ตอนที่ 4 เขากำลังจะมา

เมื่อถึงตอนเช้าตรู่ ฟางหยิวก็ยังไม่เห็นเหยนเฉิน

ทุกครั้งที่มีรถผ่านหน้าประตู ฟางหยิวจะเปิดประตูออกไป รอ… แต่ก็ผิดหวังเสมอ

เธอทําอาหารเย็นเป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่เหยนเฉินก็ไม่เคยมา ทานเลย

เธอไม่สามารถกินได้มากขนาดนั้น ตอนที่เธอทิ้งอาหาร เธอ รู้สึกแย่มาก การที่กินทิ้งกินขว้างเป็นเรื่องที่ไม่สมควรจะทำ

ต่อมา เธอก็ไม่ได้ทําอาหารอีก การทานอาหารของเธอก็ดู สบายมากขึ้น เธอซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทางออนไลน์มาเยอะมาก เอาไว้ทานตอนที่เธอหิว

ประมาณสามเดือนต่อมา ฉิน งส่งข้อความมาทาง WeChat : ประธานเหยนจะไปหาคืนนี้

ฟางหยิวที่กำลังมึนงง เมื่อเห็นข้อความ เธอกระโดดลงจาก โซฟาทันที เขากำลังจะมา

ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า และมีเวลากว่าสิบชั่วโมงก่อนจะ ถึงตอนกลางคืน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและไปที่ตลาด เพื่อซื้อวัตถุดิบในการทำอาหาร หลังจากกลับมาเธอก็ทำความ สะอาดบ้าน ตอนนี้บ้านดูสะอาดและเรียบร้อยมากยิ่งขึ้น
เมื่อเตรียมอาหารมื้อดึกไว้แล้ว เธอก็ไปแต่งตัว ประมาณหนึ่ง ทุ่มเธอก็เอาอาหารมาวางบนโต๊ะ เพื่อป้องกันไม่ให้อาหารเย็น เธอใช้หม้อขนาดเล็กใส่อาหารและจัดอาหาร

สุดท้าย เธอก็รอเขาอย่างมีความสุข

หนึ่งทุ่มยังไม่มา

สองทุ่มก็ยังไม่มา

สี่ทุ่มก็ยังไม่มา

เที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่มา

เธอรออยู่ตรงหน้าต่าง มองไปยังนอกหน้าต่าง ในที่สุดภาย ใต้แสงไฟ ก็มีรถ Rolls Royce มาจอดอยู่ตรงหน้าบ้านพัก

ฟางหยิวดีใจมาก แม้แต่รองเท้าก็ลืมใส่ เธอรีบวิ่งไปออกไป

หาเขาทันที

ในขณะที่ชายร่างสูงโปร่งก็ออกมาจากรถ ฟางหยิววิ่งเข้าไป กอดเขาโดยไม่คำนึงถึงตัวเอง

หลังจากที่ห่างกันสามเดือน ความคิดถึงมันก็เพิ่มพูนมากขึ้น ทุกวัน

หญิงสาวที่อ่อนโยนและบอบบางรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของ เขา เขาให้ความอบอุ่นแก่เธอ ในคืนฤดูหนาวนี้

เหยนเฉินยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาที่แสดงถึงความเหนื่อยล้า ดูสว่างขึ้นมาในทันที
เขาก้มหน้าลง เห็นเท้าของหญิงสาวที่ไม่ได้ใส่รองเท้าและ ถุงเท้า เท้าที่บอบบางก้าวเดินบนถนนหินแข็งที่เปื้อนโคลนสีเทา

“ทำไมรองเท้าก็ไม่ใส่ แล้ววิ่งมาแบบนี้?”

ฟางหยวกอดเขาไว้แน่น พูดว่า “ฉันนึกว่านายจะไม่ต้องการ ฉันแล้ว”

เธออดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอ หัวใจเธอเต้นเร็วมากเพราะรู้สึก ตื่นเต้น

สามเดือนแห่งความเหงาและความเงียบ มันทรมานมาก แต่

ไม่ว่ายังไง เขาก็กลับมาแล้ว

เธอสวมชุดกระโปรงที่สวยงาม แต่งหน้าอ่อนๆ ริมฝีปาก สีชมพู ทำให้อยากจะจูบสักที

เหยนเฉินใจเต้น และก็เริ่มขยับตัวทันที

เขาโอบเอวของหญิงสาวไว้ ก่อนที่จะจูบลงไป

ดูเหมือนว่าเธอจะไร้เรี่ยวแรง ร่างกายของเธอก็ดูนุ่มนิ่มมาก

ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาว เดินเข้าไปในห้อง และมองข้ามอาหาร บนโต๊ะนั้นและขึ้นไปที่ชั้นสอง ก่อนที่จะวางเธอลงบนเตียงและ เริ่มทําเรื่องที่เขาคิดถึงมาตลอดสามเดือน

