บทที่3 น้องสาวฝาแฝดที่น่าเวทนา

คุณแม่กอดคุณพ่อกู้ที่กำลังโกรธเกรี้ยวเอาไว้ และแอบมอง หยื่นยืนเอ๋อที่กำลังกอดกู้ม่านม่านเอาไว้ในอกเพื่อปกป้องอยู่ และสายหัวเป็นการส่งสัญญาณ

หยินยืนเอ๋อเป็นลูกสาวของตระกูลหยื่น คุณพ่อคุณแม่ของตระ กูลหยิ่นนั้นชอบลูกสาวมาก ดังนั้นทางบ้านจึงเอ็นดูหมิ่นยืนเอ๋อ เป็นอย่างมาก

และตระกูลหยิ่นกับตระกูลที่เป็นมิตรทางธุรกิจกัน จึงไม่ สามารถแตะต้องหยิ่นยืนเอ๋อได้

คุณพ่อกู้สะบัดแขน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความบึ้งตึง “เอา คุณหนูรองไปขังไว้ในห้อง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ห้ามออกจาก บ้านแม้แต่ก้าวเดียว!”

มองดูคุณพ่อกู้ที่เดินออกไปด้วยความโมโห คุณแม่เองก็ ถอนหายใจและเดินจากไป เพียงแต่สายตาที่มองไปทางผ่าน ม่านนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง

กู้ชิงชิงนั่งลงข้างตัวม่านม่านแล้วพูดขึ้นมาว่า “ม่านม่าน เธอ ไม่รู้ความเกินไปแล้ว ทำไมถึงได้ไปมีอะไรกับผู้ชายที่ไม่รู้จักได้ เธอไม่รู้เหรอ เธอกับหยื่นหลิงหวยมีสัญญาหมั้นหมายกันอยู่นะ

ม่านม่านกัดฟันแล้วเงยหน้าขึ้นมามองกู้ชิงชิง ดวงตาที่ เฉลียวฉลาดเต็มไปด้วยความเย็นชา
“พี่คะ เมื่อคืนพวกเราฉลองวันเกิดด้วยกัน ฉันดื่มจนเมาแล้ว หายตัวไปทำไมพี่ไม่รู้เหรอ ?”

กู้ชิงชิงจับมือข้างหนึ่งของม่านม่านไว้เบาๆ “เมื่อคืนเธอ หายตัวไป พี่ก็สั่งให้ทุกคนออกตามหาเธอแล้ว ม่านม่าน นี่เธอ สงสัยพี่เหรอ ?”

หยิบยืนเอ๋อที่อยู่ข้างๆเอง ก็พยักหน้า “ม่านม่าน ฉันได้ยินคน อื่นพูดมา ว่าเมื่อคืนกู้ชิงชิงสั่งให้ทุกคนออกตามหาเธอแล้วจริงๆ ดังนั้นพ่อแม่ของเธอก็เลยรู้เรื่องนี้เข้า

ม่านม่านก้มหน้าลง เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆ

เธอถูกพี่สาวมอมเหล้า แต่ทั้งๆที่เธอดื่มจนเมามากแล้ว ขนาด ยืนยังแทบไม่ไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเดินเลย ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้ว เธอจะหายตัวไปคนเดียวได้อย่างไร ?

“ม่านม่าน เธอควรจะสำนึกผิดเรื่องความผิดของตัวเองแล้วนะ เรื่องการหมั้นหมายระหว่างตระกูลกับตระกูลหยื่นเป็นเรื่อง ใหญ่ จะให้มาจบสิ้นเพราะการกระทำที่เหลวไหลของเธอไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคุณพ่อคุณแม่จะต้องโกรธยิ่งกว่านี้แน่

กู้ชิงชิง ใช้ท่าทางที่จริงจังพูดเทศนากู้ม่านม่านที่นั่งอยู่บนพื้น

อย่างหมดสภาพ

ม่านม่านกัดฟันมองดูชิงชิงที่ท่าทางเป็นผู้ใหญ่ “พี่คะ คนที่ หยื่นหลิงหวังคือพี่แท้ๆ อีกอย่างหนูก็ไม่ชอบเขาด้วย เดิมที่การ หมั้นหมายนี้ก็เป็นของพี่กับเขา แล้วทำไมสุดท้ายถึงกลายเป็น หนูกับเขาจะต้องแต่งงานกันล่ะ ?”
“ม่านม่าน เธอต้องรู้นะ เรื่องนี้คุณพ่อคุณแม่เป็นคนตัดสินใจ อีกอย่าง เธอได้ทําประโยชน์ให้กับตระกูลกู้ เธอควรจะดีใจสิ

กู้ชิงชิงท่าเสียงเย็นชาที่หนึ่ง ท่าทางที่แสร้งทำเป็นห่วงใยน้อง สาวต่อหน้าพ่อแม่นั้นหายไปแล้ว

หยินยืนเอ๋อที่อยู่ข้างๆนั้นอดก้มหน้าลงต่ำไม่ได้ ในแววตาเต็ม ไปด้วยความโดดเดี่ยว

“ม่านม่าน เธอจะกลายเป็นพี่สะใภ้ของฉันแล้วจริงๆเหรอ ?”

