3

Chapter 3

“เราไม่เคยโฆษณา ให้มาเล่นเสียหน่อย มันมาเล่นของมันเอง ช่วยไม่ได้” เขายักไหล่ก่อนจะเดินเลี้ยวเข้าตลาด เริ่มเก็บค่าแผง ขายของที่ตลาด

“ถ้าเราไม่เปิดจะมีคนมาเล่นไหม” เธอยังเถียงไม่ลดลด อยาก เถียงให้ชนะเขานี่แหละ

“เราไม่เปิดคนอื่นก็เปิด” เขาตอบคนที่เดินตามมาติดๆ ก่อน จะยื่นมือไปรับเงินจากแม่ค้า ตลาดที่นี่เปิดขายทุกวัน ทำเลดีมาก เพราะอยู่ใกล้โรงพยาบาล โรงเรียนและศูนย์ราชการ สินค้าจึง ขายดี จึงทำให้มีรายได้ทุกวัน บางวันก็ให้ลูกน้องมาเก็บ แต่ถ้า วันไหนเขาว่างก็จะมาเก็บเอง

“คนอื่นทำไม่ดีเราก็ไม่เห็นต้องไปทำตาม

“ได้ข่าวว่าอยากทำนมให้เท่าลูกมะพร้าวไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่เอา เงินพวกนี้ทำ แล้วจะเอาเงินที่ไหนทำ เราน่ะไม่ต้องไปอิจฉาคนอื่น เขาหรอก เดี๋ยวเฮียให้เงินไปทำเอง อยากให้ใหญ่กว่าลูก มะพร้าวก็ได้” เขาพูดอย่างจริงจังจนน่าหมั่นไส้

ที่ไหนกันเฮีย ใครจะไปทำนมน่าเกลียดเท่าลูกมะพร้าว” อัญ ชัญเหวใส่ เป็นเรื่องธรรมดาที่สองหนุ่มสาวจะเถียงกันคอเป็น เอ็นในทำนองนี้ แม่ค้าพ่อค้าแถวนี้จึงเห็นเป็นเรื่องชินตา แถมยังเอ็นดูเสียด้วยซ้ำ ที่ดินตรงนี้สมัยก่อนไม่ใช่ของแดนตะวัน เขา ทุ่มเงินซื้อเพราะเห็นว่าทำเลดี ก่อนจะมาเปิดเป็นตลาด แต่ก่อน จะได้มาก็ต้องแย่งชิงกับศัตรูคู่แค้นเพราะอีกฝ่ายก็อยากได้ที่ดิน ตรงนี้เหมือนกัน

“อ้าว… จริงเหรอ ไม่เห็นรู้เลย ได้ยินมาว่าจะไปทำนม อย่างว่า ละ นมแบนเหมือนไข่ดาว”

“บอกว่าไม่แบนเหมือนไข่ดาวยังไงเล่า” เธอกระทืบเท้าเก่าๆ ที่โดนสบประมาทว่านมแบนเหมือนไข่ดาว เขาหัวเราะลงลูกคอ มีความสุขที่ได้แกล้งยายเด็กแสบ

“มองตรงไหนก็แบน เห็นที่นูนก็มีอยู่อย่างเดียว

“อะไรนูน” เธอถามกลับอย่างทันกัน “พุงไง” เขาพูดแล้วยิ้มใส่ตา เธอเม้มปากสีหน้าโมโห “เฮีย! เดี๋ยวได้อัญเป็นเมียจะไม่พูดแบบนี้” เธอพูดอย่างหมาย

มาด

“ใครจะไปเป็นผัวเธอยายเด็กบ๊อง” เขาหันมาจิ้มหน้าผากคน น่ารักแต่แสบเหลือร้าย ก่อนจะดึงเธอมากอดเอาไว้ เพื่อหลบรถ เข็นผักที่กำลังจะชนเอา คนปากร้ายเอ่ยถามคนในอ้อมแขน เบาๆ ด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใย

“เป็นยังไงบ้าง”

“เป็นห่วงอัญเหรอ” คนถามทำหน้าฟิน
“เปล่า กลัวรถเข็นผักเขาพัง ต้องชดใช้เขาอีก

“เฮียน่ะ!” อัญชัญกระทืบเท้าอย่างโมโห คนตัวสูงเดินลิ่วๆ น่า หน้าเธอไปเสียแล้ว

หลังจากเก็บค่าแผงขายของเสร็จ แดนตะวันก็ไปที่บ่อนของพี่ ชาย อัญชัญตาวาวทันที เธออยากไปเล่นอยู่เหมือนกัน

