บทที่1 คนใบ้ที่ตั้งครรภ์

ยามค่ำคืน

ชายคนนั้นหยิบเสื้อสูทจากบนพื้น เดินออกไปด้านนอก ออก ไปอย่างรวดเร็ว กลับไปที่ห้องนอนของเขา

แต่งงานมาสองปี ซูข้าวกับเฉินซี นอนแยกห้องกันมาโดย ตลอด

เมื่อลืมตาขึ้นก็เป็นรุ่งสางในวันรุ่งขึ้นแล้ว ข้างหูก็ได้ยินเสียง ออกอากาศจากโทรศัพท์มือถือที่ตั้งไว้

“คุณแม่ วันนี้คุณตั้งครรภ์ได้ยี่สิบเจ็ดสัปดาห์กับอีกสองวัน แล้ว ยังเหลืออีกแปดสิบเก้าวันคือวันที่ครบกําหนดคลอดแล้ว ในช่วงเวลานี้ หวังว่าคุณ…………

ในความคิดของซูข้าว สิ่งที่ปรากฏคือเธอกลับมาจากโรง พยาบาลในวันนั้น ยื่นผลตรวจให้เขาต่อหน้า ชายคนนั้นมองดู ใบนั้นเขียนไว้ ตั้งครรภ์ สองคำนี้ สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียด ทันที

เขาทิ้งคำพูดอย่างไม่แยแสว่า “เอาออก

วินาทีนั้น ซูข้าวเหมือนจะเสียใจมาก ตอนนั้นทำไมถึงเลือก แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเองเลย

ความรู้สึกที่ซับซ้อน ถูกรบกวนด้วยเสียงของพี่เลี้ยงจากนอกประตู

“คุณผู้หญิง ได้เวลาทานอาหารเช้าแล้ว

ขณะที่ข้าวลงมา ชายคนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้ว เขาสวมชุดสูท และรองเท้าหนัง เสื้อเชิ้ตสีขาว พับข้อมือเสื้อขึ้น อ่านหนังสือพิมพ์ อยู่

ตรงหน้ามีซีสหั่นฝอยและทาร์ตลาวา

นี่อาหารเช้าของเขาในทุกๆวัน

สายตาของเธอเหลือบมองชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว เดินไปนั่ง อีกข้าง พี่เลี้ยงเดี่ยวหลงเปาออกมา แล้วถามว่า “คุณผู้หญิง ไปตรวจสุขภาพวันนี้ ฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณนะ ถ้าคุณไปคนเดียว คงจะไม่สะดวก”

ข้าวพยักหน้า ปลายตาสังเกตเห็นคิ้วขมวดของชายคนนั้น ซู ข้าวลดสายตาลงทันที

พี่เลี้ยงยกโจ๊กร้อนๆออกมา ซูข้าวไม่ทันระวัง ชนพี่เลี้ยง โดยตรง โจ๊กร้อนๆกระเด็นใส่มือ

“โอ้”

เสียงที่ไม่พึงประสงค์ เหมือนเสียงดีดฝ้ายที่แสบแก้วหู

สังเกตเห็นชายคนนั้นขมวดคิ้วหนักขึ้น เธอเงียบและวิ่งไปที่ ห้องครัวด้วยความเจ็บปวด ใช้น้ำเย็นล้างมือที่โดนน้ำร้อนลวก เธอเป็นใบ้ พูดไม่ได้
เสียงที่สามารถส่งเสียงออกมาได้

เป็นเหมือนเสียงเมื่อครู น่าเกลียด และแสบแก้วหู

หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว เฉินซีก็ถือเอกสารออกไปข้าง นอก พี่เลี้ยงเก็บโต๊ะอาหารไปด้วย พูดไปด้วย “คุณผู้หญิงก็ขึ้น ไปเตรียมตัวก่อน พวกเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ”