กู้ม่านม่านอดเม้มปากไม่ได้ “ยินเอ๋อ ฉันไม่มีทางแย่งคนที่เธอ ชอบหรอก เธอวางใจเถอะ ฉันไม่มีทางแต่งงานกับหยื่นหลิงหวย

หยื่นยืนเอ๋อส่ายหน้าเบาๆ พอช่วยกู้ม่านม่านจัดการแผล กระเบื้องบนมือเล็กน้อยแล้วจึงออกไปจากตระกูล

“ม่านม่าน เมื่อคืนฉันไม่ได้กลับไปทั้งคืน ที่บ้านจะต้องเป็นห่วง อยู่แน่ เดี๋ยวฉันค่อยกลับมาหาเธอทีหลังนะ

ภายในวิลล่าตกอยู่ในความเงียบอันน่าประหลาดทันที ตรง กันข้ามกับบรรยากาศที่มีเสียงดังและเคร่งขรึมก่อนหน้านี้โดย สิ้นเชิง

ม่านม่านจับราวบันไดขึ้นไปชั้นบนช้าๆ ความอ่อนแอของขา ทำให้เธอต้องจดจ่อกับแรงกดบนมือแทน

พอลงแรงที่มือ บาดแผลที่อยู่บนมือก็ฉีกขาดทันที เลือดสด ใหม่ก็หลั่งไหลออกมาจากบาดแผล เธอสูดหายใจเข้าลึก และถอนมือออกจากราวบันได โดยสัญชาตญาณ

พอถอนมือออก ความสมดุลก็หายไป แข้งขาที่อ่อนแรงก็ยืน ไม่ไหวอีกต่อไป ตัวของม่านม่านโอนเอนไปมา จากนั้นก็กลิ้งลง มาจากบันได

คนรับใช้ที่อยู่ข้างๆต่างก็มองซ้ายมองขวา ต่างก็ไม่รู้ว่าควรจะ ทําอย่างไร

ข้างๆมีคนรับใช้อยู่ไม่น้อย แต่กลับไม่มีแม้แต่คนเดียวที่เดิน เข้าไปช่วยพยุงกู้ม่านม่าน

ม่านม่านนอน ใจลอยอยู่บนพื้นครู่หนึ่ง เดิมทีเธออยู่ที่บ้านก็ ไม่ได้รับความเอ็นดู แต่ละวันยังถูกเอาไปเปรียบเทียบกับพี่สาว

อีก

หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้นแล้ว เกรงว่าหลังจากนี้เวลาเธออยู่ใน บ้านหลังนี้ คงจะยิ่งอยู่ยากยิ่งกว่าเดิมอีกก็เป็นได้ เธอกัดฟันแน่น จากนั้นก็เริ่มค่อยๆคลานขึ้นไป

จับราวบันไดแล้วค่อยๆขึ้นไปถึงชั้นบน ปล่อยให้แผลบนมือ ฉีกขาดเลือดไหล เจ็บจนถึงใจ แต่กู้ม่านม่านก็ไม่ได้ถอนมือออก จากราวบันได

ยิ่งพวกเขาอยากให้เธอล้มลง ยิ่งอยากเห็นเธอเป็นตัวตลก เธอก็ยิ่งจะยอมให้พวกเขาได้ใจไม่ได้

คราบเลือดเป็นทางยาวถูกทิ้งไว้บนราวบันไดหินอ่อนสีขาว ความยาวของคราบเลือดทอดยาวจากปลายบันไดไปจนถึงด้านบนสุดของบันได มองดูแล้วเหมือนงูสีเลือด ที่ดูน่ากลัวว่า สยดสยอง

คนรับใช้ที่อยู่ชั้นล่างตัวสั่นเมื่อเห็นฉากที่ราวจับของบันได ความหนาวเย็นคืบคลานสู่หนังศีรษะจนทำให้รู้สึกด้านชา

