บทที่ 1 เอาเด็กออก

“คุณเขมมิกาค่ะ คุณได้ทำแท้งมาสามครั้งแล้ว ทางเราไม่แนะนำให้คุณทำแท้งเป็นครั้งที่สี่ ในเมื่อตั้ง ท้องแล้ว อยากแนะนำคุณไปปรึกษากับหมอเพื่อคลอด เด็กคนนี้ออกมา”

ตั้งแต่ที่กลับมาจากโรงพยาบาล เขมมิกาก็มัวแต่ นึกถึงคำพูดของหมอ

ตอนสี่ทุ่ม เธอจอดรถไว้ตรงหน้าสวนของคฤหาสน์ ใหญ่ แม่บ้านจึงรีบออกมาต้อนรับเธอเข้าบ้าน สีหน้า ของเธอเต็มไปด้วยความซับซ้อน

เขมมิการู้สึกแย่เบาๆ ได้แต่จับกระเป๋าของตัวเอง

ไว้แน่นๆ

“คืนนี้เขากลับมาหรอ?” เธอถามขึ้นด้วยความไม่

แน่ใจ

แม่บ้านพยักหน้า และตอบกลับอย่างระวังคำพูด “ใช่ค่ะ คุณผู้ชายรอคุณเขมนานแล้วค่ะ”

เขมมิกาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอได้ดึงแขนเสื้อ ของตัวเองลงมา เพื่อปิดแผลที่ไปเจาะเลือดมา

เธอ ตั้งครรภ์มาสองเดือนแล้ว

เธอจำได้ว่าครั้งแรกที่เธอตั้งท้อง เธอรู้สึกดีใจกับเรื่องนี้มากๆ และบอกเรื่องนี้ให้กับสามีที่แต่งงานด้วยกัน มาสามปี ทีแรกก็นึกว่าจะทําให้ความสัมพันธ์ของพวก เขาดีขึ้น แต่นึกไม่ถึงเลยว่า เขาจะลากตัวเธอไปโรง พยาบาลและทําให้เธอต้องแท้ง

หลังจากนั้น ครั้งที่สองทุกอย่างก็เป็นเหมือนครั้ง

พอถึงครั้งที่สาม เธอก็แอบหนีเขาไปหาหมอ

เป็นเพราะว่าเธอแท้งครั้งที่แล้วทำให้ส่งผลกระ ทบกับร่างกายของเธอ ครั้งนี้เธอตั้งท้อง ครรภ์ของเธอ เหมือนจะไม่ค่อยแข็งแรง และหมอก็ไม่สนับสนุนเธอ ผ่าตัดทําแท้ง

ดังนั้น เธอเลยนึกจะทำเรื่องใจกล้าขึ้นมา เธอจะ แอบปิดบังสามีของเธอ แล้วแอบคลอดลูกออกมา

พอเธอค่อยๆผลักประตูเข้าไป เขมมิกาฝืนยิ้มออก มา “คุณกลับมาแล้วหรอ”

ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟา หน้าตาของเขาหล่อ เหลาแต่เย็นชาหน่อยๆ นัยต์ตาของเขาดูลึกลับ แล้ว จ้องมองมาที่เธอ แววตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา

“คุณท้องใช่ไหม?” เขาเอ่ยปากพูดขึ้นก็พูดถึงเรื่องนี้เลย
เขมมิกาหน้าซีดเผือกทันที และปฏิเสธกลับไป “ฉันไม่ได้ ไม่ได้ท้อง!

กวินเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความ เลือดเย็น และจ้องมายังเขมมิกา “โกหก ! ”

เขามองออกมาเธอกำลังโกหกเพียงในพริบตา

แล้วลุกขึ้น ร่างที่สูงใหญ่ของเขากำลังเดินมาใกล้ เขมมิกา “ให้คุณเลือกสองทาง ไปทำแท้งเอง หรือว่าให้ ผมสั่งคนพาคุณไป”

เขมมาคิดถึงก่อนหน้านี้ที่เธอท้อง เธอพยายาม ต่อต้านไม่ยอมไปทำแท้ง แต่ผู้ชายคนนี้ กลับส่งบอร์ดี้ การ์ดจับตัวเธอไปที่โรงพยาบาล เพื่อจะให้เธอทำแท้ง

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เธอก็กลายเป็นคนที่ถูกคน อื่นเยาะเย้ย

