ตอนที่ 2

ดอกเหมยเป็นเพียงพนักงานออฟฟิศคนหนึ่งที่กินเงินเดือนไป แต่ละเดือน แต่การที่เธอไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือยก็ทำให้เธอมีเงินเก็บ บ้างและมีเงินก้อนมาดาวน์คอนโด

ดอกเหมยเลือกซื้อคอนโดก่อนรถ เธอคิดว่ารถไม่จําเป็น สําหรับเธอเท่าไหร่ เธอสามารถเดินทางโดนรถไฟฟ้าและรถ ประจำทางได้ การมีที่พักอาศัยเป็นของตัวเองดียิ่งกว่า เมื่อเธอ กลับไปอยู่บ้านที่นี่ยังสามารถปล่อยให้คนเช่าได้

มีเพื่อนร่วมที่หัวหน้าดี ถือว่าการทำงานประสบความสําเร็จ ทำให้เธออยู่ที่นี่ได้นาน

ทุกวันดอกเหมยจะมาทำงานและกลับบ้านหลังเลิกงาน โดยไม่

แวะที่ไหน

“เหมยวันนี้ไปเดินตลาดกับพวกเราไหม”จูนเพื่อนร่วมงานของ ดอกเหมยหันมาถาม

แต่ก่อนที่ดอกเหมยจะตอบเสียงข้อความของเธอก็ดังขึ้น เธอ เลยเลือกที่จะเปิดมันอ่าน และครุ่นคิดไปด้วยว่าจะไปเดินตลาด กับเพื่อนร่วมงานดีไหม

เธอว่าเธอคงไม่ได้ไปแล้วละ

“มากินข้าวด้วยกันหน่อย”คิ้วของดอกเหมยขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นข้อความที่ส่งมา เมื่อวานพึ่งจะเจอกันวันนี้จะเจออีกเหรอ
เรื่องกินข้าวด้วยกันไม่ถือว่าผิดกฎถ้าทั้งสองฝ่ายพอใจ

“ขอโทษนะคะพี่จูนเอาไว้วันหลังนะ เหมยติดธุระ”ดอกเหมย ปฏิเสธอย่างสุภาพ

“ชวนก็ไม่ค่อยไปน้อยใจเหมือนกันนะ”คำพูดหยอกล้ออย่าง ไม่จริงจังนัก ดอกเหมยรู้ว่าพี่ๆไม่ได้โกรธเธอจริงๆหรอก

“เอาไว้ครั้งหน้านะคะ”

“ก็ได้ๆ วันหลังถ้าชวนรับปากนะว่าจะไป

“ได้ค่ะ เหมยไปก่อนนะ”

“จ้านาย เจอกันวันจันทร์ วันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ พนักงาน บางคนก็ไปเดินตลาด ไปร้านเหล้าเพื่อผ่อนคลายกัน แต่สำหรับ ดอกเหมยเธอไม่มีความคิดอยากเข้าร้านเหล้าเลยสักนิด

แต่ก็ไม่ได้ทิ้งสังคมจนเกินไป จะมีไปบ้างกับพี่ๆที่ทำงานหรือ

ถ้าพวกเพื่อนชวน

“ให้ไปเจอที่ไหน”ดอกเหมยพิมพ์ข้อความส่งกลับไปหาคนที่

ส่งมาให้เธอ

“ห้อง เราซื้อกับข้าวมาแล้ว”เอาเป็นว่าเข้าใจ ถ้าห้องของเขา คือไม่ใช่แค่กินข้าว แต่ถ้าเธอไม่ยอมเขาก็ไม่มีสิทธิ์บังคับหรอก นะ เพราะเธอไม่ได้ขายตัวให้เขา มันเป็นความสัมพันธ์ที่ต้อง ยินยอมทั้งสองฝ่าย

ดอกเหมยใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าในการมาถึงห้องของความเพราะช่วงเวลาเลิกงานเป็นช่วงเวลาของรถติด

ดอกเหมยกดกริ่งหน้าห้อง รอสักพักก็มีคนเดินมาเปิดเป็น ครามที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ คนหล่ออยู่ชุด ไหนก็หล่อสินะ

