บทที่ 1 ตอนเช้าที่แสนจะโชคร้าย

มุกดาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านั่นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว เธอถูก เคี่ยวกรําเสียจนไม่ไหวแล้ว เธอจำได้รางๆ ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งตบ แก้มเธอเบา ๆ แล้วเธอก็พูดไปหนึ่งประโยคว่า “พอเถอะ ฉันไม่ ไหวแล้ว หลังจากพูดจบแล้ว มุกดาก็หมดสติไป

ท้องฟ้าสว่างแล้ว แสงของรุ่งอรุณสายหนึ่งสาดส่องเข้ามา มุกดาที่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ฉับพลันนั้นก็ถูกเสียงเคาะ ประตูอย่างรุนแรงปลุกให้ตื่นขึ้นมา เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วมอง ไปรอบ ๆ แวบหนึ่ง ก่อนจะพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ที่บ้านใหม่ของ ตัวเอง ชั่วขณะนั้นก็รู้สึกตกใจ

เมื่อวานเป็นวันแต่งงานของเธอกับธีรเมท มุกดาดีใจเสียจน ดื่มเหล้าไปไม่น้อย แต่สุดท้ายหลังจากที่เธอได้ดื่มเหล้าที่เพื่อน สนิทของเธอเมธพรยื่นให้แก้วนั้นเข้าไป เธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย

ไม่มีเวลาพอที่จะขบคิดดูให้ละเอียดถี่ถ้วน แล้วอดทนต่อความ เจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์กาย มุกดาหยิบชุดราตรีที่ถูกฉีกขาดอยู่ บนพื้นขึ้นมาสวม แต่ยังไม่ทันจะได้สวมใส่ดี

ประตูก็ถูกเปิดออกแล้ว

หลังจากนั้นแสงแฟลชก็พุ่งเข้ามา ธีรเมทและนักข่าวอีกกลุ่ม หนึ่งก็พุ่งเข้ามา มุกดารู้สึกตกใจที่จู่ ๆ ก็มีนักข่าวเข้ามาอย่าง กะทันหัน จึงคว้ามือของธีรเมทไปโดยไม่รู้ตัว แต่กลับถูกเขา สะบัดออก
“มุกดา เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ เมื่อวานพวกเราเพิ่งจะ แต่งงานกัน แล้วเธอก็รีบสวมเขาให้ฉันแล้วเหรอ?” ธีรเมทพูด จากนั้นก็ตบหน้ามุกดาอย่างแรง

“ธีร์!” มุกดาไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกตบจนล้มลงไปกับพื้น ใบหน้า บวมแดงขึ้นมาทันที เธอลูบใบหน้าแล้วร้องเรียกอย่างไม่ได้รับ ความเป็นธรรม ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“มุกดานะมุกดา” ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ ปกติก็ แสร้งทำเป็นซื่อสัตย์ เมื่อวานธีร์รอเธออยู่ที่ห้องแต่งงานทั้งคืน แต่เธอกลับไปเสวยสุขกับผู้ชายคนอื่นข้างนอก” ตอนนี้เมธพร สวมรองเท้าส้นสูงมาหยุดลงตรงหน้าเธอ แล้วเอารูปถ่ายในมือ ปาเข้าไปที่ใบหน้าของมุกดาอย่างรุนแรง ความประสงค์ร้ายที่ ลึกและรุนแรงวาบผ่านแวบหนึ่ง

มุกดามองเพื่อนสนิทของเธอด้วยความสงสัย เธอหยิบรูปบน

พื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว วินาทีถัดมาเธอแทบหยุดหายใจ ใบหน้า

เล็กขาวซีดทันที “ตุบ” เพราะในรูปถ่ายนั้นไม่ใช่แผ่นหลังของธีร เมทจริง ๆ สรุปแล้วนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ธีรเมทกลายเป็นผู้ชายคนอื่น

แทนได้อย่าง? มุกดารู้สึกสับสนมึนงงไปหมดแล้ว

“ธีร์ คุณฟังฉันอธิบายก่อน” เธอลุกขึ้นมาจากพื้นด้วยความตื่น ตระหนก อยากจะเอ่ยปากอธิบายแต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี เธอไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“มุกดา หย่ากันเถอะ!”