ทั้งจังหวัดนั้นรู้กันหมด ลูกสาวคนโตของตระกูล สุขศิริ เขมมิกา หน้าด้านไปแย่งแฟนของน้องสาว หลัง จากแต่งงานก็ต้องรับกรรมอย่างนี้ ตั้งท้องมาหลายครั้ง แต่ถูกสามีบังคับให้เอาเด็กออก และไม่มีบทบาทสำคัญ ในครอบครัวเลย

เขมมิกาเดินถอยหลังไปสองก้าว และจับท้องของ เธอไว้ “กวิน ฉันยอมหย่ากับคุณ ถ้าคุณอยากจะไปหาอลิสา อยากจะอยู่กับเธอ ฉันจะทำให้พวกคุณสมหวัง เอง แต่ฉันขอล่ะ อย่าให้ฉันไปเอาเด็กออกอีกเลย”

อลิสาเป็นน้องสาวของเขมมิกาที่ต่างพ่อกัน และก็ เป็นคนรักของกวิน

ตอนนั้นที่พวกเขาหมั้นกัน อลิสาก็หายตัวไปอย่าง ไม่มีสาเหตุ และไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย

และกวินเองก็ยิ่งเกลียดเข้าจนเข้ากระดูก

กวินมองเธออย่างไร้ความรู้สึก พูดออกมาแค่คำ เดียว แต่เต็มไปด้วยความเย็นชา “คุณคิดว่าผมจะให้ คนชั่วๆอย่างคุณ คลอดลูกของผมออกมางั้นหรอ?”

เขมมิกาสั่นไปทั้งตัว นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะโหดร้าย ขนาดนี้

กวินเชิดหน้าใส่เธอ และเดินไปตรงประตู “ภายใน วันพรุ่งนี้ ถ้าผมไม่ได้ยินเรื่องที่คุณไปทำแท้ง เดี๋ยวผม จะให้คุณกลายเป็นตัวตลกของจังหวัดนี้อีกครั้ง”

เขาพูดจบ ก็ได้หายตัวไป

ในบ้านก็เหลือแค่เขมมิกาที่จับหน้าของตัวเองไว้ แล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด
เธอรู้สึกปวดหน้าท้องเบาๆ หมอยังกำชับเธอให้ทำ ใจสบายๆ และมีจิตใจที่สงบ จะได้ไม่กระทบกับเด็ก

เธอเลยรีบหายใจเข้าลึกๆ และปรับอารมณ์ของตัว เองให้เย็นลง

ไม่ว่าจะยังไง คราวนี้เธอจะเก็บเด็กไว้อย่าง แน่นอน

ไหนๆกวินไม่เหลือเยื่อใยให้เธอขนาดนี้ งั้นเธอก็จะ ออกจากที่นี่ แล้วไปหาที่แห่งหนึ่งและแอบคลอดเด็กคน นี้ออกมา

พอนึกถึงอย่างนี้ เขมมิกายังไม่ทันได้เก็บของ ก็รีบ เอากระเป๋าของเธอแล้วเดินออกมา

“คุณเขมมิกาค่ะ ดึกขนาดนี้แล้ว คุณจะไปไหน ค่ะ?” แม่บ้านเดินตามไป

เขมมิกาไม่ได้ตอบกลับอะไร เธอรีบวิ่งไปที่รถ แล้ว สตาร์ทรถ ขับรถไปบนท้องถนน

เธอพาเด็กน้อยในท้องออกจากที่นั่น

รถขับออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ และกำลังจะขับเข้าเมือง
แต่ว่า ก่อนที่เธอจะขับรถผ่านไฟแดงไป กลับมีรถ ที่สวนมาอีกทางมาชนรถของเขมมิกา

เธอถูกรถคันนั้นชนจนรถเสียหลักไปชนกับต้นไม้ ทันใดนั้นขาของเธอก็มีเลือดสีแดงสดไหลออกมา

เธอหายใจเข้าลึกๆ และรู้สึกเจ็บปวดมากๆ และ ค่อยๆเปิดประตูออกไปมองรถอีกคัน

แต่พอเธอเปิดประตูออกไป คนที่นั่งอยู่ตรงคนขับ กลับเป็นน้องสาวที่หายตัวไปเมื่อสามปีก่อน อลิสา