เขาไม่ได้ไปทำงานหรอกเหรอ แล้วนอนอยู่ที่ห้องนี้ ไม่ได้กลับ บ้าน ดอกเหมยครุ่นคิดแต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

ดอกเหมยไม่รู้หรอกว่าครามอยู่บ้านหรือคอนโด เพราะเธอไม่ ได้ถามมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา อีกฝ่ายไม่เล่า อีกฝ่ายก็จะไม่ เซ้าซี้ นอกจากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเล่าหรือระบายให้ฟัง เรื่องพวก นี้เธอไม่ได้จำกัดไว้ในความสัมพันธ์ ถ้าอีกฝ่ายอยากระบายบ้าง เธอก็ไม่ว่า แต่สำหรับเธอ เธอคงไม่พูดเรื่องส่วนตัวที่น่าสมเพช ให้เขาฟัง

ดอกเหมยเดินตามครามมาที่โต๊ะอาหาร ซึ่งเขาจัดใส่จานไว้ เรียบร้อยแล้ว

“กินได้เลย”จากที่มีความสัมพันธ์กันมา ครามไม่ใช่คนพูด มาก แต่ก็ไม่ได้พูดน้อยจนเกินไป เธอได้เรียนรู้นิสัยของเขามา บ้าง

ถึงจะไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเพราะเป็นเพียงคู่นอนแก้เหงา แต่ก็ ต้องมีรับรู้บ้างเพราะเธอกับเขามีความสัมพันธ์กันมาตั้งหกเดือน แล้ว

จากนิสัยที่เธอได้รับรู้ คือความจะเป็นคนพูดตรง ๆ อยากทำ อะไรก็ทํา อย่างเช่นเรื่องเซ็กส์ เขาอยากได้แบบไหนเขาก็เอ่ยขอเป็นเธอที่รู้สึกกระดากอายแต่มันก็คือความท้าทายที่ไม่เคยลอง เขาสอนให้เธอกล้าทำ กล้าขอ กล้าที่จะพูดในสิ่งที่ตัวเอง ต้องการ

ทั้งสองคนลงมือทานอาหารกันเงียบๆ โดยครามเองก็ไม่ได้ เอ่ยพูดอะไร จนกระทั่งกินเสร็จดอกเหมยก็เป็นฝ่ายเก็บจานไป ล้าง ก่อนจะเดินออกมาหาเขาที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา

เขาตบโซฟาข้างๆเรียกเธอเข้าไปนั่ง เธอก็เดินเข้าไปหา

“ขึ้นให้หน่อยได้ไหม” คำพูดของเขาไม่ได้ทำให้เธอแปลกใจ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาชัดเจนที่สุดคือเรื่องเซ็กส์ไม่แปลกที่ จะขอกันตรง ๆ และเธอรู้สึกว่าเขามีเรื่องเครียด คงอยากระบาย

“ถ้าไม่ละความสัมพันธ์แบบนี้จะไม่มีการบังคับฝืนใจกันเด็ด ขาด ถ้าอีกฝ่ายบอกว่าไม่อีกฝ่ายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไร

ครามมองหน้าดอกเหมยนิ่ง เขาไม่พูดอะไรเหมือนใช้ความคิด เป็นดอกเหมยเองที่เผยยิ้มให้เขานิดๆ ทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอแค่ แกล้งเท่านั้น แต่เขาก็เป็นฝ่ายให้เธอตัดสินใจ

“ถ้าเธอไม่อยากก็ไม่เป็นไร”ครามพูดเสียงเลื่อย ก่อนจะทิ้งตัว ลงโซฟาหลับตาคลึงนิ้วข้างขมับ

“ถอดกางเกงออกสิ”ดอกเหมยบอกคนที่หลับตา ก่อนตัวเธอ จะยืนขึ้นแล้วรูดซับในกับกางเกงในของตัวเองออกทางปลาย เท้า วันนี้เธอใส่ชุดเดรสมันง่ายถ้าจะถอดแค่กางเกงในออก โดย ไม่ต้องเสียเวลาถอดเสื้อผ้า
ครามผงกหัวขึ้นมองยิ้มมุมปากนิดๆ ก่อนจะขยับตัวดึงกางเกง ขาสั้นของตัวเองลง ตามด้วยชั้นในเช่นกัน ก้อนเนื้อนุ่มนิ่มนอน พาดอยู่กลางกายเพราะยังไม่ได้รับการปลุกเร้า แต่เชื่อว่าอีกไม่ นานมั่นคงแข็งขึ้นพร้อม

ดอกเหมยขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งท่อนเอ็นอุ่นๆ สัมผัสกับโนมเนื้อ ของเธอ เพียงแค่นั้นจากที่มันนุ่มนิ่มก็เริ่มแข็งขืนขึ้น มือทั้งสอง ข้างจับใบหน้าหล่อเหลาให้สบตากัน ก่อนจะเอ่ยถาม

“อยากระบายไหม เธอแค่ลองถาม การระบายความเครียดไม่ ได้มีแค่ทางเดียว

“ขอระบายทางนี้ก่อน”มือแกร่งบีบเคล้นก้นงอนเบาๆ ก่อนจะ ขยับโยกขึ้นลง ให้เกิดความเสียวซ่าน ดอกเหมยเผยอปากขึ้น จูบปากหนา ครามเองก็ให้ความร่วมมือ สองลิ้นเกี่ยวพันกัน อย่างไม่มีใครยอมใคร

เซ็กส์ของทั้งคู่เข้ากันได้ดี มันเป็นอะไรที่ลงตัว แค่เอ่ยขอ ไม่ ต้องรอให้บอกว่าต้องทำยังไง แค่มองตาก็รู้ใจ

กระดุมชุดเดรสของดอกเหมยถูกปลดและรูดลงมากองไว้ที่ เอว เผยให้เห็นบราสีดำ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงหาความอวบอิ่ม ไล้เลียเนินเนื้อที่โผล่พ้นออกมาจากบรา มือใหญ่โอบอุ้มสองเต้า ไว้ในอุ้งมือบีบเคล้นเพิ่มความกระสั้น ตะขอบราถูกปลดออก ความอวบอิ่มเด้งออกมาให้ปากหนากัดกินยอดอกชมพู

ดอกเหมยแหงนหน้ารับการปรนเปรอของเขา บดเบียดสะโพกขึ้นลง
น่ารักค่อยๆไหลออกมาชโลมแห่งรักของครามที่ตอนนี้แข็งขัน ขึ้น มือเล็กเอื้อมลงไปคว้าแท่งเอ็นอุ่นๆจับรูดขึ้นลง วันขึ้นมาดูด ปากกันและกันครามครางในลำคอเบาๆ ไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ พยายามสู้ลิ้นของตนอย่างไม่ยอมแพ้ นิ้วเรียวยาวค่อยๆสอด แทรกเข้าไปในโพรงนุ่มชื้น

“อือ”ดอกเหมยครางเบาๆเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาใน ร่างกาย

คับแน่น ไม่ว่าครั้งไหน โพรงดอกเหมยดอกนี้ก็ยังคับแน่นไม่ เปลี่ยน แรงบีบรัดจากข้างในทำให้ความต้องขยับนิ้ว จากช้า ๆ เป็นเร็วขึ้น จากหนึ่งเพิ่มเป็นสอง

มือใหญ่จ้วงกระชั้น มือเล็กรูดขึ้นลงอย่างไม่ออมแรง

“อ๊า”

ทั้งสองผละออกจากกันเล็กน้อยก่อนจะเผยอปากครางออกมา อย่างห้ามไม่ไหว ดอกเหมยเม้มปากเงยหน้าขึ้นร่อนเอวใส่มือ ใหญ่อย่างไม่ยอมแพ้

“เสร็จเลย”ครามกระซิบเสียงพร่า ปาดลิ้นรัวใส่ยอดอกชูชัน ตรงหน้า ส่งร่างบางให้ถึงเส้นชัย

“อ๊า เธอ อ้า อ้า”ร่างบางเกร็งกระตุก ครางเสียงหวานทิ้งตัวลง บนตักแกร่งเกร็งกระตุกแรงๆสองสามที บดคลึงเอวบางใส่สอง นิ้วที่ยังกวาดวนอยู่ในกาย ก้มลงจูบปากหนาที่เผยอรอ ดูดดึงลิ้นสากชิ้นด้วยความเสียวซ่าน