บทที่6 เด็กคนนี้จะต้องถูกกำจัด

ม่านม่านปล่อยให้คุณพ่อกับชิงชิงนิ้วขึ้นลง เธอยังคงม ท้องไว้แน่น

ต่อหน้าสองคนนี้ เธอไม่มีทางดิ้นให้หลุดได้เลย!

ถึงแม้ว่าเธอจะมีพ่อมีแม่มีพี่สาว แต่ว่าใช้ชีวิตอยู่ในตระกูล มาหลายขนาดนี้ ก็เหมือนกับอยู่ตัวคนเดียว

ถึงแม้ว่าเด็กคนนี้จะทำให้เธอสูญเสียความขาวสะอาดทุก อย่างและชื่อเสียง แต่อย่างน้อยเธอก็เริ่มรู้แล้วว่าตั้งแต่วันนี้ เป็นต้นไป เธอจะไม่ได้ตัวคนเดียวอีก

ดังนั้นเด็กคนนี้ เธอจะต้องเก็บเอาไว้

พอคุณแม่เห็นแบบนั้นก็รีบลากมือคุณหมอเอาไว้ จากนั้นก็ ยัดบัตรใบหนึ่งให้ “คุณหมอคะ เด็กคนนี้ที่มาไม่ชัดเจน ตระกูล ของพวกเราปล่อยให้อยู่รอดต่อไปไม่ได้ เรื่องนี้ต้องรบกวนคุณ หมอด้วยนะคะ”

คุณหมอไม่ได้รับบัตรที่คุณแม่กู้ยื่นให้ แต่กลับล็อกสายตาอยู่ ที่ตัวของม่านม่านที่เหงื่อโชกแต่ยังขัดขืนไม่หยุด

ม่านม่านที่กำลังต่อต้านเอามือกุมท้องของตัวเองอยู่อย่างนั้น ท่าทางระมัดระวัง……..

มองดูอยู่นาน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการตัดสินใจแน่วแน่ของม่านม่านที่จะปกป้องเด็ก หรือว่าเป็นเพราะความเฉิดฉายของ สัญชาตญาณความเป็นแม่ที่ทำให้คุณหมอรู้สึกประทับใจ

เขาผลักบัตรที่คุณแม่กู้ยื่นมาให้ออก แล้วเดินไปข้างหน้าก่อน จะผลักคุณพ่อกู้ออกและดึงตัวม่านม่านเข้ามาในอ้อมกอด

“ขออภัยด้วยครับ ขอแค่คุณแม่ท่านนี้ไม่ได้ยินยอมที่จะ ทําแท้ง ไม่ว่าใครก็ตัดสินใจแทนเธอไม่ได้ครับ!”

ม่านม่านเงยหน้าขึ้นมองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้า เป็นครั้งแรก ที่รู้สึกว่าคนสวมเสื้อกาวน์สีขาวเป็นมิตรขนาดนี้

พอฟังคำพูดของคุณหมอแล้ว ความโกรธของคุณพ่อก็ยิ่ง เพิ่มขึ้นกว่าเดิม

“ตัดสินใจแทนไม่ได้ ? ! พวกเราเป็นคนในครอบครัวเธอนะ เป็นพ่อเป็นแม่ของเธอ ทําไมจะตัดสินใจแทนเธอไม่ได้? ”

คุณแม่เองก็พยักหน้าตามคุณพ่อ “นั่นสิคะ ที่พวกเราทำ ทั้งหมดก็เพราะหวังดีกับเธอ! เด็กคนนี้จะต้องถูกกำจัด

กู้ชิงชิงที่อยู่ข้างๆเปลี่ยนวิธีพูดอีกแบบหนึ่งแล้วพูดว่า “คุณ หมดลองคิดดูนะคะ ถ้าหากคู่หมั้นของคุณกำลังจะแต่งงานกับ คุณ แต่ในท้องกลับมีลูกของใครที่ไหนไม่รู้ คุณจะยอมรับได้เห รอคะ ?”

คุณหมอมองดู ม่านม่านที่เขาพยังอยู่ บนใบหน้าที่เต็มไปด้วย ความมั่นคง “ถ้าหากผมรักเธอล่ะก็ แบบนั้นผมก็จะยอมรับทุก อย่างของเธอ รวมถึงลูกในท้องของเธอที่ไม่ได้เป็นลูกของผมด้วย เข้าใจไหมครับ ?

