โปรยปราย

“จําได้ไหมคะว่าใบไม้เคยถามว่าพี่โรมทำยังไงให้อีตาเสีย จอมโหดนั่นยอมลามือง่ายๆ

“เสียไหน อ้อ.. เสี่ยเฉลิมชัยน่ะเหรอ”

“ใช่ค่ะ… ไหนพี่โรมบอกว่าถ้าใบไม้เป็นเมียจริงๆ แล้วจะบอก ไงคะ”

“ก็ไม่ได้ทำไรมาก แค่บอกว่า ถ้ามึงไม่อยากไอ้จู๋หายรายได้ หดเท่าจิ้มมดก็อย่ามาเสือกยุ่งกับที่ของเมียกู…

โรมิโอบอกพร้อมกับท่าทางขึงขังดุดันน่ากลัว เรือใบไม้

หัวเราะขบขันกับท่าทางของเขาจนน้ำตาเล็ด

“จริงหรือคะ ทำแบบนี้จริงๆ หรือ

“ก็ใช่น่ะสิ ไอ้เสี่ยนั่นกลัวหายจะตายไป อีกอย่างพี่ก็หล่อ เร้าใจจนมันไม่กล้าหือ คงแพ้ความหล่อของพี่ด้วยแหละ” โรมิโอ ไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับทำหน้าเก๊กหล่อให้เธอดู

“โอเคค่ะ ถ้าพี่โรมบอกอย่างนั้นก็ตามนั้น

เธอพูดไปหัวเราะไปไม่หยุด และไม่ใส่ใจอะไรอีกเพราะเรื่อง มันผ่านไปแล้วและจบลงด้วยดีเธอก็ไม่อยากรื้อฟื้นอะไรอีก

“ทีนี้ เอาเมียได้ยัง” เรือใบไม้แกล้งทําท่าคิดหนักไม่ยอมตอบเสียที
“นะครับให้ผัวเอาเหอะ ผัวหิวแล้ว”

คำขอตรงไปตรงมาพร้อมร่างแกร่งขึ้นทาบทับมือร้ายกาจ ปลดเปลื้องชุดนอนลายน่ารักออกอย่างรวดเร็ว ไม่นานเธอกับ เขาก็เปลือยเปล่าเท่าเทียมกัน