พอกลับไปถึงห้องนอนม่านม่านก็หยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปใน ห้องน้ำ น้ำเย็นไหลออกมาจากฝักบัว เธอเงยหน้าขึ้นปล่อยให้น้ำ เย็นไหลผ่านใบหน้า แต่กลับชำระล้างความวุ่นวายนับหมื่นนับ พันที่อยู่ในใจของเธอออกไปไม่ได้

เธอยกมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลและคราบเลือดขึ้นมาข้างหน้า ฝักบัว ทําที่ออกมาไหลผ่านรอยเลือดบนมือเธอ เพียงไม่นาน มือ ข้างนั้นของเธอที่เต็มไปด้วยคราบเลือดก็กลับไปเป็นสีเดิม

นาผสมกับเลือดไหลบนใบหน้าขาวกระจ่างใสของเธอ เช่น เดียวกับอารมณ์ของเธอในตอนนี้

สิ่งที่เธอเห็นว่าเป็นสิ่งสำคัญเสมอมา อยากจะมอบสิ่งนั้นของ ตัวเองให้เขาคนนั้นในอนาคต แต่กลับหล่นหายไปเพียงเพราะ ความเมามายของเธอ

รู้เพียงว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร

คิดถึงคุณพ่อที่จิตใจโหดเหี้ยมกับคุณแม่แสนเย็นชาในห้อง โถงก่อนหน้านี้ แถมยังมีพี่สาวที่กล่าวโทษเธอ ในใจเธอก็เต็มไป ด้วยความเจ็บปวด

เธอต่อสู้ดิ้นรนอยู่ในตระกูลกู้มาหลายปีขนาดนี้ เธอสามารถละทิ้งทุกอย่างได้ ยกของดีทุกอย่างให้พี่สาวเธอก็ไม่มีอะไรจะ เรียกร้อง

แต่ว่าทําไม ขอแค่เป็นสิ่งที่พี่สาวไม่เอา ถึงต้องมายัดเยียดให้ เธอด้วย ?

เหมือนอย่างการหมั้นหมายระหว่างตระกูลหยินในครั้งนี้

ตั้งแต่แรก พี่สาวของเธอกับหยื่นหลิงหวยก็อยู่ด้วยกันก่อน คนที่บอกว่าจะแต่งงานก็คือพวกเขาสองคน

แต่จู่ๆพี่สาวก็เปลี่ยนใจ ตระกูลกับตระกูลหยิ่นนั้นเป็นมิตร ทางธุรกิจกัน ที่มากกว่านั้นก็คือการร่วมมือด้านธุรกิจ เลยไม่ สามารถเมินเฉยได้ ดังนั้นคนที่เป็นแพะรับบาปจึงเปลี่ยนจากพี่ สาวกลายมาเป็นเธอที่หน้าตาเหมือนกันแทน

ตอนนี้เป็นแบบนี้ เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้

ตอนเด็กไม่ว่าพี่สาวเธอจะทุจริตข้อสอบจนถูกจับได้ หรือทำ อะไรผิดไปก็ตาม คนที่ถูกทั้ง โรงเรียนประณามก็คือเธอที่หน้าตา เหมือนกับพี่สาว

มือที่เต็มไปด้วยบาดแผลของม่านม่านกำแน่น พอออกแรง มือที่สะอาดเมื่อครู่ก็เริ่มเต็มไปด้วยสีแดงบาดตาอีกครั้ง

พวกเธอจะไม่ชอบฉันก็ได้ จะทำร้ายฉันก็ได้ แต่ทำไมพวกเธอ ถึงต้องใช้ฉันเป็นเครื่องมือครั้งแล้วครั้งเล่า พอใช้เสร็จแล้วทำไม ถึงได้ไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่นิดเดียวได้อย่างไรกัน ?

ม่านม่านนั่งอยู่หน้ากระจก โต๊ะเครื่องแป้งและมองดูตัวเอง ที่ยังคงสวยงามในกระจก มือก็ค่อยๆลูบใบหน้า

เธอกับพี่สาวมีใบหน้าที่เหมือนกัน ถ้าจะพูดให้ละเอียด ใบหน้าของเธอนั้นสวดสดงดงามกว่าพี่สาวเล็กน้อย มันสมอง เองก็ดีกว่าพี่สาว

แต่ทำไม ทำไมคุณพ่อกับคุณแม่ถึงไม่ยอมมองเธอเลยแม้แต่ ครั้งเดียว ? ทำไมถึงไม่ยอมแบ่งความรักที่อยู่บนตัวพี่สาวมาให้ เธอสักนิด ?