พอฟังค่าตอบของคุณหมอแล้ว ตระกูลทั้งสามคนต่างก็นิ่งอึ้ง อยู่กับที่

ม่านม่านเป็นคนที่ซ่อนความรู้สึกเก่งมาก เสี้ยววินาทีนั้น กลับมีความรู้สึกว่าอยากร้องไห้ออกมา

ครอบครัวของตัวเองบีบบังคับจนเธอแทบไร้หนทาง แต่คน แปลกหน้าที่ไม่รู้จักกลับสามารถพูดค่าที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น แบบนี้ได้

“เอาเถอะเอาเถอะ ในเมื่อม่านม่านไม่อยากทําแท้ง ถ้าอย่าง นั้นก็ฟังเธอเถอะ”

คุณแม่ลากมือของคุณพ่อกู้เบาๆ เหมือนเป็นการส่งสัญญาณ

ในตอนนั้นเองกู้ชิงชิงก็สังเกตเห็นเหมือนกัน รอบตัวต่างก็มี นักข่าวและปาปารัสซี่รวมตัวกันอยู่ไม่น้อยแล้ว

ถ้าหากเรื่องแบบนี้ถูกประกาศออกไป ชื่อเสียงของชื่อกรุ๊ปจะ ต้องเสียหายแน่

กู้ชิงชิงเองก็พยักหน้าให้กับคุณพ่อ “นั่นสิคะคุณพ่อ มีเรื่อง อะไร กลับไปค่อยคุยกันดีกว่าค่ะ”

คุณพ่อกอดกลั้นเพลิงโกรธที่อยู่ในใจ แต่ก็ถลึงตาไปทาง ม่านม่าน “เด็กไม่ทำแท้งแล้ว แกยังไม่ตามพวกเรากลับไปตาย
ม่านม่านเม้มปากแต่ก็ยังค่อยๆเดินตามคนของตระกูลไป

มือหนึ่งที่แสนอ่อนโยนถึงมือของท่านม่านไว้เบาๆ ทำให้ย่าง ก้าวของเธอค่อยๆหยุดลง

“จําไว้นะ ขอแค่เธออยากจะปกป้องลูกของเธอ ก็ต้องทำให้ เต็มที่ คุณต้องเป็นแม่ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมากที่สุดคนหนึ่ง

มือของคุณหมอที่จับข้อมือของม่านม่านไว้ค่อยๆคลายออก บนใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มจริงจังประดับอยู่

มือของม่านม่านที่กุมท้องอยู่อดไม่ได้ที่จะกำแน่น ราวกับว่ามี ความกล้าเต็มเปี่ยม

ใช่! ในเมื่อเธอจะได้กลายเป็นแม่คนแล้ว เธอก็จะต้องทุ่มเท ปกป้องลูกของเธออย่างเต็มที่

พอกลับไปถึงตระกูล มือข้างหนึ่งของคุณพ่อก็จับแขนของ ม่านม่านอย่างรุนแรง จากนั้นก็เหวี่ยงเธอลงกับโซฟา

ม่านม่านกลับตัว ให้แผ่นหลังของตัวเองกระแทกกับโซฟา สองมือปกป้องหน้าท้องที่ค่อยๆนูนขึ้นอย่างแน่นหนา

“กู้ม่านม่าน! แกอยากจะคลอดเด็กคนนี้ขนาดนั้นเลยหรือ ? ! แกอยากจะทำลายตระกูลขนาดนั้นเลยหรือ? !”

คุณพ่อมองดูท่าทางของม่านม่าน ยิ่งโมโหขึ้นกว่าเดิม มือ ข้างหนึ่งกระชากผมเธอ
ม่านม่านรู้สึกเหมือนหนังศีรษะของตัวเองถูกฉีกกระชากออก

คุณแม่ตบมือของคุณพ่อกู้เบาๆ จากนั้นก็นั่งลงข้างๆผ่าน ม่าน ช่วยเธอลูบผมที่อยู่ตรงหน้าผากอย่างอ่อนโยน

“ม่านม่าน พวกเราต่างก็หวังอยากให้ลูกมีความสุข ตอนนี้เด็ก

ก็คือภาระของลูก ยิ่งไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ลูกว่าถ้าลูกเก็บเขาเอาไว้ จะไม่เป็นการฉุดรั้งอนาคตอันสวยงามของลูกหรือ ? มือของม่านม่าน เป็นหมัดแน่น “คุณแม่คะ เขาไม่ใช่! หนู ไม่ได้ชอบหยินหลิงหวย และไม่ได้อยากแต่งงานกับหยื่นหลังห

วัย! เขาเองก็ไม่อยากแต่งกับหนู ทำไมทุกคนต้องบังคับให้พวก

เราอยู่ด้วยกันแบบนี้ด้วย ?”

