บทที่ 10 ผู้หญิงคนนี้สวยมาก

พอมุกดาอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็รู้สึกว่าตัวเองสบายใจขึ้นมามาก แต่พออาบน้ำเสร็จแล้ว ถึงเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมหยิบชุดมา

เธอเองก็คิดว่า ในห้องไม่มีใครเช่นกัน จึงเปิดประตูห้องน้ำ ออก เตรียมที่จะออกไปหยิบชุดมาสวม ได้ยินคุณลุงคนนั้นบอก ว่าได้เตรียมชุดเอาไว้ให้ตนเองแล้ว คงจะอยู่ในตู้เสื้อผ้าที่ห้อง สินะ

มุกดาเปลือยกายโล่งโจ้ง เดินมาอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า เพิ่งจะเปิด ประตูเสื้อผ้าเท่านั้น ไฟก็ดับลงทันที ไฟดับเหรอ?

พอมืดสนิทแบบนี้ ก็ต้องมองอะไรไม่ชัดเจนอยู่แล้ว มุกดาจึง

ล้มเลิกที่จะตามหาของไปเสีย แล้วกลับไปนอนต่อบนเตียงเสีย

เลย เพื่อเติมพลังให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้จะได้ไปหางานทำ

มุกดาคลำหาเตียง แต่แล้วเธอก็เท้าลื่นแล้วพุ่งเข้าไปตรงที่ ผ้าห่ม

ถึงแม้ไฟจะดับลงแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกอายอยู่นิดหน่อย

เพิ่งจะพุ่งเข้าไปในผ้าห่ม มุกดาก็รู้สึกได้มีบางอย่างผิดปกติ ตนถูกฝ่ามือใหญ่ลากเข้าไป แล้วปะทะเข้าไปในอ้อมกอดของคน คนหนึ่ง

“อ๊า! คุณเป็นใคร?” มุกดาดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดแรง
“ผมเป็นสามีของคุณ แล้วก็เป็นคนให้เงินคุณ เป็นคนรักษา อาการป่วยให้พ่อคูณ” คนคนนั้นพูดอยู่ในความมืด น้ำเสียงนั้น ยังดูแปลกพิกล แต่ทว่าเสียงนั้นทำให้มุกดาหยุดดิ้น

พอคนคนนั้นเห็นว่ามุกดาไม่ได้ดิ้นขัดขืนอีก จากนั้นฝ่ามือ ใหญ่ก็ลูบคลำหน้าอกของมุกดาอย่างตรงไปตรงมา

มุกดาดูแล้วผอมมาก แต่ความเป็นจริงแล้วนั่นก็คือหน้าอกคัพ 36D ดูแล้วฝ่ามือใหญ่นั่นจะชอบขนาดของมันมาก

“เอ่อ สามี พวกเรายังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันเลยนะคะ คุณ ทำแบบนี้จะไม่รีบเกินไปหน่อยเหรอ?” มุกดาลองถามหยั่งเชิง

ชลธีลูบไล้ไปตามร่างกายของมุกดา หากไม่ใช่เพราะหลายวัน ก่อนนี้ร่างกาย ทำให้เขารู้สึกถึงข้อดีของการเป็นผู้ชาย เขาก็ คงจะไม่หลงใหลร่างกายของเธอถึงขนาดนี้หรอก เพียงแค่คืน เดียวที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาก็รู้สึกตื่นตระหนกที่ตัวเองคิดถึงมัน แล้ว

อย่างไรเสียเธอก็ไปแล้ว ที่บ้านก็ยังมาบังคับให้แต่งงานอีก ชลธีก็เลยตามหาผู้หญิงที่ถูกเขาเปิดบริสุทธิ์เสียเลย แบบนี้ ตนเองก็จะได้ไม่รังเกียจ แล้วยังรับมือกับคนในครอบครัวได้อีก แล้วก็ยังสามารถค่อย ๆ รอให้เธอกลับมาได้ด้วย

“ไม่รีบ ทุกอย่างกำลังดี” ชลธีพูดจบแล้ว ก็พลิกตัวขึ้นมาเหนือ ร่างของมุกดา เขาต้องการเธอ หนำซ้ำยังต้องการเธอด่วนมาก

