ตอนที่ 3 ล้อเล่น

เขายังจำเราได้! เสี่ยวซิงดีใจสุดขีด รีบพยักหน้า: “ใช่ ค่ะ!” แต่เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา เพราะฉินจุ้นตอนนี้ แทบจะไม่ใส่อะไรเลย!

“เธอชื่ออะไร?” น้อยมากที่ฉินจูนจะทักทายคนที่ไม่รู้ จ๊ก แต่คืนนี้กลับมาสนใจสาวน้อยขี้อายคนนี้

“ฉันชื่อเซี่ยเสี่ยวซิงค่ะ! คุณชายช่วยฉันเอาไว้ ต่อไป ฉันจะต้องตอบแทนท่านแน่ค่ะ!” เสี่ยวซิงพูดความในใจ ออกไปที่เก็บไว้มานานไม่มีโอกาสได้พูดกับเขา

ฉินจุ้นขมวดคิ้ว ถามกลับ : “เสี่ยวซิงอะไรวะ?”

“เซี่ยเสี่ยวซิงค่ะ!” เสี่ยวซิงแก้ไขกลับ

ดวงดาวในฤดูร้อน? (เสี่ยวซิงมีความมหายดาว เซี่ยมี ความมหายฤดูร้อน)ทำไมถึงมีคนตั้งชื่อแปลกขนาดนี้ ล่ะ? แต่พอเห็นสาวน้อยที่น่ารักใสซื่อบริสุทธิ์คนนี้ ฉิน จูนก็นึกสนุกขึ้นมา ค่อยๆเดินเข้าใกล้เธออย่างช้าๆ ใช้ มือเชยคางเธอขึ้นมา ภายใต้สายตาที่เย็นชามีแววตา ที่ดึงดูดใจฉายออกมา น้ำเสียงต่ำดังขึ้นมาอีกครั้ง “งั้น เธอคิดจะตอบแทนฉันอย่างดียังไงหรอ?”

คางของเสี่ยวซิงถูกเขาเชยขึ้นมา ดวงตาที่ใสๆคู่นั้น ของเธอก็ถูกให้มองขึ้นมาอัตโนมัติ เธอเห็นใบหน้าที่ หล่อเหลานั้นและเรือนร่างที่สง่างามของเขา
อีกทั้งเธอเห็นแววตาที่มีเสน่ห์อันชั่วร้ายของเขา ขณะ นั้นเอง ใจของเสี่ยวซิงเต้นแรงมาก “ฉัน………ฉัน..…….….ใน ใจของเสี่ยวชิงทั้งตื่นเต้นทั้งกลัว เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบ เขายังไง

“เธออะไร?” ฉินจุ้นยิ่งเดินเข้ามาใกล้เธอ เสี่ยวซิง ตกใจถอยหลังออกไม่ทันระวัง เท้าของเธอชนกับเตียง ล้มเสียท่านั่งลงไปบนเตียงใหญ่ของฉินจุ้น หันไปมอง เตียงที่กว้างใหญ่เตียงนั้น ใบหน้าของเสี่ยวซิงซีดขาว ขึ้นมา เขาคงไม่ให้เธอตอบแทนเรื่องแบบนั้นหรอก? ที่แท้เขาก็เป็นคนที่ไร้ยางอาย? หลายวันที่ผ่านมาความ รู้สึกดีๆที่มีต่อฉินจูนก็ลดลงออกจากใจของเสี่ยวซิง เกือบหมด

เห็นเธอเหมือนกวางน้อยตัวหนึ่ง กลัวจนหน้าขาว ซีดหมดแล้ว ฉินจุ้นรู้สึกสนใจมาก หันกลับไปหยิบน้ำ ที่เสี่ยวซิงรินไว้ให้ที่ตู้ข้างหัวเตียงดื่มทีเดียวหมดแก้ว “วางใจเถอะ! ฉันคงไม่ทำกับเธอเหมือนที่เฮียหม่าทํา แบบนั้นหรอก กับเธอแล้วเด็กที่ยังไม่โตเต็มแบบนี้ ฉัน ไม่สนใจ! ไปเถอะ ฉันจะพักผ่อนแล้ว!”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ไม่รู้ทำไมในใจของเสี่ยวซิงรู้สึก เสียใจอย่างบอกไม่ถูก! เธอรีบวิ่งออกจากห้องนอนฉินจู น แต่ฉินจูนที่มองเธอรีบวิ่งราวกับจะบินออกไปนั้น ก็ยก ริมฝีปากขึ้นยิ้มแบบดูเหมือนมีอะไร เขารู้สึกได้หยอก ล้อเด็กคนนี้หน่อย ทำให้ใจของเขามีความสุขอย่างบอก ไม่ถูก!