ที่บ่อนไก่ชนแต่จะแยกไปอยู่อีกฝั่ง มีวัวชนอยู่ที่สนามวัวชน ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก ละแวกเดียวกันมีรับแทงบอลสารพัด แหล่ง อบายมุขชั้นดีที่แดนตะวันต้องช่วยพี่ชายอย่างสุริยันต์ดูแล

“อัญจะเล่น” คนที่ตามมาถึงบ่อนหน้างอเมื่อโดนห้ามไม่ให้

เล่น

“ไม่ได้!” แดนตะวันเสียงแข็ง

“ทำไม ทำไม ทำไมอัญเล่นไม่ได้”

ชายหนุ่มทำหน้ายุ่ง อัญชัญเล่นทีไรหมดตูดทุกที ตอนนี้เธอติด หนี้บ่อนมหาศาล ถ้าเล่นแล้วเอาเงินเข้าบ่อนเขาจะไม่ว่าอะไรสัก คํา!

พี่ชายของเขาบ่นจนหูซา

“เฮีย! อัญจะเล่น”

“หนี้เก่าจ่ายหรือยัง” เขาเดินหนี ยายเด็กแสบเดินตาม ตื้อ เท่านั้นที่ครองโลก

“เงินของเฮียก็คือเงินของอัญนั่นแหละ
“แล้วเงินของอัญล่ะ” เขาหันมาถาม ก่อนโบกมือให้ลูกน้องที่ กำลังจะเดินตามออกไปก่อน

“เงินของอัญก็คือเงินของอัญค่ะ

“บรรลัยละแบบนั้น ขัดส้วมสิบชาติยังไม่พอใช้หนี้เลย” เขานั่ง บนเก้าอี้หน้าโต๊ะตัวใหญ่ ก่อนจะมองออกไปด้านนอก ตรงนี้เขา สามารถเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน

“เฮีย!”

“รําคาญจริงโว้ย บอกว่าไม่ให้เล่น

“เฮีย!”

“เคยได้ยินไหมการพนันมีความเสี่ยง โปรดตัดสินใจก่อน

ลงทุน”

“ไม่เคยได้ยิน”

“เล่นเสียหมดตูด กู้เงินไปอีก เสียให้คนอื่นแบบนี้เดี๋ยวก็เจ๊ง หรอก เฮียยันต์บนหูชาแล้วนี่!” พี่ชายของเขาบ่นจนแทบเอาสำลี

“แค่ไปแทงสูงต่ำก็ได้”

“บอกว่าไม่ให้เล่น ถ้าอยากเล่นนักไปขัดห้องน้ำเลยไป” เขา เดินหนีออกมาด้านนอก อัญชัญหน้างอ ก่อนจะค่อยๆ ย่องหนี แต่ โดนดึงคอเสื้อเอาไว้จากทางด้านหลัง

“โอ๊ย! อะไรของเฮียนี่ ชอบทำรุนแรงกับผู้หญิงบอบบางอย่างอัญเรื่อยเลย” เธอหน้างอ ใส่

“อย่ามาเฉไฉ เงินค่าเช่าบ้านกับเงินค่าเช่าแผงอยู่ไหน ต้อง เอาไปซื้อวัตถุดิบทำเหล้าเถื่อน อย่าอมๆ รีบเอาออกมาเร็วๆ” เขาพูดอย่างรู้ทัน

“เกลียดพวกรู้ทัน” เธอทำปากยื่นหน้างอ ก่อนจะเดินตามเขา ต้อยๆ ไปชะโงกดูคนในบ่อนเล่นกัน

“เล่นได้แต่อย่าให้ผีพนันเข้าสิง นี่ยิ่งกว่าสิง” เขาสอน เธอทำ เป็นหูทวนลม แต่เอาจริงๆ เธอไม่ค่อยเห็นเขาเล่นการพนัน นอกจากมีคนมาท้า และเล่นกันแบบจัดเต็ม แดนตะวันเล่นไพ่เก่ง เป็นชีวิตจิตใจ ไม่เคยแพ้ใคร แต่เขาเล่นเพราะอยากเล่น ไม่ได้ เล่นเพราะอยากได้เงิน เขารวยอยู่แล้ว ทรัพย์สมบัติมากมายทั้ง ที่ดิน ที่นาและบ้านเช่าหลายหลัง ขายเหล้าเถื่อน กลั่นก็มีเงิน เข้าทุกวัน ไหนจะเงินค่าเช่าแผงขายของในตลาดอีก วันๆ หนึ่ง แทบไม่หวาดไม่ไหว ยิ่งวันหวยออกไม่ว่าจะหายไทยหวยเทศเขา รับเละแทบจะทุกวัน

“ไม่เล่นก็ได้ ชิ!”

