บทที่5 สัญญาทุนสนับสนุนมาแล้ว สามร้อยล้านพอหรือไม่

วันที่สอง

ในห้องของอินซิน เธอต้นสมุดสีแดงออกมาเล่มหนึ่งเป็น ทะเบียนสมรส

“ฉินเฟิงเจ็ดปีก่อนคุณไปไม่บอกลา มาวันนี้อย่าหาว่าฉัน ใจร้ายละกัน”

น้ำเสียงของอินซินแสนเยือกเย็นจับทะเบียนสมรสไว้และ ตัดสินใจว่าหลังเลิกงานของวันนี้ เธอจะไปหย่ากับฉันเพิ่ง

“แม่คะ กั่วถั่ว……”

ฉินกั๋วกั๋วเดินมาเธอสวมชุดกระโปรงน้ำตาคลอมองไปที่ ทะเบียนสมรส น้ำตาของเธอรินไหลพลางพูด “แม่คะ กั่วกั่วเพิ่งมี พ่อ”

“พ่อหนูตายไปนานแล้ว”

อินซินเห็นสภาพทั่วถั่วก็ใจอ่อนขึ้นมา แต่เพื่ออนาคตของพวก เขาไม่ควรมีความสัมพันธ์กับคนห่วยๆแบบนั้นแล้ว ทันใดนั้นก็ อุ้มฉินถั่วถั่วออกจากบ้าน

เมื่อไปถึงบริษัทก็เห็นป้ายของบริษัทซานหยวนกรุ๊ปตรงประตู แววตามีแสงระลึกถึงความหลังเปล่งออกมา เพราะบริษัทนี้เธอ เป็นคนค่อยๆก่อตั้งมาเองกับมือ
“ฉินเฟิง คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง!

เวลานี้ จู่ๆอื่นในก็เห็นร่างที่ยืนตรงอยู่ที่ประตู

ร่างนั้นเธอรู้จักคือฉันเพิ่ง

“รอคุณไง” ฉินเฟิงอมยิ้ม

“รอฉัน? คุณใจดีถึงขั้นที่รอฉันเลยเหรอ? เหอะ คุณรับสินบน จากหัวหน้าตระกูลวันนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุมายอมรับ ผลลัพธ์กันเถอะ เมื่อฉันโอนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ไปงั้นคุณก็ควรโอน เงินค้างชำระงวดสุดท้ายมาให้ฉัน

อินซินยิ่งคิดสีหน้ายิ่งไม่ดี

“ไม่ใช่ ผมกับพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย” ฉินเฟิงส่ายหัว

แต่อินซินกลับไม่เชื่อ “เหอะ งั้นคุณก็มีจุดประสงค์ที่สองสินะ ที่มาวันนี้เพื่อดูเรื่องตลกของฉันสินะ โอเคฉันจะทำให้คุณพอใจ ถ้าวันนี้เจรจาเรื่องเสร็จเราไปสำนักกิจการพลเรือนเพื่อหย่ากัน เถอะฉันนัดเอาไว้แล้ว

“ไม่ใช่ คุณฟังผมอธิบายก่อน”

ฉินเฟิงเพิ่งพูดไปได้สองคำ อินซินก็เดินจากไปพร้อมรองเท้า ส้นสูงอย่างไวพร้อมกับความเย็นชาและหันกลับมาพูดประโยค

นึง “อย่าหลงทางล่ะ ฉันไม่อยากรออีกวัน”

สำหรับคนห่วยๆอย่างฉินเฟิง อินซินอยากจะหย่าด้วยตอนนี้เลย
ฉันเพิ่งรีบตามไปยังไงก็เป็นตั้งเทพแห่งสงครามของประเท ศต้าหัว แม้แต่ผู้หญิงคนเดียวก็ยังตามไม่ทัน โชคดีที่ห่างกัน เพียงเมตรเดียวไม่เกินหรือไม่น้อยไปกว่าครึ่งนิ้ว