เสี่ยวซิงวิ่งแบบไม่หยุดจนมาถึงห้องนอนของตัวเองแล้ว นั่งลงบนเตียงเดี่ยวของตัวเอง ท่าทางรู้สึกเศร้าใจ มาก ไม่รู้เพราะอะไรตอนที่เขาบอกว่าไม่สนใจเธอ ใน ใจของเสี่ยวชิงถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้! หัวใจของเสี่ยว งสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

หรือว่าเธอเองจะชอบคุณชาย? ไม่ได้! อันดับแรกเธอ ก็เตือนตัวเองไว้เลยว่า นี่มันเป็นไปไม่ได้! เขาคือพระ ราชาที่สูงส่ง แต่ตัวเองเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่คนหนึ่ง! นี่ มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน! เสี่ยวซิงบอกกับตัวเองว่าห้าม ชอบเขาเด็ดขาด! ไม่ได้เด็ดขาด!

เสี่ยวชิงสายศีรษะอย่างแรง ลงนอนบนเตียงเล็กๆ แต่ เธอพลิกตัวไปมายังไงก็นอนไม่หลับ คำพูดของฉินจูนว นเวียนอยู่ข้างหู ทำไมเขาถึงไม่สนใจเด็กสาวที่ใสซื่อ บริสุทธิ์? เพราะอะไรกัน? เธอถือว่าไม่ใช่เด็กแล้วนะ แต่ ทำไมคุณชายต้องพูดขนาดนี้ด้วย? เสี่ยวซิงคิดยังไงก็ คิดไม่ออก

วันถัดมา เสี่ยวซิงกำลังล้างชามกับคนใช้อีกคนที่ชื่อ อาฮัว เสี่ยวซิงเดินไปข้างหน้าอาฮัว ยิ้มแล้วพูดว่า : “พี่ อาฮัว ถ้าหากมีผู้ชายคนหนึ่งมาพูดกับผู้หญิงว่าฉันไม่ สนใจเด็กแบบนี้อย่างเธอหรอกหมายความว่ายังไงคะ?”

อาฮัวที่กำลังล้างชามอยู่มองมาที่เสี่ยวซิง “เธอไป ได้ยินมาจากไหน?”อาฮัวโตกว่าเสี่ยวซิงไม่กี่ปีและพึ่งจะ แต่งงานได้ไม่นาน

“ฉัน ฉันเอามาจากในทีวี!” เสี่ยวซิงปั้นสีหน้าโกหก แต่ ไหนแต่ไรเธอไม่พูดโกหกดังนั้นแก้มเธอเลยแดงขึ้นมา
“จำไว้นะวันหลังห้ามถามแบบนี้กับคนอื่นอีก! จะทำให้ คนหัวเราะเยาะได้” อาฮัวกำชับไว้

หลังจากที่เสี่ยวซิงมาอยู่ที่นี่ นอกจากป่าจางแล้วก็มี แต่อาฮัวที่สนิทที่สุด สาวใช้คนอื่นส่วนใหญ่จะดูถูกเธอ เพราะเธอมาจากแผ่นดินใหญ่ “พี่อาฮัว งั้นตกลงมัน หมายความว่าอะไรอ่ะ? รีบบอกฉันเร็วสิ!”

เห็นเสี่ยวซิงไม่เลิกล้มความตั้งใจ อาฮัวเลยพูดกับ เสี่ยวซิงเบาๆว่า : “มันก็คือผู้ชายคนนี้ชอบผู้หญิงที่มี ประสบการณ์ ไม่ชอบเด็กน้อยบริสุทธิ์! ผู้ชายเนี่ยต่างก็ ชอบผู้หญิงที่หุ่นดีแหละ ไม่ชอบอะไรแบนๆหรอก!” พูด จบอาฮัวก็หัวเราะออกมา

เสี่ยวซิงก้มลงไปมองตัวเอง เหมือนเด็กจริงๆด้วย! เสี่ยวซิงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

ช่วงบ่ายนี้ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน ฉินจูนก็ถูกฉินเจี้ยน