“นายน้อยครับมีคนโกง” ชิตพงศ์ซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทของ แดนตะวันเข้ามารายงานเจ้านายหนุ่ม ลูกน้องของแดนตะวันจะ สุภาพกับแดนตะวันมากๆ เพราะค่อนข้างเกรงกลัวบารมีของเจ้า นาย เขายืนกุมมือและก้มหน้าให้เสมอเวลาพูดด้วย แดนตะวัน รักลูกน้องมากแต่ถ้าคนไหนไม่ซื่อสัตย์หรือโกง เขาก็พร้อมที่จะ จัดการแบบไม่ให้เหลือซาก
ร่างสูงของแดนตะวันสง่าผ่าเผย แววตาดุดัน ใบหน้ายาม โกรธนั้นน่ากลัว เธอเองยังกลัวในบางครั้ง แต่ก็ทำใจดีสู้เสือเอา ตัวรอดมาได้เสมอยามทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี เพราะจริงๆ แล้ว เธอรู้ว่าเขาใจดีกับเธอแค่ไหน

เวลาอยู่กับเธอเขามักยิ้มอยู่เสมอ…

“จัดการมันซะ” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมของแดนตะวันทำให้อัญ ชัญสอบกลืนน้ำลายลงคอ เธอรู้นิสัยของเขาดี แดนตะวันพูดคำ ไหนคำนั้น บางครั้งเขาก็โหดเกินไป แต่เธอเคยได้ยินเขาพูดว่า หากไม่ทําอะไรเด็ดขาดก็จะไม่มีใครเกรงกลัว สุริยันต์พี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องของแดนตะวันโหดกว่านี้เป็นร้อยเท่าพันเท่า

เสียงโอดโอยด้านหลังของบ่อนทำให้ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นักเล่นหน้าเก่าที่เข้ามาจะรู้ดี จึงไม่มีใครกล้าโกง แต่นักเล่นหน้า ใหม่นั้น โดนมานักต่อนักแล้ว คนที่รู้กิตติศัพท์ไม่มีใครกล้าเลย สักคนเดียว

“เฮีย…” เสียงอ่อยที่เรียกอยู่ทางด้านหลังและดึงเสื้อของเขา อยู่ทำให้แดนตะวันหันไปมอง สายตาของเขาที่มองเด็กสาวนั้น อ่อนโยน แม้จะติดรําคาญไปบ้างก็ตามที

ลูกน้องทุกคนรู้ดีว่าอัญชัญคือผู้หญิงต้องห้าม ที่ห้ามแตะต้อง แม้แต่ปลายก้อย แม้เจ้านายทั้งสองจะเถียงกันแทบเป็นแทบตาย แต่แดนตะวันนั้นทั้งรักทั้งหวงอัญชัญเป็นอันมาก จึงไม่มีใครกล้า แม้แต่จะมองอัญชัญด้วยสายตาแทะโลม

“อะไร”
“จะอยู่ตึกไหม”

“ง่วงแล้วเหรอ”

“อือ… ง่วง” คนง่วงหาวหวอดๆ เสียงคนในบ่อนดังอื้ออึงไป ทั่ว คนที่ชนะหน้าบานยิ้มแฉ่ง คนที่แพ้ก็หงุดหงิดหน้าจ๋อย แต่เธอ รู้ดีว่าผีพนันเข้าสิงยังไงก็หมดตัววันยังค่ำ ดีไม่ดีมาติดหนี้บ่อน อีก อยากได้ของอะไรที่บ่อนมีหมดเพราะคนพวกนี้เอามาจำนำ แม้แต่หม้อหุงข้าว

“ง่วงก็นอน เฮียขออยู่ต่ออีกหน่อย” เขาบอกก่อนจะตบหน้า ตก คนง่วงนอนเดินไปนอนบนโซฟาที่เขานั่งอยู่ ก่อนจะหนุนตัก อุ่นๆ นั้นทันที

แดนตะวันรู้สึกผิดปกติก็ตอนที่ยายตัวแสบซุกหน้าเข้ากับหน้า ตักของเขาหนักขึ้น แถมมือ!