เมื่อเข้ามาถึงห้องประชุมคณะกรรมการ ตอนนี้ห้องประชุมเต็ม ไปด้วยผู้คนชายชราหัวงอกนั่งอยู่ตำแหน่งหลักแต่ก็ยังดูมีชีวิต ชีวา เขามองไปที่อื่นซินที่เดินเข้ามาและค่อยๆลืมตามองไปที่ดิน เฟิงพลางเอ่ยปากพูด “ที่แท้ก็แกนั่นเองคนขอทาน กลับมาจริงๆ เหรอ?”

สายตาแฝงความดูถูก

“คุณปู่”

เมื่ออินซินได้ยินเสียงนี้ก็ขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะยังไงฉินเฟิงก็ยัง เป็นสามีของเธอตามกฎหมาย

“อินซินแกจะโกรธทําไม พวกเรากำลังช่วยเธอระบายอารมณ์ หมอนี่มันทำร่างกายเธอแปดเปื้อน จากนั้นเจ็ดปีก่อนไปก็ไปไม่ กล่าวลาปล่อยให้เธอท้อง หลายปีมานี้ลูกไม่มีพ่อมาตลอด สารเลวแบบนี้มีค่าอะไรให้โมโหแทน?”

อินปายเดินออกมาในนามของอินซินและหยิบประเด็นนี้ออก มาพูดในห้องประชุม เมื่อผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ได้ยินก็หัวเราะ เยาะในใจ

เรื่องนั้นเป็นเรื่องเจ็บปวดใจของอินซิน

“พอแล้ว คนไร้ประโยชน์แบบนี้ไม่มีค่าที่จะหยิบออกมาพูด ที่ตามมาวันนี้เพราะมาเป็นพยานพูดเรื่องของเมื่อวานต่อดีกว่า ของอินซิน โบกมือ ให้พวกเขากลับไปคุยเรื่องของเมื่อวาน

“เมื่อวานอินซินได้ตอบตกลงกับพวกเราแล้ว และเดิมพันไว้ว่า วันนี้จะมีเจ้านายคนไหน สัญญาลงทุนสนับสนุนมาไหม ถ้าไม่มี งั้นอินซินต้องคืนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์แก่ตระกูล”

อิ่นป่ายยืนขึ้นและกล่าวด้วยความตื่นเต้น

“ที่แท้อินซินก็เป็นคนใจกว้างนี่เอง ฉันยังคิดว่าตายยังไงเธอก็ คงไม่ให้หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์แก่บริษัทแต่ไม่คิดว่าวันนี้เหมือนให้ฟรี ฮ่าๆ”

“อินซินเธอคิดยังไง เดิมที่หัวหน้าตระกูลจะซื้อหุ้นนี้ด้วยราคา สูงแต่เธอกลับบอกว่านี่คือสิ่งที่เธอเหลือไว้ให้บริษัทซานหยวน กรุ๊ป และไม่เต็มใจที่จะขายมัน แต่วันนี้เธอกลับให้ฟรี

“ที่แท้อินซินทำเพื่อหัวหน้าตระกูลนี่เอง เมื่อก่อนฉันเข้าใจผิด

สินะ”

คนในห้องประชุมหัวเราะออกมา

พวกเขารู้หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์นี้สำคัญกับอินซินแค่ไหน

ยิ่งไปกว่านั้น คนในบริษัทบางคนรู้เรื่องราวภายในและรู้ว่าวัน นี้คงไม่มีใครเอาสัญญาลงทุนสนับสนุนมาส่ง

“un!”

