บทที่ 14 จดทะเบียนสมรสสายฟ้าแลบ

กู้ชิงชิงอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมหลีจีนเจ๋อถึงไม่เลือกแต่งงานกับเธอล่ะ

ในเมื่อเขาพยายามอย่างมากเพื่อตามหาม่านม่านที่เอาเสื้อ โค้ทของเขาไป นั่นไม่ได้หมายความว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อ ม่านม่านมันพิเศษหรอกเหรอ

ตอนนี้เธอก็แอบอ้างเป็นม่านม่านแล้ว ทำไมเขาถึงทำเป็น ซาใส่แบบนี้กันล่ะ

หรือว่า หลีจีนเจ๋อจะจับพิรุธได้งั้นเหรอ

เมื่อเห็นว่ากู้ชิงชิงไม่ได้พูดอะไร หลีจีนเจ๋อจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่สายตาที่เย็นยะเยือกแฝงไปด้วยความสงสัย

“ฉันถามหน่อยสิ หลังจากที่เธอจากไปในวันรุ่งขึ้น เธอได้ลืม ของอะไรไว้หรือเปล่า”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลีจีนเจ๋อ หัวใจของกู้ชิงซึ่งก็เต้นระรัวจน ไม่เป็นจังหวะ

ในเมื่อหลีจีนเจ๋อถามเช่นนี้ นั่นหมายความว่าม่านม่านต้อง ลืมอะไรไว้แน่นอน

“ใช่ ฉันลืมของ”

หลีจีนเจ๋อมองกู้ชิงชิงอย่างไม่แยแส “แล้วเธอลืมอะไรไว้ล่ะ

เมื่อหลีจีนเจอถามคำถามนี้ กู้ชิงชิงก็ไม่รู้จะตอนอย่างไร
คนที่มีอะไรกับหลีจีนเจ๋อคือกม่านม่าน ไม่ใช่เธอ จะไปรู้ได้ อย่างไรว่าม่านม่านลืมอะไรไว้ อีกอย่าง เธอไม่เคยถามเรื่องนี้ กับกู้ม่านม่านด้วยซ้ำ!

“เรื่องเมื่อสิบเดือนก่อน ฉันจำไม่ค่อยได้แล้ว ฉันจำได้แค่ว่าลืม ของทิ้งไว้ ตอนนั้นฉันรีบออกมา เลยไม่ทันได้สังเกตว่ามันคือ อะไร”

เมื่อฟังคําตอบของกู้ชิงชิง หลีจีนเจ๋อก็หยิบสร้อยข้อมือแฮนด์ เมดออกจากกระเป๋าโดยไม่ลังเล

“ใช่อันนี้หรือเปล่า”

เมื่อมองไปที่สร้อยข้อมือที่อยู่ในมือของหลีจีนเจ๋อ ชิงชิงก็นิ่ง

อึ้ง

ทำไมสร้อยข้อมือนั้นดูคุ้นจัง

คุณแม่ที่อยู่ข้างๆ อดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว เธอรีบเดินไปข้าง หน้าพลางคว้าสร้อยข้อมือนั่น นำมาวางไว้บนมือของกู้ชิงชิง

เธอยิ้มพลางลูบมือกู้ชิงชิง “เจ้าเด็กโง่เอ้ย ชื่อบ่อตั้งท้องมาได้ เป็นสิบเดือน นี่เป็นสร้อยข้อมือที่หนูทำเองไม่ใช่เหรอ อันนี้ก็คือ อันที่หนูให้แม่เป็นของขวัญเมื่อปีที่แล้วไง

กู้ชิงชิงมองไปที่สร้อยข้อมือในมือของเธอ เมื่อได้ฟังคำพูด ของคุณแม่เธอจึงจำความได้

นี่คือสร้อยข้อมือของ กู้ม่านม่าน! และเธอเอง ก็มีสร้อยข้อมือ

แบบนี้!
“จริงด้วยค่ะแม่ ดูความทรงจำของหนูสิคะ หนูลืมไปแล้ว

จริงๆ”

หลีจิ่นเจ๋อเหลือบมองกู้ชิงชิงริมฝีปากบางเปิดออก แล้วเธอ

ต้องการอะไร

แม้สิบเดือนจะผ่านไป แต่ต้องยอมรับว่าความหลงใหลใน

ค่ำคืนนี้ยังคงมีอยู่

เขายังคงสนใจแมวน้อยยั่วสวาทในคืนนั้น

แต่ตอนนี้…

แมวน้อยยั่วสวาทกลับกลายเป็นกระต่ายนุ่มนิ่มไปได้อย่างไร

กู้ชิงชิงมองไปที่ หลีจีนเจ๊ออย่างแน่วแน่ ” ฉันไม่ต้องการอะไร อีกแล้ว แค่อยากให้ลูกมีครอบครัวที่มีความสุขและสมบูรณ์ เท่านั้น!

