ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน

“แต่ว่า ฉันคิดว่าพี่สาวจะไม่มีความสุข… จารวีพูดเสียงต่ำ เฉลิมชัยมีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจในคำพูดของเธอ

“เธอยังเด็กอยู่ อะไรก็ไม่รู้สึกอย่าง เอาล่ะ อย่าพูดอะไรที่ให้พี่ สาวเธอไม่สบายใจ ถ้าวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็กลับโรงเรียน ไปซะเลยสิ!”

“ทราบแล้วค่ะ คุณลุง…. ” คุณลุงเป็นนักธุรกิจที่ชอบประจบ สอพลอคนที่ฐานะสูงกว่าและยโสโอหังกับคนที่ฐานะด้อยกว่าตน แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็เป็นญาติ ของเธอ เธอไม่กล้าจะโต้กลับมากนัก มีคำพูดที่อยากจะพูดออก มากมาย แต่สุดท้ายก็ต้องเก็บเอาไว้

วันรุ่งขึ้น ที่ประตูทางเข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง ในเมืองเอส

รถเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งขับมาจอดที่ตรงกลางของหน้าประตู โรงเรียนอย่างไม่แคร์ใคร รถคันนี้เป็น

รถแบบเปิดประทุน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนรวยที่มีอำนาจและป่า เดือน ยศพล ใส่เสื้อหนังฟิตพอดีตัวสีดำสนิท เลยทำให้ดูเป็นแบ ดบอย แว่นกันแดดสีดำทำให้มองไม่เห็นแววตาของเขา เขายืน กอดอกเอนพึงประตูรถ สายตาชำเลืองมองไปที่กลุ่มเด็ก นักศึกษาสวยสะอาดบริสุทธิ์ที่เดินออกมาจากประตูโรงเรียน

“ว้าว พี่สุดหล่อคนนี้เท่จัง ไม่รู้จะมาหาใคร” กลุ่มนักเรียนหญิงวัยรุ่นหยุดเดินแล้วเดินเป็นวงรอบๆ รถ คุยกันด้วยเสียงเล็ก แหลมราวกับนก โลกสวยงามราวกับมีฟองสบู่สีชมพูลอยอยู่เต็ม

ฟ้า

จาร กอดหนังเดินเบียดออกมาจากในเหล่าเพื่อนนักเรียน อย่าง ใจลอย ขณะที่มองไปรอบๆอยู่นั้น ยศพลเดินตรงมายังเธอ อย่างดุดัน

เขาดึงมือเธอขึ้นรถโดยที่เธอไม่สามารถมีข้อแก้ตัวใด ๆ ได้ “จารวี ขึ้นรถมากับฉัน

พอจาร รู้ว่าคือยศพล ก็ตกใจหน้าซีด หดมือเข้ามาแล้วเดิน

ถอยหลังกลับ

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป…” ยศพลหัวเราะเสียงต่ำอย่างชั่ว ร้าย “หรือว่าเธอไม่อยากได้วิดีโอนั่นคืนแล้ว?”

ราวกับจารวีถูกฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง เธอจ้องมองเขม็ง ยศพลกด เสียงต่ำลง “99 ถนนพหลโยธิน ที่ Versail วิลล่า…ถ้าเออยาก ได้คืน งั้นคืนนี้มาหาฉันล่ะ…” พอพูดจบยศพลก็ยึดตัวตรง จานั้น ก็เอานิ้วไปเคาะที่ตรงกลางระหว่างคิ้วของจารวี การกระทำนั้น พาลและสนุนมาก ๆ เสียงกรี๊ดกร๊าดของกลุ่มเด็กสาวยังคงดังอยู่ แม้รถสปอร์ตหรูของยศพลจะขับหายลับสายตาไปแล้ว

“นั้นหมายความ ฉันต้องได้เธอแน่ๆ!” อังคณา ที่อยู่ข้างๆ จาร มาตลอดพูดด้วยความตกใจ เอขยับแว่นเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้า มาชนกัน “จา พวกเธอสองคนมีประเวณีกันเหรอ?”

ประเวณี คำนี้เสียดแทงจิตใจของจารวีลึกมาก เธอหันไปจ้องเขม็งอังคณา “โรคจิต แถมยังปัญญาอ่อนอีก” พอพูดจบจารวี เดินจากไปอย่างไว จารวีค่อยๆ ขี่จักรยานของเธอเข้าไปใน

ถนนพหลโยธิน ละแวกนี้เป็นย่านคนรวย ไกลจากตลาดที่ วุ่นวายมาก ทิวทัศน์สวยงาม บ้านพักตากอากาศแต่ละหลังมีรั้วที่ อยู่ห่างกันมาก อยู่ติดกับมหาสมุทร ระหว่างทางมีทุ่งหญ้า

เขียวขจีและทิวลิปที่สวยงาม

ในที่ที่ไกลโพ้น เธอเห็นบ้านพักตากอากาศสีขาว ด้านบนมี ป้ายติดว่า Versailวิลล่า เมื่อมองจากด้านนอกเป็นสิ่งก่อสร้างที่ มีลักษณะป้อมปราการแบบฝรั่งเศส แต่ละหลังมีความหรูหรา

มีสง่าราศีพอๆกันหมด จารวีนจักรยานไปล้อกไว้บนสนาม

หญ้าสะพายกระเป๋าหนังสือ เดินตรงผ่านเข้าไปในรั้วเหล็กสี

“เอี๊ยดดด…. จู่ๆก็มีเสียงเบรกกะทันหันของรถดังขึ้นอยู่ที่ด้าน หลังของจารวี เธอหันหลังมา ยศพลถอดแว่นกันแดดสีดำออก แล้วเดินเข้าไปสำรวจเรือนร่างของเธอด้วยสายตาอันชั่วร้าย

“ขึ้นรถ…” ยศพลพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส

จารวีเดินไปที่ด้านหน้าของรถอย่างกับเต่า เธอลังเลสักพัก แล้วตัดสินใจเข้าไปนั่งข้างหลัง

“ลงมา!” ยศพลรู้สึกขัดใจอย่างมาก! “มานั่งข้างฉันนี่ ถ้า

อยากได้วิดีโอ ก็เข้ามานั่งชะลิ”

จาร ลงจากรถด้วยความจำเป็น แล้วนั่งที่นั่งข้างคนขับ เพื่อวิดีโอ จนต้องอดทนอดทน ฉันต้องอดทน….จารวีกำลังสะกดจิต

ตัวเอง