บทที่1 คุณผู้หญิง คนที่กล้าพูดจาแบบนี้ เพิ่ง มีคุณคือคนแรก

ปัง เสียงประตูห้องเพรสซิเด้นท์สวีทถูกปิดลงอย่างแรง ม่าน ม่านถูกคนลากเข้าไปด้านใน จากนั้นก็เหวี่ยงลงกับพื้นอย่างแรง

กู้ม่านม่านที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าไม่รู้ทิศทางคลานไป ทางห้องน้ำตามเสียงน้ำไหลที่ดังออกมา

พอดนประตูใหญ่ของห้องน้ำออก ในห้องน้ำที่เต็มไปด้วยไอ น้ำ ผู้ชายที่มีกล้ามเนื้อสีน้ำผึ้งคนหนึ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ

ม่านม่านขมวดคิ้วแน่น เท้ายืนไม่มั่นคง ทั้งตัวก็เลยล้มไป ตรงหน้าผู้ชายคนนั้น

เธอตอบสนองอย่างรวดเร็ว ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปคว้าข้อมือ ของชายตรงหน้าที่ถือฝักบัวไว้

ป้ง ผลักเข้าเต็มแรง ทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าถูกดันติดกำแพง เมื่อความสูง165 ต้องเจอกับ 189 ท่าทางแบบนั้นไม่น่าดูเอาเสีย เลย

“คุณผู้หญิง คุณเข้ามาในนี้ได้ยังไง ?

เสียงเย็นเยียบดังขึ้นในห้องน้ำที่เต็มไปด้วยไอน้ำ หมอกจางๆ ดูเหมือนจะควบแน่นในชั่วพริบตา ม่านม่านส่ายหัวที่กำลังมีนเบลอ และมีนกจำนวนนับไม่ถ้วน
ม่านม่านเงยหน้าขึ้น มือที่ทานอยู่ตรงอกของหลีจีนเจอกลับ บีบแน่นขึ้นมาในทันที กลิ่นแอลกอฮอล์ที่พ่นออกมาจากปากช่วย เพิ่มบรรยากาศให้กับพวกเขาสองคนเป็นอย่างมาก

ริมฝีปากของหลีจิ่นเจ๋อแนบชิดกับริมฝีปากที่เปิดออกเล็กน้อย และมีกลิ่นเหล้าฟังออกมาของม่านม่าน ท่วงท่าทั้งเร่าร้อนและ

รุนแรง

จูบค่อยๆเป็นขั้นเป็นตอน รุกล้ำเข้ามาทีละก้าว และยิ่งลึกซึ้ง ยิ่งขึ้น

ใช้ลิ้นแยกไรฟันของเธอออกอย่างชำนาญ แล้วรุกล้ำเข้าไป ราวกับอยากจะกลืนกินกลิ่นหอมของเธอเข้าไปทั้งหมด

มือของหลีจีนเจ๋อค่อยๆถอดเสื้อผ้าของม่านม่านออกอย่างไม่ รีบร้อน ม่านม่านที่เดิมทีก็เมามายอยู่แล้วขณะนี้เลยยิ่งตามหา ทิศทางไม่เจอ

“เธอนี่มันภูตตัวน้อยจริงๆเลยนะ!”

ม่านม่านไหนเล่าจะทนการหยอกเย้าแบบนี้ไหว เธอรู้สึก เพียงว่าเปลวไฟในร่างกายของเธอกำลังจะแผดเผาเธอจนหมด

มือของเธอค่อยๆผละออกจากแผ่นหลังของหลีจีนเจ๋อ จากนั้น ก็พลิกตัวขึ้นมานั่งบนตัวของเขา ริมฝีปากสีแดงระเรื่อขยับเล็ก น้อย ดึงดูดให้ผู้คนตกสู่ภวังค์ที่น่าหลงใหล

“ฉันรู้สึกอึดอัดมาก ขอโทษ…….

หลีจีนเจ๋อหรี่ตาลง ขณะ นี้เขาเองก็แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
เรื่องง่ายๆ ขณะ นี้หลีจีนเจ๋อกำลังต้องการผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า

คนนี้

ม่านม่านยิ่งอึดอัดจนแทบไม่ไหว เธอขมวดคิ้วแน่น

ไม่รอให้ม่านม่านทันได้รู้ตัว วินาทีต่อมา……..

หลังจากจบสงครามแห่งความโกลาหลลงบทหนึ่งแล้ว

ม่านม่านก็ล้มลงบนตัวเขาอย่างอ่อนแรงแต่กลับถูกพลิกตัว ให้มาอยู่ด้านล่างแทน “คุณผู้หญิง คุณคิดว่าจุดไฟให้ติดแล้วจะ จบเรื่องไปง่ายๆหรือไงกัน ?

กู้ม่านม่านตื่นจากอาการเมาขึ้นมาในทันที มองดูชายแปลก หน้า แล้วจู่ๆเธอก็เริ่มลนลานขึ้นมาทันที

“กริด! คุณเป็นใคร ฉันเดี๋ยวนี้!” ! คุณกำลังทำอะไร ? รีบลุกออกไปจากตัว

หลีจีนเจือคว้ามือที่กำลังทุบตีของม่านม่านเอาไว้

เรี่ยวแรงของม่านม่านไม่เป็นใจ

สุดท้ายกู้ม่านม่านก็ทนต่อไปไม่ไหว จนสลบไปในที่สุด…….

ด้านนอกห้องเพรสซิเด้นท์สวีทผู้หญิงที่มีใบหน้าแบบเดียวกับ ม่านม่านกำลังยืนกอดอก และค่อยๆเงยหน้าขึ้น แต่ในน้ำเสียง ที่คมชัดกลับเต็มไปด้วยความมืดมน

ราวกับสามารถสัมผัสได้ถึงความอนาถของม่านม่านจาก ประตูที่มีระบบฉนวนกันเสียงที่แน่นหนา ก็มิปาน
“น้องสาวตัวดีของฉัน สนุกกับของขวัญวันเกิดปีที่ 20 ที่พี่สาว คนนี้มอบให้เธอ ให้เต็มที่ค่ะ

เช้าตรู่ของวันที่สอง เมื่อแสงแรกของวันสาดส่องลงบนใบหน้า อันงดงามทั้งสองที่อยู่บนเตียงผ่านหน้าต่างสูง เกิดเป็นประกาย

แสงระยิบระยับ

เพียงแต่ความยุ่งเหยิงภายในห้องล้วนบ่งบอกถึงความบ้า คลั่งของเมื่อคืน

ม่านม่านขมวดคิ้วแน่น ค่อยๆยกเปลือกตาที่สั่นระริกขึ้น และ ก็ต้องเบิกตากว้างทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว แล้วก็ หายใจหอบอย่างรุนแรง ราวกับเพิ่งเกิดใหม่อีกครั้ง

ภาพที่แวบผ่านเข้ามาในหัวของเธอคอยย้ำเตือนเธอไม่หยุด ว่าเมื่อคืนเธอได้ทำเรื่องที่บ้าคลั่งลงไป

เธอกดมือลงบนขมับที่ปวดตุบๆ สายตากวาดไปทั่วห้องเพรส ซิเด้นท์สวีทที่สภาพยุ่งเหยิง บนใบหน้ามีแต่ความสับสน

เมื่อคืนเธอกำลังฉลองงานเลี้ยงวันเกิดปีที่20อยู่กับพี่สาวของ เธอไม่ใช่หรือ ? แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ?

ม่านม่านมองดูคนที่นอนอยู่ข้างๆ ที่หนึ่ง แต่กลับมองไม่เห็น ใบหน้าของชายหนุ่ม เธอกัดฟันแน่นด้วยความหัวเสีย

เธอค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่อยู่ข้างๆแล้วลงจากเตียงอย่าง ระมัดระวัง

พอลงจากเตียง ความเจ็บปวดจากการฉีกขาดของร่างกายส่วนล่างและขาที่อ่อนแอทำให้เธอล้มลงกับพื้นอย่างแรง และ เสื้อผ้าที่อยู่ในมือก็กระจัดกระจายเต็มพื้น

เธอสูดหายใจทีหนึ่งและรับเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบกระเป๋าที่มีเงิน เพียง 200ออกมาจากนั้นก็เหลือบมองไปที่ชายที่นอนอยู่บนเตียง และยัดมันกลับไปอย่างเงียบๆ

เรื่องมือคืนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนเริ่มก่อน

กู้ม่านม่านค่อยๆปิดกระเป๋า สายตาค่อยๆขยับไปที่สร้อยข้อ

มือแฮนด์เมดบนข้อมือ

หลังจากถอดสร้อยข้อมือแล้วเธอก็ค่อยๆวางมันลงบนเตียง และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ยุคสมัยนี้ นอนกับผู้ชายแล้วยังจ่ายเงินแบบนี้ช่างใจกว้างแท้ มอบสร้อยข้อมือแฮนด์เมดที่เธอท่าเองด้วยความประณีตแบบนี้ ถือว่าใจกว้างมากล้นแล้ว

พอหาข้อแก้ตัวที่สมบูรณ์แบบให้กับตัวเองได้แล้วม่านม่านก็ เดินออกไปอย่างไม่ลังเล