อินซินตัวสั่นสายตามองไปที่ฉันเพิ่งที่อยู่ด้านหลังเธอด้วยความรังเกียจ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเพิ่งเธอคงไม่ต้องเอาสิ่งนี้มาเดิม

จากนั้นก็ทำให้เธอประหลาดใจ ฉินเฟิงก้าวไปข้างหน้ากวาด สายตามองพลางพูด “อิ่นป่ายยังมีอีกเรื่องที่นายไม่ได้พูด ก็คือ ถ้าวันนี้มีสัญญาลงทุนสนับสนุนจริงจะทำยังไง?”

“หะ? มีสัญญาลงทุนสนับสนุน

อื่นายยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเกิดว่ามีจริงงั้นอื่น ซินก็จะได้กลับสู่ตำแหน่งคณะกรรมการ แต่ทว่าพวกคุณคิดว่าวัน นี้จะมีสัญญาลงทุนไหม?”

อันที่จริงกองทุนของพวกเรานั้นมีช่องโหว่ขนาดใหญ่เกินไป ต้องการทุนสามร้อยล้านจึงจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แต่ตอนนี้เมืองเจียงเฉิงไม่มีใครอยากลงทุนกับเรา”

“ฉันที่เป็นผู้จัดการฝ่ายรัฐมนตรีรับผิดชอบในส่วนเจรจาหารือ เมื่อเอ่ยถึงเรื่องลงทุนสนับสนุนไม่มีบริษัทไหนเต็มใจ ทุกคนต่าง หลีกเลี่ยงวันนี้เกรงว่าคงยากอีกแล้ว”

“ไม่ใช่ว่ายากอีกแล้วแต่มันแน่นอน แต่ว่าเรายังมีอีกเจ้านึง บริษัทชิ่งหยางกรุ๊ปเต็มใจสนับสนุนเราแต่ประธานบริษัทชิ่งหยาง หลี่เทียนเฉิงอยากรับเลี้ยงฉินกั๋วกั่วเป็นลูกสาว แต่ไม่ว่ายังไงถิ่น ซินก็ไม่เต็มใจ เมื่อวานปฏิเสธประธานหลไปนี่มันผลักบริษัทเรา ลงหลุมไฟชัดๆ โชคดีที่ตอนนั้นบีบเธอออกจากคณะกรรมการ

ทุกคนเจราจาเรื่องนี้ เดิมทีอินซินเป็นผู้บริหารบริษัทซานหยวน กรุ๊ปแต่หลังจากเกิดเรื่องนั้นพวกเขาก็บีบอินซินออกจากตำแหน่ง
“อินซิน อย่าหาว่ารังแกแกเลย แกไม่เหมาะที่จะบริหาร บริษัทซานหยวนกรุ๊ป”

ปู่ของอินซินเหล่ตาและพูดเหมือนที่คนแก่พูด

อินซินสั่นไปทั้งตัว บริษัทซานหยวนกรุ๊ปที่เธอก่อตั้งมา ในวันนี้ มาบอกว่าเธอนั้นไม่เหมาะที่จะบริหารบริษัทนี้

“อินซิน วันนี้เธอก็หยุดฝันเถอะ ไม่มีบริษัทไหนมาหรอก จุดนี้ ฉันมั่นใจมากไม่มีไอ้โง่คนไหนเต็มใจที่จะแก้ไขปัญหาของบริษัท เราหรอก…..

อื่นปายยิ้มแต่ยังไม่ทันพูดจบ

ทันใดนั้น ก็ร่างหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากประตู โดยถือสัญญาอยู่ใน มือ เสียงป๋อมแป๋มและคุกเข่าต่อหน้าอิ่นซิน “คุณหนู……น…คุณ ผู้หญิง… ปล่อยบริษัทของเราไป … ได้โปรด… นี่คือสัญญา…ทุน สนับสนุน… สามร้อยล้าน … ถ้าไม่พอ…ฉันสามารถเพิ่มให้ la…”

คำพูดนั้นสั่นสะท้านด้วยความกลัวเล็กน้อย

และเมื่อตระกูลลิ่นพบว่าร่างนั้นเป็นใคร พวกเขาจึงตกตะลึงกัน