บทที่ 8 ให้เงินฉัน ฉันจะหย่าเอง

เขมมิกากัดริมฝีปากของเธอไว้แน่นๆ ห้ามให้ตัว เองอยู่นี่ในสภาพที่สวมใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย

เธอพิงผนังไว้ และนั่งลงกับพื้นสักพัก พยายาม รวบรวมกำลังทั้งหมดที่ตนเองมีแล้วพยุงตนขึ้นจับ กำแพงแล้วค่อยๆเดินออกจากซอย

ลมหนาวได้พัดผ่านมา ทำให้เธอรู้สึกช่วงขาของ เธอเย็นมาก พอเธอก้มหน้าลงมอง ขาอันขาวเนียนของ เธอมีคราบเลือดแปะเปื้อนเต็ม

กวินทําให้เธอเจ็บอีกแล้ว

เขมมิกายิ้มออกมาอย่างเจ็บปวด รู้สึกทุกอย่าง ไม่มีความหมายเลย ·

เธอไม่อยากจะพัวพันกับกวินอีก

เขมมิกาเรียกรถไปโรงพยาบาล แล้วเอาบัตรคิว เอง หาหมอเอง ผ่าตัดด้วยตัวคนเดียว

“คุณพึ่งทำแท้งมา ไม่ควรทำเรื่องแบบนี้ อีกอย่าง การกระทำชำเราอย่างรุนแรง มันฉีดขาดหมดแล้ว คุณ ไม่รักชีวิตของคุณแล้วหรอ?” หมอกำลังต่อว่าเธอ

เขมมิกาฝืนยิ้ม กวินนี่แหละจะเอาชีวิตเธอ
ครั้งนี้เธอได้รับบาดเจ็บ นอนอยู่โรงพยาบาลไป สามวันเต็มๆ ถึงจะลงจากเตียงแล้วเดินได้

ก่อนจะออกจากโรงพยาบาล ลินดาโทรหาเธอ และถามเธอเรื่องค่าใช้จ่ายการผ่าตัด

เขมมิกากัดริมฝีปากตอบกลับ “แม่ ตอนนี้เงินหนูมี ปัญหาหน่อย ต้องรออีกไม่กี่วัน”

เพราะว่ากวินลากตัวเธอออกจากบาร์ ทําให้เธอไม่ สามารถไปเต้นรำอีกสองเพลง เธอจึงไม่ได้เงินสักบาท

“ไม่เป็นไร เขม ถ้าลูกไม่มีเงินก็ช่างมันเถอะ ไหนๆ แม่ก็แก่แล้ว ไม่เป็นไร ลูกอย่ากดดันตัวเอง” ลินดาพูด ขึ้นอย่างเข้าใจ

เขมมิการู้สึกแสบจมูกขึ้นมา แม่เป็นคนที่ดีกับเธอ ที่สุดในโลก เธอไม่สามารถทำให้แม่ตายเพราะว่าความ จนได้

“ แม่ แม่วางใจเถอะ เงินหนูต้องหามาให้ได้”

พอวางสายไป เขมมิกาหายใจเข้าลึกๆ แล้วเรียก รถกลับไปคฤหาสน์

เธอไม่ได้กลับมาแค่ไม่กี่วัน บ้านนี้เปลี่ยนไป ทั้งหมดเลย ของใช้ในบ้านเปลี่ยนเป็นของดีระดับโลกหมด ทุกอย่างดูหรูหราและสวยงามมาก ขนาดคนรับใช้ ยังเปลี่ยนไปหมด

ตอนนี้ที่นี่กลายเป็นที่ของอลิสา

“พี่เขม กลับมาแล้วหรอ?” อลิสาเดินลงมาจาก ชั้นบน เธอทําสีหน้าที่ดูจอมปลอม “ทำไมไม่บอกให้เร็ว กว่านี้ล่ะ ของๆพี่ฉันทิ้งหมดแล้วนะ ยังไงฉันก็ไม่ยอมใช้ ของมือสอง”

เขมมิกาไม่อยากจะพูดอะไรกับเธอเยอะ เลยเอ่ย ปากขึ้น “ให้ฉันหนึ่งล้าน แล้วฉันจะรีบหย่ากับกวิน”

อลิสามองเธอเพียงพริบตาเดียว นัยน์ตาของเธอ ดูหยิ่ง “ไม่ใช่ว่าตายไปก็ไม่ยอมหย่างั้นหรอ? ทำไมถึง เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้ล่ะ?”

เขมมิกาขมวดคิ้วขึ้น “อย่าพูดมาก จะให้หรือไม่

ให้?”

อลิสายิ้มเบาๆ แล้วเดินมาอยู่ต่อหน้า “ฉันรู้ว่าพี่ ร้อนเงินไปรักษาแม่พี่ อยากได้หนึ่งล้าน ได้ พี่ก็คุกเข่า ลงต่อหน้าฉัน ฉันจะรีบให้พี่”

เขมมิกามองอลิสาด้วยความเย็นชา “ถ้าแกไม่ ยอมให้ ฉันก็จะไปเอากับกวินเอง ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าถ้าพอเขาได้ยินว่าจะเอาเงิน อาจจะโกรธจนไม่ยอมหย่ากับฉันก็ได้”

สีหน้าอลิสาดูเปลี่ยนไป เธอไม่อยากให้เขมมิกาไป เข้าใกล้กวินแม้แต่นิดเดียว

“ได้ ฉันจะให้เงินพี่ ” อลิสาตอบตกลง และพาเขม มิกาไปห้องทำงาน แล้วโยนเอกสารบางอย่างให้เธอ “เซ็นสิ เดี๋ยวฉันจะเอาเงินให้

เขมมิกาก้มหน้าลง แล้วมองไปยังหนังสือหย่านั้น ในใจรู้สึกเจ็บปวดมาก

แต่เพื่อที่จะมีเงินไปรักษาแม่ เธอเลยเซ็นชื่อของ ตัวเองไป

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอกับกวินจะไม่ข้องเกี่ยว

อะไรกันอีก

อลิสาเก็บหนังสือไปอย่างพอใจ แล้วเอาเช็คโยน ใส่หน้าของเธอ แล้วเช็คนั้นก็ล่วงลงบนพื้น

“ไสหัวไปสิ เขมมิกา วันข้างหน้าอย่ามายุ่งกับชีวิต ของฉันกับพี่กวินอีก”

เขมมิกาหลับตาลงแรงๆ และอดทนกับการถูก กระทํา เก็บเช็คแล้วออกจากบ้านหลังนั้น
พออลิสาเห็นเธอเดินออกมา เลยรีบเก็บเช็คอย่าง

ได้ใจ

เรื่องหนังสือหย่า เธอยังไม่คิดจะบอกให้กวินรู้

เธอจะรอถึงพรุ่งนี้ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นมาขอเงินกับ เธออีกครั้งถึงจะบอก