Ep.4

ไม่มีทางให้อภัยเด็ดขาด มือเรียวยกขึ้นเช็ดริมฝีปากสีพืชไป มาหลายครั้งเหมือนกับว่าการกระทำนั้นมันจะลบรอยจุมพิตบ้าๆ นั่นได้ ร่างเพรียวบางสมส่วนเดินไปล็อกประตูก่อนจะเดินมาทิ้ง น้ำหนักตัวลงบนที่นอนแรงๆ ก่อนที่จะตวัดสายตาคมสวยไปยัง ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่เริ่มขยับตัวอย่างใช้ความคิด

“พิซซ่า เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า” เรฮายะห์ที่ยังอยู่ในชุด หมีแพนด้าตัวใหญ่ขยับตัวเข้ามาใกล้ แล้วถามเพื่อนสาวด้วย ความเป็นห่วง

“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร” พิชญาดาราตอบเสียงเย็น แต่ ทว่าในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกลับสวนทางกันกับคำตอบโดยสิ้น เชิง เรฮายะห์ไม่เชื่อหรอกว่าพิชญาดาราจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรที่ถูก พี่ชายของเธอจูบอย่างร้อนแรงแบบนั้น

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรือพิซซ่า ดูเธอเหม่อๆ นะ คิดเรื่องพี่ ชายของฉันอยู่หรือเปล่า” เรฮายะห์รู้ว่าพิชญาดาราจะต้องโกรธ เกลียดพี่ชายของเธอแน่ เพราะรู้ว่าเพื่อนสาวชาวไทยคนนี้มีอคติ กับผู้ชายมากขนาดไหน แล้วยิ่งมาถูกพี่ชายที่แสนเจ้าเล่ห์ป่า เถื่อนของเธอจูบเข้าแบบนี้ โอ้…ไม่อยากจะคิดเลยว่าพิชญา ดาราจะแค้นมากแค่ไหน

ใช่ ฉันกำลังคิดแก้แค้นเอาคืนพี่ชายของเธอไง แต่คนที่ที่ กำลังคิดอย่างโกรธแค้นในใจก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากดวงตากลมโตที่วาวโรจน์ขึ้น จนสาวน้อยข้างๆ เริ่มรู้สึกหวั่นใจ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไป ทั้งกับเธอ กับเพื่อนสาวชาวไทย ของเธอของคนนี้ และกับพี่ชายจอมเผด็จการของเธอ

สองอาทิตย์ผ่านไป นกยักษ์จากประเทศแซนเธียร่าทะยานขึ้น น่านฟ้าผ่านผืนทรายอาหรับที่แสนกว้างใหญ่ไพศาลมุ่งสู่ ประเทศไทย ดินแดนศิวิไลหรือสยามเมืองยิ้ม ที่ซีคเรฮานย์ เอิร์ ธราอิด อันโอมาน เดินทางมาเพื่อร่วมงานฉลองพิธีมงคลสมรส ของลูกสาวของลูกน้องคนสำคัญคนหนึ่ง ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ “สิงห์แห่งทะเลทรายอาหรับ เดินทางมาเมืองไทย และชีคหนุ่ม มิได้มาเพื่อจุดประสงค์เดียว เขายังมีจุดประสงค์หลักที่สำคัญ มากต้องรีบจัดการโดยด่วนที่สุด

ร่างสูงเกินหกฟุต ในชุดสูทสีทรายสีเดียวกับดวงตาของเขา เดินเข้ามาในห้องแกรนด์บอลรูมของโรงแรมห้าดาวชื่อดังแห่ง หนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร พร้อมกับบอดี้การ์ดในชุดสูทสี น้ำตาลเข้มสองนายเดินตามมาอารักขาเจ้านายเป็นเงาตามตัว

ใบหน้าคมคร้ามหล่อเข้มที่มีแว่นตาสีชากรอบหนาพราง สายตาคู่คมสีทราย บวกกับบุคลิกที่โดดเด่นดูดีมีสง่า พร้อมกับ ที่บิดาของเจ้าสาวที่เดินเข้ามาทักทายอย่างให้เกียรติ ทำให้แขก เหรื่อเกือบทุกคนในงานหันมามองหนุ่มนิรนามที่เพิ่งก้าวเข้ามา จับมือทักทายนายเรืองเดชซึ่งเป็นบิดาของเจ้าสาวเป็นจุดเดียว

