บทที่ 4 ฉันจะไม่หย่า

เธอเปลี่ยนชุดผ่าตัด เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างนิ่งๆ และทำตามคำสั่งของหมอ อ้าขาออกจากกัน

รอให้กวินส่งอลิสาไปรักษาตัวเสร็จ เขาก็คงส่งคน มาลากตัวเธอทำแท้ง สู้เธอเดินมาทำคนเดียวไม่ดีกว่า หรอ

ยังจะไม่โดนคนในโรงพยาบาลหัวเราะหรือเยาะ เย้ยอีก

เครื่องมือโลหะเย็นได้สัมผัสกับตัวเธอ การทำลาย ผนังมดลูกทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมาก และมันกำลังจะ มาถึง

เขมมิกาใช้แรงจับเตียงไว้อย่างแรง และกัดริม ฝีปากตัวเองไว้แน่นๆ กลับไม่ได้ตะโกนเสียงอะไรออก มา

เธอจะจดจำความเจ็บปวดนี้ตลอดไป วันข้างหน้า เธอจะให้กวินชดใช้คืนทั้งหมด

เขมมิกาได้ผ่าตัดทำแท้งจนเสร็จ ความเจ็บปวด ระหว่างช่วงขายังทำให้เธอยืนขึ้นมาไม่ได้ เธอได้นั่งอยู่ ตรงเก้าอี้เย็นๆตรงหน้าห้องผ่าตัดประมาณครึ่งชั่วโมง เธอมีแรงขึ้นมา แล้วค่อยๆลุกขึ้น พยุงตัวเองกับผนังแล้ว เดินไปตามทาง
เธอเดินผ่านระเบียงที่ยาวเหยียด พอไปถึงครึ่งทาง ก็เห็นกวินอุ้มอลิสาไว้

แผลที่อยู่ตรงหน้าผากกับหัวเข่าได้ทำเสร็จแล้ว มี ผ้าก๊อตขาวๆติดอยู่ ตอนนี้เธอซบอยู่กลางอกของกวิน และพูดขึ้นอย่างสีหน้าที่เบิกบาน

กวินเห็นสายตาของเธอ อ่อนโยนมากๆ

เขมมิกาพยายามยืนให้แข็งแรง แค่รู้สึกว่าความ เจ็บปวดระหว่างขาของเธอยิ่งเจ็บขึ้นไปอีก ทำให้เธอ แทบจะยืนไม่ไหว

“เอ๊ะ พี่เอม ยังอยู่โรงพยาบาลอีกหรอ?” อลิสาม องเขมมิกา เอ่ยปากขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ใสซื่อ

กวินก็เงยหน้าขึ้น มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

มือที่วางอยู่ข้างกายเธอได้กำแน่นอีกครั้ง และเธอ ก็กระตุกมุมปากขึ้นหัวเราะอย่างเฉยชา และพูดขึ้นด้วย เสียงแหบ “ฉันทำผ่าตัดทำแท้งแล้ว กวิน ลูกของคุณ ฉันเอาออกแล้ว

ตอนเธอพูด เธอก็เงยหน้าขึ้นไปมองเขา

แสงไฟที่สว่างในโรงพยาบาล กระทบกับนัยน์ตา ของเอมมิกา ทำให้สายตาของเธอเปล่งประกายออกมาเหมือนดวงดาวที่ระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้าที่มืดมิด

ในใจของกวินถูกกระทบไปสักพัก และก็จางหาย ไปในพริบตา

“ถือว่าคุณแสนรู้” กวินเอ่ยปากขึ้นอย่างเย็น ชา อุ้มอลิสาไว้แน่นๆ และเดินผ่านเธออย่างไร้เยื่อใย “ยังไงก็แท้งไปแล้ว ก็รีบออกจากที่นี่สิ อย่ามาอยู่เป็น เสนียดของโรงพยาบาล”

เขมมิกาสั่นไปทั้งตัว จู่ๆเธอก็ยืนไม่ไหว ขาของเธอ อ่อนแรง แล้วล้มลงบนพื้นที่เต็มไปด้วยความเย็น

ตอนนี้มันดึกแล้ว บนระเบียงไม่มีเสียงอะไรใดๆ เลย มีแค่เสียงหกล้มของเธอที่ดังขึ้นอย่างชัดเจน

แต่กวินก็ไม่ได้หยุดฝีเท้าของตัวเองลงแม้แต่วินาที

เดียว

“พี่กวิน อาการของพี่เขมเหมือนจะไม่ดีเลย พวก เราส่งเธอกลับบ้านหน่อยไหม?” อลิสาเอ่ยปากด้วย ความกังวล

