บทที่ 5 แม่ป่วย

เขมมิกา นมือไปจับแขนของกวินไว้ ไม่ได้ พยายามทำอะไร และไม่ได้ตะโกนพูดอะไร แค่มองเขา นิ่งๆ “ฉันจะไม่เซ็นเด็ดขาด กวิน ถ้าคุณมีปัญญาจริงๆ ก็บีบคอฉันให้ตาย ไม่อย่างนั้น ให้ตายยังไงฉันก็จะไม่ เซ็น!”

ผู้หญิงที่เชื่อฟังตลอดมา วันนี้กลับกล้าทำแบบนี้

กับเขา

ความโกรธเคืองในใจของกวิน ก็ถึงขั้นสุดขีดแล้ว

“พี่กวิน อย่าทำร้ายพี่สาวสานะ!” อลิสาพุ่งเข้าหา พวกเขาทันที และกอดเอวของกวินไว้ “พี่เขมไม่ยอม เซ็นก็ไม่เป็นไร สาไม่เป็นไร!”

เขมมิกามองไปยังอลิสาที่กำลังเสแสร้ง ใบหน้า ของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะ

อลิสาไม่ไปเป็นนักแสดง จะเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

มาก

กวินปล่อยเขมมิกาให้ล้มลงกับพื้นโดยไม่สงสาร

เธอเลย

เขามองจากบนจรดล่าง และเอ่ยปากด้วยความไร้ จิตใจ “เขมมิกา อย่าคิดว่าคุณจะใช้เรื่องนี้ข่มขู่ผมได้ คุณไม่ยอมหย่า ผมจะมีวิธีทรมานคุณ ให้คุณตายทั้งเป็น!”

เขมมิกาจับคอที่ถูกบีบจนเขียวช้ำ และริมฝีปาก ของเธอเปล่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

ตายทั้งเป็น?

เธอตายทั้งเป็นตั้งนานแล้ว กวินจะทรมานเธอต่อ ด้วยวิธีอะไรอีก?

วันนี้เธอคงไม่โง่ถึงกับตั้งท้องขึ้นใหม่แล้วให้เขา บอกไปทำแท้งอีกรอบ

“ไสหัวออกไป!” กวินอุ้มอลิสาขึ้น และผลักไส เขมมิกาอย่างไร้จิตใจ

เขมมิกาจับผนังแล้วค่อยๆลุกขึ้น จึงรีบหันหลังแล้ว

เดินออกมา

ออกจากคฤหาสน์ พอเธอมองไปรอบๆเต็มไปด้วย ความมืด คิดไม่ออกว่าจะไปที่ไหน

กลับบ้านสุขศิริ?

หลังจากที่พ่อแม่เธอหย่ากัน พ่อของเธอได้มี ภรรยาใหม่ บ้านหลังนั้นไม่ใช่ของเธออีกต่อไป
ตอนนี้แม่ของเธอก็มีครอบครัวใหม่ ไม่รู้ว่าจู่ๆเธอ ไปหาเธอแบบนี้ จะเป็นการรบกวนหรือไม่?

นอกจากไปหาแม่เธอ เธอไม่มีที่ไหนจะไปได้อีก

เธอถือกระเป๋าของเธอขึ้น แล้วเรียกรถไปแถว

ชาญเมือง

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว

เขมมิกาลังเลไปสักพัก และไปเคาะประตูบ้านของ

แม่เธอ

แต่เธอเคาะไปสักพัก กลับไม่มีใครตอบ เขมมิกา คิดอยู่ในใจ นึกว่าแม้เธอไม่ต้อนรับเธอ กำลังจะออกมา เพื่อนบ้านก็ได้เปิดประตูออกมา

“คุณมาหาลินดาหรอ?” เพื่อนบ้านถามขึ้นด้วย ความหวังดี

เขมมิกาพยักหน้า และยิ้มกลับอย่างมีมารยาท “หนูเป็นลูกสาวเธอเองค่ะ”

“นั้นหนูรีบไปโรงพยาบาลเลยนะ แม่หนูป่วยหนัก

เขมมิการสึกสมองคิดอะไรไม่ออกอย่างกะทันหันอยู่”
เขมมิการู้สึกสมองคิดอะไรไม่ออกอย่างกะทันหัน และรีบไปโรงพยาบาล

ยังดีที่รู้อาการของแม่เร็ว แต่ต้องผ่าตัดเพื่อช่วย

ชีวิต

แต่การผ่าตัดต้องใช้เงินล้านกว่าๆ แม่และสามีใหม่ ที่ยากจน ไม่มีเงินเยอะขนาดนี้แน่นอน

เขมมิกามองไปยังสีหน้าที่ดูแย่ของแม่ และอมยิ้ม แล้วพูดขึ้น “แม่ค่ะ แม่วางใจเถอะค่ะ เรื่องค่าผ่าตัด หนู จะช่วยแม่หามาเองค่ะ”

พอออกจากโรงพยาบาล เขมมิกาเม้มปากตัวเอง

ไว้เต็มแรง

ตระกูลสุขศิริไม่เคยสนใจเธอ กวินก็ไม่เคยให้เงิน เธอสักบาท ขนาดรายจ่ายของคฤหาสน์ เธอก็เป็นคน รับผิดชอบหมด ดังนั้นเงินเดือนทุกเดือนของเธอใช้หมด เกลี้ยง ไม่มีเงินเก็บเลย

ตอนนี้อยากได้เงินล้าน

ใช้การหย่าไปแลกเปลี่ยนดีไหม?

ไม่ แค่จะทำให้เขาได้เปรียบ!
เขมมิกาเงยหน้าขึ้นเบาๆ แล้วมองไปยังบาร์ตรง

ถึงเธอจะขายตัว เธอก็จะไม่ยอมก้มหัวให้กวิน

เขาไม่ได้บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงสกปรกหรอ มองว่า เธอต่ำทราม

ตอนนี้เธอจะเป็นคนต่ำทรามให้เขาเห็น!

ยังไงชื่อเสียงของเธอก็เสียหายไปตั้งนานแล้ว ศักดิ์ศรีหายหมด ไม่เหลืออะไรแล้ว

ก่อนจะตายก็ต้องฉุดกวินให้ซวยไปด้วย เธอจะได้ไม่เสียเปรียบข้าม