“สวัสดีครับท่าน กระผมดีใจมากครับที่ท่านให้เกียรติมาใน งานเลี้ยงฉลองงานแต่งงานของลูกสาวของกระผม ยัยรินคงดีใจ มากถ้ารู้ว่าท่านมาในงานคืนนี้” นายเรืองเดชคอมศีรษะลงเล็กน้อยเมื่อจับมือทักทายผู้เป็นนายจ้าง เรยานยนมามาจับทักทาย ลูกจ้างคนสนิทพร้อมกับคลี่ยิ้มเล็กน้อยตามแบบฉบับท่าน ค แห่งแซนเธียรา

“ไหนล่ะลูกสาวของคุณ” เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยถามบิดาของ เจ้าของงานคืนนี้ยิ้มๆ ก่อนสายตาคมสีทรายจะไปสะดุดเข้ากับ ร่างระหงของเจ้าสาวแสนสวยที่เดินมาทางที่บิดาของเธอยืนอยู่ ก่อนจะค้อมศีรษะลงเล็กน้อยเช่นเดียวกับบิดาเมื่อยื่นมือออกไป ทักทายแขกคนพิเศษ โดยที่นายเรืองเดชยังไม่ทันที่จะตอบ คําถามของชีคหนุ่ม

“สวัสดีค่ะท่าน ดิฉันรู้สึกดีใจมากค่ะที่ท่านมาในงานเลี้ยง ฉลองของดิฉันกับพี่โจ้ในคืนนี้” รินลดาปล่อยมือออกจากแขก คนพิเศษของบิดา ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้ร่างสูงสง่าตามแบบ ฉบับหนุ่มเชื้อสาวอาหรับตรงหน้า พอมองใบหน้าคมคร้ามของ เจ้าของร่างสูงซึ่งเป็นถึงเจ้านายของบิดาในระยะใกล้ๆ รินลดา ยอมรับว่า เรฮาน นายจ้างของบิดาเธอช่างหล่อเหลานัก ดูโดด เด่นและน่าเกรงขามจริงๆ เขาดูดีมีเสน่ห์และโดดเด่นสง่างาม กว่าเจ้าบ่าวของเธอด้วยซ้ำไป

“ผมขอแสดงความยินดีกับคุณและคนรักของคุณด้วยนะ ขอ ให้ครองรักกันไปนานๆ” ร่างสูงกล่าวเสียงทุ้มพร้อมกับยิ้มรับเจ้า สาวแสนสวย

“ขอบคุณมากๆ ค่ะท่าน” รินลดากล่าวยิ้มๆ อย่างให้เกียรติ พลันสายตาคู่คมแสนเสน่ห์สีทรายก็สะดุดเข้ากับสร้อยเพชรที่มี ดีไซน์เก๋ไก๋งดงามแปลกตา เรฮานย์จึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมของสวยๆ งามๆ ตรงหน้า ตามประสาคนที่เป็นพ่อค้าอัญมณีราย ใหญ่แห่งรัฐดูไบ

“สร้อยเพชรของคุณสวยงามมาก

รินลดายิ้มก่อนตอบว่า “ขอบคุณมากค่ะท่าน และต้องขอบคุณ แทนพิซซ่าด้วยนะคะ ถ้าเพื่อนของดิฉันได้ยินที่ท่านชมผล งานการเธอ พิซซ่าคงจะดีใจมาก” คิ้วเข้ม ใต้แว่นตาสีชากรอบ หนายนคิ้วตกนําเข้าหากันก่อนถาม

“พิซซ่า เป็นคนออกแบบสร้อยเพชรเส้นที่คุณสวมใส่หรือ ใช้ คนเดียวกับพิชญาดาราหรือเปล่า”

“ใช่ค่ะท่าน นั่นไงคะยัยพิซซ่า เพื่อนรักของดิฉันค่ะ” ร่างระหง ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์หันไปยใช้สายตาคู่สวยไปยังร่าง เพรียวระหงของเพื่อนรักในชุดราตรีสีเขียวอมฟ้าคล้ายกับสีน้ำ ทะเลพลิ้วแนบลำตัวแต่ยาวกรอมเท้าดูสวยราวกับเทพธิดา ซึ่ง กำลังยืนสนทนากับเพื่อนในงานอย่างเพลิดเพลินที่อยู่ห่างออก ไปประมาณสิบกว่าก้าว

เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเรฮานย์สืบรู้จนแน่ใจว่า พิชญาดาราแอบ พาน้องสาวของเขามาหลบตัวซ่อนอยู่ในเมืองไทย แต่เพราะงาน ของเขายุ่งมากต้องรีบจัดการโดยด่วน แต่อาทิตย์ที่ผ่านมาชาย หนุ่มก็ถูกเชิญให้มางานเลี้ยงฉลองการแต่งงานในค่ำคืนนี้ ค หนุ่มจึงตกปากรับคำลูกจ้างฝีมือดีของเขาทันที

เพราะตอนนี้งานของเขาไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ที่สำคัญเขา ต้องการมาตามตัวน้องสาวกลับวังตามคำสั่งของพระบิดาพระมารดา และเพื่อตามมาลงโทษนักโทษสาวจอมหยิ่งที่บังอาจ พาน้องสาวสุดที่รักของเขามาซ่อนตัวถึงต่างถิ่นในที่ที่แสนไกล ไกลตาแบบนี้ หล่อนไม่รู้หรือไม่ว่า น้องสาวของเขาเป็นถึงเจ้า หญิงเป็นถึงเชื้อพระวงศ์

พิชญาดารา หรือ พิซซ่า ผู้หญิงที่เขาต้องการจะตามหาตัว หล่อนให้พบในเร็วๆ นี้ แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวได้รวดเกิน คาดขนาดนี้ ช่างโชคดีจริงๆ ร่างสูงสง่ามองตามไปยังดีไซเนอร์ สาวสวยในชุดราตรีสีน้ำฟ้าอมเขียวคล้ายสีของน้ำทะเลสุดเซ็กซี่ นิ่งด้วยความรู้สึกยากที่จะเดาใจได้ เพราะแว่นตาอันใหญ่สีชาที่ พรางดวงตาทำให้ไม่สามารถบอกได้ว่าชายหนุ่มรู้สึกเช่นไร

“ท่านครับ เชิญท่านทางนี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวกระผมจะนำไป เชิญ ครับ”

นายเรืองเดชเอ่ยเชื้อเชิญแขกวีไอพี พร้อมกับเดินน่ชีคหนุ่ม ไปยัง โต๊ะสําหรับแขกคนพิเศษโดยเฉพาะ และขณะที่เดินตามเจ้า ภาพเข้าไปยังด้านในงาน สายตาสีทรายก็หันไปมองใบหน้าสวย ยั่วใจชายของสาวน้อยนัยน์ตาคมผมยาวสีดำสนิทที่ตกหนาเป็น เงาดุจแพรไหมอย่างไม่วางตา เขายังจดจำเธอได้ดี โดยเฉพาะ รอยจุมพิตแสนหวานที่เขาเคยสัมผัสนั้นก็ไม่เคยลืม และรสชาติ ของมันยังติดอยู่ที่ริมฝีปากของเขาอยู่จนถึงวินาทีนี้

หล่อนดูสวยยั่วยวนใจเขาจริงๆ เรฮานย์คิดตามประสาชาย โสดที่มักจะเป็นที่หมายปองของสาวสวยอยู่เสมอ ชีวิตหนุ่มที่ไม่ เคยขาดผู้หญิงแนบข้าง ชีวิตท่านชีคที่ต้องการหญิงใดก็มักจะ สมปรารถนา ปรายตาไปมองร่างเพรียวระหงโดดเด่นนั้นด้วยความรู้สึกพึงพอใจ เขาทั้งเจ็บใจทั้งปรารถนาอยากจะสั่งสอน หล่อน ที่บังอาจท้าทายอำนาจของเรฮานย์ คิดเหรอว่าเขาจะยอม ปล่อยให้หล่อนทําผิดโดยไม่คิดลงโทษ

คอยดูนะ…มีโอกาสเหมาะๆ เมื่อไหร่ จะจับเหวี่ยงลงบนที่นอน แล้วสั่งสอนด้วยพิศวาสแทบขาดใจให้กับหล่อนสามวันสามคืน เอาแบบไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยทีเดียว หากหล่อนยังคิด ที่จะอวดเก่งกับเขาอีก