หาวกับเหยาเฟินโทรเรียกให้กลับมาด่วน

พอลงจากรถ ก็เห็นพวกเขาสองคนนั่งจิบน้ำชาอยู่ใน สวนดอกไม้ ฉินจูนก้าวเท้ายาวๆเดินเข้าไป “แด๊ดดี้ หม่า

“นั่งลงสิ!” เหยาเฟินพูดไปก็หยิบรูปถ่ายเป็นกองวาง ไว้ตรงหน้าฉินจูน

ฉินจูนมองไปที่รูปถ่ายแวบหนึ่ง ก็รู้ทันทีว่ามีเรื่อง อะไร! พูดอย่างรำคาญว่า : “หม่ามี้! ผมไม่ใช่ว่าบอกคุณแล้วหรอ? ตอนนี้ผมยังไม่คิดจะแต่งงาน!” ฉินจุ้นในเวลา นี้ดูออกว่าเบื่อหน่ายมาก! ห่างแค่ไม่กี่วัน เหยาเฟินก็จะ เอารูปถ่ายผู้หญิงหลายรูปแบบมาให้เลือก

“นายไม่อยากแต่งงานงั้นเราจะอุ้มหลานได้ยังไง? อา จูน นายเองก็สามสิบแล้วนะ! หม่ามี้ตอนอายุเท่านี้คลอด นายกับพี่สาวนายสองคนแล้ว!” เหยาเฟินพยายามโน้ม น้าว

“ที่บริษัทยังมีงานรอให้ผมจัดการอีกเยอะ!” ฉินจูนได้ แต่ใช้แผนเดิม….….…..ลุกไป! พูดจบก็ลุกขึ้นจะเดินออกไป

ฉินเจี้ยนหาวที่นั่งเงียบมาตลอดก็พูดขึ้นมา “เธอนั่งลง ซะ!” เสียงหนักแน่นมาก ฉินจูนได้แต่นั่งลงอย่างว่าง่าย

“สรุป ยังไงวันนี้เธอก็ต้องเลือกจากรูปถ่ายพวกนี้มา เป็นคู่แต่งงานหนึ่งคน!” ทั้งหมดนี้ล้วนมีชื่อเสียงกันหมด รูปร่างหน้าตาเพียบพร้อม ถ้าหากเธอไม่เลือก ก็ไม่ต้อง เข้าบริษัทอีกตลอดไป!” ฟังจากน้ำเสียงของฉินเจี้ยน หาวอย่างไม่ต้องสงสัย ครั้งนี้เขาเอาจริงแล้ว ไม่งั้นอย่า หวังจะได้อุ้มหลานเลย

ในใจของฉินจุ้นส่งสัญญาณไม่ดี! คราวนี้แย่แล้ว ท่านพ่อออกคำสั่ง ให้รู้ว่าเขาพูดคำไหนคำนั้น มองรูป ถ่ายบนโต๊ะพลางขมวดคิ้ว ดูท่าทางครั้งนี้ฉินจุ้นต้อง เลือกคนใดคนหนึ่งแล้วล่ะ! สายตาฉินจูนมองไปที่สวน ดอกไม้แวบหนึ่ง ทันใดนั้นมีร่างเล็กบางคนหนึ่งผ่านเข้า มาในสายตาเขา วินาทีนั้นเอง ก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้า มาในสมองทันที
“แด๊ดดี้ หม่ามี้! ให้ผมแต่งงานก็ได้ แต่ต้องให้ผมเป็น คนเลือกคู่แต่งงานเอง! ถ้าหากพวกคุณตกลงจะให้ผม แต่งเมื่อไรก็ได้ไม่มีปัญหาครับ” ฉินจูนแบมือพร้อมกับ ยักไหล่

ฉินเจี้ยนหาวกับเหยาเฟินสบตากัน เหยาเฟินก็พูด ขึ้นมาก่อน “นายท่าน ฉันว่าสายตาของฉินจูนคงไม่แย่ หรอก! ถ้างั้นเราก็รับปากเขาไปเถอะ?”