“เฉิน ฉันคิดถึงนายมาก นายคิดถึงฉันไหม?” ฟางหยิวถาม ด้วยน้ำตาคลอ น้ำตาของเธอทำให้หัวใจของชายหนุ่มอ่อนโยน

เหยนเฉินตอบ “คิดถึงสิ เพราะงั้นก็เลยรีบมาหาเธอเลย”
“จริงหรอ?” ฟางหยิวร้องไห้ด้วยรอยยิ้ม ภายในใจเธอเต็มไป ด้วยความสุข

จูบของชายหนุ่มยังดำเนินต่อไป มันดูอ่อนโยนแต่ก็ดูเอาแต่ ใจ จากนั้นก็ยกขาของหญิงสาวขึ้นก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมนั้น เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่ฟางหยิวจะตื่นขึ้นมา เหยนเฉินก็จากไปแล้ว

สามครั้งต่อคืน เธอถูกกระทำมากเกินไป เธอจึงไม่สามารถตื่น เข้ามาทำอาหารเช้าให้กับเขา

ตอนเช้าประมาณสิบโมง ฉันส่งมาที่นี่เพื่อเอาของบางสิ่งบาง

อย่างมาให้ฟางหว

มีเสื้อผ้าที่สวยงาม กระเป๋าและเครื่องประดับ ฟางหยิวถามอย่างดีใจ “พวกนี้คือที่เฉินให้ฉันหรอ?”

ฉันซ่งเห็นใบหน้าที่มีความสุขของฟางหยิว เขามองเธอด้วย สายตาที่เหยียดหยาม แต่เขาก็รีบเก็บมันกลับไป ก่อนที่จะพยัก หน้าอย่างรวดเร็ว “ประธานเหยนพอใจกับคุณฟางมาก นี่เป็น รางวัล”

รางวัล? ฟางหยวชะงักไป และถามกลับไป “นี่คือรางวัลแต่ ไม่ใช่ของขวัญหรอ?”

ฉันส่งไม่คิดว่าฟางหยิวจะถามแบบนี้ “ถ้าคุณฟางชอบ คิดเสีย ว่าเป็นของขวัญก็ไม่ได้เสียหายอะไร

ของขวัญ เป็นสิ่งที่ให้พร้อมกับความรู้สึก
รางวัล เป็นเพราะทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี จึงมีสิ่งนี้ มาตอบแทน

ความหมายของสองคำนี้ต่างกันมาก และฟางหยวก็คิดแบบ นั้น ความสุขที่อยู่บนใบหน้าก็หายไปทันทีเพราะการสนทนาใน ครั้งนี้

ตอนกลางคืน เหยนเฉินมาอีกแล้ว

อาหารที่เตรียมไว้ของฟางหยิวก็สูญเปล่าเช่นเคย

ไม่มีการสื่อสารระหว่างคนทั้งสอง เพราะส่วนใหญ่จะใช้เวลา อยู่บนเตียงมากกว่า

ที่จริงฟางหยิวอยากจะพูดคุยกับเหยนเฉินให้มากยิ่งขึ้น อยาก ขยับความสัมพันธ์ให้มากขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้ให้โอกาสเธอเลย

ทุกครั้งหลังเสร็จจากกิจกรรม เธอก็จะเหนื่อยมากๆ

บางครั้งเธอก็พูดตอนที่เหนื่อยล้า ว่า “ฉันเป็นแฟนให้นายดี ไหม ฉันไม่ต้องการเสื้อผ้า เครื่องประดับ กระเป๋าของนาย และไม่ เอาบัตรของนายด้วย ฉันจะทำกับข้าวให้นายทุกวัน ทำความ สะอาดบ้าน ทําเรื่องบนเตียง แต่ฉันอยากเป็นแฟนของนาย”

เหยนเฉันคิดว่ามันตลกมาก ไม่ต้องการเงิน แค่อยากจะเป็น แฟนของฉัน ทำไม?”

ฟางหยิวเผลอพูดออกมา “เพราะฉันชอบนาย นายจำฉันไม่ได้ แล้วจริงๆหรอ….”