ธีรเมทหยิบเอกสารที่ได้เตรียมไว้ตั้งแต่ตอนแรกออกมา แล้วโยนมุกดา เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยม ด้วยความเกลียดชัง

ประโยคช่างโหดร้ายเหลือเกิน รู้สึกเหมือนถูกมีดแทง

“มุก เธอปล่อยธีร์ไปเถอะ เขาไม่ได้ชอบเธอสักนิด” เมธพร เห็นเป็นเวลาเหมาะสมแล้ว จึงแสร้งทํา

ปรารถนาทว่าเสียงกลับเต็มไปด้วยความลำพองใจ

“เมธพรเธออะไรลงใช่ไหม?” ๆ มุกดาก็นึกอะไร ขึ้นมาได้ เธอพุ่งไปตรงหน้ามุกดา อยากที่จะพิสูจน์ข้อเท็จจริง

เธอจะทําอะไรรีบเซ็นหย่าแล้วไปพ้นฉัน ซะไม่รอเธอเข้าถึงตัวเสียจนน้ำตาไหลออกมา อยู่ในสภาพตกนั่งลำบากเป็นอย่าง มาก

ธีร์ตอนความโอ้อวดแวบหนึ่งและมีสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม

มุกดาเงยหน้าทันที เกิด ก่ำมองชายหญิงลอบคบคู่และแทนที่ ด้วยอารมณ์โกรธ

ธีรเมท ฉันจะไม่เซ็นใบหย่าเด็ดขาด!” เธอยิ้มเย็นชา แล้วถึง ขนาดนี้ จะให้เธอกลืนความโกรธเข้าได้อย่างไร
“หึ! เธอไม่เห็นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เช้า ฉันจะเอารูปพวกนี้ลง พาดหัวข่าว ถ้าหากเธอไม่กลัวพ่อของเธอจะรู้เข้า เธอก็ไม่ต้อง เซ็นก็ได้!” ดูเหมือนธีรเมทจะมีการเตรียมตัวมาล่วงหน้า เลยนำ เรื่องนี้มาข่มขู่เธอ

มุกดาเริ่มลังเลแล้ว ก่อนหน้านี้ตระกูลแก้วสุทธิล้มละลาย ภายในชั่วข้ามคืน คุณพ่อโกรธจนโรคหัวใจกำเริบกำลังพัก รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล คุณหมอบอกว่าคุณพ่อไม่สามารถรับ การกระทบกระเทือนอย่างหนักได้อีก ถ้าคุณพ่อเห็นรูปพวกนี้เข้า ชีวิตของคุณพ่อก็จะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่

เธอเงยหน้ามองธีรเมท เธอเคยรู้สึกว่าใบหน้านี้เป็นใบหน้าที่ ดูดีที่ดูในโลก แต่ในตอนนี้ กลับทำให้อยากมุกดาอยากจะฉีก มันทิ้ง

“ได้ ฉันเซ็น!” มุกดาระงับความโกรธในใจเอาไว้ เธอหยิบ หนังสือหย่าร้างขึ้นมา ไม่มองดูเลยสักนิด เพราะเธอรู้ดีว่าต้องไม่ ได้ให้อะไรเธอเลยสักอย่างแน่นอน

“จริงสิ ในบ้านใหม่ยังมีของของเธออยู่ ถ้ามีเวลาก็มาเอาไป เถอะ!” ก่อนที่เธอจะไปธีรเมทก็ยังไม่ลืมที่จะเอ่ยเตือนด้วยความ ปรารถนาดี

“ไม่จำเป็น ทิ้งไปให้หมดเถอะ!” ตอนนี้มุกดารู้สึกว่าเลือดทั่ว ร่างกายไหลเวียนมากองรวมกันอยู่ที่หัว จนหัวของเธอใกล้จะ ระเบิดแล้ว พอพูดจบมุกดาก็ไม่เหลียวมองชายหญิงที่ลอบคบชู้คู่ นั้นต่อไปอีก แล้วผลักนักข่าวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอออกไปอย่างแรง แล้วพุ่งออกไป