ตอนที่ 6 ตำราโอสถ ความปรารถนาอัน สําค่าของหมอยา

ภายในห้องทรงอักษร เย่เทียนเฟิงมองไปยังร่างในชุดสี เหลืองทองอันเป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ผู้สูงส่งที่กำลังประทับ อยู่บนบัลลังก์มังกรพลางกวาดสายตาอ่านหนังสืออย่างไม่รีบ ร้อนนัก ทำได้เพียงแต่รออยู่ด้านข้างอย่างเงียบสงบ

ชั่วครู่กษัตริย์จื่อเยวจึงละสายตาออกจากหนังสือ เงยหน้า ขึ้นมองชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ด้านล่างพลางเอ่ยว่า “เฟิงเอ๋อร์ เจ้ามาหาเรามีธุระอันใดหรือ?”

เย่เทียนเฟิงยกยิ้มเพียงเล็กน้อย ทั้งร่างส่องประกายความ มั่นอกมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างยิ่ง

“เสด็จ หลานมาเพื่อทูลรายงานเกี่ยวกับการแต่งงาน ระหว่างหลานกับหรูเยวแห่งตระกูลพ่ะย่ะค่ะ”

“เรารับรู้ความประสงค์ของเจ้าทั้งหมดแล้ว” กษัตริย์ เอเยวขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “แต่ ว่ากษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ เราเป็นคนมีรับสั่งลงไปเองจะให้ ถอนค่าได้อย่างไร?”

เย่เทียนเฟิงเลิกคิ้วขึ้น สายตาส่องประกายบ่งบอกว่าเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นอย่างดี “เสด็จ การประลองที่ จะเกิดขึ้นในไม่นานนี้ อาจารย์ของหลานจะมาร่วมด้วยตนเอง ถึงตอนนั้น หลานจะเป็นคนขอยาลูกกลอนสวรรค์ให้เสด็จ ไม่ แน่ว่ายาลูกกลอนนี้อาจจะทำให้เสด็จปู่สามารถเลื่อนชั้นขึ้นเป็น จอมยุทธ์ขั้นที่ 7 ได้พะย่ะค่ะ

ดวงใจของกษัตริย์จื่อเยวสั่นขึ้นด้วยความตื่นเต้นทันที สวรรค์ทรงทราบแล้วว่าวิทยายุทธ์ของเขาติดอยู่ในชั้นที่ 6 มา นานหลายปีแล้ว ถ้าหากไม่ได้รับความช่วยเหลือคงไม่สามารถ ที่จะบรรลุได้ เมื่อมีโอกาสดีๆ เช่นนี้ ถ้าไม่รีบคว้าไว้เขาก็โง่ เขลาเต็มที

“ฮะแฮม” กษัตริย์จ่อเยวอดกลั้นเก็บความยินดีเอาไว้ใน ใจ แล้วยิ้มขึ้นเพียงเล็กน้อย “ถ้าเช่นนี้แล้ว เราจะหาคู่หมายให้ หรูเยวใหม่ เพื่อเป็นการทดแทนให้กับตระกูลมู่และหลีกเลี่ยง ความขัดแย้ง เฟิงเอ๋อร์ ในไม่ช้านี้เจ้าพาแม่นางหรูเยวมาพบ เราสักหน่อยเถอะ”

“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จปู่”

เย่เทียนเฟิงซ้อมคำนับด้วยความเคารพ มุมปากยกยิ้ม ด้วยความพึงพอใจ

สวนด้านหลังของตระกูล หญิงสาวค่อยๆ เบิกตาขึ้น กว้าง มือของนางมีหนังสืออยู่ภายในมือเล่มหนึ่ง เมื่อมองแล้ว ก็เป็นเพียงแค่หนังสือปกติธรรมดาทั่วไปไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ว่าตัวอักษรสีเงินสองตัวที่ปรากฏอยู่บนหน้าปกกลับบ่งบอกว่านี่ไม่ใช่เพียงหนังสือธรรมดาๆ เท่านั้น

ตาราโอสถ!

มหรูเยวลูบปกหนังสืออย่างแผ่วเบา นัยน์ตาสะท้อนแวว

สับสน

ตำราโอสถเล่มนี้เป็นสิ่งที่ท่านปู่ของนางมอบไว้ให้ก่อนที่ ท่านจะเสียชีวิต ทั้งยังเป็นสิ่งล้ำค่าที่บรรดาเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ์ เฝ้าปรารถนา ปีนั้นเพราะว่าตำรายาเล่มนี้ท่านจึงเปิดสำนัก สอนวิชาขึ้นมา ซึ่งเป็นสำนักวิชาแพทย์ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ทั่วไป

แต่สุดท้าย ก็เป็นเพราะตำราโอสถเล่มนี้อีกเช่นเดียวกัน ที่ ทำให้นางต้องประสบพบเจอกับชะตากรรมลำบาก ต้อง พลัดพรากจากเขาฉางไป

คิดไม่ถึงว่าวิญญาณของนางจะข้ามเวลามาสู่ดินแดนที่ คล้ายกับดินแดนหัวเซียเซ่นดินแดนเป็นเยี่ยงนี้

“ไม่รู้ว่าที่ท่านปู่ทิ้งของสิ่งนี้ไว้เพื่อประโยชน์อันใด ถึงแม้ จะเป็นตำราโอสถที่มีประโยชน์มาก แต่กลับเปิดอ่านไม่ได้เช่น นี้ก็เป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง

ไม่ดีโทษปี่โทษกลอง สำนวนนี้มีหรูเยว่เข้าใจดี

แต่ทว่าในตอนนั้นเอง ตำราโอสถกลับเปล่งแสงเป็น ประกายออกมา เพียงไม่นานนักลำแสงก็พุ่งเข้าสู่สมองของหรูเยว่
นี่…นี่มันอะไรกัน?

อีก!

ตอนนั้นเอง หรูเยวรู้สึกปวดหัวราวกับว่าศีรษะของนาง กําลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นางค่อยๆ ยกมือขึ้นเพื่อจับศีรษะ ใบหน้าซีดเผือด

ความเจ็บปวดที่บริเวณศีรษะค่อยๆ จางหายไปแล้ว แต่ เวลานั้นหรูเยวก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เมื่อครู่คือ…” นางมองไปที่ตำรายาด้วยความแปลกใจ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แต่ไม่ทันไรสายลมระลอกหนึ่ง ก็พัดเข้ามาจากทางหน้าต่าง พัดหน้ากระดาษหนังสือให้เปิดขึ้น ทันที

“ฮ่าฮ่า เป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว ในที่สุดข้าก็ได้ออกมา เสียที คือ? กลิ่นนี้มัน… นี่ข้าได้กลับมายังดินแดนเงินแล้ว หรือ?”

เสียงหัวเราะเกรี้ยวกราดดังกังวาลก้องไปทั่วทั้งผืนฟ้า หลังจากนั้นมู่หรูเยว่ก็ได้พบเงาดำปรากฏขึ้นต่อหน้าของ

นาง

ร่างสง่างามสมบูรณ์แบบปรากฏขึ้นสู่สายตาพร้อมกับรอย ยิ้มอันน่าเกรงขาม คิ้วของเขายกขึ้นเผยพลัง

ท่าทางของเขาเหมือนกับเทพสูงส่งที่กำลังปรายตามอง มนุษย์ด้วยความเหยียดหยาม