“อืม!” ฉินเจี้ยนหาวพยักหน้า

“บริษัทยังมีเรื่องให้ต้องจัดการ ผมไปก่อนนะครับ!” ฉินจูนลุกขึ้นเดินไป

กลางดึกของคืนนี้ ในขณะที่ตระกูลฉินทุกคนเข้านอน กันหมดแล้ว ฉินจูนก็เรียกเสี่ยวซิงให้มาห้องนอนชั้น สามของเขา

มีประสบการณ์แล้วครั้งหนึ่ง เสี่ยวซิงเดินเข้าห้องนอน ฉินจูนด้วยความตื่นกลัว ถึงแม้ลึกๆในใจจะดีใจก็ตาม แต่ความกลัวกับความตื่นเต้นนั้นมีมากกว่า

“ปิดประตูด้วย!” ได้ยินเสียงเสี่ยวซิงมาแล้วฉินจุ้นก็ไม่ ได้เงยหน้าขึ้น แต่พูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง

เสี่ยวซิงเลยหันตัวไปปิดประตูอย่างเบาๆ มือที่ยื่นไป ปิดสั่นเล็กน้อย ไม่รู้เขาเรียกเธอมาทำอะไร? หลังจาก ปิดประตูเสี่ยวซิงก็ยืนอยู่หน้าประตู เงยหน้ามองไปที่ ฉินจุ้น เห็นเขาใส่ชุดนอนสีเทาสว่างนั่งอยู่หัวเตียงกำลังมองเอกสารในมืออย่างตั้งใจ ผู้มีพระคุณคนนี้ของเธอ ช่างหล่อจริงๆ! แม้แต่ใส่ชุดนอนยังดูดีขนาดนี้ เพียงแต่ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเย็นชาไปหน่อย จริงสิ มาที่ นี่เดือนกว่าแล้ว เหมือนกับว่าเธอเองยังไม่เคยเห็นเขา ยิ้มมาก่อนเลย “มานี่!” สายตาของฉินจุ้นที่มองเอกสาร เปลี่ยนมามองที่เสี่ยวซิง

“ค่ะ!” เสี่ยวซิงเดินไปอย่างเขินอายหยุดตรงที่ห่างจาก หัวเตียงหนึ่งเมตร ก้มลงมองปลายเท้าตัวเอง

“เธอได้เงินเดือน เดือนละเท่าไร?” ฉินจู้นวางเอกสาร ในมือแล้วลุกจากเตียงไปหยิบบุหรี่จากหัวเตียงมาสูบ พริบตาเดียวในห้องก็เต็มไปด้วยควันบุหรี่แล้ว

“สี่หมื่นค่ะ” เสี่ยวซิงพูดเบาๆพร้อมเงยหน้าขึ้น แล้วรีบ พูดต่อทันทีว่า : “คุณชาย! ฉันจะพยายามรีบเก็บเงินมา คืนคุณค่ะ! ฉันทำได้แน่!

“ที่นี่มีใบสัญญาหนึ่งใบ เพียงเธอยอมที่จะเซ็นมัน แต่ง งานปลอมๆกับฉันหนึ่งปี ก็คือมาเป็นภรรยาในนามของ ฉันหนึ่งปี หนี้ระหว่างเธอกับฉันก็เป็นอันจบสิ้น เป็นไง?” ฉินจูนหยิบเอกสารในมือโยนมาที่เตียง

“ฉัน………….. เรื่องนี้มันกะทันหันมาก เสี่ยวซิงติด อ่างจนพูดไม่ออกสักคำ เธอได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกๆๆ แต่งงานปลอม? ทำไมเขาถึงต้องแต่งงานปลอมๆ? อีก อย่างทำไมเขาถึงต้องเลือกเธอด้วยล่ะ?

“ฉันว่าเธอไม่ต้องพิจารณาแล้ว! สัญญานี้เป็นผลดีทั้งเธอและฉัน เซ็นมันซะ!” ฉินจุ้นลุกขึ้นหยิบสัญญากับ ปากกามาไว้ตรงหน้าเธอ เอาปากกายัดใส่มือเธอ ไม่ ปล่อยให้เธอได้คิดก็บังคับให้เธอเซ็นชื่อเซี่ยเสี่ยวซิงลง ในใบสัญญา

“จำไว้นะ! ห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าเราแต่งงานกัน ปลอมๆ ต่อไปเธอต้องแสดงเป็นลูกสะใภ้ที่ดี ภรรยาที่ ดีต่อหน้าพ่อแม่ของฉัน! รู้มั้ย?” ฉินจูนมองเสี่ยวซิงจาก ด้านบนลงมา น้ำเสียงล้วนเป็นเสียงที่เจ้านายกำลังสั่ง ลูกน้อง

“ค่ะ!” เสี่ยวซิงมองดูสัญญาในมือ ทุกอย่างยังอยู่ใน ท่ามกลางเมฆหมอกไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับใดๆ