บทที่ 3 ตามที่พวกเขาปรารถนา

ในที่สุดวันแต่งงานก็ถูกกำหนดขึ้นในอีกสามวัน

หลังจากที่พ่อแม่ของซื้อโม่หยุนได้ตรวจสอบประวัติของ หนิงเฟยแล้ว ก็พึงพอใจกับหล่อนอย่างมาก อย่างน้อยหล่อน เป็นผู้หญิง!

ผู้ใหญ่ทั้งสองได้รีบแจกการ์ดเชิญงานแต่งเพื่อกั้นไม่ให้ ลูกชายตัวเองเปลี่ยนใจ กลัวว่าจะเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นระหว่าง ทาง

ทีนี้ วงการของผู้ที่มีอำนาจในเมืองนั้นกำลังร้อนระอุ

“ประธานซือจะแต่งงานจริงๆเหรอครับ? ไม่ทราบว่าเป็น ลูกสาวบ้านไหนครับ ทำไมถึงไม่มีข่าวออกมาเลย?”

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะการ์ดเชิญ ฉันยัง อยากให้ลูกสาวของฉันไปลองดู

“พูดไปข้อความบนการ์ดเชิญ ไม่ให้นักข่าวคนใดคนหนึ่งมาส ถานที่ ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปใดๆเลยนี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

“เฮ้อ! ฐานะของตระกูลซื้อใครจะกล้าขัดขืนล่ะ แค่ถูกรับเชิญ ก็แทบจะต้องขอบคุณฟ้าดินกันแล้ว

สามวัน ผ่านไปในกระพริบตา ซื้อโม่หยุนได้คำนึกถึง สถานการณ์ของหนิงเฟย จึงได้รับเธอเข้ามาอยู่ก่อนที่บ้านพักเขา
เรื่องราวในครั้งนี้ทําให้หนิงเฟยรู้สึกดีกับผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ บนปลายยอดพีระมิด

เมื่อถึงวันแต่งงาน หนิงเฟยนั่งอยู่บนรถเพื่อเดินทางไปยัง โรงแรม

เจียงหลิงได้เห็นหนิงเฟยสวมชุดแต่งงานเป็นครั้งที่สอง เลย อดไม่ได้ที่จะถอนหายในใจ หวังว่า ในครั้งนี้หล่อนจะพบกับ ความสุขของตัวเองแล้วจริงๆ

หนิงเฟยมองดูทิวทัศน์ที่ผ่านไปตามทางนอกหน้าต่าง หล่อน

ค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ซื้อโม่หยุนพูดขึ้นมาเมื่อคืนนี้

ข่าวเรื่องการแต่งงานจะไม่แพร่ออกไปตอนนี้ แต่เริ่มจากตอน นี้เธอก็คือนายหญิงของตระกูลซื้อ ฐานะของตัวเองเอาไว้ด้วย

“เข้าใจแล้ว แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่ไม่เป็นจริง ฉันเองก็ ไม่สนใจแล้ว” หล่อนพยายามทําเป็นเหมือนไม่แยแส

เมื่อได้ยินแบบนั้น ปากของผู้ชายก็กระตุกขึ้นมาและพูดว่า

“ไม่ได้หรอก”

และภายใต้การจัดงานของซื้อถึงหยัง หลินเวยเองก็ยังได้รับ การ์ดเชิญอย่างสุดวิสัย

“งานแต่งงานของซื้อโม่หยุนอย่างนั้นเหรอ?

สีหน้าของหลินเวยดูผิดปกติเล็กน้อย ไหนบอกว่าคุณชาย หนุ่มคนนี้เป็นเกย์ไม่ใช่?
อย่าคิดว่า หลินเวยรีบสั่งให้คนเตรียมของขวัญเอาไว้อย่าง รวดเร็ว ถ้าหากตีสนิทกับคุณชายใหญ่ซือของตระกูซือนี้ งั้นนั้นผู้ สืบทอดของตระกูลหลิน จะเหลือถึงน้องชายคนนั้นของเขาเหรอ?

ในขณะที่หลินเวยกับของขวัญที่เตรียมเพื่อจะไปโรงแรม และ ความไม่คาดคิดก็เกิด

เมื่อเหล่าบริกรที่อยู่ในงานเลี้ยงต่างก็บอกว่าเขาเข้าไปไม่ได้?

“คุณทําความเข้าใจผิดหรือเปล่า ฉันมีการ์ดเชิญนะ” เพื่อ กังวลถึงความเสียหน้า หลินเวยจึงได้ลดเสียงลง และพูดออก มา

บริกรจึงโค้งตัวลงแล้วตอบกลับอย่างสุภาพว่า “คุณชายโต ของพวกเราบอกเอาไว้นะครับ เชิญคุณรออยู่ด้านนอกนะครับ เขาจะออกมาพบคุณหลังจากงานเลี้ยงแต่งงานจบครับ

เมื่อพูดย่างนี้ หลินเวยจึงได้แต่คิดว่ามันคงไม่ง่ายล่ะที่จะกลับ ไป ซื้อโม่หยุนถึงกับเป็นคนพูดเอง หรือว่าตนเองไม่ให้ให้หน้า เขา?

แล้ว การแต่งตัวที่ถูกกาลเทศะหลินเวย ก็ยืนตากแดด และ ตกเป็นเป้าหมายของคนที่เดินผ่านไปผ่านมารอบๆด้วย

หากตอนนี้หลินเวยกลับไปในตอนนี้ ก็จะพบว่าไม่ไกลจาก ด้านหลังของเขานั้น จะมีผู้คนอีกคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์ เดียวกันกับเขา “บุคคลเป้าหมาย

“พี่ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริงๆ ให้ผมเข้าไปเถอะนะ!”อถึงหยางร้องขอความเมตตาด้วยสีหน้าขมขื่น

ชื่อโม่หยุนอยู่ในชุดสูทติดเข็มกลัด “ถ้าหากคนที่นายพามา เขาไม่ไป นายเองก็อย่าคิดไปไหนเลย!!

เมื่อพูดจบเขาก็เดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยง

ฟ้าเริ่มจะมืดลงแล้ว หลินเลยที่รออยู่อย่างกระวนกระวาย

ซือถึงหยังหิวจนเวียนหัวตาลาย

จนกระทั่งมีบริกรคนหนึ่งเดินออกมาและพูดกับหลินเวยว่า “คุณชายโตของพวกเราบอกว่า วันนี้ท่านเหนื่อยแล้ว ขอให้คุณ หลินนัดหมายมาใหม่วันอื่นครับ”

หลินเวยแอบกําหมัดของเขาไว้แน่น จากนั้นก็ปล่อย แล้วยิ้ม ตอบส่งๆไป

อากาศยามค่ำคืนหนาวราวกับน้ำ หนิงเฟยดื่มเบียร์ในงาน เลี้ยงนิดหน่อย แต่ก็ยังส่วนมากก็ถูกซื้อโม่หยุนดื่มเอาไว้หมด หล่อนอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานั่งเล่นเก้าอี้นุ่มๆตรงระเบียงและชมดู เกมส์ที่ตระกูลซือได้สร้างขึ้น

สมกับที่เป็นอาณาบริเวณของเถ้าแก่ใหญ่จริงๆ สวนดอกไม้ ด้านหลังนี้สวยมากๆ

และในเวลานี้ ซื้อโม่หยุนก็เดินเข้ามา เส้นผมที่เปียกเล็กน้อย นั้นทำให้เขาที่เย็นชาเล็กกว่าปกติ และสิ่งที่ถูกแทนคือเสน่ห์ที่ยั่ว ยว เพียงแต่มองบนใบหน้าเขาแล้วมีความหนาวเหน็บอยู่บ้าง เล็กน้อย
“เอ่อ…….เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?”

“พ่อแม่ของฉันอยากให้พวกเรานอนด้วยกัน”

“ไม่เป็นไร เตียงออกจะใหญ่ ฉันนอนอีกฝั่งก็พอแล้วล่ะ” หนิงเฟยพูดด้วยความเข้าใจ

“พวกท่านคงจะแอบฟังอยู่ข้างๆ

“อย่างนั้นจะทำอย่างไรกันดีล่ะ?”

“ก็ทําตามที่พวกเขาต้องการ”

ทันทีที่พูดจบ หนิงเฟยก็เบิกตาโพลง มองไปที่ซื้อโม่หยุนที่ เริ่มถอดเสื้อผ้า…….