มุกดาถูกเคี่ยวกรำทั้งคืนจนเกิดสุดจะทนอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่า ชลธีออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ท้องฟ้าเริ่มสว่างตั้งแต่ตอนไหน เธอเองก็ไม่รู้ ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงโทรศัพท์ดังอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอก็คงจะนอนหลับต่อไปทั้งวัน

โทรศัพท์สายนั้นเป็นของจันวิภา พอรับโทรศัพท์แล้ว เสียง ของจันวิภาก็เกือบเสียดแทงเข้าไปในแก้วหูของมุกดา

“มุกดา วันนี้มีนัดสัมภาษณ์นะ นัดสัมภาษณ์ที่บริษัทฮอนดา

กรุ๊ปเธอกล้าไปสายเหรอ? รีบมาเร็วเข้า!!

ฉับพลันนั้นมุกดาก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าวันนี้มีนัดสัมภาษณ์กับ บริษัทฮอนดากรุ๊ป เธออยากได้งานมาก ๆ ก่อนหน้านี้เพื่อรักษา อาการป่วยของบิดาแล้ว จึงได้ไปสมัครงานที่ บริษัทฮอนดากรุ๊ป และได้รับการแจ้งว่าจะมีนัดสัมภาษณ์วันนี้

มุกดารีบลุกขึ้นจากเตียงทันทีเธอไม่สนใจอาการปวดเมื่อย ตามร่างกาย แล้วเปิดตู้เสื้อผ้าออก เป็นไปอย่างที่คาดไว้ข้างใน นั้นมีเสื้อผ้าอยู่เยอะมาก เธอเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาวมาตัวหนึ่งและ กระโปรงสีดำา ตามด้วยล้างหน้าตัวเองสักหน่อย แล้วมัดรวบผม ยาวให้เป็นทรงหางม้า

ในตอนที่เธอเดินลงบันไดมานั้น นัทธ์ก็ได้รอเธออยู่ก่อนแล้ว บนโต๊ะนั้นมีอาหารเช้า แต่พอมุกดาเหลือบมองเวลาก็พบว่าจะ ไม่ทันแล้ว

“คุณลุงคะ ช่วยให้รถไปส่งฉันที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปหน่อยได้ ไหมคะ?” มุกดาถามด้วยความเร่งรีบ

ถ้อยคำที่เธอเอ่ยถามนั้นทำให้นัทธ์ตกใจแวบหนึ่ง หรือว่าสาว น้อยคนนี้จะรู้ว่าคุณชายเป็นท่านประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปแล้ว?

เพียงแต่เมื่อเขาลองสังเกตดูแล้ว ก็คงจะไม่ใช่เพราะสาวน้อย ดูไม่ได้ฉลาดหลักแหลมถึงขนาดนั้น

“ได้ครับ แต่คุณจะต้องกินข้าวเช้าก่อนถึงจะไปได้ คุณชาย กำชับเอาไว้” นัทธ์ชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะ

มุกดาเองก็อยากจะนั่งลงแล้วกินช้า ๆ เหมือนกัน แต่มันไม่ทัน เวลาแล้ว การสัมภาษณ์ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว

“อย่างนั้นฉันเอาไปกินระหว่างทางก็แล้วกัน คุณลุง ฉันจะไป ไม่ทันแล้วจริง ๆ ฉันต้องไปสัมภาษณ์งานค่ะ” มุกดารีบบอก

บริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นบริษัทที่ดีที่สุดในเมืองหลวง อีกทั้ง สวัสดิการของพนักงานที่นั่นก็ดีมากด้วย ดังนั้นจึงมีผู้คนมากมาย จึงพยายามแฝงตัวเพื่อที่จะเข้าไป

“ได้ครับ” นัทธ์เห็นมุกดาดูมีท่าทางรีบร้อน จึงคิดว่าคุณนาย ไปที่บริษัทของคุณชายก็ดี จะได้สบายใจลงบ้าง ยังดีกว่าไปอยู่ บริษัทอื่น

วันนี้มุกดาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ทำให้ดวงตาของนัทธ์เป็น ประกาย ผู้หญิงคนนี้สวยจริง ๆ เลย!