น้ำเสียงที่หนักแน่นของเธอค่อยๆผ่อนปรน สายตาที่จับจ้องไป ที่หลีจีนเจ๋อก็เลื่อนไปหาหลีชื่อเฉิน ท่าทางที่แน่วแน่เปลี่ยนเป็น ความนุ่มนวลทันที

“ถ้าหลีจีนเจ๋อไม่สามารถให้ครอบครัวที่สมบูรณ์กับลูกได้ งั้นก็ คืนลูกให้ฉันเถอะ!!

พูดจบ กู้ชิงชิงก็เอื้อมมือไปหาหลีจีนเจือด้วยท่าทีที่มุ่งมั่น

หลีจนเจอเปรยตาอย่างเย็นชา “เธอจะเป็นคุณนายหลีก็ได้ แต่ ฉันให้งานแต่งงานที่โรแมนติกกับเธอไม่ได้ เธอรับใต้ไหมล่ะ”
ชิงชิง นั่งยองๆอยู่ข้าง หลีออเงิน แต่เด็กน้อยกลับต่อต้าน และมุดเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

“ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนั้น ขอแค่ให้ลูกได้เติบโตในครอบครัว ที่สมบูรณ์แบบก็พอแล้ว”

ดวงตาที่เย็นชาของหลีจีนเจ๋อเบิกขึ้น “ถ้าอย่างนั้นก็ดี แล้ว พรุ่งนี้ฉันจะจัดการเรื่องจดทะเบียนสมรส

ตกกลางคืน เมื่อกู้ชิงชิงกลับมาบ้านตระกูลก็พบกับคุณพ่อ “พ่อคะ หนูหวังว่าข่าวที่หนูกับหลีจีนเจ๋อ จดทะเบียนสมรสกันจะ แพร่วันพรุ่งนี้นะคะ”

คุณพ่อกู้หัวเราะออกมาอย่างสะใจ “หลีจีนเจือ หลอกง่าย ขนาดนี้เชียว”

คุณแม่ที่อยู่ด้านข้าคุณแม่ จับมือของชิงชิงพลางยิ้มออก มา “นั่นน่ะสิ หลีจินเจอยังบอกอีกว่าต่อไปนี้ชิงชิงของเราจะกลาย เป็นคุณนายหลีแล้ว! ”

คุณพ่อกู้ตบมือชอบใจ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เก็บไว้ไม่อยู่

“เยี่ยมๆๆ ชิงชิงหนูไม่ต้องห่วง ทุกคนจะต้องรู้เรื่องที่หนูจ ทะเบียนกัน ซึ่งซึ่งหนูเป็นดวงดาวนำโชคของตระกูลจริงๆ

ด้วย!

ในขณะนี้ ทั้งสามคนมีความสุขอย่างฉุดไม่อยู่ กู้ชิงชิงได้กลาย เป็นคุณนายหลี โดยการเปลี่ยนตัวกับม่านม่าน

เช้าวันรุ่งขึ้น แม้ว่าหลีจีนเจ๋อจะไม่ใช่คนมีชื่อเสียงเด่นดัง แต่ที่ประตูทางเข้าสำนักงานกิจการพลเรือนกลับรายล้อมไปด้วยนัก ข่าวและปาปารัสซีจำนวนนับไม่ถ้วน

“ประธานหลีครับ! ได้ยินมาว่า การที่คุณมาสำนักงาน พลเรือน ในครั้งนี้ ก็เพราะมารับทะเบียนสมรสกับลูกสาวบริษัท ชื่อกรุ๊ปใช่ไหมครับ”