คุณแม่พูดกับม่านม่านด้วยความรำคาญใจว่า “ม่านม่าน พี่ สาวของลูกต่อไปต้องสืบทอดกู้ชื่อกรุ๊ป พวกลูกเป็นพี่น้องกัน ดัง นั้นพวกลูกก็ต้องคอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน!”

พี่น้องกัน ? ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ? ทั้งๆ ที่เสียสละเธอเพื่อให้พี่ สาวได้สมหวังต่างหาก! ม่านม่านยกยิ้มที่มุมปากเป็นรอยยิ้ม เย็นชา “คุณพ่อคุณแม่ พวกท่านเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว เพื่อ พี่สาว ไม่ว่าอะไรก็ให้หนูเป็นคนเสียสละ ตอนนี้เรื่องแต่งงานของ หนูพวกท่านก็ยังเป็นคนบงการ จะใช้ให้หนูเป็นคนปูทางให้อีก ใช่ไหม ? !”

เพี้ย คุณแม่กู้ยกมือขึ้นตบหน้าของม่านม่าน สีหน้าของเธอ เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ม่านม่านทำไมลูกถึงพูดแบบนี้กับแม่กับคุณพ่อ ? พวกลูกทั้งสองคนต่างก็เป็นคนที่แม่อุ้มท้องมานานถึงสิบเดือน ! ลูกเรียน ออกแบบเสื้อผ้า จะเข้าบริษัทได้ยังไง ? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยกบริษัท ให้ลูกเลย!”

ม่านม่านเลยใบหน้าที่ยังหลงเหลือรอยนิ้วมือแดงๆขึ้นมา มองไปทางคุณแม่และคุณพ่อ

ถึงแม้ว่าบนใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือ แต่ปกติ แล้วรอยนิ้วมือบนใบหน้าของเธอมักจะมาจากพ่อของเธอ แต่ รอยนิ้วมืออันใหม่นี้ กลับมาจากคุณแม่ของเธอ!

“คุณแม่ อย่าพูดให้ชหน่อยเลยค่ะ ตอนแรกคนที่จัดการให้ หนูไปเรียนออกแบบเสื้อผ้าก็คือคุณแม่ไม่ใช่หรือคะ ? พี่สาว เรียนการจัดการเศรษฐกิจก็เพราะพวกท่านเป็นคนจัดการไม่ใช่ เหรอคะ ? ตั้งแต่แรก พวกท่านก็คิดจะเลี้ยงให้พี่สาวโตมาเป็นผู้ สืบทอดอยู่แล้ว ส่วนหนู ก็เป็นแค่อาหารที่พวกท่านบ่มเลี้ยงเอา ไว้ เพื่อจะได้เอามาเป็นตัวเสียสละแทนพี่สาวไม่ใช่เหรอคะ หรือ ว่าไม่ใช่ ?”

ฟังคำพูดแต่ละคำที่แสนปวดร้าวใจของม่านม่าน คุณแม่ กับคุณพ่อก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป ในแววตาของพวกเขาเต็มไปด้วย ความตื่นตกใจ

เห็นได้ชัดเลย ว่าคำพูดของม่านม่านตรงกับความคิดของ

พวกเขา

เพียงแต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่า ลูกสาวคนที่ปกติมีนิสัยแปลก ประหลาด ทั้งเชื่อฟังและชื่อบื้อคนนั้น ทำไมถึงได้ฉลาดขนาดนี้
ที่จริงสิ่งที่คุณพ่อและคุณแม่ไม่รู้ ม่านนั้นสูงกว่ากู้ชิงชิงมาก ก็คือ มันสมองของม่าน

เพียงแต่ตั้งแต่เด็กคนที่แผนสูงอย่างกู้ชิงชิงนั้นแอบสลับแผน ทดสอบไอคิวกับของ กู้ม่านม่านเท่านั้นเอง