“ไปสนใจว่าเธอจะเป็นหรือจะตายทำไม? อย่า สนใจเลย! “กวินตอบกลับแบบนี้

มุมปากของเขมมิกาเผยรอยยิ้มออกมา แต่หางตาของเธอกำลังมีน้ำตาหลั่งออกมา

สุดท้ายเธอก็นอนอยู่ในโรงพยาบาลหนึ่งคืน ความ เจ็บปวดของการแท้งลูก ทำให้เธอเดินไม่ได้ พักฟื้นที่ โรงพยาบาลไปหนึ่งคืน สุดท้ายเธอก็ทำเรื่องออกจาก โรงพยาบาลในตอนกลางดึก แล้วเรียกรถกลับบ้าน

แต่พอผลักประตูคฤหาสน์ออก กลับเห็นแขกที่ไม่ รับเชิญ อลิสานั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

“พี่ กลับมาได้สักทีนะ”

อลิสานอนตะแคงอย่างสบายใจบนโซฟา กำลัง มองไปยังเล็บที่พึ่งทำเสร็จ แล้วก็ชี้โน่นนี่สั่งเธอไปเท น้ำมาให้ฉันหน่อย ต่อจากนี้ พี่ก็อยู่บ้านรับใช้ฉันดีๆแล้ว กัน”

เขมมิกาทำคิ้วขมวดมองเธอ “ใครอนุญาตให้เธอ

เข้ามา?”

อลิสาลุกขึ้นนั่ง “แน่นอนว่าต้องเป็นพี่กวิน เขา บอกว่าฉันเจ็บเข่าเดินไม่สะดวก บอกให้ฉันพักที่นี่ แล้ว ให้พี่ดูแลรับใช้ฉัน”

เขมมิกากำลังผ่าตัดทําแท้งเสร็จ แล้วเธอกลับ แสดงละครตบตาว่าตนรังแกเธอ เขมมิกาหันหลังไป แล้วเดินออกมา
เธอพึ่งเดินไปแค่สองก้าว ร่างอันสูงใหญ่ก็ได้โผล่

ออกมาตรงประตู

กวิน!

“พี่กวิน” อลิสาเอ่ยปากขึ้นด้วยเสียงหวาย “พี่ กลับมาแล้วหรอ

กวินพยักหน้าให้เธอ แล้วมองเขมมิกาด้วยสายตา ที่เย็นชา

“ไหนๆก็มาแล้ว นี่ เซ็นชื่อสิ”

เขาเอาเอกสารที่อยู่ในมือ โยนลงบนโต๊ะ

เขมมิกาก้มหน้ามองไป ตัวหนังสือตัวหนา “หนังสือหย่า ” ไม่กี่คำนั้นได้สะดุดเข้าตาเธอ

ทำให้เธอสูญเสียทุกอย่างแล้วให้เธอถอย แล้วให้ พวกเขาไปมีความสุขกันเองงั้นหรอ?

ฝันไปเถอะ!

กวินมองเธอด้วยความเย็นชาอีกครั้ง “คุณพูดอีกรอบสิ?”

เขมมิกามองไปยังสายตาที่เย็นชาของเขา และไม่กลัวอะไรเลย แล้วพูดขึ้นอย่างชัดเจน “ฉันบอกว่า ฉัน ไม่ยอมหย่า “ กวิน คุณเองที่ไม่เหลือทางออกให้ฉัน เดิน ฆ่ษลูกของฉัน ตอนนี้อลิสากลับมาแล้ว คุณกลับ อยากจะไล่ฉันออกจากชีวิตคุณแล้วไปอยู่กับเธอ? ไม่มี ทาง! ฉันจะไม่ยอมให้คุณมีชีวิตที่ดี ก็เพราะคุณไม่ได้ ให้ฉันมีชีวิตที่ดีๆ! การแต่งงานครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมหย่า เด็ดขาด!

แววตาของเขาดูโหดเหี้ยมขึ้น เขาก้าวมาข้างหน้า มือใหญ่ๆของเขาจับลำคอของเธอไว้

แค่เขาออกแรงอีกหน่อย ก็สามารถทำให้คอของ เธอหักได้

“เขมมิกา ผมไว้หน้าคุณแล้วคุณอย่าทำแบบนี้! หนังสือหย่า เซ็นซะ!” เขาข่มขู่เธอด้วยเสียงเย็นชา มือของเขาออกแรงขึ้นอีก ทำให้เขมมิกาหายใจยาก และทรมานมาก