“ประธานหลี ไม่ทราบว่าคุณกับซิงซิงเริ่มเดทกันตั้งแต่เมื่อ ไหร่คะ ทำไมถึงได้พัฒนาความสัมพันธ์ได้เร็วขนาดนี้

“ประธานหลคิดยังไงกับการแต่งงานฟ้าแลบแบบนี้ครับ

“ประธานหลีคะ ในเมื่อบริษัทกู้ซื้อกรุ๊ปและหลีชื่อกรุ๊ปแต่งงาน กันแบบนี้ ทั้งสองบริษัทมีแนวโน้มจะร่วมมือกันไหมคะ

เมื่อเห็นนักข่าวมากมายที่พลุกพล่าน หลีจีนเจ๋อก็เหลือบมอง ไปยังกู้ชิงชิงที่กำลังถูกเบียดเสียด

เมื่อบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังเห็นก็รีบก้าวขึ้นมาข้างหน้า วันนัก

ข่าวที่พุ่งตัวเข้ามา

หลีซิ่นเจ๋อหันกลับพลางเดินเข้าไปในสำนักงานพลเรือนและ ตามมาด้วยกู้ชิงชิง

ทันทีที่เข้ามาในสำนักงาน หลีจีนเจ๋อก็กดชิงชิงเช้ากับผนัง มือของเขาจับข้อมือของเธอแน่น

“ชิงชิง ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ทางที่ดีเธออย่าเอาความฉลาดแกมโกงของเธอมาใช้กับฉัน

กู้ชิงชิงสบตากับหลีจีนเจ๋ออย่างไม่มีความเกรงกลัวใดๆ “คุณ คิดว่าฉันจ้างนักข่าวพวกนี้มาเหรอ คิดว่าฉันว่างมากพอจะทำ เรื่องพวกนี้หรือไง ถ้าคุณไม่เชื่อฉันคุณก็ไปตรวจสอบสิ! ให้รู้ไป เลยว่าฉันจ้างนักข่าวพวกนี้มาหรือเปล่า! ”

เมื่อเห็นสีหน้าแน่วแน่ของกู้ชิงชิง ในที่สุด หลีจีนเจ๋อ ก็ค่อยๆ คลายมือออก

“มันคงดี ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนทํา

หลังจากที่ทั้งสองได้จดทะเบียนสมรสกัน กู้ชิงซึ่งก็ได้ย้ายเข้า มาอยู่ที่บ้านตระกูลหลีอย่างรวดเร็ว

กู้ชิงชิงเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับชาที่ชงแล้ว ริมฝีปาก ของเธอเปิดออกเล็กน้อย ก่อนจะชะงัก ในที่สุด

เธอเห็นว่าหลีจีนเพื่อที่อยู่ในห้องทำงาน กำลังมองดูข้อมือ แฮนด์เมดที่อยู่ในมือ เขามองมันอยู่นานราวกับว่าตั้งใจมากจน หลุดเข้าไปในภวังค์

กู้ชิงชิงกำหมัดแน่น จากนั้นก็ค่อยๆคลายมือออกพลางเดิน เข้าห้องไป

ที่เธอเป็นผู้หญิง ทั้ง ที่แต่งงานกับหลีจนเจอแท้ๆ แต่หลีจีนเจอ กลับเอาแต่คิดถึงผู้หญิงที่ทำสร้อยข้อมือขาดนั่นทั้งวัน! ยัยผู้ หญิงที่น่ารังเกียจนั่น!

เมื่อกลับไปที่ห้อง กู้ชิงชิงที่ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบายใจ จนอดไม่ได้ที่จะเม้มปากแน่น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพลางกดโทรออก

เมื่ออีกฝ่ายรับสาย กู้ชิงซึ่งก็ไม่อดทนอีกต่อไป เธอระเบิด ความโกรธและหึงหวงออกมา

“แม่คะ! หนูอยากให้ม่านม่านหายไปจากสายตาหนูสัก

คุณแม่ที่อยู่ปลายสาย นิ่งไปชั่วขณะ “ซึ่งซึ่งลูก หนู หมายความว่ายังไง

กู้ชิงชิงค่อยๆสงบสติอารมณ์ของตัวเอง “แม่คะ หนูอยากให้ ม่านม่านออกไปจากเมือง! ไปในที่ที่หลีจีนเจ้อไม่มีวันได้

เจอ! “