ข้าวพยักหน้า เดินขึ้นชั้นบนไป

ประมาณแปดโมงขึ้น เธอมาพร้อมกับพี่เลี้ยงที่โรงพยาบาล นารีเวชที่ใหญ่ที่สุดในเมือง

เธอลูบท้องของเธอ เธอเข้าใจดี เด็กคนนี้ เพราะพึ่งพาความ สามารถของตัวเธอเองจึงเก็บไว้ได้ เขาไม่มีวันจะยอมรับ

ก่อนหน้านี้ เธอหยิบพินัยกรรมที่คุณยายของ เฉินซีเขียนไว้ ก่อนเสียชีวิต ในกระดาษขาวๆตัวหนังสือสีดำเขียนไว้อย่าง ชัดเจน การแต่งงานระหว่างตระกูลลี่กับตระกูลซู เด็กที่เกิดมา ก็ คือทายาท ในอนาคตของบริษัท ชื่อ

ยึดถือความเชื่อนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแต่งงานกับ เธอ และล้มเลิกความคิดที่จะให้เธอทำแท้ง

มองไปที่หน้าจอมอนิเตอร์อัลตร้าซาวด์สี ภาพสดของทารกใน

ครรภ์ ตัวเล็กๆ ทำให้เธอ ใจสั่น

“เด็กแข็งแรงดี อีกสองเดือนก็จะครบกำหนดวันคลอดแล้ว ช่วงนี้ต้องพักผ่อนเยอะๆ
หลังจากที่หมอตรวจเสร็จก็ยื่นเอกสารการตรวจให้ข้าว

เธอยิ้มแล้วพยักหน้า แล้วฟังคำแนะนำจากหมอ เรื่องระหว่าง สามีและภรรยา ช่วงนี้ต้องพยายามหลีกเลี่ยง เพื่อสุขภาพของ ทารก ต้องให้พ่อของลูกเรียนรู้ที่จะอดทนด้วย”

ซูข้าวหน้าแดง คิดถึงเรื่องเมื่อคืน รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ดวงตาอันสวยงามหักห้ามใจเล็กน้อย

ชั่วขณะที่เธอหันกลับและกำลังออกห้องไป คุณหมอที่อยู่ด้าน หลังก็โทรออก พูดเสียงเบา “คุณนาย ตรวจเรียบร้อยแล้ว ทารก ในครรภ์มีสุขภาพแข็งแรงดี ไม่มีปัญหาด้านการพูด………… เข้าใจ คุณสบายใจได้ เด็กจะไม่เป็นใบ้เหมือนข้าว แน่นอน……..

ทุกคําพูด ดังอยู่ในหูของซูข้าว ตระกูลลี่ติดต่อกับทางโรง พยาบาล ทําการทดสอบทางพันธุกรรมสำหรับเด็กโดยไม่บอก เธอ

ดังนั้น การตรวจเช็กตามปกติตอนนี้ถึงได้ยุ่งยากเช่นนี้

ปวดที่ทรวงอก เธอจึงต้องเอื้อมมือไปพยุงผนังทางเดินไว้ ทำให้หัวใจแตกสลาย

ออกจากโรงพยาบาล ท้องฟ้าครึ้มฟ้าครึ้มฝน ลมแรง เหมือน ฝนกําลังจะตก

ซูย้าวยืนอยู่คนเดียวข้างถนน ลมกระโชกพัดกระโปรงของเธอ พี่เลี้ยงบอกว่าจะไปเอารถ ไปแล้วยังไม่กลับมาสักที
เธอรอแล้วรออีก จนฝนตกลงมา ฝนปะทุตกกระทบร่างกาย เย็น

แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกเย็นกว่าคือ โรลส์รอยซ์สีดำขับผ่านเธอไป โดยไม่เร่งรีบ ซูข้าวมองเห็นอย่างชัดเจน บนรถมีลี่เฉินซีที่เย็นชานั่งอยู่

เร็ว ๆ นี้ หัวใจเหมือนอยู่ในห้องใต้ดินที่เยือกเย็นและ แสดงออกบนใบหน้าที่สิ้นหวัง