคน แบบนี้แน่นอน เมื่อกี้นี้ใจร้อนมากเกินไป ถ้าหากยังมีครั้งต่อไป ก็ คงจบเห่ เพราะตอนนี้เธอยังต้องใช้เงินอีก

มุกดาจึงกลัวว่าคนที่อยู่บนรถคันนั้นจะมาสร้างความลำบาก ให้ตัวเอง เธอก็เลยรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะ ไปที่ไหน

ในเวลานี้เอง ก็มีคนวิ่งเข้ามา แล้วตบเบา ๆ บนไหล่ของมุกดา

อย่างกะทันหัน ทำเอามุกดาตกใจจนกรีดร้องออกมา